Categorie: Competitie

Zondagavond 10 maart, 18u50: 3 spelers van Lokerse(Jordy, Kasteel, buZZe) slepen zich richting sporthal Rozebroeken om Pluimplukkers H2 te bekampen.Enkel onze 4de man, het toptalent Sander is zich dan al duchtig aan het loslopen. Flo moest deze keer verstek laten gaan met een weerbarstige knie. Aan PPL-zijde is het altijd bang afwachten welke opstelling ze deze keer uit de hoed gingen toveren, zeker als je raspaardjes als Hesters, Dendoncker (en Wim Van Hoeymissen) ziet staan….Alsook omdat ze dit seizoen moeite hebben om een ploeg bijeen te schrapen, toch wel opmerkelijk voor een club als PPL…

Al bij al bleek het deze keer mee te vallen(Erstonden zelfs 2 B2 spelers in hun opstelling!) en Sander zag mogelijkheden voor een gelijkspel. Wij kozen voor vaste dubbels: Jordy/Sander (HD 2 en 3) en team Victory Kasteel/buZZe HD1 en 4.

HD1 vs Gaby/Lekens Eigenlijk kwam de overwinning nooit in het gedrang, temeer omdat het spel van de tegenstander ons op het lijf geschreven was, en Kasteel en buZZe een begenadigde dag kenden.

Sander en Jordy hadden in HD3 tegen Voet/De Cleene nog minder problemen en maakten het klassevol af in indrukwekkende 11-21 en 12-21 cijfers!!

Daarna mochten Kasteel en buZZe het opnemen tegen Wouter Willems en Dieter de Cleene. U raadt het al, 4 stofzuigers op het plein met ellenlange rally’s tot gevolg. Iedere speler trapte meermaals op zijn adem, of was het enkel aan Lokerse zijde?!? Desondanks bouwden we steeds een kleine voorsprong uit, al moest het betere kader en viswerk meermaals bovengehaald worden. Hoe en waar we stonden deed er op zich niet veel toe, zolang de shuttle maar de overkant van de net haalde…. Op matchpunt probeerde Wim V H ons nog even op sluwe wijze uit onze concentratie te brengen, maar wat doet toptalent Kasteel op momenten wanneer er veel supporters zitten te kijken: netdrop, netband, dwarrel en matchpunt binnen!!

Alweer 2x winst in straight sets voor het gouden duo Kasteel/buZZe, waarmee ze bewezen het beste Lokerse dubbelduo van het moment te zijn. Indien u naar toernooi.nl klikt, gelieve een zonnebril op te zetten, want het felgroen in ons balkje kan namelijk oogverblindend zijn!! JJ

Anders verliep het bij Jordy/Sander vs Gaby/Voet waar ze de 1^ste set al moesten laten gaan aan de tegenstander. Gelukkig keerde het tij, en zette Jordy en een beetje Sander orde op zaken in sets 2 en 3….

0-4 voorsprong na de dubbels, en dat op het veld van de PPL!!!!! Lokerse verkeerde in een feestroes, aangezien onze beste enkelspelers (Jordy en Sander) allebei een B2 mochten opeten.

Over de 1^ste 2 enkels kunnen we relatief kort zijn. Kasteel speelde op ralenti wegens een opspelende tennis-elleboog, en desondanks Kasteel goed mee ging in de rally, maakte Dieter het toch vrij eenvoudig af… BuZZe speelde tegen Lekens, en draaide in set 1 heel goed mee, kwam verdiend 20-18 voor, maar verbrodde het dan zelf door 4 fouten op rij te maken. Set 2 ging gelijkop tot 11-9, tot buZZe plots besloot dat het genoeg was en liet zich dan gewillig naar de slachtbank voeren. Maar toch niet slecht gespeeld voor iemand die eigenlijk niet kan badmintonnen…. J

Maar geen nood: onze ‘beste’enkelspelers moesten er nog aankomen….

