De kop is er af. Doordat quasi alle andere Lokerse ploegen hun vakantiewedstrijden verplaatst hadden, mochten wij dit seizoen samen met de ploeg van pépé Rik de spits afbijten. Een zwaar trainingsschema had niemand gevolgd, al had Wouter door dagelijkse loopacties toch al level 21 bereikt op Pokémon Go. Voor sommige spelers was het zowaar geleden van de vorige competitiewedstrijd (een kleine vier maand) dat ze nog eens een racket hadden vastgehad… bedroevend! Als kapitein van dit zootje ongeregeld, diende ik de vakantiemodus toch snel om te zetten in echte competitiegrinta. Nee Stan, we spelen niet voor de fun!!
De teenslippers werden omgeruild voor sportschoenen en ietwat onwennig klopten we in de sporthalsauna een beetje op een pluim. De scouting van de kapitein dacht tegenover een bende PBO-jonkies te komen staan, dus de kennismaking met de nogal volwassen heren van Vlabad 2H was toch een verrassing. Het vertrouwen in de opstelling bleef echter en de eerste dubbels werden aangevat. Koningskoppel (uit lang vervlogen tijden) Stan en Pieter haalde dubbel 1 binnen terwijl Matti en Michiel nipt het onderspit dolven. Ook met Wouter en ondanks een zeer erbarmelijke opslag, herhaalde Pieter zijn dubbelkunstje. Stan en Michiel werden in set drie weggespeeld en dus stond het 2-2.
Gelukkig zijn we een heuse enkelploeg! Michiel won enkel 1 en start hiermee hopelijk een mooie enkelreeks. Ikzelf haalde drie sets, maar dan speelde mijn tegenstander lafhartig diep naar mijn backhand –> game-over. Wouter had het lastig in de eerste set, maar veegde nadien de vloer aan met zijn tegenstander in set 2. Mooi was het wel om te zien hoe de mannen uit Oudenaarde hun ploegmaat steunden met woorden als “Gij hadt maar 10??? Das wel erg weinig”. Die teamgeest toch.
4-3 dus en de wedstrijd van Matthias zou beslissen over het al dan niet behalen van een eerste overwinning. De tegenstander probeerde Matti uit concentratie te brengen door bewust de stand te vergeten, maar koel speelde die het spelletje gewoon mee. Uiteindelijk telden de supporters dan maar in de plaats van de spelers. Volgens die telling kwam Matthias als eerste over de meet en dus was de zege een feit. De mannen van Vlabad hadden zich nadien verheugd op een portie friet, maar wij hadden gezondere plannen. Een helaas glutenrijke (sorry Michiel!) maaltijd vulde de uitgeputte reserves weer aan. Om het met de woorden van Wouter te zeggen: “Op naar de titel” (al is derde provinciale echt wel leuk).
We onthouden dat:
– Wim ons dan toch niet kwam aanmoedigen.
– Matti onderweg is naar een rijbewijs.
– Pieter dat nog steeds niet van plan is.
– Wouter kaas verzamelt in zijn auto.
– Michiel bepaalde dingen niet mag eten.
– Stan graag uitweidt over wat hij nu juist gaat doen volgend jaar.