Lokerse H8 – Wetteren H3 : 6-2

Aan ons eigen spelpeil ligt het allerminst, maar door enkele misstappen van de concurrentie was Heren 8 nog steeds in de running voor de titel. Meer nog, mits winst tegen concurrenten Wetteren en Oudegem, is de titel een feit. Gisteren stond de wedstrijd tegen Wetteren op het programma. In de heenmatch werd ginds 3-5 gewonnen maar uit de statistieken van Wetteren bleek dat die mannen na de winterstop een angstaanjagend reeksje neergezet hadden.

Makkelijk zou het dus zeker niet worden. Tot overmaat van ramp zat Laurens in Amerika en hoewel Wouter lichamelijk aanwezig was, wist hij door jetlagperikelen met moeite welke dag het was. Meer dan acte de présence (waarvoor hulde) konden we van hem dus niet verwachten. Nu ja, hij beweerde zelf te kunnen spelen, maar voor onze veiligheid werd besloten niet op zijn avances in te gaan 😀

Aantreden deed Heren 8 gisteren dus met captain Wim, Matthias, Evert, Stan en ondergetekende. De wedstrijd leek dramatisch te starten toen zowel bij Wim-Evert als bij Stan-Matti de eerste set verloren ging. Wim en Evert konden deze scheve situatie gelukkig rechttrekken; bij Stan en Matti bleef de foutenlast te hoog en verdronk het kalf dus, al had het daar wel verlengingen voor nodig. 1-1 dus.

Op HD 2 mocht ik aantreden met Stan. Het koningskoppel (dixit Wouter) nam in 2 spannende sets afstand van de tegenstanders. Intussen hadden Evert en Matti de vloer aangeveegd met hun tegenstanders. 3-1 na de dubbels en het scepticisme van (zwaar)gewichtige Wouter omtrent onze opstelling werd toch al een beetje de kop ingedrukt.

De enkels konden allemaal tegelijk gestart worden. Captain Wim ging voorop in de strijd, maar botste in drie sets op een iets te sterke tegenstander. Evert haalde in set 1 een grote achterstand op en deelde daarmee een mentale mokerslag uit. Set 2 ging gelukkig vlotter.
Geen problemen meer in HE3 en HE4. Zowel Matti als ik namen vlot de maat van onze respectievelijke tegenstanders. 6-2 dus.

Volgend weekend staat de laatste wedstrijd op het programma. Mits misstappen van Oudegem en Waarschoot op vrijdag en zaterdag, kan het zijn dat we kampioen worden zonder te spelen. De kans is echter net iets groter dat we zondag zelf vol aan de bak moeten om de titel binnen te halen.

We onthouden dat:
– Wouter zijn kathedraal van een lichaam (sic) niet gekregen heeft door nee te zeggen tegen junkfood.
– Wim een bouwbedrijf wil beginnen in Turkije (of toch iets in die trant)
– hij bovendien bijna een kindje dacht te redden van de marginaliteit.
– Evert de kussen van Merel nog te goed heeft (sorry Merel).
– Stan zijn racketje (dixit Joris) op deftig B2-niveau speelt
– dat hopelijk ook gauw gezegd kan worden van Stan zelf
– zijn kracht hopelijk niet in zijn haar schuilt
– de nieuwe barvrouw blijkbaar vrijgezel is

– Pieter –

Aalsterse 3H – Lokerse 8H : 3-5

De nacht brengt raad, zo luidt het eeuwenoude gezegde van de indianen. Voor de meeste leden van Heren 8 had deze en de bijhorende fuif echter vooral kwaad gebracht en had een zware tol geëist. Pieter was nog steeds op zoek naar herinneringen van gisteren en had van heel de dag nog niets gegeten. Evert verklaarde tussen het zingen en springen op de voetbal zich ongelooflijk slecht te voelen en dus werd de arme Thijs last minute uit zijn bed gelicht om hem te vervangen. Wouter vierde zijn comeback/debuut met de griep. Laurens en ik vervolledigden de auto annex ziekenwagen en nadat Pieter uitgerust werd met een plastiek zakje uit schrik dat zijn maaginhoud ook zou willen meegenieten van de lederen zetels van de Audi vertrokken we op queeste naar Aalst.

