Verslag Shuttle Stars H2 – Lokerse H10 : 2 – 6

Heren 10 maakte gisterenmiddag een verplaatsingske naar de buren van Wachtebeke.

De huidige generatie wordt wat meer verwend dan mijn vorige lichting: vorig jaar maakten de kerels van H 8 de verplaatsing per FIETS ipv met een airco uitgeruste wagen…

Eerlijkheidshalve moet ik er aan toevoegen dat ik me onderweg geen uitvallers kon permitteren aangezien we slechts met 4 spelers aantraden.

Inderdaad: topper Seppe (familieverplichtingen in Limbabwé) en sterspeler Joris (Jeugdcup) waren niet van de partij. Ter vervanging van C2 Seppe werd Jasper (nog tijdelijk C2) ingehuurd en verder wou ik niet aan competitievervalsing doen. Dus eerste reservespeler Stan moest ook 3 x aantreden.

Doel was een gelijkspel binnen te halen. Op zich was dit wel een groot risico aangezien Wachtebeke 2° was in de stand en ook met een C2 aantrad, aangevuld met doorgaans iets oudere en bijgevolg iets ervarener rotten. Gelukkig bestaat Tornooi.nl om op voorhand de tegenstander te screenen. Daarom veiligheidshalve een paar versies van ploegopstellingen gemaakt en goed rondgekeken in de kleedkamer en de zaal.

Tot mijn grote verrassing stond de helft van H1 mét C1 en C2’s in de zaal al op te warmen. Daar stond ik met onze ploegopstelling.

Gelukkig hadden voormelde heren allen een liefje bij de damesploeg en hadden ze enkel oog en zorg voor hen (hun dames moesten tegelijkertijd aantreden tegen onze damesploeg 3).

Uiteindelijk koos ik voor 2 vaste koppels en “offerden” we Stan op voor de 2° enkel.

De tegenstander ging voor de overwinning en offerden ook hun zwakste speler op om op HE 2 te spelen. Bijgevolg kreeg Stan direct een sleutelmatch voor de kiezen…

Eerst de dubbels: Jasper en Lander gaven  Kevin C2 en Peter D partij. Peter, bijna een generatiegenoot van mij (dus ook 40) en Kevin haalden nipt de eerste set binnen. Gelukkig staken de onzen een tandje bij en konden ze in set 2 en 3 het laken naar zich toe trekken.

Intussen hadden Stan en ik onze tegenstanders al vlotjes ingepakt. 0 – 2.

In de 3° dubbel mochten Jasper en Lander de broertjes Kim en Dieter Peeters partij geven. Vooral de 2° set verliep ultraspannend en werd ook in ons voordeel beslecht. 0 – 3 !

Intussen trad Stan al aan tegen Kevin bis. En Stan haalde de stress van mijn schouders door vlotte winst. 0- 4, een  waar droomscenario.

Met een Jasper op dreef werd geen spaander heel gelaten van Kevin C2 zodat we toen al zeker waren van eindwinst.

De resterende matchen waren louter voor het decorum: in de 4° dubbel moesten Stan en ik partij geven tegen Dieter en Peter (vorige week nog in Latem verliezend finalist in 3 sets tegen onze Frederik en Werner ). Ondanks de schier onmogelijke opdracht haalden we hier toch een 3° set uit de brand.

Intussen speelde Lander voor zijn 3° competitiepunt tegen Kim. In een felle maar degelijke partij haalde hij het uiteindelijk in 2 sets.

Bleef dan enkel nog de kapitein die moest aantreden tegen Dieter. Met later op de avond nog 2 competitiematchen tegoed tegen Gentse met H 6 hoopte ik om op reserve even goed te doen als mijn ploeggenoten. Na in set 1 deftig op mijn doos gekregen te hebben herpakte ik me in de 2° set om daar echter met het kleinste verschil te verliezen…

2 – 6 was de einduitslag en dat was veel meer dan ik voordien had durven hopen.

Na een korte rit huiswaarts nog vlug een boken binnengeslagen en dan Manu opgepikt voor de competitie tegen Gentse. Maar dat is een ander verhaal…

Besluit:

Lokerse H10 blijft ongeslagen en staat nog wat steviger aan de leiding

Stan pakt zijn eerste punt

Lander verliest noooooit een enkel

Jasper is bijna C1

De schlemiel van de dag was de kapitein die (tegen zijn zin) de tegenstander een eerredder gunde.

