Wedstrijdverslag

We vertrokken richting bestemming. Na een aantal rustige straten doorgereden te hebben kwamen we ook al eens een drukkere straat tegen. Deze afwisseling tussen rustige en drukkere straten ging zo nog even door. Eénmaal op locatie aangekomen begaven we ons richting de kleedkamers. Woorden werden gesproken, gesprekken werden aangegaan, maar bovenal werden onze sportkleren aangedaan. De tijd was eindelijk gekomen om in de richting van de terreinen te stappen, dit werd gedaan met gelijke tred.

Pluimen werden uitgedeeld; hiermee konden we opwarmen. We begonnen de pluim over het net te slaan. Dit deden we een aantal minuten om zeker goed warm te staan. Ondertussen was de spanning al te snijden, want we wisten dat er wat op het spel stond. Er zou gespeeld worden en dat moest serieus gebeuren.

We deelden ons op in paren van twee en gingen tegenover elkaar aan beide zijden van het net staan. Er werd van wal gestoken en de pluim werd met een zekere kracht in een bepaalde richting gelanceerd. Pluimen werden geslagen van de éne kant naar de andere kant. Trage slagen afgewisseld met snellere slagen. Af en toe, wanneer het moment daar was, werden er zelfs schuine slagen gespeeld. Waarachtig, zelfs slagen met grote neerwaartse kracht werden uitgedeeld. Waar eerst een punt werd gemaakt door de ene kant werd dit algauw weer gecounterd door een punt van de andere kant.

Op een bepaald moment was het zo dat er gewisseld werd van spelers. Bepaalde spelers verlieten het veld en andere namen deze plaats dan weer in. Dit zodat te allen tijde een pleintje bezet was. “Het zou jammerlijk zijn wanneer dit niet zo was”, merkte de kapitein op.

Nadat enige tijd verstreken was, was het tijd om als individu tegenover een ander individu te gaan staan. Dit opnieuw langs beide zijden van het net. Racketten werden gehanteerd om met formidabele klappen op de pluim in te hakken. Dit met het doel om de pluim zo snel mogelijk naar de overkant van het plein te bezorgen. Ook dit duurde een poosje.

Na afloop van deze confrontatie begaven we ons terug richting de kleedkamers. Daar werd er gedoucht en gelachen. In de cafetaria werden er dranken gedronken en het één en ander verteld. Toen we hier genoeg van hadden begaven we ons huiswaarts.

We onthouden dat:

– Een rustige straat al eens afgewisseld wordt met een drukkere straat.

– Er in een sporthal al eens pluimen van de ene kant naar de andere kant van het net worden geslaan.

– Dit vaak in paren wordt gedaan, maar soms ook als individu.

– Na een confrontatie wordt er al eens gedoucht, maar ook wel eens gedronken.

K.