Categorie: Heren 7

Heren 7 is een enkelploeg

door Pieter Verlee, geplaatst in Heren 7

Er was een tijd dat heren 7 regelmatig verslag uitbracht van de resultaten. Helaas, vooral tijdsgebrek zorgt ervoor dat de lezers van de website nu al even wachten op nieuw materiaal. Om de pen geen volledig seizoen te laten uitdrogen, hierbij toch een korte samenvatting van ons zesde seizoen in derde provinciale. Stan, Wouter, Wim en ikzelf spelen intussen zeven seizoenen samen en hebben in onze rol als doorstromingsploeg al veel jeugd zien komen en gaan. Evert bracht ons een eeuwigheid terug in derde; Laurens, Michiel, Thijs, Matthias en Wannes zorgden ervoor dat we daar ook bij aanvang van seizoen 2018-2019 mochten vertoeven. Omdat Matthias zijn Lokerse racket aan de wilgen hing en omdat Wannes zich blijkbaar te goed voelde om bij ons te blijven, moesten we op zoek naar nieuw bloed.

Na de succesvolle transfer van Wannes het seizoen voordien, lieten we ook nu ons oog vallen op onze heren 12-kweekvijver. Jonah en Tim werden er dit jaar bijgehaald, met de nodige bedenkingen. Zouden zij wel meekunnen in derde provinciale? Zouden ook zij ervoor kunnen zorgen dat ons SSWP-skelet ook dit jaar de redding veilig kon stellen? Zouden zij bijdragen tot sfeer en gezelligheid? Zonder direct te spoilen, moeten we na het seizoen op al deze vragen volmondig ‘ja’ antwoorden.

Maar eerst terug naar het begin. De ambitie werd zoals de vorige jaren beperkt tot erin blijven en de reeksscouting vooraf deed ons vermoeden dat Waarschoot en Smash For Fun haalbare kaarten zouden zijn. Door een blessure konden we de eerste wedstrijd (en ook de tweede tot en met elfde wedstrijd) geen beroep doen op Wim, waardoor onze mogelijkheden direct beperkt werden. De eerste wedstrijd was direct op het scherp van de snee. Tegen concurrent Waarschoot werden we op een hoopje gespeeld in de dubbels en konden we slechts met veel geluk milderen tot 3-1. Verschrikkelijk, wetende dat we onszelf geen enkelploeg voelen. Met de moed der wanhoop werden de enkels aangevat en wonderbaarlijk werden ze ook nog eens allemaal binnengehaald. 3-5 en direct twee belangrijke punten. Konden we dan toch enkelen?

De wedstrijden tegen Flee Shuttle (nochtans zeker niet onhaalbaar) en tegen de twee topploegen Wetteren en Hoge Wal leverden ons geen punten op, waardoor we tegen SFF met het mes tussen de tanden moesten aanvatten. Totaal opgedraaid als we waren, walsten we over SFF heen en stuurden hen met een vroeg kerstei huiswaarts. De overwinningsroes werd maar lichtjes verstoord door de nederlaag tegen Landegem, waardoor we met een 4 op 12 de heenronde afsloten. Veilig waren we allerminst, maar we hadden alvast het bloed van Waarschoot en SFF geroken om tenminste de vijfde plaats weg te kapen.

De terugronde verliep heel wat beter. We verscheurden het gewonde dier Waarschoot met overdreven 7-1 cijfers, en joegen hiermee Flee Shuttle zoveel schrik aan dat ze niet meer durfden afkomen. Tegen Wetteren en Hoge Wal moesten we ook nu onze meerdere erkennen, maar het laatste tweeluik was met wedstrijden tegen SFF en Landegem weer iets om naar uit te kijken. SFF bood veel weerwerk, maar moest uiteindelijk het hoofd buigen voor ons topploegje. De laatste wedstrijd vormde het heroptreden van Wim die direct een meerwaarde bleek. Dat we ook deze match met 5-3 wonnen en hierdoor nog op het reekspodium kunnen eindigen, is in het licht van deze miraculeuze verrijzenis dan ook een voetnoot. Als kapitein kan ik niet anders dan trots zijn op mijn toppers!

