Hoogdag voor Zwijndrecht want zij konden in het hol van de leeuw de kampioenstitel verzilveren. Maar Lokerse bezit zo een zaaltje waar het thuisvoordeel nog steeds als wet geldt. Een lekker gladde houten vloer, de sfeerverlichting van de Walter op de achtergrond en een shuttle die toch enige ervaring vereist.
Kortom… we vergastten hen op een warm onthaal en een stevige weerbaarheid.
Mul en Buik (het is intussen al van vorig seizoen geleden) mochten de match openen tegen Ruben Van Eetvelt en ‘invaller’ Geert Verbist. Een puik optreden van het Lokersekoppel dat in de eerste set zijn voorsprong wist te verzilveren. Al moeten we er eerlijkheidshalve bijzeggen dat de Zwijnen wel wat ongedwongen fouten scoorden. De tweede game daalde die foutenlast bij de tegenstanders… we gingen geregeld goed mee in de ralley maar we moesten de perfecte match spelen wat net niet lukte. In de derde gingen we uiteindelijk tesamen ten onder.
Onze dames begonnen wat later gezien Caroline een klein vertragingske had opgelopen… getooid in een “geleende heren-t-shirt” (het moet wel heel snel gegaan zijn thuis, maar toch beter geen t-shirt dan geen schoenen ;-)) speelde Caroline met Elke een overtuigende wedstrijd tegen het ongeslagen duo Marleen Van Dijk en Doke (Wendy) De Greef. Het moet gezegd, een gouden duo is geboren! De mayonaise pakt ongelofelijk en Caroline en Elke wonnen met overtuiging de eerste set. Ook de tweede kon gewonnen worden zij het een pak nipter in verlengingen.
1-1… zoals gehoopt.
In het enkelspel maakte Kasteel zijn debuut dit seizoen gezien we geen risico wilden lopen dat Rachid tegen Mul zou vallen. Het lot besliste dat Buik Geert Verbist partij mocht geven. Al bij al niet slecht gespeeld maar in de eerste game maakte Buik net iets te veel fouten. De tweede was beter, met knappe punten langs beide kanten maar uiteindelijk kon Geert opnieuw winnen.
Kasteel van zijn kant had het niet onder de markt tegen Rachid. Uiteindelijk kon Kasteel met het nodige geroep de eerste winnen. In de tweede game wist Rachid uit te lopen tot 19-14. Kasteel kwam nog terug tot 19-19 maar liet het uiteindelijk nog vantussen de vingers slippen. In de belle wist Kasteel nog een versnellingske hoger te schakelen. Bij Rachid was het meeste vet van de soep en uiteindelijk won de Wuste verdiend de wedstrijd.
Caroline mocht net als in de heenronde Wendy partij geven. Deze keer liet ze het niet tot 3 sets komen. Een redelijk overtuigende overwinning van ons Caro.
Elke had een zeer moeilijke opdracht met Marleen Van Dijk (die in de heenronde zelfs wist te winnen van Liesbeth). Ze streedt voor wat ze waard was maar moest uiteindelijk haar meerdere erkennen.
3-3 na de enkels. Alles werd netjes verdeeld, maar met nog 2 mixen kon de wedstrijd nog alle kanten uit.
En die 2 mixen werden ware thrillers. Mul en Caroline kwamen aanvankelijk moeilijk in hun spel tegen het stevige duo Rachid/Wendy. De eerste ging met duidelijke cijfers naar Zwijndrecht.
Ook Kasteel en Elke hadden het lastig tegen Ruben en Marleen. In een razendspannende eerste game werd zeer nipt verloren met 22-24.
Maar de kopjes gingen niet hangen. Integendeel. Mul en Caroline wisten de partij volledig naar hun hand te zetten. De tweede werd redelijk makkelijk gewonnen al konden de tegenstanders op het einde nog wat terug komen. Toch konden Caroline en Mul ook in de derde het overwicht houden. Al werd de voorsprong nooit groot. Op 20-17 voor ons ontstond er nog een kleine discussie. Wendy liet de pluim vallen. Rachid zag hem buiten maar de toeschouwers (zowel van Lokerse, de Mintons en van Royal (Mertens) Antwerp in de tribune) zagen hem recht op de lijn vallen. Natuurlijk werd er een let gevraagd waarna Lokerse al snel het matchpunt wist te verzilveren. Toch even een wrange nasmaak die wel heel snel opnieuw in de sportieve en collegiale sfeer draaide.
