Tweede match, en een nieuwe kans voor Lokerse H8 om punten te proberen sprokkelen. Door één of andere incorrectheid van onze papieren werd de 2-6 nederlaag in Gent H5 nadien voor de groene tafel omgezet in 1-7. ( wegens 2 “onbekende” spelers, foutje van onze clubsecretaris nvdr)
Nu de illegalen gelegaliseerd bleken – de perikelen bij de KBVB in verband met Mémé Tchité verzinken er in het niets tegen – en we volledig in orde waren, konden we ons honderd procent concentreren op de wedstrijd zelf.
Makkelijk zou het niet worden want familiefeesten en een transfer die niet in orde bleek (ook de rest van het seizoen kunnen we daardoor geen beroep doen op Wouter Fransaers diensten) bezorgden de kapitein hoofdbrekens. Gelukkig bestaat er nog iets als familie: voor het eerst dit seizoen maakte Pieter D’hont (zoon van onze kapitein) immers zijn opwachting. De ploeg werd vervolledigd door: Rik D’hont, Frederik D’hondt en Pieter Verlee (ik dus).
Op die manier kwamen we toch aan de vereiste vier spelers om de verplaatsing naar Lembeke te maken.
Na een lange rit, een betweterige GPS en een nog beter wetende ploegkapitein kwamen we nipt op tijd aan in de sporthal.
Een borstel/dweil kenden ze er niet en dus lagen de pleintjes er nogal glad bij. Excuses zoeken in het licht, de shuttles, de vloer, een verstuikte voet… is echter nogal kinderachtig 🙂 dus dat doen we toch maar niet.
De eerste dubbels leverden gemengde resultaten op:
Frederik en Pieter D’hont maakten nooit echt aanspraak op de overwinning en verloren in twee korte sets (8-21, 11-21).
Ook de match van Rik en ik leek eerst op een nederlaag af te stevenen na verlies in de eerste set. De tactiek werd veranderd en het bijsturen wierp dadelijk vruchten af. Sets 2 en 3 werden snel naar ons toegetrokken om zo toch wat energie te kunnen sparen. 17-21, 21-9, 21-12.
De tweede reeks dubbels bleek net iets minder goed te gaan. De onuitgegeven bezetting (Pieter D’hont en ondergetekende) kon nooit weerwerk bieden tegen een degelijk Lembeeks duo en dus verlies in twee sets (11-21,14-21).
Ook Frederik en Rik konden hun dubbel niet winnend afsluiten en hoewel ze er twee keer dicht bij waren bleven ze setloos achter: 17-21,20-22. Tussenstand na de dubbels: 1-3 en nog heel wat werk voor de boeg in de enkelpartijen.
Pieter D’hont kon niet stunten tegen de sterspeler van SFF en kreeg een serieus pak slaag (3-21,7-21).
Mijn enkelpartij leverde een kostbaar puntje op voor Lokerse en een eerste klassementspuntje ooit voor mezelf (21-12,21-18).
Rik bracht ook de derde enkelpartij op naam van Lokerse en bracht de stand zowaar terug op 3-4. Alles was nog mogelijk dus.
Jammer genoeg had de tegenstander van Frederik in de laatste partij nog serieus wat cartouchen over en kon Frederik nooit in zijn spel komen. Drops net te kort, juist te laat bij de shuttle en kortsluiting in het kopke. 12-21,14-21 verlies en dus 3-5 in het voordeel van SFF.
We waren er verdikke dicht bij, maar het zal voor een volgende keer zijn.
Pieter Verlee
___________
Groetjes en tot vrijdag/zondag. De voet is nog niet genezen, maar dat komt hopelijk wel goed.