We onthouden dat:
– Badminton dan toch geen kaksport is
– We maar liefst 2/3 van onze enkels wonnen
– We dit helaas niet kunnen zeggen van onze dubbels
– Onze jeugdige versterkingen echt wel versterkingen zijn
– Ze bovendien ça va leuk zijn
– Lennert, Dries en Matteo goede invallers bleken
– Onze catering de catering van de meeste tegenstanders (cake, zakken chips, zakken chips en cake, frituurhapjes) toch lichtjes overstijgt in kwaliteit en gezondheid.
– Jonah geen bitterballen eet
– We volgend jaar weer in derde kunnen spelen
– We daarvoor eerst nog een Ardeense teambuilding tegemoet gaan (merci Jonah 😛 )

Lokerse 7H – Vlabad 2H 5-3

door Pieter Verlee, geplaatst in Competitie, Heren 7

De kop is er af. Doordat quasi alle andere Lokerse ploegen hun vakantiewedstrijden verplaatst hadden, mochten wij dit seizoen samen met de ploeg van pépé Rik de spits afbijten. Een zwaar trainingsschema had niemand gevolgd, al had Wouter door dagelijkse loopacties toch al level 21 bereikt op Pokémon Go. Voor sommige spelers was het zowaar geleden van de vorige competitiewedstrijd (een kleine vier maand) dat ze nog eens een racket hadden vastgehad… bedroevend! Als kapitein van dit zootje ongeregeld, diende ik de vakantiemodus toch snel om te zetten in echte competitiegrinta. Nee Stan, we spelen niet voor de fun!!

De teenslippers werden omgeruild voor sportschoenen en ietwat onwennig klopten we in de sporthalsauna een beetje op een pluim. De scouting van de kapitein dacht tegenover een bende PBO-jonkies te komen staan, dus de kennismaking met de nogal volwassen heren van Vlabad 2H was toch een verrassing. Het vertrouwen in de opstelling bleef echter en de eerste dubbels werden aangevat. Koningskoppel (uit lang vervlogen tijden) Stan en Pieter haalde dubbel 1 binnen terwijl Matti en Michiel nipt het onderspit dolven. Ook met Wouter en ondanks een zeer erbarmelijke opslag, herhaalde Pieter zijn dubbelkunstje. Stan en Michiel werden in set drie weggespeeld en dus stond het 2-2.

Gelukkig zijn we een heuse enkelploeg! Michiel won enkel 1 en start hiermee hopelijk een mooie enkelreeks. Ikzelf haalde drie sets, maar dan speelde mijn tegenstander lafhartig diep naar mijn backhand –> game-over. Wouter had het lastig in de eerste set, maar veegde nadien de vloer aan met zijn tegenstander in set 2. Mooi was het wel om te zien hoe de mannen uit Oudenaarde hun ploegmaat steunden met woorden als “Gij hadt maar 10??? Das wel erg weinig”. Die teamgeest toch.

4-3 dus en de wedstrijd van Matthias zou beslissen over het al dan niet behalen van een eerste overwinning. De tegenstander probeerde Matti uit concentratie te brengen door bewust de stand te vergeten, maar koel speelde die het spelletje gewoon mee. Uiteindelijk telden de supporters dan maar in de plaats van de spelers. Volgens die telling kwam Matthias als eerste over de meet en dus was de zege een feit. De mannen van Vlabad hadden zich nadien verheugd op een portie friet, maar wij hadden gezondere plannen. Een helaas glutenrijke (sorry Michiel!) maaltijd vulde de uitgeputte reserves weer aan. Om het met de woorden van Wouter te zeggen: “Op naar de titel” (al is derde provinciale echt wel leuk).

We onthouden dat:
– Wim ons dan toch niet kwam aanmoedigen.
– Matti onderweg is naar een rijbewijs.
– Pieter dat nog steeds niet van plan is.
– Wouter kaas verzamelt in zijn auto.
– Michiel bepaalde dingen niet mag eten.
– Stan graag uitweidt over wat hij nu juist gaat doen volgend jaar.