Pieters maag hield het en na wat rondrijden in Aalst vonden we hun goed verstopte sporthal. Al snel kwamen we tot de constatatie dat er een spion in ons midden moest zijn: Aalst leek immers te gaan profiteren van onze verzwakte toestand en had twee C2-spelers opgeroepen. Onze tegenstanders bleken daarbovenop de kater van het carnaval reeds verteerd te hebben en langzamerhand begonnen we toch te vrezen of we onze 8-0 uit de heenmatch zouden kunnen herhalen.

Dubbelpartners ben je in goede en kwade dagen en dus namen Pieter en ik zoals altijd HD1 voor onze rekening. Al snel stroomde de magie als vanouds door ons spel en in 14 en 15 stond de 0-1 op het bord. Laurens zag nog altijd een beetje dubbel van voorbije nacht, maar dat kwam goed uit aangezien hij mocht aantreden in de tweede dubbel – badum tss – samen met Wouter. Onze kapitein leek niet al te veel last te hebben van zijn koorts en na 2 sets stond het 0-2.

Laurens mocht het kunstje daarop nog eens overdoen met mij in HD3 en terwijl ik mijn avondmaal verorberde sloopte hij de Aalsterse defensie met loeiharde slagen. In set 2 leek de tegenstander zich te herpakken, maar we knokten terug en set 3 werd binnengehaald. Wouter had intussen geprobeerd de griep en zijn opponent te bedwingen in zijn enkelmatch, maar tevergeefs. Onder de inspirerende woorden ‘Ik ga mijn enkel spelen’ vertrok ook Laurens naar zijn veld en Thijs en Pieter startten de laatste dubbel. Laurens foutenlast werd in 2 sets afgestraft door de Aalsterse C2 maar gelukkig haalden Thijs en Pieter wel een 4de punt binnen. De druk om toch nog met een overwinning naar huis terug te keren lag bij Thijs en mij en even leek een rampscenario in de maak nadat we beiden onze eerste set naar Aalst zagen gaan. Thijs zette die lijn verder, maar uiteindelijk kon ik de volgende twee sets toch binnenhalen. 3-5, de play-offs liggen nog steeds binnen handbereik!

We onthouden dat:
-Evert een plooier is
-Pistolets eten tijdens een match geen goed idee is
-Wouter zijn debuut als kapitein niet gemist heeft
-De hogedruksreinigerdouches van Aalst de laatste katerperikelen wegspoelden
-De overwinning bijgevolg gevierd kon worden met McDonalds

-STAN-

Lokerse H8 – Oudegem H5 : 4-4 (part 2)

Daar waar vele van onze competitieploegen het moeten stellen zonder verslaggever, heeft Heren 8 zowaar meerdere kandidaten die elkaar verdringen rond de schrijftafel. Is het narcistische ijdelheid, drang naar erkenning of gewoon overdreven aandachtshoerigheid, wie zal het zeggen…

In citaten van wijze mannen is zwijgen meestal goud en spreken slechts zilver, maar over het neerpennen van gedachten wordt gelukkig niet geroerd. Of toch: Oscar Wilde zei ooit: Iedereen kan geschiedenis maken; alleen een groot man kan haar schrijven, en Stan: vooraleer je hieruit de zege afleidt: ‘groot man’ slaat niet op lichaamslengte.

Maar ik wijk af. Even terug naar gisteren. Het begon allemaal met een dolk in de rug. Mijn dolk (figuurlijk en niet dubbelzinnig, vooraleer de zieke geesten onder jullie alweer het verkeerde pad opdwalen) in de rug van mijn Heren 11-ploegmaats. Daar waar de kapitein van de Titanic mee met zijn passagiers ten onder ging, besloot ik om me in de Heren 8-reddingssloep in veiligheid te brengen.

De Heren 11-Costa Concordia mocht zonder mij naar de Mintonshaaien gaan. Ze gingen – in het geval van Lieven zelfs lichtjes zeeziek – kansloos de boot in.

Wegens afwezigheid van Wim was er binnen Heren 8 een vacante kapteinsfunctie en dus kwam ik aan het roer. Nu, genoeg scheepvaartadagia. We hebben nog een heel Heren 8-verslag voor de boeg. Van wal steken doen we met de eerste dubbels.

