Zondagmiddag 13.30 u. Oei, efkes uit het oog verloren dat onze ploeg, H8 om 14.00 u competitie moet spelen tegen de buren van Wachtebeke.
Aangezien mijn spelers afgesproken hadden om deze verplaatsing met de fiets te maken, was ik vrijgesteld als chauffeur van dienst. Doch als revaliderende kapitein van deze schitterende jongerenformatie wou ik niet onderdoen en kroop ik op een stalen ros om 25’ later uitgeteld en behoorlijk transpirerend in de sporthal toe te komen. (zelfs met elektrische ondersteuning was het lastig beuken tegen de wind)
Daar wachtten 3 frisse binken mij op met een meewarige glimlach… Excuses alom (d’er was teveel tegenwind, ‘k moest nog oefenen voor mijn rijexamen, ze zijn mij komen ophalen om de weg te tonen, en dies meer)
Enkel Nils had woord gehouden en had bijgevolg al 10 km op de teller.
In de heenronde hadden we tegen die van Wachtebeke gewonnen met 6 – 2, doch d’er waren wel 3 gewonnen matchen van ondergetekende bij. Een gelijkspel zou alvast een goede zaak zijn, dus werden om tactische redenen onze sterkste spelers onderaan het uitwisselingsblad geplaatst.
Nils en Pieter V mochten de spits afbijten tegen Bert Melkebeke (C2) en Hans Goemaere. Na een zwak begin herpakten beiden zich in de 2° set om die dan nipt uit handen te geven.
Intussen waren Tom en Frederik aan de slag tegen De Pauw Kevin (D) en Tollenaere Kurt (D). Na spannende winst in de eerste volgde een even nipt verlies in de 2° set. In de derde set zetten ze echter de puntjes op de i,
In de derde dubbel moesten Nils en Pieter het opnieuw tegen Bert opnemen. Nu met steun van Kevin. Tot hun eigen verbazing trokken de onzen in de eerste set het laken naar zich toe. Goeie smashes van Nils en even knappe verdediging van Pieter waren de basis van hun succes. Doch in de 2° en 3° set hadden de tegenstanders door dat de verdediging van Nils en de smashes van Pieter net de zwakste punten waren…
Op het andere plein wonnen Tom en Frederik tegen Peter Lerno (D) en Hans Goemaere (D) een 3-setter.
2 – 2 na de dubbels; op het tactische bord klopte voorlopig nog alles.
Pieter was slachtkonijn van dienst en moest de eerste enkel spelen tegen Bert. Doch in plaats van gedwee zijn lot te ondergaan, zette hij de ervaren C2 gans de 1° set op achterstand. Pas op een paar punten van setwinst besefte hij waarmee hij bezig was en liet beleefd de eer aan Bert. Ook in de 2° set speelde Pieter goed mee, doch moest uiteindelijk de duimen (en de pluimen) leggen.
Intussen had Tom korte metten gemaakt met Kurt. Na eerst 7 punten toegestaan te hebben in de 1° set, ging hij vlotjes naar matchwinst in de 2° set. Of toch niet: op 8 – 19 was hij zo lomp om op zijn eigen voeten te trappen, met een kuitspierblessure als gevolg. Ondanks het feit dat hem een rolstoel aangeboden werd, weigerde hij zich nog op het veld te begeven (de tegenstander moest nog altijd 13 opslagen op rij binnen de lijnen kunnen opgeven…).
Met deze tegenslag had ik als (zelfverklaarde) meestertacticus absoluut geen rekening gehouden…
Frederik deed in zijn enkel wat van hem verwacht werd: hij peuzelde zijn tegenstander, Kevin, met huid en haar op in 2 korte sets.
Bij een 4 – 3 stand rustte alle druk op de schouders van Nils. Tegen Peter won hij tot onze grote vreugde de eerste set. Doch set 2 en 3 waren er (fysiek) iets teveel aan. Volgende verplaatsing dan toch niet meer met de fiets??
Slotbeschouwing: zonder pech behaalden we ons gelijkspel en verliezen we hier niet met 5 – 3. Verder stel ik vast dat mijn jonge gasten merkelijk verbeterd zijn tov de heenronde. Ik vrees dat ik volgend jaar zal moeten knokken om mijn plaats in de basis terug te winnen. Met een (bijna) nieuwe knie moet dat hopelijk wel lukken.
-Rik-