Het is de dag na de bekerfinale en na onze glorieuze overwinning is het de beurt aan een ander Lokers team om onze stad trots te maken… Maar hoewel de zege van Sporting al voor de wedstrijd onoverkomelijk leek lagen de zaken lichtjes anders voor Heren 6. Niet alleen opende het merendeel van onze ploeg zondagmorgen, of was het zondagnamiddag, de ogen met een verschrikkelijke kater en onnoemelijk veel stijfheid en pijn, ook was de bezoekende ploeg, Geraardsbergen H1, een meer dan te duchten tegenstander. Een vlotte overwinning leek dus niet in de maak. Maar alvorens ik het eigenlijke verslag aanvat is het eerst tijd voor een korte terugblik op ons seizoen.
Tijdens de competitiebesprekingen in het voorgaande jaar werd met Heren 6 een jonge ploeg gevormd; 6 vrienden die in 3e Provenciale B zouden aantreden met de ambitie om kampioen te spelen. Onze start mocht er in ieder geval zijn; in onze eerste ontmoeting maakten we meteen die andere titelkandidaat, Pluimplukkers 6H, vlotjes onschadelijk. Ook de volgende 7 hindernisssen werden relatief gemakkelijk genomen, de titel kon ons dan al quasi onmogelijk ontsnappen. Plots echter was daar vorige week het eerste puntenverlies, een 4-4 uitslag in Denderleeuw. Weliswaar waren er verzachtende omstandigheden; 4 van de 6 basisspelers waren out of konden niet aanwezig zijn. Toch werd duidelijk dat ook wij slechts mensen waren en dus niet onaantastbaar. Hoewel dit puntenverlies niet tot ongerustheid leidde; we moesten nog 1 punt puren uit onze volgende 3 ontmoetingen om de titel binnen te halen, was de focus toch terug! Dit gezegd zijnde bevind ik me terug in het nu.
17u30, heren 6 voltallig, de Durmehal, onze tempel. Sommigen met een gele schijn op het gezicht, resten schmink hopelijk… Captain Lander, nog steeds out met een aanslepende blessure aan de rechterhand/faphand, heeft gezorgd voor gouden bubbels, passend bij een eventuele gouden plak, maar houdt de godendrank goed verborgen. Overmoed kunnen we namelijk missen als de pest. Plots weerklinkt gedreun! Fris en monter komen de beren van Geraardsbergen binnengedaverd en is het bittere ernst. Opstellingen worden in Koude Oorlog-style uitgewisseld en daaruit blijkt dat onze tegenstanders met vaste koppels spelen; 2 koppels voor 4 wedstrijden. We vangen aan met HD1 en HD4. Evert en ik nemen het in de eerste dubbel op tegen Dirk (C1) en Luc (C1), een geducht koppel, dat ons in een worstelwedstrijd tot moes zou genepen hebben. Na een paar erbarmelijke punten en het bijhorende uitzweten van alcohol, de sporthallucht rook naar een brouwerij, komen we in ons spel en winnen we al bij al vlot met 15 en 17. In HD4 wordt er ondertussen bloedig gestreden om de overwinning; Frederik en Johan hebben het niet onder de markt tegen Thomas (C1) en Koen (D). Na winst in de eerste set moeten ze set 2 afstaan om vervolgens toch de bovenhand te halen. 2-0; een betere start dan verhoopt… Tijd voor HD 2 en 3, respectievelijk gespeeld door Gregory en ikzelf ende Evert en Johan. De koperkleurige Moerbekenaar en ik vallen echter door de mand in set 1, set 2 is een ander verhaal wanneer we met succes onze frustraties botvieren met wat gesmash; winst met 13! Set 3 blijft spannend tot 18-17, tot Gregory de drang voelt om onze opponenten een lesje ‘flicken’ te geven en met 3 aces het pleit beslist! HD 3 was nooit een wedstrijd en wordt gemakkelijk binnengehaald door Johan en Evert.
4-0 na de dubbels en virtueel kampioen! Om onze titel wat extra glans te bezorgen willen we toch resoluut voor de overwinning gaan. In HE 1 neemt Dirk snel maat van Gregory, iedereen heeft wel eens een off-day dus we maken er niet te veel woorden aan vuil. Dit slippertje wordt door Evert snel hersteld in HE 2, alsook door mezelf in HE 3 en zelfs beneveld door een glasje champagne wint ook Frederik zijn wedstrijd. De wonderen zijn de wereld nog niet uit! :p Na het nodige dansen, drinken en zingen sluiten we broederlijk, zelfs met die van Geraardsbergen, af in de cafetaria. De komende twee weken volgen nog twee galamatchen en veel traktaties, als gevolg van onze vijf 7-1 overwinningen! Op naar 2e provinciale! Hala Lokeren!
Natte kusjes,
Seppe.
PS: Om even terug te komen op het verslag van die andere Lokerse kampioenen in 3e provinciale; onze ploeg was nog net iets beter vertegenwoordigd op de bekerfinale. 83,33 % om precies te zijn ofte 5/6 spelers 😉