Sfeerverslag Heren 7, 8 en 9?

door Pieter Verlee, geplaatst in Competitie, Heren 7, Heren 8, Heren 9

Een heuse volksverhuizing naar Wetteren vond gisteren plaats. Zowel Heren 7, Heren 8 als Heren 9 mochten immers aantreden tegen de haringfretters (resp. H1,H2 en H3). Goed op tijd vertrok Heren 8 als eerste in Lokeren. Een pijnlijke stilte viel in Werners Alfa Romeo toen mijn nakende toernooiaffaire met Evert uitkwam. Vaste partner Stan kon het idee van een nieuwe minnaar moeilijk verkroppen, maar kom, een one night stand op tijd en stond moet kunnen 😀
Stan, bij deze mijn excuses, you’re my one and only 🙂

Heren 7 en 9 volgden gauw zodat de hele Warandesporthal bezet werd door een rode brigade. Bijna iedereen was in clubtenue al droeg Wouter wel nog iets uit de oude collectie. Wetteren had serieus moeten puzzelen om genoeg spelers samen te krijgen en daardoor waren we zowaar in de meerderheid.

Om op kampioenenkoers te blijven kwamen Jasper en Gert Heren 7 vervoegen; bij Heren 9 had Mats ‘Jan Ceulemans’ Clays het nodige puzzelwerk. Dirk geblesseerd, Steven geblesseerd, Stein die enkel de thuismatchen speelt en Nassim die had afgehaakt om kinderachtig onnozele redenen. Bovendien zat Lukas nog een disciplinaire schorsing uit en hij mocht maar één wedstrijd spelen. Gelukkig kon Mats rekenen op invallers Evert en Wouter. Bij heren 8 zoals gewoonlijk de usual suspects. Enkel Kurt ontbrak op het appèl.

Uitgebreide matchverslagen van H7 en H9 kan ik niet geven, wegens niet goed opgelet (misschien waren het de cheerleaders langs de zijlijn, wie zal het zeggen). Feit is dat enkel Seppe zijn wedstrijd verloor en dat Mats als enige bij Heren 9 drie sets nodig had. Voor de rest ging alles vrij vlotjes en een 1-7 overwinning (Heren 7) en een 0-8 overwinning (Heren 9) waren algauw een feit.

Bij heren 8 verliep de avond iets minder rooskleurig. In de eerste dubbel konden Werner en Gregory geen vuist maken tegen twee degelijke tegenstanders. Logisch verlies was het gevolg. Pieter en Stan – de relationele barsten intussen gelijmd – namen het op tegen kersvers C2 Peter Wollaert (en Koen Lammens). De tegenstanders waren gauw onder de indruk van de backhand smash van “Taufik Stan” en drongen niet aan in de eerste set (21-7). De tweede set was heel wat spannender, maar ook die werd binnengehaald (21-18). Werner mocht het in zijn tweede partij proberen met Frank, maar tegen dezelfde tegenstanders als in HD1 werd ook dit geen succes. Eeuwige optimist Werner begon zowaar aan zichzelf te twijfelen.
Frank en Gregory konden wel winnen. 2-2 na de dubbels, over naar de enkels.

Gregory won, en daarmee zijn de successen verteld 🙁
Werner verloor, Stan verloor en ondanks het obligate viswerk verloor ook ik mijn partij. Misschien toch wat werken op die opslag en clear.

Daarna mocht ik fungeren als kanonnenvoer tegen Evert (klotedropper 😛 ) en Joris. Joris mispakte zich in de eerste set aan mijn viskunsten en kon slechts met de grootste moeite in drie sets winnen.

Daarna een doucheke (merci Lander voor de handdoek), een drankje en de nodige versnaperingen. De sportieve bak van Werner werd in de terugrit ingeruild voor de minstens even sportieve Johan-car. Weer een nieuwe chauffeur, joepie 🙂 . Bij intrede in de kantine van de sporthal werden Lander en ik toegejuicht door onze trouwe fans en werden we overstelpt met lekkerheden. Voldaan als ik reeds was door de heerlijke portie gemengd (merci Johan of op wiens kap was het deze keer?), moest ik echter nee zeggen tegen de nochtans heerlijk uitziende krabsla.

We onthouden dat:
– Seppe en Werner bijna dezelfde maat van T-shirt hebben
– Werner in een dipje zit
– er op een competitieavond veel vuile praat uitgekraamd wordt die niet voor publicatie vatbaar is
– moeders en zussen daarin vaak een rol spelen
– buZZe zijn zogezegde ziektesymptomen vooral glazige oogjes en dubbele tong waren
– Seppe niet de enige flatulente H7-speler is
– Tom tt505 niet graag meer bekijkt
– Heren 8 dringend nog eens moet winnen

Verslag Heren 7 / Heren 11?

door Pieter Verlee, geplaatst in Competitie, Heren 11, Heren 7

Relaas van een gezellig H7/H11- avondje vol (leed)vermaak.

