Een kille vrijdagavond eind november aan de sporthal: verzamelen geblazen voor de 3 ° dropping van LBC.
Een recordaantal deelnemers (62) achtten zich bekwaam om zich een weg te banen door de donkere Wullebossen van Klein Sinaai. Om deze zware 10,5 km lange tocht te kunnen overleven hadden menigen zich voorzien van de nodige ondersteunende al dan niet alcoholische dranken. Nochtans waren er onderweg 2 ravitailleringsposten voorzien met warme soep en andere dorstlessers. Of was het toch om zich vooraf alvast wat moed in te drinken?
Feit is dat die nacht het bos flikkerde van al de lichtjes van al dan niet beschonken speurders op zoek naar bordjes met “ te koop”. Niet iedereen deed dit feilloos. Maar één bordje werd door allen teruggevonden: dat met de afgedankte steunzool van een niet nader te vernoemen Lokerse deerne. Mogelijks kan dit verklaard worden vanwege de impact ervan op de gezonde boslucht in de omgeving.
Verder verliep de nacht nagenoeg incidentloos: door de uitstekende wegbeschrijving liep niemand verkeerd (behoudens de groep van Davy VDP, al kan dat zijn ingevolge hun kortstondige euforie na het inpikken van een halflege jeneverfles van de controlepost). Er moet evenwel die nacht een lokale tornado over de regio geraasd hebben: talloze takken en bomen tot zelfs een verkeerspaaltje versperden sommige groepjes de weg. Ook bleek het ganse bladerdak van een beuk op de wagen van Kris V gevallen te zijn. Gelukkig liep niemand echte schade op.
Tegen 23.00 sijpelden de eerste stappers reeds binnen in het lokale café van dienst. Daar wachtten 200 paardenworsten en 30 Turkse broden op hongerige magen. Na den arrivé van de laatste gedropten kon ook de uitslag van de wedstrijd meegedeeld worden. In een spannende nek-aan-nekrace was het toch de ploeg van Caroline C die het met een paar kilootjes verschil ( niet letterlijk te nemen aub) haalde voor de ploeg Buik-Patjen-Schroyo-Pense. De Mintons natuurlijk vree content met de 5 dozen shuttles van Lokerse BC.
Kortom de dropping was weer een reuze succes en voor herhaling vatbaar (in november 2016). Met dank aan alle sportieve deelnemers, vanwege de organisatie, Céline, Manu en ondergetekende,
Rik.
PS: Kasteel: ik heb op mijnen hof een gepaste wilg gevonden voor jouw racketje. Je mag het gerust komen binnensteken (liefst nog met intacte besnaring én beschermend hoesje).
PS: De waardevolle gesigneerde A-finaleshuttle is nog steeds zoek. Tenzij ik de instelprijs (550€) eerstdaags op mijn bankrekening terug vind…
PS: link met groepsfoto’s volgt.
Tweede plaats was voor de ploeg van de huidige voorzitter … niet de vorige 😉
Oeps, dan toch een foutje van de organisatie 😉
Blijkbaar moet je niet goed kunnen stappen om een dropping te winnen…Wij kwamen alleszins als eerste aan met een voorsprong van minstens 30 min. Raar maar waar:-)