Kasteel en Elke hadden intussen de tweede game met een even klein verschil kunnen winnen. De derde moest uitsluitsel brengen. Deze werd gekenmerkt door en ijzeren defensie van onzen tewege. Zowel Elke als Kasteel wisten de keiharde aanvallen van Ruben telkens te retourneren… elk punt moesten ze minstens 3 keer gemaakt worden… met de nodige fouten tot gevolg. Kasteel en Elke konden zo overtuigend winnen.
Voor Zwijndrecht de eerste nederlaag van het seizoen. En voor ons het bewijs dat we van elke ploeg kunnen winnen. Door de overwinning nemen we een optie op de derde plaats, dat we met nog minstens een punt donderdag op Drive kunnen vastleggen.
Tijd om aan het echte werk te beginnen. Want de Neeze was al van vorig seizoen bezig over peidewusten… meer nog, het was aan zijn oor gekomen dat ene Mats Clays van onze club er 13 jaar geleden ooit in geslaagd was van maar liefst 16,5 van die exemplaren op te eten. De tijd was gekomen om dit aan te scherpen vond hij. Vol zelfvertrouwen had hij er 20 extra besteld bij de Walter. Ik was erbij. Ik heb nog nooit ne mens zo rap 10 wusten naar binnen zien spelen. Maar daarna wast wel afgelopen met het tempo. Daarna heb ik nog nooit zo traag ne mens 7 wusten zien eten. Het was eigenlijk op het wansmakelijke af. Zo een kwartworstje in de mond en maar kauwen en kauwen omdat het nog amper lukt van door te slikken. Na veel wandelingskes, luchtjes, wc-bezoekjes, fanta’kes en god weet wat nog voor dégestive middelkes was hij 2 uur later klaar met zijn 16de worstje. Het publiek was al in grote getale huiswaarts gekeerd… maar Nees zat nog steeds oog in oog met die godverdomse zeventiende. Stukje voor stukje met kauwen en herkauwen… schoof het naar binnen. Walter vulde de tijd met andere markante wereldrecordpogingen… zoals 17 rauwe eieren in 2,2 seconden of 77 slakken op een half uur. Het laatste kwartworstje was exact 10 minuten kauwen… en bij het slikken bleef het steken ergens onder die zwaar opgezwollen huig. Is er een pijnlijker einde dan dit. Een behoorlijk zware hoestbui bracht de volledige maaginhoud nog aan het kantelen… maar “de rode zee” werd nipt vermeden. 17 worsten… ik schat dik anderhalve kilo peirdegekapt,wa frietjes en een beeke saus.
Ik weet één ding, ik eet dit jaar geen peidewusten meer (en de Nees wss. ook nie meer!)
Bekijk hier het filmpje van de Neeze!
Hmm, dat lijkt zo weinig als ge dat leest: 17 worstjes, maar als ge ze op enen hoop zou leggen is dat waarschijnlijk wel de moeite. Kpeis toch dat ik da ondanks mijn frêle postuurke ook ooit wel es wil proberen.
Voor de liefhebbers: hier een nieuwe uitdaging: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=GCV2I13FV
Uw opgegeven link is peanuts! Dat dient voor 33,3% op mijn bord te liggen bij ieder restaurant-bezoekje. Zoniet verlaat ik de keet met honger… Als die saignant gebakken is rest na 2 kilogram nog evenveel smaak. Dit kan niet gezegd worden over het op zich niks voorstellende aantal van 10 (grote, al de kleintjes hebben de snoodaards onder elkaar verdeeld…) peidewusten. Uw zogenaamd frêle postuurke is evenmin een gegronde uitvlucht… Toch succes, ik hoor het graag mocht ge aan 17,5 toekomen! (jumbo’s welteverstaan!)
Het waren idd. echte peidelullen
’t waren “ottoykes” 🙂
nees, tis lang geleden dat we onze legendarischen enkel gespeeld hebben, maar la sge nog ne keer 17 paardeworstjes gaat eten, dan speel ik een kwartiertje later graag nog een setje tegen u.
respect man, poesie Ley
Ik moest da thuis toch eens nawegen…
Ik kom voor 5 worsten ongeveer op 600gr. uit
Dus in totaal komen we toch aan een 2tal kilo.
Nie weinig mijn gedacht!
Als’t “kasteel- size” peirdewusten zijn, dan zult ge nog verliezen ze P. Oesie