Stan en Pieter maakten de borst nat, maar na een nipt verlies in de eerste set lukte het niet om ons te herpakken. Logisch verlies dus. Evert en Matthias konden gelukkig wel winnen, al hadden ze daarvoor drie sets nodig. Stan mocht het daarna proberen met Evert, maar ook nu haalde hij bakzeil, zij het in drie nipte sets. Matthias was intussen begonnen aan zijn enkel, maar ook hij kon het tij niet keren.

1-3, we begonnen al nattigheid te voelen…

Laurens-Pieter: Mislukte opslagen bij de vleet en wegens mentale beslommeringen viel er geen land met me te bezeilen. Gelukkig was Laurens wel in vorm en in drie sets haalden we de buit binnen, al was het kantje boord. In de enkels nam Evert het voortouw met vlotte winst. 3-3 en  alles bleef mogelijk.

Laurens kon niet stunten tegen Yoni zodat het 3-4 werd. Op de valreep kon ik zowaar een enkelpartij winnen waardoor we toch een gelijkspel uit de brand konden slepen.

We onthouden dat:

–          u zeker ook http://www.lokersebc.be/?p=10986 moet lezen

–          Heren 8 ongeslagen blijft.

–          De overwinning van Sporting Lokeren het weekend helemaal succesvol maakte

–          Ook de bomen wit-geel-zwart kleurden

– PIETER –

Lokerse H8 – Oudegem H5 : 4-4

De voorbije weken waren erg hectisch geweest voor de leden van Heren 8: interviews, poseren voor een standbeeld, bedolven worden onder de telefoontjes van uitgevers die ons heldenepos wouden uitgeven met het oog op de komende Boekenbeurs en zelfs acte-de-présence moeten geven op een plaatselijk galabal. De wedstrijd tegen Oudegem kwam dan ook als een welkome ontspanning.

Kapitein Wim moest verstek geven wegens een babyborrel en ook Wouter zit officieel nog altijd hard te studeren in Amerika – sterkte, jongens!
Wel van de partij: Pieter (die jammer genoeg geen extra long of biceps heeft overgehouden aan het proefkonijn zijn), Evert, Laurens, Matthias en ik.

Om iets voor 6 trokken we naast onze vrienden van Heren 11 de match op gang met twee dubbels. Pieter en ik namen HD1 voor onze rekening maar moesten (onder meer door het bedroevende niveau van onze opslagen) in 2 sets het onderspit delven in 24 en 17. Matthias en Evert gaven gelukkig wel het goeie voorbeeld en wonnen in 3 sets: synchroon met onze stadsgenoten in Brugge stond de stand 1-1. Jammer genoeg stopte daar de overeenkomst met het voetbal, want Matthias verloor zijn enkel. Evert en ik namen het ondertussen op tegen smashkanon Yoni Van Geert en in de eerste set mochten we dan ook meer dan eens de shuttle van tussen het parket peuteren. In de 2de set en tot aan de kantwisseling in de 3de leken we een antwoord te hebben gevonden, maar uiteindelijk vonden zij ook een antwoord op ons antwoord en was onze inspiratie en tijd op om ook daarop nog een antwoord te vinden.

Evert nam daarna direct revanche op toch de helft van het dubbelkoppel en haalde zwaar uit met 9 en 13. Pieter en Laurens deden er langer over, maar ook zij slaagden erin de tegenstand te bedwingen, 3-3 en nog 2 matchen te gaan.
Ondanks een beloofde pint bij winst mocht het niet baten voor Laurens, Yoni bleek te sterk.
De spanning werd tot een hoogtepunt gedreven met Pieter die zijn laatste enkel begon en Lokeren die het laatste kwartier binnenging, maar gelukkig werd het een zondagavond met een happy-end.

4-4, Heren 8 nog altijd gedeeld leider. Wij reserveren alvast onze stand op de Boekenbeurs. We signeren op maandag.

