Op zondag 7 december mocht H5 aantreden tegen Oudegem. Aangezien ‘den blok’ in aantocht is, zochten ze nog een verslaggever (en 4e man). Gregory, Pieter en Frederik moesten voor deze uitwedstrijd verstek geven. Er werd beroep gedaan op de vaste (lees: tot 2x toe) uitploeg van H5. Dit betekende dat ondergetekende de competitieontmoeting met zijn eigen ploeg moest laten vallen. Captain Buik zag dit toch niet geheel zitten omdat hij schrik had dat H3 punten zou laten liggen. Lander stelde Buik telefonisch gerust en H5 had zijn uitploeg.
De heenrit viel al tegen. Poppe was al wat te laat om iedereen op te pikken, Seppe was een overwinnings-cd vergeten maken, doordat Lander niet sneller kon lopen naar de sporthal van Appels, stonden we voor een spooroverweg en doordat Evert het huisnummer 69 iets aantrekkelijker vond dan 63, waren we verloren gereden.
Met een paar minuten vertraging (chance dat het geen kwartier was), konden we de, naar stront ruikende, sporthal betreden. Blijkbaar kon Lander zich deze sporthal goed herinneren. Of dit aan de geur lag, kon Lander niet bevestigen.
Beginnen deden we met Evert/Lander en Poppe/Seppe. Evert en Lander konden Brandon Guns en Steven Dessers in 3 sets pakken. Poppe en Seppe werden eerder zelf gepakt, maar ook in 3 sets.
Daarna mochten Lander/Poppe en Evert/Seppe aan de bak. Lander wist met de nodige powerplay Poppe mee te sleuren en de match werd daarmee in 2 sets gespeeld. Seppe was jaloers en wou de match ook in 2 sets beïndigen met Evert. Alleen jammer dat het 2 sets voor de tegenpartij waren.
Met een 2-2 begonnen we aan de enkels. Brandon Guns stond tegenover Poppe in een thriller. Niet zomaar een thriller. Met veel drama, zweet en bloed. Het drama was te danken aan Bradon die z’n voet had omgeslagen maar toch besloot om verder te spelen. Dankzij een tequila-avond was er overtollig zweet en een smash met uitzwaai op Poppe’s linkerhand was genoeg om er een bloederig duel van te maken. Met in het achterhoofd een feestje dat eerder bewees dat Poppe, in het bijzijn van een bloedtafereel, een tweetal minuten nodig heeft om lijkbleek te worden, werd het toch heel spannend met 21-17 en 26-24 in het voordeel van Oudegem. Aangezien de verslaggever zelf aan het spelen was terwijl Evert zijn match afhandelde tegen Kevin Van Nuffel, kan ik u enkel meegeven dat er veel te horen viel. Sommigen in deze ploeg vragen zich zelfs af of de troetelnamen die Evert zichzelf gaf, gekregen had van een zekere Carla. Naast een poging tot ontsnappen, door op de deur van de nooduitgang te trappen, kon Evert zijn wedstrijd in 3 sets winnen.
3-3 en alles lag in handen van Lander en Seppe. Lander bewees in de dubbel dat hij “man in vorm” is en mocht dit ook bewijzen in de enkel tegen Bjorn De Smet. De eerste set werd Lander “gepakt” in 21-14. Met coaching van Poppe en Evert, bewees ons goudhaantje dat er niet met hem “gefokt” mag worden in deze tijden van zelfontplooiing. In nog een lichtjes spannende 3 setter werd de laatste kreun gegeven in het voordeel van Lander. Seppe was ondertussen ook bezig aan een 3e set tegen Jan Verwaeren. De set van winst of gelijkspel. De set die misschien wel het hele leven van Seppe kon doen veranderen. Vorige keer (lees: tegen Latem-De Pinte) was de heldenrol voor Seppe weggelegd. Seppe liet ons eerder die avond weten dat hij de week ervoor was gestuikt met zijn fiets en daardoor zijn pols wat pijn deed, al geloven wij eerder dat dit lag aan het meermaals herbekijken van een filmpje van een zeker Kelly. Maar goed de wedstrijd dus… Een 20-16 achterstand kon Seppe goedmaken tot 20-20. Totdat het thuisvoordeel, het witte konijn uit de Oudengemse toverhoed, kwam opdraven in de vorm van hoerechance. Seppe kon het niet geloven en brak mentaal. 4-4 gelijkspel. Er zat meer in. Al denken de tegenstanders daar het omgekeerde over.
Na de match lieten Seppe zijn teamgenoten hem achter op Oudegemse grond. Een moment van bezinning voor Seppe die 0 op 3 haalde tijdens deze ontmoeting, of was het eerder dat de tegenstanders nog richting Gent reden omwille van de staking. Het antwoord zal eerder vaag blijven en de tijd zal uitwijzen of we Seppe nog op het rechte pad zullen zien of op zijn kot in Gent.
In de terugrit hadden we al door waarom Seppe geen overwinnings-cd had gemaakt, hij gunde ons de overwinning niet eens. Met een zelfgemaakte cd (lees: teenage schreeuwmuziek) uit het repertoire van DJ Kaba (lees: broer van, met moeder die een sjakossenwinkel heeft op de markt), knalden we richting Lokeren. In de sporthal zagen we nog enkele clubleden aan de toog hangen. We roken dan toch onze overwinning van de dag en sloten met glans de sportcafetaria af.
We onthouden dat:
– H5 deze ontmoeting met 4 punten verschil toch “gewonnen” heeft (392-396)
– Lander man in vorm is
– Evert een Segers’ken aan het doen is tot Nieuwjaar
– Poppe dat beter ook zou doen
– Dat Gentse H1 hun overwinning niet kunnen bewijzen tegen Lokerse H4 (het groene blad van Gentse H1 is nu in handen van H5)
– Barman Zorro niet kon zwijgen over zijn selfies met Yves V en Like Mike op Tomorrowland
– Evert en Lander volgende editie meegaan met de barman op de eerste rij vanaf 11u s’morgens
– H3 beter presteert zonder Poppe
– Seppe 0 op 3 haalde
JP!