Sander mocht spelen tegen Nathan Van Der Bruggen (nu B2, vorig seizoen nog C1 J)

Normaal gezien geen probleem voor onze afgetrainde atleet, doch niks bleek minder waar! Vanaf het begin holde Sander achter de feiten aan. Was het de ontblote gespierde bovenarm van Nathan die angst inboezemde, of was het de ‘YES!’, gevolgd door een ‘Sorry, sorry, sorry’, na bijna elk punt van Nathan, die het hoofd van onze Sander in de war bracht. Feit was dat onze Cap ver onder zijn normale niveau speelde, en in 2 setjes los den boot inging tegen een B2!!! Komt ervan natuurlijk: zo afgetraind staan, op het anorexia af, kan niet gezond zijn voor ne mens! Kasteel en ik weten wel beter… J

Tijdens en achteraf goed gelachen met onze Cap, maar plots bleek onze overwinning ineens niet meer zo zeker: van 0-4 na de dubbels, nu 3-4, met nog 1 enkel te gaan…

Gelukkig was er nog rots in de branding Jordy die tegen Wouter Willems mocht spelen, een B2 op papier maar eigenlijk een meer dan degelijke B1 die in PPL de Invincible krijgt. Daarvan was in set 1 niks te merken, want Jordy speelde op zo’n hoog niveau dat hij geen spaander heel liet van Wouter en vlot set 1 won. Wie Jordy een beetje kent, weet dat indien hij set 1 makkelijk wint, hij de gashendel wel eens loslaat en zelfs op de rem begint te staan. Alle schijnbewegingen werden bovengehaald, alle speciallekes ook, er werd lustig rondgespeeld, maar Wouter liep alles vakkundig toe en won set 2 met het kleinste verschil. Gevolg: Jordy (en met uitbreiding gans H1) in crisis, en wat meer: Jordy piepedood!! En dat terwijl Wouter precies nog zin had om een marathonneke te lopen.

Set 3 ging gelijkop tot 11, maar Jordy zag alle kleuren van de regenboog en wou liever gaan liggen dan verderspelen. Om hem op te peppen werd er beroep gedaan op het gekende scenario: positive thinking! Bij Jordy waren de kernwoorden: tieten, frisse berglucht en Marlies J. Waar hij tot 11 niks meer omhoog kreeg, kende Jordy vanaf dan een ‘wederopstanding’! Ook onze smeekbede om genoeg tijd te nemen tussen de punten en hoog op te geven wierpen hun vruchten af. Jordy vond ergens nog wat energie in het moegetergde lijf, en won uiteindelijk toch de match!!!

3-5, de winst liet lang op zich wachten, maar kwam uiteindelijk toch en was méér dan verdiend!!

Na een verkwikkende douche (waar bleek dat Jordy een buikske aant krijgen was en dat zonder bier te drinken?!?) werd er nog lustig nagekaart bij broodjes preparé met preparé, een beetje kaas en hesp en zonder groenten, en een paar leffe’s vant vat!! Er werd nog geleurd met den overschot van de truffels wat nog bleek te smaken als dessert…. Om uiteindelijk rond half één moe maar tevreden huiswaarts te keren!

Volgende match is tegen de Mintons om nu eindelijk uit te maken wie de echte ploeg vant waasland is!! Sander is alleszins uit op revanche!!

buZZe

Op zaterdagochtend moesten we in alle vroegte naar Zwevegem voor een matchke tegen DZ99. De mannen hadden blijkbaar grote honger, want ze stonden een kwartier voor de afspraak al aan mijn deur, in Gent. Ik had hen namelijk een ontbijtje beloofd en ze hadden dus blijkbaar grote honger. Gewapend met koffie, jus en chocoladekoekskes begonnen we ons ritje naar West Vlaanderen en dat verliep niet vlekkeloos! Allereerst was er een spookrijder gesignaleerd die 5 auto’s wist te rammen op de E17 richting Kortrijk en dus voor wat file zorgde. Het tweede accident deed zich voor in de auto van Kasteel zelf.
Jordy probeerde zijn broek proper te houden tijdens het verorberen van de chocoladekoekskes, maar dat was buiten de Kasteel gerekend. Terwijl Jordy voorzichtig aan het slurpen was van de jus vond Kasteel er niets beter op dan eens stevig op de rem te trappen. Gevolg, Jordy zijn broek vrijwaard van chocoladekoek, maar helemaal onder de jus!!! Zelfs de flikken die buiten het accident stonden af te handelen konden ons horen bulderen van het lachen. Alleen Jordy lachte dus een beetje zuur. En dat zou niet de laatste keer zijn.