We onthouden dat:
– ’t Wiel Thijs zijn bestelling van een frikandel spécial niet onthouden heeft
– deze zich daarna uit miserie maar in de koffie heeft gestort
– een speling van het lot bij de loting een fietstocht naar Oudegem op het nippertje vermeden heeft
– diezelfde loting volgend seizoen rekening moet houden met matchen van Lokeren
– een groot scherm in de sporthal zelf ook een oplossing is waarmee we zouden kunnen leven
– de reden waarom mensen kotsen wanneer ze zich overzetten gegroeid is uit het feit dat ze vroeger (door het verminderde gewicht) zo sneller konden weglopen van leeuwen, aldus Lieven
– deze dit naar de hedendaagse tijd omzette door snel weg te lopen van zijn B2-tegenstander
– wie wil kickeren best een schroevendraaier meeneemt

-STAN-

Wetteren H3 – Lokerse H8 : 3-5

Wouter zit nog steeds aan de andere kant van de oceaan en ook Pieter kon er deze keer niet bij zijn, hij verkoos zoals dat wel vaker gebeurt dezer dagen in de topsport het geld boven het team. Menig melancholisch lezer zal nu waarschijnlijk bij zichzelf mijmeren ‘Bestaan er eigenlijk nog wel echte ploegspelers?’. Jazeker, Wim, Laurens, Matthias, Evert en ik waren wel voor de derde keer op rij trouw op post.

Verdeeld over 3 auto’s, deels om een Manchester United ’58-scenario te vermijden, maar vooral omdat Matthias en ik eerder die dag nog andere verplichtingen hadden, kwamen we toe in de gloednieuwe sporthal van Wetteren.

Matthias aan de zijde van Laurens en Wim samen met Evert trokken de ontmoeting op gang. Matthias en Laurens zetten de tegenstand vrij eenvoudig opzij in 2 sets. Wim en Evert hadden meer moeite, maar na een felbevochten wedstrijd haalden ze het in 3 sets. Laurens was ondertussen al begonnen aan zijn enkelmatch maar na een ware thriller moest hij toch het onderspit delven in de derde set: 21-19.

Evert en ik moesten het daarna opnemen tegen de tegenstanders van Matthias & Laurens eerder die avond en we zetten de lijn verder: 21-13 21-10.  Na 3 dubbels en 1 enkel was de stand 1-3.
Het was aan Wim en mij om het veld te betreden in de laatste dubbel, naast ons tosste Matthias zijn enkelmatch op gang. In drie sets slaagden we er niet in de Wetterse muur te slopen, een wedstrijd die we altijd hadden moeten winnen. Matthias slaagde echter wel in dat opzet en haalde zijn enkel met zware cijfers binnen: 12-21 3-21, wat de tussenstand op 2-4 bracht

Nog 2 kansen voor Evert en mij om met een overwinning op zak naar Lokeren terug te keren. Een kans die door mij alvast vakkundig om zeep werd geholpen in 17 en 19. Evert hield langer stand en terwijl wij met ons angstzweet de bank in staat van verrotting brachten maakte Evert de derde set koelbloedig af.

3-5 eindstand, Heren 8 nog altijd aan de macht in 4de Provenciale C.

We onthouden dat:
-Pieter het trainen om beter te worden naar alle waarschijnlijkheid heeft opgegeven en al zijn hoop bij de wetenschap heeft gelegd
-‘Sporthallen Bouwen in Aanloop naar Gemeenteraadsverkiezingen’ goed op weg is om een sport te worden
-de nieuwe sporthal al barstjes bevatte, zo zag het alziend oog van onze kapitein
-Wetteren met Kaffee Taria dit jaar eerstes eindigt in de categorie Slechtste Naam voor een Cafetaria
-we 5 minuten na het opmerken van dit creatief exploot volgend citaat mochten optekenen: ‘Aah nu snap ik het’, L. Verhoeven, 2012 na Christus
-de rest van de ploeg vanaf volgende ontmoeting zelf voor zijn leo’s mag zorgen
-er na half 12 geen auto’s meer rondrijden in Oost-Vlaanderen
-Gunther D. zalig is

Lokerse H8 – Aalsterse H3 : 8-0

Zondagavond, kwart na 5, en wonder boven wonder: heel H8 was al op post. Na het breken van het record ontmoetingstijd in onze vorige wedstrijd (1u en 20min), het record schooien door Pieter (4 verschillende maaltijden bij 4 verschillende teams) en het record ouders in de zaal door Matthias (1) beloofde het weer een kolkende avond te worden. Slachtoffer van dienst, of dat was toch het plan: Aalsterse H3.