De kapitein

Verslag Gentse H 8 – Lokerse H 10 : 3 – 5

Zondagavond, eerste uitwedstrijd van de « jonkies » van H10. Een verplaatsing naar de leider van de competitie, Gentse H 8. Stipt op tijd stonden Seppe Maesen, Lander Borgonjon, Joris Penneman en Jens Van Roy te wachten op de chauffeur van dienst, ondergetekende. Ook nog onwetende van zijn legendarische oriëntatievermogen. Doch deze maal liep alles naar wens en kwamen we zonder omwegen tijdig toe in de sporthal.

Daar bleek al dat mijn mannen een goede (badminton)opvoeding genoten: na het uitwisselen van de ploegopstellingen stond ik moederziel alleen te schilderen op het veld. Geen sparringpartner te bekennen…

Uiteindelijk vond ik ze aan de andere kant van de zaal: sprintjes trekken, bijtrekpasjes, molenwieken etc. ‘k Moest hen bijna smeken om toch maar efkes te komen inslaan.

Terwijl Seppe en Jens Harry en Maarten (C2) partij gaven, namen Joris en ik het op tegen Mike en Alexander. Bij ons liep het dadelijk vlot en zonder kleerscheuren haalden we de match in 2 sets binnen. Nog net genoeg tijd om Seppe en Jens zwaar de boot te zien ingaan. Niet abnormaal want voor Jens was het de eerste competitiematch tegen volwassenen en hij kreeg meteen de zwaarste partij. (competitie is altijd wat tactisch, verlies was ingecalculeerd).

De volgende dubbels waren voor Seppe en Lander tegen Maarten en Alexander en Jens en ik namen het op tegen Harry en Mike. Eerste set was nog een pandoering, maar Jens leerde goed bij. De 2° set konden we aanklampen tot 12, nadien ging het iets te snel. Seppe en Lander maakten er een ware thriller van maar maakten het uiteindelijk in 3 sets af. 

2 – 2 na de dubbels en alles nog op schema.

Joris kreeg de zware taak om de 2° enkel te spelen. Harry was geen godsgeschenk; ervaring zat, pluim rondspelen totdat de tegenstander smasht, om dan kort te verdedigen. Gevolg ellenlange rally’s, en meestal Joris uiteindelijk in de fout. Verlies in 2 sets, maar een berenpartij van Joris (met gemeende complementen van Harry : “ da wordt ne groten”).

Intussen was Seppe bezig met een driesetter tegen Maarten. Op zijn eigen manier speelde hij met de tegenstand, maar ook een beetje met zichzelf : geniale slagen afwisselend met tactische blunders. Maar net als in hun dubbel hield Seppe op het eind het hoofd koel en haalde hij de match binnen.

Lander had op dat moment ook zijn match al gewonnen tegen Alexander. Twee spannende sets, waarbij Lander op het einde telkens de overhand nam. Deze keer geen gevecht tegen zichzelf noch gegooi met racketten. Dat belooft voor de toekomst.

Daarmee stond het 3 – 4 en zat er zelfs een overwinning in. Stress voor den dezen want dan moest ik nog mijn enkel winnen tegen Mike. Na mijn debacle van vorige keer (als enige een enkelmatch verloren, en dat als kapitein!) kon ik me geen misstap permitteren. ..

Na een spannende eerste set wist ik dat mijn tegenstander 3 maal zo snel was als mij (wat niet echt een verdienste is tegen een 50-jarige), liefst zijn smashkanon hanteerde of me de baard afdeed aan het net. Bijgevolg de vuile vlakke snelle opslag bovengehaald en op 8 – 20 met de vingers in de neus de match en de eindoverwinning binnengehaald.

Dolle vreugde alom: de nieuwbakken ploeg van H 10 alleen en afgescheiden aan kop. Met dank aan de Liesbetten, Dirken, Hannessen, Merels,  Jaspers, Giani’s en noem maar op, voor hun opleiding van deze jongens.

Op de terugrit nog een opfrisbeurt gekregen van m’n Duits: Er moest op de achterbank nog wat woordenschat en grammatica geleerd worden, met een strenge Lander als leerkracht. Ik hoop voor Seppe dat het deze ochtend op de toets iets vlotter is gegaan (maar ik vrees ervoor…).

– Rik –