Verslag Gentse H 8 – Lokerse H 10 : 3 – 5

Zondagavond, eerste uitwedstrijd van de « jonkies » van H10. Een verplaatsing naar de leider van de competitie, Gentse H 8. Stipt op tijd stonden Seppe Maesen, Lander Borgonjon, Joris Penneman en Jens Van Roy te wachten op de chauffeur van dienst, ondergetekende. Ook nog onwetende van zijn legendarische oriëntatievermogen. Doch deze maal liep alles naar wens en kwamen we zonder omwegen tijdig toe in de sporthal.

Daar bleek al dat mijn mannen een goede (badminton)opvoeding genoten: na het uitwisselen van de ploegopstellingen stond ik moederziel alleen te schilderen op het veld. Geen sparringpartner te bekennen…

Uiteindelijk vond ik ze aan de andere kant van de zaal: sprintjes trekken, bijtrekpasjes, molenwieken etc. ‘k Moest hen bijna smeken om toch maar efkes te komen inslaan.

Terwijl Seppe en Jens Harry en Maarten (C2) partij gaven, namen Joris en ik het op tegen Mike en Alexander. Bij ons liep het dadelijk vlot en zonder kleerscheuren haalden we de match in 2 sets binnen. Nog net genoeg tijd om Seppe en Jens zwaar de boot te zien ingaan. Niet abnormaal want voor Jens was het de eerste competitiematch tegen volwassenen en hij kreeg meteen de zwaarste partij. (competitie is altijd wat tactisch, verlies was ingecalculeerd).

De volgende dubbels waren voor Seppe en Lander tegen Maarten en Alexander en Jens en ik namen het op tegen Harry en Mike. Eerste set was nog een pandoering, maar Jens leerde goed bij. De 2° set konden we aanklampen tot 12, nadien ging het iets te snel. Seppe en Lander maakten er een ware thriller van maar maakten het uiteindelijk in 3 sets af. 

2 – 2 na de dubbels en alles nog op schema.

Joris kreeg de zware taak om de 2° enkel te spelen. Harry was geen godsgeschenk; ervaring zat, pluim rondspelen totdat de tegenstander smasht, om dan kort te verdedigen. Gevolg ellenlange rally’s, en meestal Joris uiteindelijk in de fout. Verlies in 2 sets, maar een berenpartij van Joris (met gemeende complementen van Harry : “ da wordt ne groten”).

Intussen was Seppe bezig met een driesetter tegen Maarten. Op zijn eigen manier speelde hij met de tegenstand, maar ook een beetje met zichzelf : geniale slagen afwisselend met tactische blunders. Maar net als in hun dubbel hield Seppe op het eind het hoofd koel en haalde hij de match binnen.

Lander had op dat moment ook zijn match al gewonnen tegen Alexander. Twee spannende sets, waarbij Lander op het einde telkens de overhand nam. Deze keer geen gevecht tegen zichzelf noch gegooi met racketten. Dat belooft voor de toekomst.

Daarmee stond het 3 – 4 en zat er zelfs een overwinning in. Stress voor den dezen want dan moest ik nog mijn enkel winnen tegen Mike. Na mijn debacle van vorige keer (als enige een enkelmatch verloren, en dat als kapitein!) kon ik me geen misstap permitteren. ..

Na een spannende eerste set wist ik dat mijn tegenstander 3 maal zo snel was als mij (wat niet echt een verdienste is tegen een 50-jarige), liefst zijn smashkanon hanteerde of me de baard afdeed aan het net. Bijgevolg de vuile vlakke snelle opslag bovengehaald en op 8 – 20 met de vingers in de neus de match en de eindoverwinning binnengehaald.

Dolle vreugde alom: de nieuwbakken ploeg van H 10 alleen en afgescheiden aan kop. Met dank aan de Liesbetten, Dirken, Hannessen, Merels,  Jaspers, Giani’s en noem maar op, voor hun opleiding van deze jongens.

Op de terugrit nog een opfrisbeurt gekregen van m’n Duits: Er moest op de achterbank nog wat woordenschat en grammatica geleerd worden, met een strenge Lander als leerkracht. Ik hoop voor Seppe dat het deze ochtend op de toets iets vlotter is gegaan (maar ik vrees ervoor…).

– Rik –