Wouters bijdrage tot het team beperkte zich dit keer weer tot het doorsturen van foto’s van pizza’s met een straal van 1 meter en het posten van liedjes met uiterst poëtische lyrics. Gelukkig was de rest van Heren 8 wel fysiek aanwezig en in topvorm.

Na een korte inspectie van de nieuwe sporthal en bijhorende cafetaria, wat door kwaadwillige geesten ook als het ontdoen van onze net-opzet-plichten kon aanzien worden, trokken we de hel van Lokeren binnen, zij het met iets minder vuurpijlen dan de hel van Luik eerder die middag.

Pieter en ik namen naar goede gewoonte de eerste dubbel voor onze rekening en ondanks het feit dat Pieter bij de opslag vaak het randje opzocht – van de netband welteverstaan – haalden we het toch in 2 sets. Ook Wim en Evert haalden hun match binnen in 2 sets.

Tijd voor het volgende paar dubbels: Pieter, deze keer met Matthias, zette de lijn verder: opslag in het net nr. 7,8 en 9. Toch wonnen ook zij in 2 sets. Wim en Laurens besloten de ontmoeting wat spannender te maken en verloren de eerste set met 17-21. In de tweede set knokten ze zich weer in de wedstrijd en zetten de tegenstand eveneens op 17. In de derde set was de machine geölied en helemaal op dreef: 21-10, 4-0 na de dubbels.

Matthias haalde HE1 vrij makkelijk binnen tegen zijn drie keer oudere tegenstander. Ook Evert haalde zijn enkel in 2 sets binnen. Voor een van zelfvertrouwen blakende Laurens kon er zelfs een weddenschap af: Evert zou hem trakteren als hij zijn tegenstander twee keer onder de 10 zou houden. Hoogmoed komt voor de val, zo leek het, en na een korte check van Evert of het Laurens dan wel de tegenstander was die onder de 10 moest blijven herpakte Laurens zich. In twee sets maakte hij komaf met zijn C2-tegenstander: 21-16 21-16. Een punt binnen voor de ploeg, een pint binnen voor Evert.

Ikzelf speelde ondertussen HE4 tegen een tegenstander die bij momenten op een muur leek. 19-21 in de eerste set, maar de schrik om mijn zuurverdiend Colruyt-geld te verliezen aan een groepstraktatie bleek een voldoende motivatie om de volgende 2 sets binnen te halen.

8-0, op naar Wetteren!

We onthouden dat:

– de nieuwe cafetaria Pepsi in plaats van Cola schenkt
– dit een vervelende hik tot gevolg had bij meerdere leden van de ploeg
– men in Aalst alleen grote kebabs eet
– hun kebabs toch net iets groter uitvielen dan ze dachten
– het Wiel volgens Pieter opgeslagen is en dat we bijgevolg in frituur ’t Hoeksken onze overwinningsmaaltijd zijn gaan halen
– de frieten en de mayonnaise in het Wiel lekkerder zijn
– ik de enige in de ploeg met die mening was

– STAN –

Verslag Lokerse 8H – Smash For Fun 2H : 6 – 2

Nu Wouter bezig is ‘Virginia’ tot ‘Ia’ te herleiden, besloot captain Wim om een extra babysitter op te roepen. En ja, wat doet een eenzame mens zoals mij anders op zondag…
Naast Wim en mezelf waren ook Laurens, Evert en Stan van de partij. Matthias was tijdens het zandkastelen bouwen de tijd wat uit het oog verloren en kwam met een beetje retard van het zeetje teruggewaaid.
In afwachting werd begonnen met HD1 en HD3. Stan en Pieter namen het op tegen 2 smashkanonnen. Gelukkig maakten de smashkanonnen ook de nodige fouten en kon het – zelfverklaarde? – koningskoppel de winst binnenhalen. Intussen hadden Wim en Evert weinig problemen om dubbel 3 te winnen. Hoewel, weinig problemen: de tweede set was toch efkes bibberen geblazen.

Voor HD2 kreeg ik Laurens aan mijn zijde en die tandem bleek toch net iets minder gerodeerd. Ondanks een serieuze misser van de tegenstanders op setpunt ging set 1 en nadien ook set 2 verloren. Misschien volgende keer toch eens oefenen op vrijdag.

