Categorie: Heren 5

Lokerse 5H – Bijna rond …

door Jasper Poppe, geplaatst in Competitie, Heren 5

Ter gelegenheid van onze voorlaatste wedstrijd van dit seizoen waren we eens allemaal present en konden we de groepsfoto van Lokerse 5H nemen.

Na de start en een afgetekende leiding als periode kampioen, was de tweede helft er een met wat meer dalen.

Het begon al met een verlies, zij het nipt van de Mintons, die wel present waren met Bram en Jurgen, hun toch wel sterkste mannen.

We konden wel zoals verwacht tegen Buggenhout en Flee Shuttles de winst thuis houden, de toch wel twee zwakkere ploegen uit onze reeks.

Een uitwedstrijd naar Gentse, ditmaal tussen de coureurs in de Eddy Merckx Arena, waar iedereen last had met de zaal (muziek, wind en heel hoge zaal) en we dus nipt ten onder gingen. Ondertussen wel nog wat lokerse bekende (en soms oud badmintonners) spurters tegengekomen die hun conditie op peil hielden op de piste.

Daarna mochten we Landegem, toch op papier een ploeg die wat zou moeten betekenen met beide Ducheyne’s erbij ,maar die wel op de derde laatste plaats met maar een punt verschil van de voorlaatste aan het laveren zijn, aanpakken. Het werd 4-4 door de Gucht die nog steeds kan enkelen en tot het draadje doorgaat … bedankt Dirk !

Vorige week mochten we dan nog thuis aantreden tegen de Pluimplukkers. Die hadden blijkbaar lucht gekregen van de paardeworsten met Brood / Friet die ons seizoen thuis gingen afsluiten, want die waren er met 6 … gelukkig had Chef Wymie voldoende voorzien.

De wedstrijd was een typische Lokerse 5H wedstrijd. Alle dubbels winnen en dan heel hard krabben om een enkel te winnen om met 5-3 te eindigen.

Dit maakt dat we vandaag gelijk staan met Beveren op de eerste plaats (zij het me een wedstrijd meer gespeeld).

Laatste wedstrijd : naar Beveren !

We kunnen dus mathematisch nog kampioen spelen. Als we van Beveren winnen maken we zeker een kans en leggen we de druk bij Beveren.

Als zij dan ook andere wedstrijd winnen staan we weer gelijk.

Wat dan het verschil zal maken wie kampioen gekroond wordt, is nog het onderwerp van wat discussies … onderlinge confrontatie ? Punten ?

Maar die discussie zullen we verderzetten als we eerst van Beveren winnen ….

Al bij al … een seizoen waar we goede resultaten mochten neerzetten ! Top !

 

Kapitein Patjen.

Lokerse 5H op de derde stek na vier speeldagen

door Jasper Poppe, geplaatst in Competitie, Heren 5

We zijn nu reeds vier speeldagen ver. Reeds twee wedstrijden uit en twee thuiswedstrijden op ons conto.

Met 7 punten mogen we nu al beginnen stellen dat we ook dit jaar overleven in 2de en weer streven naar de podium plaatsen.

Het begon met twee uitwedstrijden tegen wat verwacht werd de ploegen die het in onze reeks het moeilijkst gingen hebben. Buggenhout 2H en Flee Shuttles 1H, waar ik nu ook weer van weet dat deze niet in Zaffelare spelen meer het verre Knesselare.

Tegen Buggenhout is Lokerse 5H al direct met vervanger Lander, aangevuld door Wymie, Foer en Buzze op schok door enerzijds gepaseerde feesten (Beemer) of komende festiviteiten van de ouderen. Een nu al gekwetste Ley gaf ook forfait, en die moet nu zelfs al geen badmintonracket moet vastnemen om het op te geven 😉 . De eerste wordt binnengehaald met 2-6 winst.

