Wat een kapitein op rust leiden/lijden kan…
Zondagavond een relaxte thuiswedstrijd voor H10 tegen Drive H6 voorzien.
Alhoewel: op tornooi.nl gelezen dat deze ploeg al eens met een Thierry De Decker speelde. Thierry de wie? Jawel, de papa van Sander!!! Trainer bij Drive en PBO en ooit nog A en 10° in de Belgische ranking geweest.
Voor alle zekerheid toch maar onze sterkste dubbels op 3 en 4 gezet, en een paar experimentele koppels op 1 en 2.
En ja, wie kwam daar uit de kleedkamers: Thierry en zijn bijna voltallige equipe in vol ornaat. Terwijl zijn ploeg rondjes liep en een professionele opwarming deed, ging ik eens kijken in onze kleedkamer: buiten Jos, Lander en Seppe geen kat. Noch Stan, noch Joris waren ergens te bespeuren.
De klok ging over 17.30 u en even overwoog ik om mezelf terug in de ploeg te plaatsen. Ik had “toevallig” toch een racket en sportschoenen bij. Gelukkig kwamen Stan en even later Joris toch nog opdagen. Oef…
De dubbels: terwijl Lander en Joris vlotjes de maat namen van Bert en Corneel mocht Stan en Jos het opnemen tegen Thierry en Pieter. Thierry hield zich aan zijn woord en liet Pieter het nodige werk opknappen. Maar de combinatie B1 en een sterke D was iets te veel voor onze jongens, dus gingen ze in 2 sets de boot in.
In de tweede dubbel namen opnieuw Stan (al een ervaring rijker) met Joris het op tegen Thierry met Mathias. En zie, ons jongste koppel haalde tot hun eigen verbazing de eerste set binnen. In de tweede set ging het er nog spannender aan toe. Thierry leerde onze mannen hoe ze niet moeten opgeven door telkens de opslag af te tikken. Doch onze jongens zagen toch nog voldoende zwakke plekken bij de tegenstanders om ultra nipt ook de tweede set binnen te halen. Ongeloof op de banken en nog meer bij Stan en Joris…
En aangezien intussen ook Lander met Jos de laatste dubbel binnenhaalden stonden we halverwege al 3-1 voor.
Bij de enkels kreeg Seppe (nog overbelaste arm van jeugd-oudertornooi) Corneel (D) tegen zich. Corneel (14 j) weerde zich als een duivel in een wijwatervat en verplichtte Seppe toch om diep te gaan. Hij haalde 16 punten in de eerste set. In de tweede set stak Seppe een tandje bij en haalde het met 9.
Stan kreeg Ruben voor zich, nog zo’n talentje van Drive. Eerste set weggeveegd door een jongen met een iets betere techniek en mobiliteit. Doch Stan liet niet met zich sollen en gebruikte zijn lengte en doorzettingsvermogen om zelf de tweede set binnen te halen. Maar daarmee was zijn energie opgebruikt en moest hij de derde set kansloos ondergaan. Verlies dus in 3 sets maar geleerd dat je met een betere fysiek in de terugronde meer kunt halen.
Lander kreeg op papier de gemakkelijkste partij (of is hij echt al zo sterk) en speelde Mathias simpel in 2 setjes naar huis.
Ten slotte was er onze jongste, Joris. Die kreeg met Pieter de sterkste enkelspeler voor zich.
Na een verassend vlotte eerste set werd het, na coaching van Thierry, veel moeilijker in de tweede set. Deze ging gelijk op en werd in verlengingen verloren door Joris. Door soms onwaarschijnlijk lange rally’s zat hij steendood. Ook de derde set bleef een thriller met als uiteindelijke winnaar: Joris. Nog wat werken aan die opslag, en het loopt de volgende maal veel vlotter…
6-2 was de einduitslag, maar een gelijk spel zou ook niet onverdiend geweest zijn voor de tegenstander die met een jonge, maar talentvolle groep naar Lokeren was afgereisd.
Ons wacht vanavond nog de zware uitwedstrijd tegen Vlabad H3 (2° in de stand) om, mits een gelijk spel of winst, zeker te zijn van de titel van herfstkampioen…
– Rik –
Proficiat!
Vanavond gaan we voor de winst!