HD4 leidde wel tot Lokers succes. Onuitgegeven duo Matthias-Stan maakte kipkap van de tegenstand.

3-1 na de dubbels, er zijn ergere manieren om het seizoen te starten.

De vier enkels werden tegelijk gestart en ook hier werd alles in twee sets afgerond. Captain Wim bespaarde Laurens en mezelf een traktatie door zelf ook de boot in te gaan; Evert, Laurens en Matthias wonnen hun match wel.

6-2. Goeie start!

We onthouden dat:
– de ontmoeting in recordtempo (1u 20 min) afgelopen was.
– Wim er volgens zijn toekomstige schoonpapa serieuze patatten had moeten op geven.
– de schoonpapa wel degelijk de shuttle en niet zijn dochter bedoelde.
– Lieselot ipv troost vooral zout in de wonde bracht.
– de frieten in ’t Wiel opgeslagen zijn.
– geschooide frikandellen (merci Werner), speculoosmousse (merci Astrid), broodpudding (merci Jasper/Erika) en sandwichen (merci Isabelle en Astrid) de maag goed vullen.
– de beloofde cava achterwege bleef (wel merci voor het colaatje captain!)
– httpv://www.youtube.com/watch?v=9bZkp7q19f0 de hymne van Heren 8 wordt/is. Whop whop whop whop Oppan Gangnam style 😀

– Pieter –

Verslag oefenmatch Lokerse H9 – Lokerse H8 : 2 – 7

Gisteren eindigde de oefenmatch tussen H9 en H8 op een duidelijke 2-7 overwinning voor H8. Pieter Verlee werd bij H8 opgeroepen om afwezigen Wouter Fransaer en Matthias Neetens te vervangen. Aangezien H9 met zeven titularissen was komen opdagen, werd beslist om vijf dubbels af te werken zodat iedereen twee wedstrijden kon spelen.
Om 20u45 werden de vier enkelwedstrijden tegelijk afgewerkt. Op eerste enkel verloor Tom Clauwaert kansloos van Evert Bastiaens (11-21 13-21), op tweede enkel was Tom Pellecom hetzelfde lot beschoren tegen kapitein Wim Brondeel (10-21 16-21).
De derde en vierde enkel zouden nipter worden, zo werd voorspeld. Jens Van Roy zette op derde enkel H9 op het scorebord dankzij een supernipte zege tegen Laurens Verhoeven (21-19 23-25 21-19). Nils De Smet moest helaas de duimen leggen na een driesetter tegen Stan Pannier (21-16 16-21 16-21) zodat H8 met een comfortabele 1-3 voorsprong naar de dubbels kon.
Op eerste dubbel verloren Mats Clays en Frederik D’Hont in drie sets tegen Wim en Evert (21-16 17-21 16-21). Een onverwachte tik voor H9 dat daarmee de laatste ambities op winst zag verdwijnen. Op tweede dubbel werden Stan en Laurens opgeofferd tegen Mats en Tom P, al kwamen ze in set 2 dicht bij winst (21-11 21-19).
Frederik en Lukas Segers pakten een set tegen Laurens en Pieter Verlee (20-22 21-14 17-21) maar verloren. Jens en Lukas pakten (onverwacht) ook een set tegen Wim en Pieter (16-21 21-18 14-21), wat al bij al een knappe prestatie was. Tom C en Nils, taktisch doorgeschoven naar vijfde dubbel, botsten op (al even taktisch doorgeschoven) Evert en Stan. Ik heb geen setstanden, maar het werd 0-2 in sets.
Heren 8 was duidelijk de sterkste gisteren en hun speerpunt Evert pakte op HE1 en HD1 twee belangrijke overwinningen. Op de zege valt dan ook weinig af te dingen, al hadden we met vier verloren driesetters misschien wel iets dichter kunnen eindigen. We slaagden er toch in om de echte competitiesfeer te creëren, wat van de ontmoeting gisteren een heel geslaagde avond heeft gemaakt!
Kapitein Mats

Sfeerverslag Heren 7, 8 en 9?