De ontmoeting zelf dan. Flo en Jordy mochten het opnemen tegen Thijs en Kevin. Geen gemakkelijke opdracht en al zeker niet met het bedroevend niveau dat onze youngsters de laatste tijd laten zien. Simpel de boot in met 8 en 18. Kasteel en Buzze waren ondertussen aan de slag tegen Michiel en Laurens. Dat was een spannerke. De match kon echt beide kanten uit, alleen bleken onze routiniers iets slagvaster op de momenten van de waarheid dus een gevleide winst in 2 sets. Jordy en ik moesten het dan opnemen tegen Thijs en Michiel. In het begin konden we alleen maar achtervolgen, maar het ging beter en beter. We kwamen net tekort om de eerste set nog op een diefje binnen te halen. In set 2 liep het beter, maar bij een 6-10 voorsprong sloeg het noodlot toe voor Michiel. Op een cheesy netdrop van mij verstapt Michiel zich en verzwikt daarbij zijn enkel. Game over! Michiel zijn enkel zag er niet goed uit en we hopen dat de diagnose niet te zwaar zal zijn. Alvast veel beterschap en een spoedig herstel!!!
Daarna moesten Kasteel en ik nog de laatste dubbel afwerken tegen Laurens en Kevin. De Youngsters tegen Oldies. Geen van beide koppels slaagt erin een paar punten afstand te nemen en dus eindigen beide sets in verlengingen. Maar daar bleken we toch iets solider dan de youngsters. 1-3 na het dubbelen. Daar konden we amper van genieten, want Thijs was de puntjes al op i aan het zetten en veegt Flo in een mum van tijd van het veld. 2-3 dus.
Dan beginnen we de laatste 3 matchen tegelijk en daar dreigt plotseling een doemscenario. Buzze, Jordy en ik verliezen allen de eerste sets. Buzze verliest ook de tweede set tegen een heel goeie Laurens, wat de tussenstand in evenwicht brengt. Dan weten Jordy en ik gelukkig recht te krabbelen door de beide tweede sets te winnen en dan is het “crunching time”.
In mijn derde set neem ik makkelijk afstand van Lieven door te draaien op 5-11, maar Lieven weet maar liefst 5 of 6 ballen met de net erover te kegelen waar ik geen verhaal op had. En dus sluipt hij dichter, en dichter, en dichter, maar komt te laat. Oef!! Onze 4 staat alvast op het scorebord.
Jordy zou dan de kers op de taart moeten zetten, maar trapt op zijne adem, waardoor hij zijn meerdere moet herkennen in Kevin. Jammer, want Jordy had het kunnen klaren in 2 sets.
4-4 de eindstand en daar mogen we best tevreden mee zijn gezien de dubbel die DZ moest laten gaan door de blessure van Michiel.

—
Frederik Desander

De nacht brengt raad, zo luidt het eeuwenoude gezegde van de indianen. Voor de meeste leden van Heren 8 had deze en de bijhorende fuif echter vooral kwaad gebracht en had een zware tol geëist. Pieter was nog steeds op zoek naar herinneringen van gisteren en had van heel de dag nog niets gegeten. Evert verklaarde tussen het zingen en springen op de voetbal zich ongelooflijk slecht te voelen en dus werd de arme Thijs last minute uit zijn bed gelicht om hem te vervangen. Wouter vierde zijn comeback/debuut met de griep. Laurens en ik vervolledigden de auto annex ziekenwagen en nadat Pieter uitgerust werd met een plastiek zakje uit schrik dat zijn maaginhoud ook zou willen meegenieten van de lederen zetels van de Audi vertrokken we op queeste naar Aalst.

Pieters maag hield het en na wat rondrijden in Aalst vonden we hun goed verstopte sporthal. Al snel kwamen we tot de constatatie dat er een spion in ons midden moest zijn: Aalst leek immers te gaan profiteren van onze verzwakte toestand en had twee C2-spelers opgeroepen. Onze tegenstanders bleken daarbovenop de kater van het carnaval reeds verteerd te hebben en langzamerhand begonnen we toch te vrezen of we onze 8-0 uit de heenmatch zouden kunnen herhalen.

Dubbelpartners ben je in goede en kwade dagen en dus namen Pieter en ik zoals altijd HD1 voor onze rekening. Al snel stroomde de magie als vanouds door ons spel en in 14 en 15 stond de 0-1 op het bord. Laurens zag nog altijd een beetje dubbel van voorbije nacht, maar dat kwam goed uit aangezien hij mocht aantreden in de tweede dubbel – badum tss – samen met Wouter. Onze kapitein leek niet al te veel last te hebben van zijn koorts en na 2 sets stond het 0-2.

