Geachte Madame de la Plume Perdue,
Ik speel nu toch al een hele tijd badminton, 5 maanden om precies te zijn, en heb reeds een D-klassement. Ik besef wel degelijk dat ik barst van het talent en overweeg ernstig om mijn 9-to-5 job op te zeggen en mij volop op het badminton te storten (en mezelf het statuut van prof op te spelden). Mijn droom is London 2012 nog te halen. Kan ik zoiets verwezenlijken en is dit financieel leefbaar?
Mijn beste realist,
In badminton zijn er 3 regels : begin je te badmintonnen, vermijd dan in België te beginnen, je ondermijnt je toekomst. Begin je toch in België, zie het dan als een hobby. Met een racket van tutterewutteren, wat plastic shuttles en een lidkaart van de VBL ben je al aardig op weg om de eerste de beste strandbadmintonner in een aardige driesetter te verslaan. Word je toch prof in België (poor bastard), vermijd dan zoveel mogelijk de nationale en internationale tornooien in België, zo ontloop je de roddels en de spot van je collega-badmintonfanaten, maar respecteer hen niettemin omdat ze een beter zicht hebben op de realiteit dan uzelf. Maar om u niet teveel te desillusioneren kan ik u enkele tips geven, op basis van mijn wereldwijde trainingskampen in oa. Zimbabwe, Nieuw-Guinea, Botswana en niet te vergeten de met wheat-planten doordrongen stages op sunny Jamaïca-man.
Het key-woord om tot de top door te dringen is verwaandheid en grootmoedigheid. Koop steeds badmintongereif dat groot genoeg is, het loopt veel sjieker en de kans dat uw colleke springt wordt veel kleiner. Doe steeds minachtend over badmintongerief dat niet hetzelfde is dan het uwe. Is het wel hetzelfde zeg dan dat men aan uw voeten ligt om u te sponsoren. Is de andere ook gesponsord, lieg dan over de hoeveelheid materiaal dat gij aangeboden krijgt. De ander zal denken, hoe meer materiaal hij krijgt hoe beter hij wel zal zijn. En het gedrag op de pleinen dan vraagt u zich af? Wel, elk punt dat de tegenstander maakt is een punt met piet, ofwel steek je het maar op de shuttle, de lijnen, de referee, uw trainer die er niets van afweet of de loting waarmee gesjoemeld werd. Je kan het nog verder doortrekken: maak ambras met de uitbater van de cafétaria, en zeg dat zijn eten op niks trekt en op uw maag ligt. Sta er steeds op dat een kinesist uw ongetwijfeld welgevormde spieren lekker inkneed, is er geen in de zaal maak genoeg amok zodanig dat iedereen het hoort en u reeds van tevoren kent. Op voorhand de tegenstander wat schrik inboezemen kan nooit geen kwaad. U ziet, vooraleer u tot topsporter wordt gebombardeerd hoeft u in feite een cursus ‘eikelvorming’ of de ‘hoe haten mensen mij-cursus in 10 lessen’ te volgen. Combineer dit met een gezonde dosis EPO, wat anabolica tot uw voortplantingsorganen gereduceerd zijn tot doperwtjes en ge gaat er zeker geraken. Over het financieel aspect heb ik nu geen goesting om daarover uit te wijden, ik moet mij nog een YONEX VOLTRIC 80 gaan kopen, niet dat het een goei racket is, maar show hé, show. Salut en de kost.
Madame de la Plume Perdue