Tijd voor een “reality check” na weer een gelijkspel zondagavond in Herne. We hebben een goed ploegske, maar dat verkleinwoord ploegske is meteen ook de reden voor onze voorlaatste plaats. Zoals gevreesd is onze kern te klein om het verschil te maken dit seizoen. Gelukkig gaan we nu een rustige periode tegemoet en kunnen we ons gaan voor bereiden op een rush in Maart.
Hier de klachten voor aanvang van de match. Sam had zware benen na weer een schitterende prestatie op het tornooi van Brugge. Jordy had last van de kuiten na ook een heel degelijk weekend in Brugge. Ikzelf had nog wat last en schrik na mijn omgeslagen enkel tegen Oudegem. Vooral het na voor lopen gebeurde met de handrem op. En zie daar, de enige die echt topfit was onze Captain Kasteel. Al duurde dat niet lang,straks meer daarover.
We beginnen met Jordy en Sam op HD1, na hun goede match tegen Roel en Matijs. Zij winnen vlot de eerste set ,maar vinden daarna geen antwoord op het trage maar heel degelijke spel van Patrick en Johan. Werkelijk alles kwam terug en je moest bijna ieder punt 3 keer maken. Dat bleek 2 keer teveel voor onze youngsters en ze verliezen in 3 sets. Sam en ik nemen het op tegen Benjamin en Vincent. De eerste gaat verloren wat je volledig op mijn rekening mag schrijven. In de tweede kunnen we toch ons spel opleggen en winnen we vlot. Set 3 gaat verloren door een paar fouten van mij heel vroeg in de set, 2 fouten maakten namelijk het verschil tussen 7-3 en 5-5. tussenstand 2-0 Herne. Tijd om de troepen eventjes samen te roepen en in conclaaf te gaan. Er komt witte rook te voorschijn en we beslissen dat we gaan strijden, vechten, en doen waar sport nu eenmaal om draait niet opgeven en tegen beter weten in blijven gaan!
Kasteel en ik zijn als eerste aan de beurt en het onvermijdelijke gebeurt, ook Kasteel blesseert zich aan de lies na nog geen 10 punten. De eerste set verliezen we dan ook, mede door de blessure en natuurlijk door zijn inzicht had Kasteel wel een tactisch plan om Patrick en Vincent het vuur aan de schenen te leggen,ondanks de pijn. We beginnen een beetje rond te spelen zoals op training en de punten komen precies vlot binnen. We moeten wel nog ieder punt 2 keer maken ,maar we merken dat Patrick”The Wall”Debrule barsten begint te vertonen. De derde set word een thriller van formaat met hoogoplopende emoties. Op het eind winnen we nog in extremis met 22-20. Eindelijk een punt en de ontlading was dan ook groot. Sam was ondertussen aan zijn 10 de wedstrijd van het weekend begonnen en het werd nog maar eens een marathon partij. Sam wint de eerste maar dreigt de wedstrijd na verlies in set 2 te verliezen, puur en alleen op conditie. Maar, dan maakt Benjamin een kapitale fout. Benjamin gaat in discussie met Sam, die zich bijna gewonnen had gegeven, omtrent een bal die buiten of binnen was. Benjamin trapt verbaal op Sam zijn tenen en dan weten wij hoe laat het is! Het vuur wakkert weer aan in Sam en Benjamin moet het onderspit delven in set 3. Eigen schuld dikke bult, Benjamin had beter moeten weten!
Jordy en Kasteel lijken dan helemaal geaclimatiseerd aan het spel van de hele avond in de dubbels en walsen over Johan en Jan. Zowaar 2-3 voor ons. Maar we beseften dat we er nog lang niet waren. Ik wou aanvankelijk mijn HE4 laten schieten, maar door de blessure van Kasteel, die al helemaal geen zin meer had in een enkel, treed ik toch aan. Na voor lopen was geen optie en met lange ballen kom ik nog tot 20-22, maar dat spelletje had Bart goed doorzien en het begint dropkes te regenen. Ik ben braaf al die pluimkes gaan oprapen en heb die mooi teruggegeven aan Bart zodat die weer kon serveren. De stand komt mede door de opgave van Kasteel op 4-3 voor Herne.
En dan de apotheose van de avond. Jordy tegen Johan. Jordy nog redelijk fit ondanks alles wat vooraf ging dat weekend wint de eerste set vlot met 21-15. Johan wint set 2 zo mogelijks nog vlotter door opkomende kuitkrampen bij Jordy. Tijd voor wat kramp onderdrukkende oefeningen en een lichte massage. Ik weet niet of het net dat was die het verschil maakte, maar Jordy bewoog weer goed over het veld en loopt uit tot 11-3 en daarna naar 16-9. Buit binnen denk je dan. Maar nee, Jordy’s kuiten beginnen weer te protesteren en hij moet op zoek naar directe winners. Johan brengt die allemaal mooi terug en sluipt terug tot 19-19. Gameover dachten velen, maar Jordy weet toch nog wat jus uit de kuiten te persen en fietst mee naar 20-20. Door 2 keer goed te anticiperen op Johan zijn schijnbewegingen slaagt Jordy erin de match te winnen en dus eindigen we met een oververdiend gelijkspel. Oververdiend alleen al door de inzet en vechtlust onder deze moeilijke omstandigheden.
De mannen van Herne nemen ons dan nog mee naar de katholieke kring waar we met een drank in de hand nog een potje voetbal konden kijken(Gent-Lokeren). We bleven echter wel kampen met knorrende magen zitten daar in de katholiek Kring en dus zetten we koers naar een frituur ergens tussen Herne en Lokeren. Die vinden we en jongens dat smaakte.Hmmmm. Thony was ook nog zie lief om ons te trakteren en de Kasteel wist zelfs nog de belofte te ontfutselen om eens kreeft te gaan eten op Thony zijn kosten.
Hmmm ook lekker.
Sander
P.S. Toch nog even deze anekdote, kwestie van straks geen 100 reacties op dit verslag te krijgen. Aangekomen in de sporthal van Herne en terwijl we zaten te kijken naar de match van Sam en Jordy tegen Herne. Kwam bij mij plotseling de vraag op tegen we welke ploeg de bezoekers( met name BC Opwijk) van een andere competitiematch aan het spelen zouden zijn? Rarara ?