Zondagochtend toen de vogeltjes nog sliepen en de bakker zijn brood nog aan het uitstallen was, waren er reeds 4 “echte” mannen onderweg naar Oostkamp om de heren van de Valkaart te bekampen. Naast koeken en koffie, was er in ons busje ook nog plaats voor een paar supporters. Aanvankelijk kwam er niet veel uit, maar tegen de tijd dat we in Oostkamp aankwamen aapten Arno en Finn de vuile taal van Buzze al goed na! Na het ontwijken van een paar wielertoeristen, waardoor we even van het pad afraakten, vonden we de sporthal tussen het ochtendnevel.
We kwamen voor een punt, omdat ons dat mathematische zekerheid gaf van het behoud in 2 de liga en we dan onze laatste match tegen DZ als galamatch kunnen afwerken. En een gala avond zal het worden, want het wordt de laatste match van Lokerse Heren 1 in deze oude maar alomgekende constellatie.
We verrasten Wouter enigzins met onze onuitgegeven opstelling in dubbel, maar dat werd teniet gedaan door 2 keer dezelfde dubbels op 3 en 4. De opwarming beloofde niet veel goeds. Het was alweer een tijdje geleden en skiën, het vroege uur en andere activiteiten bleken niet badmintonbevorderderend te werken op onze oude knoken.
Resultaat een 3-1 achterstand na de dubbels. Mea culpa, wat gebeurt!!!??? Alleen Jordy en ik wisten een wedstrijdje mee te pikken. Oei oei oei, tijd voor een serieus babbelke, want het degradatie-spook kwam plotseling opduiken.
Ik smeekte mijn troepen om de kan helemaal te legen en dus te stuntten, want drie enkels winnen strookt totaal niet met onze reputatie! Sander begon redelijk tegen Jonas die in de dubbels heel goed bezig was. Ondertussen mocht Kasteel, Wouter partij geven. Kasteel probeerde wel, maar wist al snel dat het onbegonnen werk zou zijn tegen Wouter. De Valkaart dus op 4-1. Ik wist ondertussen set 1 te winnen, maar moest set 2 aan Jonas laten ondanks een remonte. Buzze gaf ondertussen Bjorn partij en ging diep in de eerste set om die in verlengingen te winnen. Hierdoor brak de veer bij Bjorn en kon Buzze wat rapper set 2 en de match binnenhalen. De preek had dus zijn effect! In mijn match tegen Jonas waren we ondertussen in set 3 aanbeland en na een moeizaam begin, kon ik plotseling een tandje bijsteken. Van waar dat extraatje kwam is mij duister, maar Jonas kon daardoor het tempo niet meer volgen ondanks zijn puike prestaties in het dubbel. Zo slopen we richting 4-3 en moest Jordy weer eens beslissen over het resultaat. We legden de druk zo hoog dat Jordy in set 1 geen spaander heel liet van Koenraad, maar in tweede set bezweek onder de druk en na 3 matchpunten de duimen moest leggen tegen een Koenraad(B2). Ik ben dus niet de enige dit seizoen. Ook Koenraad zat nu door zijn beste krachten heen en kon geen vuist meer maken in derde en alles beslissende set, waardoor het mirakel een feit was. 4-4 eindstand door het winnen van 1 dubbel en 3 enkels. Als ik het hier zo neerschrijf kan ik het nog steeds niet geloven.
We blijven dus weer eens op post in tweede liga!!! Waar we ondertussen al een jaar of acht zitten zonder te zakken of te stijgen. We gingen dat op gepaste wijze vieren met gerstenat en warme hapjes onder een stralend lentezonnetje bij de Gentse Blaarmeersen!
Op zondag 21 April kan je ons dus voor de laatste keer bezig zien als Lokerse Hombres Uno. We gaan ons best doen om er iets speciaals van te maken!!!
Rest er mij nog Wouter Naert het beste toe te wensen. Hij houdt het competitief badminton na dit seizoen voor bekeken en gaat het iets rustiger aandoen. Iedereen kent de kwaliteit van Wouter en dus wensen we hem te bedanken voor alle mooie dingen die hij ons al die jaren heeft laten zien en ons daardoor ook deed afzien!
Sandero Capitan del Hombre Uno
