Graag had ik hier een fenomenaal verslagje geschreven over elke discipline, maar door mijn eigen overmoed had ik zaterdag quasi geen tijd om andere wedstrijden te bekijken. Daarom is het verslagje eerder beknopt en is er misschien nood aan een verslaggever met een iets bredere kijk op het hele gebeuren. Wie echter geïnteresseerd is in een lyrisch lofdicht over de heroïsche avonturen van mezelf, kan natuurlijk altijd verder lezen. En wees gerust, naast mezelf als protagonist is er ook plaats voor enkele nevenpersonages.
Laat ons misschien beginnen met het scheppen van een beetje sfeer. Een recordaantal van 71 (!) spelers zakte zaterdag af naar de sporthal. Fenomenaal aantal zeker als je weet dat er door examenbeslommeringen nog een klein tiental spelers moest afhaken. Den LBC leeft, dat mag duidelijk zijn.
HEB1: In den B1 stonden ’s Morgens direct een aantal zware enkels op het programma. Na een driesetter tegen Hans, mocht onze voorzitter aantreden tegen buZZe. Diens oogjes stonden nog glazig van de westmalles, martini en cava van de avond ervoor, maar zatte smurf zou groeien in het tornooi. In de enkelpartij tegen kasteel zag hij niet meer dan een doorgedreven opwarming en echt teleurgesteld was hij dan ook niet na het verlies. Naast Kasteel plaatsten ook Jordy, Sam en Sander zich voor de halve finales. Zij hadden iets minder problemen met hun tegenstanders.
In die halve finales nam Jordy vlot de maat van Kasteel die na het spelen van 2 driesetters al lichtjes uitgeput was. Sander speelde een erg verdienstelijke wedstrijd tegen Sam. Via uitgekiende tactieken en het meebrengen van een paar hooligans (de schoenen vlogen duchtig in het rond) slaagde hij er bijna in een derde set af te dwingen. Sam fietste de kloof echter koelbloedig dicht en mocht in de finale aantreden tegen leeftijdsgenoot Jordy. Later op de dag zou Sam ook deze wedstrijd winnen en zo de titel van clubkampioen heroveren.
HDB1: Hoewel ze bij de plaatselijke bookmakers favoriet waren slaagden noch Sam (met Hans) noch Jordy (met Famacci) er in de dubbeltitel weg te kapen. Die eer was lichtjes verrassend weggelegd voor buZZe en Mul. Met een superdefense en veel gezjiever versloegen ze elke tegenstander. Mul ademde een ongekende drang naar winst uit, buZZe vooral alcoholwalmen. Maar kijk, deze cocktail bleek een succesrecept.
HB2: Den B2 was een kolfje naar de hand van Foemp met winst in zowel enkel als dubbel. Enkel de eerste set van de dag ging verloren (typisch Foemp als we de overlevering moeten geloven).
HC1: Jong talentje Joris bleek in de enkelpoule te sterk voor Jasper, Seppe, Kris en Wymeersch. In den dubbel was het nodige rekenwerk nodig om een winnaar te kunnen aanduiden en uiteindelijk bleken Jasper en Johan de besten. Mooie prestatie, als je weet dat Johan officieel nog steeds recreant is.
HC2: Ook hier ging de titel naar jong geweld. In de finale nam Lander (in goede doen de laatste weken) de maat van Gregory. In den dubbel stond geen maat op Manu en Stefaan, al waren ook Werner en Johan er niet veraf.
HED: In de drukbezette bovenste tabelhelft werden direct een aantal zware driesetters uitgevochten. Onder meer Wim (tegen Flor) en Laurens (tegen Evert) sneuvelden direct. In de tweede ronde kroop Evert alweer door het oog van de naald en moest hij meerdere matchpunten wegwerken tegen het nieuw ontdekte enkeltalent Frederik Van Acker 😛
Evert groeide blijkbaar in het tornooi, want in de halve finale nam hij vlot de maat van Flor. In de onderste tabelhelft werd iets rustiger gestart en al bij al makkelijk haalden Jens en Pieter de halve finales. De H12-kapitein bleek nog net iets sterker dan de matroos maar in de finale moest hij toch zijn meerdere herkennen in Evert.
HDD: In de poules wonnen zowel Flor-Jens, Lieven-Stan als Laurens-Pieter al hun partijen in 2 sets. In een spannende finalepoule ging Pieter tenonder aan de stress, zowel figuurlijk (opslagen in hetnet waren niet te tellen) als letterlijk (met capoeirabadminton werd bijna een arm gebroken). Lieven-Stan bleven lekker doorstomen en haalden het verdiend.