Captains Frederik en Rik genoten nog van een welverdiende (?) vakantie, dus bleven Heren 7 en Heren 11 verweesd achter. Hoewel, verweesd was het niet echt want ad-interim mochten Lander (H7) en Wouter (H11) de honneurs waarnemen.

Wouter was niet meer dan een marionet in de handen van Rik ‘Lou Deprijck’ D’hont en had van die laatste een tactisch uitgekiende opstelling meegekregen. Het scoutend oog van Rik was van een worst-case scenario uitgegaan, maar hoopte (via een ingewikkeld systeem van plusjes en minnetjes) toch op een 5-3 overwinning. Bij aankomst van de mannen van Oudegem bleek echter dat C1 Yoni Van Geert er niet bij was. Toch een eerste opsteker.

De jonkies van Heren 11 waren wel allemaal op post. Laurens ‘Two-Face’ Verhoeven had de dag voordien iets te diep in het glas gekeken en was met zijn zatte botten tegen een muur gesukkeld. Hij zag eruit alsof hij geïnfecteerd was door een vleesetende bacterie en stilaan werd opgevreten. Heren 7 was nog lichtjes geteisterd door skikoorts en Seppe kon er niet bij zijn. Joris en Jasper waren er wel bij, maar die hadden – zoals later zal blijken – nog wat tijd nodig om te acclimatiseren.

Van de wedstrijden heb ik niet veel gezien, want van twee ploegen papieren invullen duurt echt nog lang :s
Bovendien werd ik voortdurend afgeleid door die merkwaardige vlekken in Laurens’ gezicht. Toch een beknopte poging:
Bij Heren 11 wonnen zowel Evert-Thijs als Wouter-Simon vrij vlotjes. Groot talent Wouter (vooral grote mond), had geen goed woord over voor de RSL-pluimen, maar ondanks de hoge foutenlast werd de wedstrijd toch in het voordeel van Lokerse beslecht.

Heren 7 mocht aantreden tegen 4Ghent, een ploeg die in de heenmatch meer dan het nodige weerwerk bood. Ook nu was het bij momenten erg spannend. Joris en Jasper (nog niet geacclimatiseerd van hun skiavontuur) hadden het knap lastig in de eerste dubbel. Jasper had niet door dat er bij de tegenstanders een D-speler zat en weet het verlies dan maar daaraan. Feit is dat de J-boys niet wakker waren. Tijl en Johan konden gelukkig wel winnen.

Joris, lichtjes ontgoocheld, zette met de steun van de verzamelde supporters (we love you Joris!) en aan de zijde van Lander dit verlies recht, door HD2 naar zich toe te trekken. Ook Johan en Jasper haalden hun partij binnen. 3-1 na de dubbels, in een ploeg vol jeugdig enkelgeweld een goeie uitgangspositie.

Ondertussen werkte ook Heren 11 de tweede reeks dubbels af. Ook aan de zijde van Matthias kon Simon scoren. De eerste set ging nog verloren, maar in set 2 en 3 gingen ze er vlotjes op en over. Thijs en Laurens ‘Ribéry’ Verhoeven wonnen vlot de eerste set. Het geheel was vrij statisch, en Laurens zijn netspel was weer niet je dat. Een paar enig mooie Lokerse plaatsballen in het achterveld zorgden echter algauw voor wat wrevel tussen de Oudegemse ploegmaats. Bam, 4-0 na de dubbels, Rik bereikte ongekende hoogtepunten in Thailand.

In de enkels ging iedereen op hetzelfde elan door. Bij Heren 7 maakte Joris kipkap van collega-C1 Dessers en ook Jasper, Lander en Tijl wonnen hun match.