Volgende verplaatsing gaat naar het verre Knesselare met de vaste kliek van 5 en eens zonder onze vaste reserve Buzze die we later nog wel eens nodig zullen hebben. We komen wel met 3-5 winst naar huis, maar de opoffering van Wymie op eerste enkel heeft wel als gevolg dat Wymie onze tweede gekwetste is met een spierscheur in de benen … toen waren ze nog met vijf.

Een paar weken later mogen we onze eerste thuiswedstrijd aanvatten. Uit de resterende vijf kunnen er maar drie en hopen we op invaller Lander die nog bevestigd dat hij er zal zijn. Ten laatste leste laat hij echter verstek gaan en doen we een beroep op onze ex-parisien Gianni om toch met 4 aan te kunnen treden.

Heel sterke start met tegen alle verwachtingen in, wint in 4 dubbels tegen toch geen onsterke Mintons ! nice. Komen we bij de enkels : een omgekeerd verhaal waarbij we met 4 matchen de boot ingaan. Met een ouderdomsdeken die meer en meer last krijgt van een blokkerende en pijnlijke rug. Een voorbeeld van hoe je toch gelijk kan spelen, alhoewel elke van ons twee van zijn drie wedstrijden heeft gewonnen. Toen waren we nog met vier.

Komt onze tweede thuiswedstrijd tegen de leider van het ogenblik en zonder puntenverlies : Gentse 2H. We trommelen alle overblijvers op, inclusief onze vaste invaller. In de dubbels doet Buzze goede zaken en wint zijn twee wedstrijden. De Foer niet ;-). Ik en Beemer delen winst en verlies. 2-2 halfweg. Dat belooft. Beemer verkiest de eerste enkel tegen een B1 Maarten op zich te nemen. Over opofferingen gesproken. Maakt dat Buzze zijn 65% fitheid kan uitspelen in de tweede en deze binnenhaalt. Mag De Foer eens de derde spelen en ik tegen stofzuiger Harry de vierde. Persoonlijk moet ik diep gaan maar haal ik de slag thuis in twee sets. De Foer doet dit eindelijk eens op een been. Het eerste puntenverlies voor de leider is een feit. Wij doen het met 7 op 8 voortreffelijk in een reeks waar er twee naar benden toe uitsteken en de rest aan elkaar gewaagd zijn.

We onthouden dat :

– we in een jaar met veel gekwetsten zitten.

– Ley na Pense weleens voorgoed zijn raketten aan de wilgen kan hangen

– onze vaste invaller geen overbodige luxe is

– en zelf De Gucht al eens gekwetst geraakt na al die jaren.

Patjen.

Verslag Oudegem 3H – Lokerse 5H: 4-4

door Pieter Verlee, geplaatst in Competitie, Heren 5

Op zondag 7 december mocht H5 aantreden tegen Oudegem. Aangezien ‘den blok’ in aantocht is, zochten ze nog een verslaggever (en 4e man). Gregory, Pieter en Frederik moesten voor deze uitwedstrijd verstek geven. Er werd beroep gedaan op de vaste (lees: tot 2x toe) uitploeg van H5. Dit betekende dat ondergetekende de competitieontmoeting met zijn eigen ploeg moest laten vallen. Captain Buik zag dit toch niet geheel zitten omdat hij schrik had dat H3 punten zou laten liggen. Lander stelde Buik telefonisch gerust en H5 had zijn uitploeg.

De heenrit viel al tegen. Poppe was al wat te laat om iedereen op te pikken, Seppe was een overwinnings-cd vergeten maken, doordat Lander niet sneller kon lopen naar de sporthal van Appels, stonden we voor een spooroverweg en doordat Evert het huisnummer 69 iets aantrekkelijker vond dan 63, waren we verloren gereden.

Met een paar minuten vertraging (chance dat het geen kwartier was), konden we de, naar stront ruikende, sporthal betreden. Blijkbaar kon Lander zich deze sporthal goed herinneren. Of dit aan de geur lag, kon Lander niet bevestigen.
Beginnen deden we met Evert/Lander en Poppe/Seppe. Evert en Lander konden Brandon Guns en Steven Dessers in 3 sets pakken. Poppe en Seppe werden eerder zelf gepakt, maar ook in 3 sets.

