Verslag De Wuiten H1 – Lokerse H7 : 2 – 6

We schrijven woensdag 17 november 2010. In plaats van de wekelijkse Bergendries-training was het voor de verandering tijd voor het echte werk. Na de overwinning tegen Aalst hoopten we ook de wedstrijd tegen Hamme (De Wuiten 1H) naar onze hand te kunnen zetten om zo definitief gelanceerd te zijn na de toch wel mindere start.
We spraken af op de parking van de sporthal waar aldus een wagenpark verzamelde dat niet zou misstaan op de parking van het Hof van Cleve: 2 BMW’s, 1 Mercedes en een Alfa Romeo.
We besloten de BMW’s te laten voor wat ze waren en trokken met de Mercedes en Alfa richting Hamme. Omdat niemand de weg kende besloten we te vertrouwen op de GPS.
Groot was onze opluchting toen die ons na allerlei binnenbanen en een hindernisparcours (verkeersdrempels (zeer leuk voor de Alfa) en plantenbakken midden op straat) wist te vertellen dat we onze bestemming bereikt hadden.
Eén probleem: we zaten midden in een woonwijk en de sporthal was nergens te bespeuren. Gelukkig beschikten we over een feilloos oriëntatiegevoel en kozen we de juiste weg richting iets wat volgens ons nogal sporthalachtig leek. Helaas, een paaltje versperde ons de weg. Geen nood, terug de woonwijk binnen en enkele tientallen meters verder een nieuwe afslag genomen. Ook deze weg eindigde echter abrupt in opritten en andere private aangelegenheden. De derde poging was gelukkig de goeie en met onze Mercedes draaiden we de parking van de sporthal op. Werner had blijkbaar een nog iets idyllischere weg gekozen, want ondanks onze omzwervingen moesten we nog even op hem wachten.
Uiteindelijk raakten we echter allen ter plekke. De sporthal was nogal onorthodox ingericht, zodat we om tot de badmintonterreinen te komen een voetbalterreintje moesten oversteken waar juist een wedstrijd bezig was. Door een ijzeren poort (zo van het genre waarmee normale mensen een hangar of loods afsluiten) kwamen we dan toch uiteindelijk de oude varkensstal binnen.
Dat de varkens nog maar pas verhuisd waren was duidelijk te merken aan de toch wel weinig appetijtelijke rioolgeur die er onze neusgaten teisterde.
We trokken dan ook gauw richting kleedkamer die met gezellige zetels (gewoon tuinstoelen dus) en een prachtige douche-installatie ingericht was. Ik verdenk er Frank (die vanuit zijn professionele voetbalcarrière natuurlijk  marmeren badkamers met jaccuzzi en sauna gewend is) trouwens van dat hij wegens die reden wijselijk besloten had die avond niet mee ten strijde te trekken.
Onze tegenstander was ondertussen ook al ter plekke aangekomen en na een korte opwarming konden we eraan beginnen.
Opwarming is trouwens een relatief begrip als je weet dat de Dam in vergelijking met de zaal in Hamme wel een tropisch paradijs lijkt., maar kom. Tijl (extra isolatie denk ik :p ) had er minder last van, maar ik stond zelfs tijdens de match te koukleumen.
We besloten dan ook onze wedstrijd snel af te werken en dat lukte nog relatief goed ook. Twee sets en de eerste zege was binnen (8-21,12-21). Werner en Frederik hadden het iets moeilijker maar haalden met twee keer 20-22 toch ook de buit binnen.
In de tweede reeks dubbels namen Jasper en ik het op tegen de tegenstanders waar Werner en Frederik in twee toch wel lastige sets van gewonnen hadden. We waren vastbesloten beter te doen en in de eerste set ging het dan ook vlotjes. Mijn drops vielen voor de verandering kort en laag over het net en mijn opslag was eens niet bedroevend slecht.
De tweede set gingen de drops echter allemaal in het net en mijn opslagen waren te kort, te hoog of beide, maar gelukkig had de tegenstander medelijden en haalde Jasper op de juiste momenten zijn smash boven (12-21,20-22).
De dubbel van Tom en Werner (21-15,21-19) werd de enige misstap in de dubbels. Een stugge tegenstander en zelf iets teveel fouten om kans te maken op de overwinning. 1-3 dus.
Frederik, door afwezigheid van Frank interim-kapitein, had Tijl om hem te prikkelen op de eerste enkel gezet, maar daar kreeg hij dan ook de sterkste tegenstander tegenover zich. In de eerste set ging alles fout en het kalf leek verdronken toen hij ondanks een hulksgewijze uitbarsting met een racket ook in de tweede set de wet van de sterkste moest ondergaan. 11-5 en de boeken toe dacht ik, maar Werner had het lumineuze idee om Tijl in de mini-break aan te raden een nieuwe shuttle te nemen. En wonder boven wonder, die Forzapluim bleek in de Ijstempel verder te vliegen dan de bevroren Yonexshuttle en Tijl knokte zich terug in de match en versierde zelfs setpunten. Jammer genoeg maakte de tegenstander het toch af (21-11,25-23).
Jasper had ook een stevige tegenstander, maar ondanks onregelmatig spel (hij kan veel beter) haalde hij het toch relatief makkelijk binnen in twee sets (11-21,13-21). Het talent kwam gelukkig bovendrijven op de juiste momenten…
2-4 en een gelijkspel was zeker binnen, maar Lokerse zou Lokerse niet zijn als we niet voor de overwinning gingen.
Gelukkig hadden Tom en Frederik er zin in en speelden ze in de eerste set echt de match van hun leven. Jammer genoeg speelden ze daarbij vooral tegen zichzelf en als je 2 tegen 1 speelt wordt het natuurlijk moeilijk.
Gelukkig konden ze dankzij mijn opbouwende coaching (niet dus :p ) de set toch binnenhalen. De tweede set bleek voor Tom een formaliteit, Frederik bleef het lastig hebben. Setstanden: 14-21,3-21 voor Tom en 15-21, 19-21 voor Frederik.
 
Al bij al een makkelijke 2-6 overwinning voor Lokerse!

Daarna trokken we naar de douches (twee stuks) die ingenieurstoeren (van een apotheker in spe en een informaticus)
 vereiste om de temperatuur op een aangenaam niveau te krijgen. Tijl verdronk daarna nog zijn verdriet om de verloren enkel in een sloot Vedett, maar omdat Werner de dag nadien WEER (:p) vroeg uit zijn bed moest haastten we ons nogal gauw (en bijna zonder wedstrijdblad, die kapitein toch) huiswaarts.
Zondag spelen we de derde match in deze drukke competitieweek en ook die hopen we natuurlijk winnend af te sluiten 😀

– Pieter –