Heren 12 mocht nog één keer aantreden vooraleer de winterstop in te gaan. Vastbesloten waren we om ons puntentotaal te verdubbelen. Sentse 3H hadden we enkele weken terug vakkundig afgedroogd en voor Sentse 2H hoopten we op een koekje van hetzelfde deeg. Wegens een hardnekkige ziekte konden we geen beroep doen op Sam en dus werd Wouter er bijgehaald voor de vacante enkelpositie (eerlijk gezegd had hij vooral zichzelf uitgenodigd, maar ja). Onder lichte Audi-druk kon wegpiraat Wouter ook nog een dubbeltje ontfutselen van de fietsende kapitein. Bijna maaide hij me immers van de weg in de Durmelaan, de zot 😛
Deze keer had ik wel mijn voorraadje shuttles mee en ook de nodige fans waren van de partij. Sam kwam ons ondanks ziekte steunen en ook Gregory kwam voor ons (toch? :P) supporteren.
Daar waar G1 en D2 mochten aantreden in een versgepoetste zaal, was aan onze kant de ijspiste nog niet opgeruimd. Algauw zou blijken dat een dweil of het nodige spuk dan wel handig zijn, want ook de tegenstander-captain bleek van het ligbadmintontype.
Frederik mocht in HD1 samen met mij aantreden. Als een gehoorzaam discipel volgde hij braaf het voorbeeld van de kapitein. Jammer genoeg bestond dat voorbeeld erin om opslagen te verknoeien en veel unforced errors te maken. Alletwee slecht spelen en dus (zij het nipt) verlies. Winst was niet verdiend geweest.
Lieven en Jens maakten in hun dubbel in twee sets wel korte metten met de tegenstanders (17 en 18).
Ook HD3 en HD4 werden binnengehaald. Flor en ik speelden niet echt sterk, maar kenden toch weinig problemen (14 en 16). Wouter en Frederik hielden het even spannend, maar in drie sets klaarden ze toch de klus. De eerste officiële overwinning voor Frederik (-> trakteren?) bracht de stand zo op 3-1.
Speler-scout Flor had opgemerkt dat de Sentse kapitein zichzelf steeds op HE1 zette, dus plaatste ik daar ruwe diamant Lieven tegenover. Alweer een sterk staaltje tactisch vernuft van de captain, al zeg ik het zelf. De inzinking in de tweede set werd snel vergeten en in de derde set haalde Lieven zijn tweede competitiepunt binnen. Flor en Jens kenden op respectievelijk HE3 en HE4 geen problemen met hun tegenstanders en in twee sets haalden ze beiden hun 5e competitiepuntje binnen. Net halfweg in de competitie, op weg naar C2?
Wouter kreeg in HE4 de taaiste brok voorgeschoteld. Wouter – naar eigen zeggen totaal uit vorm – had het knap lastig, maar maakte het toch af in 2 sets.
7-1. Uit eigenbelang hield de captain de H12-schaapjes in het ongewisse over de trakteerregel en zo werd weer eens geld bespaard 😀
Wouter, toch al totaal uit vorm, besloot net als de echte H12-atleten alweer te zondigen en propte zich vol met friet.
Wanneer de concurrentie weg was, maakte de captain nog met wisselend succes toenadering tot het andere geslacht. Het misverstand omtrent D3 (D3 frigide, waar had ik dat ineens vandaan gehaald?) werd bijgelegd. Vergevingsgezind, lief, genereus, vriendelijk, het ontbreekt me aan adjectieven om de talenten van de derde damesploeg te beschrijven. Ook koken – toch een belangrijke taak voor de vrouw in het gezin 😀 – bleek één van de vele talenten. Lekkere witloofsoep en lekkere sandwiches, supercatering gewoon. Het kostje bijeenschooien lukte dus nog, een gevoelsgesprek aanknopen bleek minder succesvol voor uw schrijvende blonde adonis. Twee weken herbronnen en de nodige handleidingen lezen, misschien lukt het dan volgende keer beter. 😀
We onthouden dat:
– rosse mensen gevaarlijk zijn
– Heren 12 beter draait dan ik voor het seizoen had kunnen hopen (echt waar)
– we ondanks een lichte achterstand graag nog willen meestrijden voor de top-3 plaatsen.
– captain P bij 10 op 12 nen Duvel drinkt
– hij ook nog het obligate overwinningspintje moet nuttigen
– de winterstop goed zal zijn voor de lijn en conditie van de spelers
– het Wiel (misschien eens polsen voor sponsoring) door onze winterstopafwezigheid hopelijk niet failliet raakt.
Als ge dienen Duvel drinkt wil ik er zeker bij zijn 😉
Ge moogt hem wel zelf ni uitdrinken é Kasteel..