Ook Heren 11 liet niets meer liggen en zowel Evert, Wouter (net op de valreep een tiende competitiepuntje voor de teller woensdag weer op nul staat), Scarface (bij wie de netdrop ineens wel begon te lukken) en Matti wonnen hun match.
7-1 voor Heren 7, 8-0 voor Heren 11; het gaat blijkbaar beter als de kapiteins er niet bij zijn 😀

Daarna werden nog wat onderlinge partijtjes gespeeld om toch wat zweet te vergieten. Parasite Pete had zelf geen badmintonuitrusting bij, dus speelde dan maar met bijeengeschooid materiaal. Bedankt Thijs (T-shirt), Simon (water), Lander en Laurens (schoenen), Hans (racket), Matthias (short)!
Na een doucheke (merci voor de zeep Lander) trokken we richting kantine waar we nog een hele plateau broodjes (merci Vicky) en lekkere broccolisoep (met dank aan Astrid) verorberden. Een lekker colaatje (Johan) sloot de avond af.
Kasteel en buZZe op 1 in de parasietenlijst, ik dacht het niet :p

We onthouden dat:
– Evert de rossen eens goe op zijn plaats zette
– Lander graag met kleine kindjes speelt
– hij ook een gooi wil doen naar de titel van Milf-magnet
– mijn mama het slachtoffer van dienst is
– Lander als stiefpapa nog wel te verdragen valt
– de ad interim kapiteins goed werk leveren
– de ‘echte’ kapiteins stilaan voor hun postje moeten vrezen
– Joris hoerechance had tegen mij
– een revancheke met goeie schoenen op mijn wishlist staat
– zowel Heren 7 als 11 op kampioenenkoers zijn!

Verslag Sentse 1H – Lokerse 7H: 2 – 6

door Pieter Verlee, geplaatst in Competitie, Heren 7

Na meer dan een maand winterstop was het tijd voor Heren 7 om er weer eens in te vliegen.

De strijd om het kampioenschap woedt nog in alle hevigheid dus is elke ontmoeting van cruciaal belang.

Vandaag was Sentse 1H het kind van rekening. Om hen naar de slachtbank te leiden moesten we een verre reis ondernemen die ons naar de duisterste krochten van Oost-Vlaanderen voerde. Sint-Laureins was onze bestemming. Om 9u ‘s ochtends verzamelden we aan de sporthal. Captain F was echter niet in staat te rijden; hij was slaapdronken als gevolg van zijn nachtelijke avontuurtjes met ene Pieter Stuiker, die zijn verdriet aan het verzuipen was na WEER een ongeldig toernooi. Johan onze nieuwste topaanwinst had de eer om ons te voeren. Alsof dat nog niet erg genoeg was gaf ook Joris, onze sterspeler, verstek wegens deelname aan het toernooi van Zaffelare.
Eenmaal aangekomen in Sint-Laureins kon het echte werk beginnen. Op papier leek Sentse een hapklare brok te worden, Captain F hoopte dan ook stiekem op een “paasei”. Dat mocht hij voordoen in den eerste dubbel, samen met mij. Het was eraan te merken dat hij maar 2 uur geslapen had; de ene fout volgde de andere op, al moet ik zeggen dat ikzelf ook niet in goede doen was. De eerst set werd dan ook pijnlijk verloren. Gelukkig had Johan voor Frederik al een hele peptalk klaar en dat had zijn effect. We wonnen de 2 volgende sets vlot. Ook Johan & Tijl wonnen hun wedstrijd vlotjes in 2 sets.

De 3e dubbel was “a recipe for disaster”; tactisch genie Frederik had namelijk Lander en Tijl samen geplaatst en net als gevreesd gingen ze ten onder, al ware het nipt. Vervolgens was het tijd voor de roemrijke comeback van Captain F in den enkel, zijn heup speelde hem echter parten in de eerste set. (Het zou ook kunnen dat hij met zijn hoofd al bij de Poolse dames was waarmee hij de volgende maanden mee hoopte te stoeien. Naar eigen zeggen voor 5 euro/wip). Hij verloor dan ook de eerste set om vervolgens de 2e puur op karakter te winnen. De 3e set was er teveel aan (het nachtelijke strippoker eiste zijn tol) en werd verloren. Het was nu aan Johan en Lander om in de laatste dubbel de negatieve flow van de ploeg, veroorzaakt door de Captain, teniet te doen. Dit deden ze dan ook. 3-2 was de matige tussenstand; Sporting achterna. Maar wij zijn van de Lokerse BC en missen niet zoveel kansen als Sporting en dus wonnen zowel ik, Tijl als Lander onze enkels met enig gezwoeg en gezweet. Een 6-2 overwinning was het resultaat. Nadien waren de mannen van Sentse zo vriendelijk om ons een eenvoudig maar zeer smakelijk boterhammetje aan te bieden.