Daarna mochten Lander/Poppe en Evert/Seppe aan de bak. Lander wist met de nodige powerplay Poppe mee te sleuren en de match werd daarmee in 2 sets gespeeld. Seppe was jaloers en wou de match ook in 2 sets beïndigen met Evert. Alleen jammer dat het 2 sets voor de tegenpartij waren.

Met een 2-2 begonnen we aan de enkels. Brandon Guns stond tegenover Poppe in een thriller. Niet zomaar een thriller. Met veel drama, zweet en bloed. Het drama was te danken aan Bradon die z’n voet had omgeslagen maar toch besloot om verder te spelen. Dankzij een tequila-avond was er overtollig zweet en een smash met uitzwaai op Poppe’s linkerhand was genoeg om er een bloederig duel van te maken. Met in het achterhoofd een feestje dat eerder bewees dat Poppe, in het bijzijn van een bloedtafereel, een tweetal minuten nodig heeft om lijkbleek te worden, werd het toch heel spannend met 21-17 en 26-24 in het voordeel van Oudegem. Aangezien de verslaggever zelf aan het spelen was terwijl Evert zijn match afhandelde tegen Kevin Van Nuffel, kan ik u enkel meegeven dat er veel te horen viel. Sommigen in deze ploeg vragen zich zelfs af of de troetelnamen die Evert zichzelf gaf, gekregen had van een zekere Carla. Naast een poging tot ontsnappen, door op de deur van de nooduitgang te trappen, kon Evert zijn wedstrijd in 3 sets winnen.

3-3 en alles lag in handen van Lander en Seppe. Lander bewees in de dubbel dat hij “man in vorm” is en mocht dit ook bewijzen in de enkel tegen Bjorn De Smet. De eerste set werd Lander “gepakt” in 21-14. Met coaching van Poppe en Evert, bewees ons goudhaantje dat er niet met hem “gefokt” mag worden in deze tijden van zelfontplooiing. In nog een lichtjes spannende 3 setter werd de laatste kreun gegeven in het voordeel van Lander. Seppe was ondertussen ook bezig aan een 3e set tegen Jan Verwaeren. De set van winst of gelijkspel. De set die misschien wel het hele leven van Seppe kon doen veranderen. Vorige keer (lees: tegen Latem-De Pinte) was de heldenrol voor Seppe weggelegd. Seppe liet ons eerder die avond weten dat hij de week ervoor was gestuikt met zijn fiets en daardoor zijn pols wat pijn deed, al geloven wij eerder dat dit lag aan het meermaals herbekijken van een filmpje van een zeker Kelly. Maar goed de wedstrijd dus… Een 20-16 achterstand kon Seppe goedmaken tot 20-20. Totdat het thuisvoordeel, het witte konijn uit de Oudengemse toverhoed, kwam opdraven in de vorm van hoerechance. Seppe kon het niet geloven en brak mentaal. 4-4 gelijkspel. Er zat meer in. Al denken de tegenstanders daar het omgekeerde over.

Na de match lieten Seppe zijn teamgenoten hem achter op Oudegemse grond. Een moment van bezinning voor Seppe die 0 op 3 haalde tijdens deze ontmoeting, of was het eerder dat de tegenstanders nog richting Gent reden omwille van de staking. Het antwoord zal eerder vaag blijven en de tijd zal uitwijzen of we Seppe nog op het rechte pad zullen zien of op zijn kot in Gent.

In de terugrit hadden we al door waarom Seppe geen overwinnings-cd had gemaakt, hij gunde ons de overwinning niet eens. Met een zelfgemaakte cd (lees: teenage schreeuwmuziek) uit het repertoire van DJ Kaba (lees: broer van, met moeder die een sjakossenwinkel heeft op de markt), knalden we richting Lokeren. In de sporthal zagen we nog enkele clubleden aan de toog hangen. We roken dan toch onze overwinning van de dag en sloten met glans de sportcafetaria af.

