De flessen champagne die we vorige wedstrijd na afloop mochten ontkurken smaakten naar meer, en met de nieuwe limousine vertrokken we zondagmorgen 11u20 richting Sint-Niklaas. Tom kon niet meespelen (Night of The Proms) en ook onze coach Rik bleek op dat “vroege” uur niet aanwezig. Naar het schijnt was er één of andere belangrijke ontmoeting in Kortrijk (Belgisch kampioenschap of zo), alwaar hij Joke net niet naar de finale kon schreeuwen.
Alleszins, het lot van Lokerse H8 lag in handen van Frederik, Pieter D’hont, Nils, en ondergetekende.
Een eigen kleedkamer bleek nog net niet bij onze nieuw verworven sterrenstatus te horen – hoewel er ca. 20 kleedkamers voorhanden zijn in Sint-Niklaas – maar kom, moeilijke mensen zijn we niet.
De tegenstander was nog net iets jeugdiger dan ons (we voelden ons zowaar oude knarren), en jammer genoeg ook net iets beter.
De eerste dubbelpartij (Pieter D. en Pieter V.) was even snel gedaan als ze begonnen was (10-21,6-21).
Ook over de enkelpartij van Nils valt weinig te vertellen (8-21, 6-21).
De derde wedstrijd van de middag (een moment waarop de meeste mensen eten; de honger liet zich dan al voelen) was de dubbel van Nils en mij.
Andermaal beet Lokerse zwaar in het zand. (8-21, 13-21).
De frisse krachten Rik (die met de auto van Kortrijk naar Sint-Niklaas geracet was) en Frederik werden in de strijd geworpen en mochten de voorlaatste dubbel aanvatten. Ondanks een sterke tweede set konden ook zij het tij niet keren. (14-21, 20-22).
Halfweg keken we al tegen zware 0-4 cijfers aan.
Ondertussen was Pieter D. aan zijn enkelpartij begonnen. De eerste set ging het relatief gelijk op, al zorgde de tegenstander met enkele goeie momenten toch voor de afscheiding. 14-21 waren de cijfers. Pieters concentratie bij aanvang van de tweede set kreeg al gauw een ferme deuk als gevolg van de lachsalvo’s die zusje Joke op hem afvuurde (ter aanmoediging). Nu, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er wel enkele grappige missers bij waren en op den duur lachten ook de mama, Nils en ik vrolijk mee.
Alleszins, de tegenstander bleef wel serieus en haalde de tweede set zonder noemenswaardige problemen binnen met duidelijke 3-21 cijfers. 0-5 en wedstrijd gespeeld.
Frederiks enkelpartij was evenmin spannend (10-21, 6-21) en pas toen Rik in zijn enkelpartij aan mocht treden was er eindelijk wat badminton te zien. De spannende eerste set ging naar de jongeling van de Mintons en ondanks knap weerwerk (waarmee een derde set werd afgedwongen) was het uiteindelijk toch de tegenstander die aan het langste eind trok (21-19, 17-21, 21-17).
0-7 en een nieuwe complete afstraffing leek in de maak.
Dan was het Lokerse gloriemoment echter eindelijk aangebroken. Het mirakel van de Bosuil (Antwerp – Vitosha Sofia, remember) verzonk er in het niets bij.
Daar waar we in de eerste dubbelpartijen een lome en ongeïnteresseerde indruk gaven, verliep nu alles vlekkeloos. Smashes, mooie rally’s, beweeglijkheid, verdediging. Al het goeie was door Frederik en Nils opgespaard voor deze laatste partij. Met succes: in drie sets werd het eerreddende puntje verdiend binnengehaald.
1-7, een afstraffing, maar toch niet volledig met lege handen.
Volgende gaan we hopelijk door op het elan van deze laatste wedstrijd. Op die manier maken we zeker een kans!
Pieter Verlee