Een heuse volksverhuizing naar Wetteren vond gisteren plaats. Zowel Heren 7, Heren 8 als Heren 9 mochten immers aantreden tegen de haringfretters (resp. H1,H2 en H3). Goed op tijd vertrok Heren 8 als eerste in Lokeren. Een pijnlijke stilte viel in Werners Alfa Romeo toen mijn nakende toernooiaffaire met Evert uitkwam. Vaste partner Stan kon het idee van een nieuwe minnaar moeilijk verkroppen, maar kom, een one night stand op tijd en stond moet kunnen 😀
Stan, bij deze mijn excuses, you’re my one and only 🙂

Heren 7 en 9 volgden gauw zodat de hele Warandesporthal bezet werd door een rode brigade. Bijna iedereen was in clubtenue al droeg Wouter wel nog iets uit de oude collectie. Wetteren had serieus moeten puzzelen om genoeg spelers samen te krijgen en daardoor waren we zowaar in de meerderheid.

Om op kampioenenkoers te blijven kwamen Jasper en Gert Heren 7 vervoegen; bij Heren 9 had Mats ‘Jan Ceulemans’ Clays het nodige puzzelwerk. Dirk geblesseerd, Steven geblesseerd, Stein die enkel de thuismatchen speelt en Nassim die had afgehaakt om kinderachtig onnozele redenen. Bovendien zat Lukas nog een disciplinaire schorsing uit en hij mocht maar één wedstrijd spelen. Gelukkig kon Mats rekenen op invallers Evert en Wouter. Bij heren 8 zoals gewoonlijk de usual suspects. Enkel Kurt ontbrak op het appèl.

Uitgebreide matchverslagen van H7 en H9 kan ik niet geven, wegens niet goed opgelet (misschien waren het de cheerleaders langs de zijlijn, wie zal het zeggen). Feit is dat enkel Seppe zijn wedstrijd verloor en dat Mats als enige bij Heren 9 drie sets nodig had. Voor de rest ging alles vrij vlotjes en een 1-7 overwinning (Heren 7) en een 0-8 overwinning (Heren 9) waren algauw een feit.

Bij heren 8 verliep de avond iets minder rooskleurig. In de eerste dubbel konden Werner en Gregory geen vuist maken tegen twee degelijke tegenstanders. Logisch verlies was het gevolg. Pieter en Stan – de relationele barsten intussen gelijmd – namen het op tegen kersvers C2 Peter Wollaert (en Koen Lammens). De tegenstanders waren gauw onder de indruk van de backhand smash van “Taufik Stan” en drongen niet aan in de eerste set (21-7). De tweede set was heel wat spannender, maar ook die werd binnengehaald (21-18). Werner mocht het in zijn tweede partij proberen met Frank, maar tegen dezelfde tegenstanders als in HD1 werd ook dit geen succes. Eeuwige optimist Werner begon zowaar aan zichzelf te twijfelen.
Frank en Gregory konden wel winnen. 2-2 na de dubbels, over naar de enkels.

Gregory won, en daarmee zijn de successen verteld 🙁
Werner verloor, Stan verloor en ondanks het obligate viswerk verloor ook ik mijn partij. Misschien toch wat werken op die opslag en clear.

Daarna mocht ik fungeren als kanonnenvoer tegen Evert (klotedropper 😛 ) en Joris. Joris mispakte zich in de eerste set aan mijn viskunsten en kon slechts met de grootste moeite in drie sets winnen.

Daarna een doucheke (merci Lander voor de handdoek), een drankje en de nodige versnaperingen. De sportieve bak van Werner werd in de terugrit ingeruild voor de minstens even sportieve Johan-car. Weer een nieuwe chauffeur, joepie 🙂 . Bij intrede in de kantine van de sporthal werden Lander en ik toegejuicht door onze trouwe fans en werden we overstelpt met lekkerheden. Voldaan als ik reeds was door de heerlijke portie gemengd (merci Johan of op wiens kap was het deze keer?), moest ik echter nee zeggen tegen de nochtans heerlijk uitziende krabsla.

