Auteur: Pieter Verlee

De mensen dat deze uitdaging nog durven aan gaan wordt steeds schaarser. Zo bleek ook voor onze eerste herenploeg. Capi Jordy kon al snel de balans opmaken en beschikte enkel over zichzelf en Stijn. Joren is naar jaarlijkse gewoonte niet beschikbaar tijdens het eerste weekend van maart (“E fistjen baa’n in Moes” aka Carnaval). Stein wil het record “Tornooien meespelen op 1 seizoen” verbreken en gaat daarom zelf in Dilsen (Limburg) spelen en nummer 1 van de badmintonranking Tim kon na veel uitstelgedrag zijn afspraak voor de flikkentraining niet meer verzetten.

Jordy moest dus op zoek naar 2 invallers. Hierbij had hij het geniale idee gevonden om ene Evert Bastiaens en Joris Penneman mee te vragen. Met enige twijfel werd op Jordy zijn smeekbede toegezegd. Ze beschouwden dit als een goede opwarming want later op de dag moest het tornooi van Buggenhout nog gespeeld worden. Maar wat beide kompanen even uit het oog verloren is dat er vrijdag een feestje was gepland in de alom gekende Okapi. Zoals zo vaak word gezegd: “We zullen het rustig houden en vroeg naar huis gaan” werd niet helemaal nageleefd. Na menige pint, een volledige dj-set van Radio Rommelmarkt en een verrassende confrontatie met Buik en Wymeersch, die een kroegentocht aan het doen waren (of jonge vrouwtjes kwamen “uitchecken”), werd er naar huis gegaan. Na respectievelijk 3u en 4u slaap voor beide heren werd er afgesproken “tegenover het ouderlijk huis van Merel V.E.”. Aangezien Joris zich een klein beetje overslapen had en helemaal geen idee had van dat ouderlijke huis, kwam er al snel een berichtje: “Ik geraak er niet, passeren jullie “Fietsen Coppieters?”. Evert, die passeerde bij de buurman voor een plakkertje op zijn knie, was samen met Jordy en Stijn wel op de afspraak om 8u. Jordy, die als kapitein zijn verantwoordelijkheid nam, bracht ons met zijn splinternieuwe automatic naar het verre Deerlijk. Na even een verkeerde deur binnen te vallen, kwamen we terecht in een kinderspeeltuin. Omdat Lore (dochter van Stijn) niet mee was en we zelf al lang de kinderlijke leeftijd voorbij zijn, besloten we dan toch maar richting de godverlaten sporthal te trekken. Daar aangekomen besloot Joris wijselijk eerst een douche te nemen alvorens de badmintonterreinen te betreden. Na een korte opwarming werd overgegaan tot de eerste wedstrijden van de dag.

Jordy en Stijn namen het op tegen Thijs Demeyere en Laurens Chantrie. Na een spannende eerste set, was het overwicht in de tweede set toch iets duidelijker en werd er verloren. Ondertussen waren Joris en Evert ook aan hun wedstrijd begonnen. Ondanks dat late uurtje was het niveau van beide H2-boys naar behoren. De eerste set werd gewonnen met 22-20 ondanks een eerdere achterstand van 19-13. Er viel toch op dat er enkele gaten in de lucht werden geslagen en het voetenwerk na jaren training toch wat gebreken begon te vertonen. Dit laatste werd dan ook prachtig afgestraft door Matisse Ghesquire in de 2de set. Na een goed gemaskeerde schijnbeweging stonden beide Lokerse heren aan het net en lag de shuttle mooi achteraan het terrein. 4 gebroken enkels en minutenlang schatergelach van de volledige sporthal (de volle tien man) probeerden we toch verder te spelen. Alhoewel er nog steeds gegniffel afkomstig was van Jordy zijn terrein, die achteraf vertelde: “Ik heb al veel gezien in de badmintonwereld, maar dit gaat nooit meer opnieuw gebeuren”. De match werd uiteindelijk verloren na 26-28 en 19-21. Ondertussen waren Jordy en Stijn al aan hun 2de wedstrijd begonnen. Deze werd, ondanks dat beide “al een hele week ziek waren”, binnengehaald met 2 keer 15. Over de laatste dubbel van Joris en Evert kan heel kort gesproken worden. Deze werd verloren tegen Kevin en Thijs.

Daarna werd over gegaan naar de favoriete discipline van Lokerse BC: het enkelspel. Stijn nam het op tegen Thijs, die zonder medelijden hem een 10 en 9 score aanveegde. Jordy vond niet direct zijn beste spel tegen Laurens en verloor ook. Ondertussen stond het dus al 5-1, het verlies was al een feit waardoor de youngsters zonder complexen konden spelen. Joris nam het op tegen Matisse. Nadat de eerste set werd gewonnen verloor hij de andere twee maar niet getreurd want hiermee bereikt hij het B2-klassement. Evert speelde als enige van ons allen een dijk van een match. Hij nam het op tegen Matthias die de eerste set met het kleinste verschil nog wist te winnen. Daarna schakelde Evert een versnelling hoger, wat letterlijk valt te nemen want zijn gehijg werd tot op de tribune aangehoord. Hij won de overige 2 sets en zette hiermee de einduitslag: 2-6.

We onthouden dat:
– Uitgaan alvorens competitie te spelen niet vanzelfsprekend is.
– Ziek zijn ook een mooi excuus is.
– Ondanks bovenstaande we eigenlijk toch hadden kunnen winnen of gelijkspelen.
– Tennis kijken met een broodje erbij best aangenaam is.
– 10 keer daten een goede basis is om te beslissen om verder te gaan met elkaar of niet (dixit DZ-speler).
– Als je bespanning kapot is, Stein B. je racket komt halen in de sporthal, bespant en daarna met veel plezier komt terugbrengen voor dezelfde prijs.
– Evert en Joris in de namiddag veel slechter speelden dan ’s morgens, maar toch de overwinning in het dubbel B1 van Buggenhout wisten binnen te halen.
– De Lokerse BC-quiz later op de avond ook nog werd meegepikt en dit voor sommigen een zware lijdensweg was naar het einde toe.
– Verslagen schrijven terug een gewoonte zou moeten worden (knipoog naar andere ploegen).

Uw verslaggever Jorre