We onthouden dat:
– H5 deze ontmoeting met 4 punten verschil toch “gewonnen” heeft (392-396)
– Lander man in vorm is
– Evert een Segers’ken aan het doen is tot Nieuwjaar
– Poppe dat beter ook zou doen
– Dat Gentse H1 hun overwinning niet kunnen bewijzen tegen Lokerse H4 (het groene blad van Gentse H1 is nu in handen van H5)
– Barman Zorro niet kon zwijgen over zijn selfies met Yves V en Like Mike op Tomorrowland
– Evert en Lander volgende editie meegaan met de barman op de eerste rij vanaf 11u s’morgens
– H3 beter presteert zonder Poppe
– Seppe 0 op 3 haalde

JP!

Verslag Oudegem 3H – Lokerse 5H: 4-4

door Pieter Verlee, geplaatst in Competitie, Heren 5

Op zondag 7 december mocht H5 aantreden tegen Oudegem. Aangezien ‘den blok’ in aantocht is, zochten ze nog een verslaggever (en 4e man). Gregory, Pieter en Frederik moesten voor deze uitwedstrijd verstek geven. Er werd beroep gedaan op de vaste (lees: tot 2x toe) uitploeg van H5. Dit betekende dat ondergetekende de competitieontmoeting met zijn eigen ploeg moest laten vallen. Captain Buik zag dit toch niet geheel zitten omdat hij schrik had dat H3 punten zou laten liggen. Lander stelde Buik telefonisch gerust en H5 had zijn uitploeg.

De heenrit viel al tegen. Poppe was al wat te laat om iedereen op te pikken, Seppe was een overwinnings-cd vergeten maken, doordat Lander niet sneller kon lopen naar de sporthal van Appels, stonden we voor een spooroverweg en doordat Evert het huisnummer 69 iets aantrekkelijker vond dan 63, waren we verloren gereden.

Met een paar minuten vertraging (chance dat het geen kwartier was), konden we de, naar stront ruikende, sporthal betreden. Blijkbaar kon Lander zich deze sporthal goed herinneren. Of dit aan de geur lag, kon Lander niet bevestigen.
Beginnen deden we met Evert/Lander en Poppe/Seppe. Evert en Lander konden Brandon Guns en Steven Dessers in 3 sets pakken. Poppe en Seppe werden eerder zelf gepakt, maar ook in 3 sets.

Daarna mochten Lander/Poppe en Evert/Seppe aan de bak. Lander wist met de nodige powerplay Poppe mee te sleuren en de match werd daarmee in 2 sets gespeeld. Seppe was jaloers en wou de match ook in 2 sets beïndigen met Evert. Alleen jammer dat het 2 sets voor de tegenpartij waren.

Met een 2-2 begonnen we aan de enkels. Brandon Guns stond tegenover Poppe in een thriller. Niet zomaar een thriller. Met veel drama, zweet en bloed. Het drama was te danken aan Bradon die z’n voet had omgeslagen maar toch besloot om verder te spelen. Dankzij een tequila-avond was er overtollig zweet en een smash met uitzwaai op Poppe’s linkerhand was genoeg om er een bloederig duel van te maken. Met in het achterhoofd een feestje dat eerder bewees dat Poppe, in het bijzijn van een bloedtafereel, een tweetal minuten nodig heeft om lijkbleek te worden, werd het toch heel spannend met 21-17 en 26-24 in het voordeel van Oudegem. Aangezien de verslaggever zelf aan het spelen was terwijl Evert zijn match afhandelde tegen Kevin Van Nuffel, kan ik u enkel meegeven dat er veel te horen viel. Sommigen in deze ploeg vragen zich zelfs af of de troetelnamen die Evert zichzelf gaf, gekregen had van een zekere Carla. Naast een poging tot ontsnappen, door op de deur van de nooduitgang te trappen, kon Evert zijn wedstrijd in 3 sets winnen.