Conclusies:

We zitten nog volop in de titelstrijd, de Pluimplukkers zijn nog niet van ons af

Johan is ne poezeman en schijnt er het één en ander vanaf te weten; misschien moet hij Verleepie eens in de leer nemen

De tijd van kleurewiezen is voorbij voor Captain F, het echte werk kan beginnen in Polen, waar hij zogezegd op Erasmus gaat voor studies (wij weten wel beter)

Uw verslaggever Seppe hield de ploeg (weer) recht

Lander wordt kleuterjuf

Johan zijn auto is een beest

Combinatieverslag Heren 7 & Heren 8

door Pieter Verlee, geplaatst in Competitie, Heren 7, Heren 8
Een kort combinatieverslagje van H7 en H8 omdat er op de Don Juan-skills van uw verslaggever na weinig speciaals te beleven viel.
De twee knapste Lokerse ploegen mochten gisteren beiden thuis aantreden. Het voorprogramma werd verzorgd door Heren 8, die het mochten opnemen tegen de jonkies van Wit-Wit. De voorbije tornooien hadden uitgewezen dat de Ronsenaren zeker niet onderschat mochten worden in het enkelspel, dus het was de boodschap om zoveel mogelijk dubbels binnen te halen. Jammer genoeg draaide dat wat verkeerd uit 😛
Door de blessures van Frank en Kurt waren er maar 4 H7-musketiers over. Er werd geopteerd voor vaste duo’s. Gregory en Werner verloren hun dubbels twee keer in drie nipte sets. Naar Werners eigen zeggen lag dit vooral aan hemzelf, want door zijn gehavende knie kon hij niet voluit gaan. Stan en Pieter haalden hun eerste dubbel binnen, maar moesten in de tweede dubbel buigen in de verlengingen van de derde set. Bij een 20-18 voorsprong in het net opgeven bleek niet de ideale tactiek 🙁
1-3 na de dubbels…
In de enkels kon Gregory een tweede (correct me if i’m wrong) competitiepuntje op zijn conto bijschrijven; Werner en Pieter daarentegen gingen roemloos ten onder in twee sets. Mijn tegenstander was beter, maar de manier waarop ik op het plein stond verdient de nodige straftraining (of een portie billenkoek van een knappe dame). De vacature voor mental coach (onbetaald en liefst van het vrouwelijke geslacht) staat bij deze open. Stan maakte in zijn eerste set veel te veel fouten. In de tweede set begon zijn tegenstander de dingen te forceren en Stan nam de cadeautjes in dank aan. Vlotte 21-8 winst, de derde set moest beslissing brengen. Spannend was het wel, maar jammer genoeg ging Stans tegenstander met de overwinning lopen.
2-6, en zo blijft het wachten op een tweede overwinning voor H8.
Tijdens de opwarming van Heren 7 begaf uw verslaggever zich naar de kantine om daar zijn charmes te gebruiken. De gepatenteerde openingszin: “Ge hebt toevallig geen gratis eten voor mij.” bleek echter geen effect te hebben op de dames van Lokerse D3 (frigide?). Later op de avond zou echter blijken dat de aanhouder wint 😀
Back to badminton. Ook H7 kende de nodige blessurezorgen; Frederik en Lander konden niet meespelen. Seppe voelde zich zaterdag nogal ziek en ook hij was onzeker. Een titel op het jeugd-oudertornooi, een goeie portie nachtrust en een massage van zijn mama (schrap wat niet past) zorgden er echter voor dat hij zondag weer op en top was. De ontmoeting tegen ongeslagen leider Pluimplukkers beloofde niet makkelijk te worden. In de dubbels werd aarzelend gestart. Joris (mss in het vervolg toch beter niet tuut tuut tuut …censuur op vraag van de betrokkene) en Jasper verloren hun eerste set (17-21), maar trokken de tweede set met dezelfde cijfers naar zich toe. In een nerveuze derde set bleken Joris en Jasper het koelbloedigst en met 26-24 werd de eerste wedstrijd binnengehaald. Tijl en Tom wonnen hun eerste set en gingen in de tweede nipt ten onder. De derde set was er net iets te veel aan (12-21)…
Rastaman Seppe mocht nadien twee keer dubbelen, één keer met Joris en één keer met Jasper. Jammer genoeg bleken de Pluimplukkers net iets taaier dan de A- en B2-speler die Seppe de dag voordien had opgepeuzeld. Twee keer verlies in 2 sets.
Daar waar Heren 8 het normaal moet hebben van zijn dubbelskills, is enkelspel het stokpaardje van Heren 7. Tom, Seppe en Joris wonnen hun match in 2 sets en brachten zo de tussenstand op 4-3. Alles hing nu af van Jasper. De eerste set ging verloren, maar in de tweede set liet hij geen spaander heel van Tom De Witte (21-13). Bij een 11-5 voorsprong in de derde, begonnen de supporters al lichtjes te vieren, maar de victorie bleek te vroeg gekraaid. Tom ging op en over Jasper en kaapte zo een puntje weg voor Pluimplukkers. Pijnlijk hoe Heren 7 nu al twee keer op rij in de laatste match duur puntenverlies lijdt.
Pieter ‘casanova’ Verlee stortte zich nadien op de G2-dames en nu hadden zijn triestige hondenogen en zwoele stem meer succes. Overstelpt werd hij met eetbare cadeautjes. Dat die cadeautjes later die avond terug werden uitgeslikt in de toiletpot, kon de pret op dat moment niet bederven.
We onthouden dat:
– zowel Heren 7 als Heren 8 wat moeten doen aan hun dubbelskills
– Pieter zich toch iets volwassener mag gedragen
– Frank en Kurt hopelijk snel weer paraat zijn, zeker nu Werner ook even de lappenmand induikt
– de eventuele titelambities van Heren 8 voorlopig in de koelkast gaan
– de mayonaise van de pittabar daar misschien ook beter in bewaard zou worden
– de voedselvergiftiging/buikgriep van uw verslaggever ook kan veroorzaakt zijn door de leftovers van Latem 1G of door Seppe