We onthouden dat:
– Seppe en Werner bijna dezelfde maat van T-shirt hebben
– Werner in een dipje zit
– er op een competitieavond veel vuile praat uitgekraamd wordt die niet voor publicatie vatbaar is
– moeders en zussen daarin vaak een rol spelen
– buZZe zijn zogezegde ziektesymptomen vooral glazige oogjes en dubbele tong waren
– Seppe niet de enige flatulente H7-speler is
– Tom tt505 niet graag meer bekijkt
– Heren 8 dringend nog eens moet winnen

Verslag Lokerse H8 – Vlabad H3 : 5 – 3

Na een korte winterstop mocht Heren 8 nog eens de rackets vanonder het stof halen. Vla-Bad was de enige ploeg waar we in de heenronde hadden van kunnen winnen en we waren dan ook vastbesloten om onze terugronde met een zege in te zetten.

We waren au grand complet en Kurt was zowaar meer dan op tijd. Er werd lichtjes gesleuteld aan de opstelling en Frank trad op HD1 aan met Gregory tegen twee Vla-Bad C2’s. Echt makkelijk ging het niet, maar in twee sets haalden onze roodhemden toch een eerste punt binnen. Werner (met Kurt) begon zonder opwarming aan de wedstrijd en dat wreekte zich dadelijk. 13-21 op hun doos in de eerste set. De tweede en derde set eindigden ook op 21-13, maar deze keer gelukkig in ons voordeel. 2-0, een droomstart.

In HD3 speelden Kurt en Frank een zeer spannende wedstrijd. Met gevaar voor eigen leven en badmintonracket dook Frank achter elke pluim (sorry voor de putten in de vloer). Na twee prachtige crossnetdrops – tegenstander zwaar in de zak gezet – in set 3 dachten we dat het binnen was, maar dat bleek te vroeg gejuicht. Vla-bad kwam nog terug en ging erop en erover (20-22).

Gregory begon goed aan zijn enkelwedstrijd en haalde set 1 verdiend binnen (21-18). In de tweede set kende hij een dipje (15-21, niet altijd smashen Gregory, zeker niet in enkel 😛 ), maar in set 3 werd dat vakkundig rechtgezet (21-10).

Stan en Pieter die tot dan rust gekregen hadden mochten de vierde dubbel beslechten. Het koningsduo (zelfverklaard) had het knap lastig met de tegenstanders en vooral met de eigen opslag. Minstens een opslag of 6 belandde in het net of was veel te kort, en dan hebben we het enkel over de eerste set. Gelukkig bleven we bijten (en terugkomen uit een achterstand kunnen we wel, remember Stekene eh Wim en Kurt) en haalden we de set toch binnen (21-19). In set 2 bleef de foutenlast hoog (17-21), maar set 3 konden we adhv wat tactische bijsturing en af en toe een verre opslag (ge weet wel Wouter, die laffe ballen die ge haat) toch binnenhalen.

Werner maakte ondertussen korte metten met zijn tegenstander. Het ietwat zware setverlies (8-21) in set 2 was niet meer dan een schoonheidsfoutje.

5-1. Wedstrijd gespeeld.
Deze zekerheid gaf de anders onzekere en timide Pieter vleugels en in set 1 walste hij over zijn nochtans C2-tegenstander (zware 23-21 cijfers). Was het frustratie omwille van de gemiste C2 op Flying Shuttles, waren het de aanmoedigingen van de G7-dames of was het gewoon dat onmiskenbare talent dat kwam bovendrijven, wie zal het zeggen. In set twee begon de motor wat te sputteren en ondanks een rechte banaan (nee buZZe en Wouter, niet dubbelzinnig) kwam ik deze energiedip niet meer te boven. Bijna 2 competitiepunten rijker, maar toch verlies in drie sets… jammer.
Stan haalde niet zijn normale niveau, al was zijn tegenstander een meer dan taaie D die alles neig secuur terugbracht. Logisch doch nipt verlies in twee sets. 5-3, net als in de heenronde. De achtervolgingsrace op Buggenhout, Wit-Wit, Gentse en Wetteren kan beginnen 😀
We onthouden dat:
– Het zeer spannend was (6 driesetters)
– Myriam graag wandelt
– Gianni graag kritiek uit (als ge het beter kunt, doe het dan zelf eh 😀 )
– we toch blij waren met Gianni als administrator-supporter
– een shuttlekoker ideaal is om bananen in te bewaren
– Astrids kooktalent door de tegenstanders van G7 niet geapprecieerd werd
– er dan gelukkig nog een ‘vuilbak’ is die een groot deel van het overgebleven voedsel in zijn kas sloeg. Bedankt Astrid 🙂