3-3 en alles lag in handen van Lander en Seppe. Lander bewees in de dubbel dat hij “man in vorm” is en mocht dit ook bewijzen in de enkel tegen Bjorn De Smet. De eerste set werd Lander “gepakt” in 21-14. Met coaching van Poppe en Evert, bewees ons goudhaantje dat er niet met hem “gefokt” mag worden in deze tijden van zelfontplooiing. In nog een lichtjes spannende 3 setter werd de laatste kreun gegeven in het voordeel van Lander. Seppe was ondertussen ook bezig aan een 3e set tegen Jan Verwaeren. De set van winst of gelijkspel. De set die misschien wel het hele leven van Seppe kon doen veranderen. Vorige keer (lees: tegen Latem-De Pinte) was de heldenrol voor Seppe weggelegd. Seppe liet ons eerder die avond weten dat hij de week ervoor was gestuikt met zijn fiets en daardoor zijn pols wat pijn deed, al geloven wij eerder dat dit lag aan het meermaals herbekijken van een filmpje van een zeker Kelly. Maar goed de wedstrijd dus… Een 20-16 achterstand kon Seppe goedmaken tot 20-20. Totdat het thuisvoordeel, het witte konijn uit de Oudengemse toverhoed, kwam opdraven in de vorm van hoerechance. Seppe kon het niet geloven en brak mentaal. 4-4 gelijkspel. Er zat meer in. Al denken de tegenstanders daar het omgekeerde over.

Na de match lieten Seppe zijn teamgenoten hem achter op Oudegemse grond. Een moment van bezinning voor Seppe die 0 op 3 haalde tijdens deze ontmoeting, of was het eerder dat de tegenstanders nog richting Gent reden omwille van de staking. Het antwoord zal eerder vaag blijven en de tijd zal uitwijzen of we Seppe nog op het rechte pad zullen zien of op zijn kot in Gent.

In de terugrit hadden we al door waarom Seppe geen overwinnings-cd had gemaakt, hij gunde ons de overwinning niet eens. Met een zelfgemaakte cd (lees: teenage schreeuwmuziek) uit het repertoire van DJ Kaba (lees: broer van, met moeder die een sjakossenwinkel heeft op de markt), knalden we richting Lokeren. In de sporthal zagen we nog enkele clubleden aan de toog hangen. We roken dan toch onze overwinning van de dag en sloten met glans de sportcafetaria af.

We onthouden dat:
– H5 deze ontmoeting met 4 punten verschil toch “gewonnen” heeft (392-396)
– Lander man in vorm is
– Evert een Segers’ken aan het doen is tot Nieuwjaar
– Poppe dat beter ook zou doen
– Dat Gentse H1 hun overwinning niet kunnen bewijzen tegen Lokerse H4 (het groene blad van Gentse H1 is nu in handen van H5)
– Barman Zorro niet kon zwijgen over zijn selfies met Yves V en Like Mike op Tomorrowland
– Evert en Lander volgende editie meegaan met de barman op de eerste rij vanaf 11u s’morgens
– H3 beter presteert zonder Poppe
– Seppe 0 op 3 haalde

JP!

Ene Indiaans verslag Latem-De Pinte H2 – Lokerse H5: 3-5

door Pieter Verlee, geplaatst in Heren 5

Gegroet waarde stamleden! Hierbij het epos van Latem-De Pinte 2H vs. Lokerse 5H, voorzien van een indiaanse touch. Ugh!

Onze missie die bewuste maandag was het scalperen van de huidige leider in onze reeks (2e prov. A); de tweede herenploeg van Latem-De Pinte. Onder leiding van onze vurige hoofdman Grote Elander vertrokken we op oorlogspad, en hoewel slechts 4 krijgers sterk, toch niet minder bloeddorstig. Onze squaws Frederik, Pieter en Gregory, bleven thuis om de Grote Manitoe aan te roepen en zo een goede afloop te bewerkstelligen. Om hun afwezigheid te doen vergeten hadden we een huurling afgekocht, Winnetou Poppe was zijn naam. Hij moest er samen met autochtone stamleden Dikke Bevert, Grote Elander en Kleine Steppe voor zorgen dat zowel Latem-De Pinte als de schaamtelijke laatste plaats die onze stam bekleedde naar de eeuwige jachtvelden werden verbannen.