Verslag Shuttle Stars H1 – Lokerse H7 : 0 – 8

door Pieter Verlee, geplaatst in Competitie, Heren 7

Zondagmiddag om 14u had Lokerse H7 een afspraak in Wachtebeke tegen de Shuttles Stars H1. Tijl liet Heren 7 aan zijn lot over door op weekend te gaan en Lander had de kapitein wakker gebeld om eveneens te passen. Daarom kwam naast Jasper ook Pieter Heren 7 versterken (hij bleef maar aanhouden… :p)

Opvallend waren de hoeveelheid blessures in onze ploeg: Lander speelde niet mee door een voetblessure, Seppe had last van de schouder, Tom sukkelde met zijn achillespezen en Pieter was in onvrede met een bepaalde rib. Anyway: solidariteit (met de kapitein) troef in Heren 7!

Maar er werd nog gebadmintond, voor niet zo lang weliswaar. We hadden immers geen problemen met de dubbels. Alle duo’s wonnen vrij vlot hun matchen.

Ook de enkels werden probleemloos doorstaan. Joris speelde de spannendste wedstrijd, maar won vrij overtuigend in de derde set (21-8). Speciale vermelding voor Jasper die zijn tegenstander met 21-3 in de tweede set wegspeelde.

Voor de tweede keer op rij merkte ik de verbaasde blikken op van de tegenstanders die “C2” naast Tom zijn naam zagen staan op het wedstrijdblad. Misschien kan deze prikkeling voor extra motivatie zorgen in het enkelspel bij bovenvernoemde speler. 🙂

We onthouden dat:

– Jasper en Pieter H7 uit de nood hielpen

– je ook kunt winnen met blessures

– veldrijden interessanter is dan badminton voor sommige spelers

– Tom misschien wel de meest onderschatte C2-speler is

– hij nog steeds ongeslagen is in de competitie

– sommige spelers van Heren 7 sterallures krijgen door met dure dreadlocks obscene gebaren rond te strooien in het verkeer

– Heren 7 voor het eerst met 8-0 wint

– dat zeker niet de laatste keer was dit seizoen!

Captain F!
ps. bekijk de foto’s op facebook