Laurens mocht het kunstje daarop nog eens overdoen met mij in HD3 en terwijl ik mijn avondmaal verorberde sloopte hij de Aalsterse defensie met loeiharde slagen. In set 2 leek de tegenstander zich te herpakken, maar we knokten terug en set 3 werd binnengehaald. Wouter had intussen geprobeerd de griep en zijn opponent te bedwingen in zijn enkelmatch, maar tevergeefs. Onder de inspirerende woorden ‘Ik ga mijn enkel spelen’ vertrok ook Laurens naar zijn veld en Thijs en Pieter startten de laatste dubbel. Laurens foutenlast werd in 2 sets afgestraft door de Aalsterse C2 maar gelukkig haalden Thijs en Pieter wel een 4de punt binnen. De druk om toch nog met een overwinning naar huis terug te keren lag bij Thijs en mij en even leek een rampscenario in de maak nadat we beiden onze eerste set naar Aalst zagen gaan. Thijs zette die lijn verder, maar uiteindelijk kon ik de volgende twee sets toch binnenhalen. 3-5, de play-offs liggen nog steeds binnen handbereik!

We onthouden dat:
-Evert een plooier is
-Pistolets eten tijdens een match geen goed idee is
-Wouter zijn debuut als kapitein niet gemist heeft
-De hogedruksreinigerdouches van Aalst de laatste katerperikelen wegspoelden
-De overwinning bijgevolg gevierd kon worden met McDonalds

-STAN-

Daar waar vele van onze competitieploegen het moeten stellen zonder verslaggever, heeft Heren 8 zowaar meerdere kandidaten die elkaar verdringen rond de schrijftafel. Is het narcistische ijdelheid, drang naar erkenning of gewoon overdreven aandachtshoerigheid, wie zal het zeggen…

In citaten van wijze mannen is zwijgen meestal goud en spreken slechts zilver, maar over het neerpennen van gedachten wordt gelukkig niet geroerd. Of toch: Oscar Wilde zei ooit: Iedereen kan geschiedenis maken; alleen een groot man kan haar schrijven, en Stan: vooraleer je hieruit de zege afleidt: ‘groot man’ slaat niet op lichaamslengte.

Maar ik wijk af. Even terug naar gisteren. Het begon allemaal met een dolk in de rug. Mijn dolk (figuurlijk en niet dubbelzinnig, vooraleer de zieke geesten onder jullie alweer het verkeerde pad opdwalen) in de rug van mijn Heren 11-ploegmaats. Daar waar de kapitein van de Titanic mee met zijn passagiers ten onder ging, besloot ik om me in de Heren 8-reddingssloep in veiligheid te brengen.

De Heren 11-Costa Concordia mocht zonder mij naar de Mintonshaaien gaan. Ze gingen – in het geval van Lieven zelfs lichtjes zeeziek – kansloos de boot in.

Wegens afwezigheid van Wim was er binnen Heren 8 een vacante kapteinsfunctie en dus kwam ik aan het roer. Nu, genoeg scheepvaartadagia. We hebben nog een heel Heren 8-verslag voor de boeg. Van wal steken doen we met de eerste dubbels.

Stan en Pieter maakten de borst nat, maar na een nipt verlies in de eerste set lukte het niet om ons te herpakken. Logisch verlies dus. Evert en Matthias konden gelukkig wel winnen, al hadden ze daarvoor drie sets nodig. Stan mocht het daarna proberen met Evert, maar ook nu haalde hij bakzeil, zij het in drie nipte sets. Matthias was intussen begonnen aan zijn enkel, maar ook hij kon het tij niet keren.

1-3, we begonnen al nattigheid te voelen…

Laurens-Pieter: Mislukte opslagen bij de vleet en wegens mentale beslommeringen viel er geen land met me te bezeilen. Gelukkig was Laurens wel in vorm en in drie sets haalden we de buit binnen, al was het kantje boord. In de enkels nam Evert het voortouw met vlotte winst. 3-3 en  alles bleef mogelijk.

Laurens kon niet stunten tegen Yoni zodat het 3-4 werd. Op de valreep kon ik zowaar een enkelpartij winnen waardoor we toch een gelijkspel uit de brand konden slepen.

We onthouden dat:

–          u zeker ook http://www.lokersebc.be/?p=10986 moet lezen

–          Heren 8 ongeslagen blijft.

–          De overwinning van Sporting Lokeren het weekend helemaal succesvol maakte

–          Ook de bomen wit-geel-zwart kleurden

– PIETER –