Na enkele omzwervingen met ons stalen ros (Kleine Steppe had de rooksignalen fout gelezen en stond aan de verkeerde kant van de Gentprairie te wachten om opgepikt te worden) werd de Latem-tipi bereikt. Zonder al te veel gedraal namen we onze slagwapens te hand en werd er naar hartenlust op los gemept… Althans toch door Grote Elander en Kleine Steppe, zij hadden geen kind aan Guillaume Pattyn en Jeroen Vanhercke. Onze stamgenoten hadden daarentegen wel hun handen vol aan hun vijanden, en legden het bijltje tegen Miguel Van Herpe en Wout Coessens, O de schande. Woede vulde de harten van onze verslagen mannen en ze besloten hun huid duur te verkopen in de volgende deathmatch. Nu stond Dikke Bevert echter aan de zijde van Kleine Steppe en Winnetou Poppe, u kan het al raden, aan de zijde van die andere kampioen, ons geliefd stamhoofd Grote Elander. De nieuw gesmede bloedbroederschappen bleken al snel een succes en in een zucht stond het 3-1 voor onze stam.

Een broodnodige voorsprong, aangezien van vele Lokerse stamleden (niet alleen deze van Heren 5) bekend is dat zij in het man-tegen-mangevecht iets minder excelleren en de discipline geen warme gevoelens toedragen. Dat bleek dan ook in de eerste twee duels. Ons immer onzelfzuchtige stamhoofd had zich opgeofferd en werd bijna letterlijk geofferd door Wout Coessens; een ingecalculeerde nederlaag. Dat hield wel in dat Winnetou Poppe op H2 moest afrekenen met Jeroen Vanhercke om het offer zinvol te maken. Lange tijd zag het ernaar uit dat dit probleemloos ging lukken… Tot daar plots, vanuit het niets, Winnetou’s ouders verschenen. Stress en prestratiedruk overvielen onze huurling en een quasi gewonnen wedstrijd werd toch verloren. Onze voorsprong was teniet gedaan, het stond weer gelijk.

Maar niet getreurd, Dikke Bevert had op dat moment al in een sneltempo de eerste ronde gewonnen tegen Guillaume Pattyn en maakte het niet veel later helemaal af. Een gelijkspel was al binnen en Kleine Steppe rook zijn kans om zijn voorvaderen trots te maken en misschien de eerste tweepunter van het seizoen te verzekeren. Maar Miguel Van Herpe was een gewiekste opponent en strooide in het rond met listige plaatsballetjes. Veel haat, gevloek en gebrul wezen erop dat Kleine Steppe in de eerste set op zijn kloten had gekregen; de slagzin “Ik haat enkelspel!” werd in het rond geslingerd. De overwinning leek zeer veraf(10 uren zoals de adelaar vliegt).  Maar de gebeden van onze squaws werden verhoord en de Grote Manitoe zette al die haat om in kracht. Het spel kantelde en in 3 bloedige sets werd de onverhoopte overwinning binnengehaald. Held van de avond was zonder twijfel Kleine Steppe, toevallig ook de bescheiden schrijver van dit kunststukje.

De overwonnen Latemse krijgers, toonden zich grote verliezers, hoewel het toch moet pieken dat al dat gefuseer niet heeft kunnen baten :p We werden getrakteerd op sandwiches met buffelsalade, spoelden deze door met enkele carlsbergs en met een vredespijp als toetje keerden we huiswaarts. Onderweg bleek dat Grote Elander overduidelijk een teveel aan testosteron en adrenaline aan de ontmoeting had overgehouden, wat resulteerde in vreemde interacties met de squaws  van lichte zeden die zich langsheen de baan hadden geposteerd.

Getekend, Kleine Steppe. Ga heen in vrede!