Gisteren mochten we een heel plezant en zonnig weekend afsluiten met een matchke tegen de mannen van Oudegem. De heenmatch lag nog vers in het geheugen en we wilden kost wat kost de winst pakken om aansluiting te houden met de nummer 1 Lebad. De quiz van de Lokerse op zaterdagavond was een succes en de opgelopen schade achteraf aan de bar leek mee te vallen. De opstellingen in dubbel waren net iets ander, de enkels waren identiek aan de heenmatch.Davy ging het normaal opnemen tegen Gert, maar door weer oprispende pijn in de voet hield hij het bij een dubbel met Kasteel en nam ik zijn plaats in.
Die dubbel van Davy en Kasteel verliep voorspoedig tegen Michael en Glenn. De eerste set werd heel makkelijk gewonnen. Het begin van set 2 zag er minder goed uit en wij komen 5-12 achter. Kasteel en Davy vinden net op tijd hun volgende versnelling en benen bij. Ze winnen nipt, maar verdiend na verlengingen.
Tijdens het opmaken van de opstellingen en lang twijfelen wilden Kasteel en ik onze jonge goden nog eens een kans geven om samen een dubbel te winnen. ‘In love” Jordy en “Backout”Sam zouden het niet gemakkelijk krijgen tegen de oude rotten Gert en Bart. Door foutjes moeten ze de eerste set met het kleinste verschil laten aan Oudegem. Set 2 worden de fouten tot het minimum beperkt en krijgen Bart en Gert het moeilijk met het snelle spel van de youngsters. We winnen de 2de met 15. Ik dacht de het nu wel goed zou komen, maar de routine en variatie bij Oudegem doet ons “Blackout” Sam en “In love” Jordy weer in de fout gaan en Oudegem wint verdiend de match. De bordjes dus weer in evenwicht.
Sam en ik gaan dan aan de slag tegen Glenn en Gert terwijl Jordy weer de zoveelste enkel tegen Michael aanvangt. Voor het wedstrijdverloop van Jordy verwijs ik naar het verslag van de heenmatch, maar dan zonder de discussie aan het eind van set 1, de rest van de match had zowat hetzelfde verloop en dus verlies voor Jordy. Sam en ik speelden weer een van onze betere wedstrijden en winnen vlot. We hieden er beiden een goed gevoel aan over richting de Lokerse eind april waar we voor het eerst en laatst samen zullen aantreden tijdens een tornooi. De dubbel met Jordy moet dan gewonnen worden om een beetje marche te houden richting de 3 resterende enkels. In navolging van de match tegen Herne kiezen we weer resoluut voor de aanval en dat bleek genoeg om Bart en Michael het nakijken te geven.
En dan was het tijd om Kasteel voldoende op te fokken zodat hij eindelijk nog eens een enkel wint voor ons ploegske. Kasteel speelt al een heel seizoen goed enkel maar het was een beetje het verhaal van net niet. Tegen Glenn wint hij de eerste set, maar door een zwak moment in set 2 loopt Glenn te ver uit en moet onze captain set 2 aan Glenn laten. Set 3 begint moeilijk voor Kasteel die vooral moeite had met al de crossballen van Glenn. Tot 11 kan Kasteel niet echt overtuigen, maar dan slaat zijn moteurke aan en beginnen de punten binnen te komen. De captain blijft gaan voor iedere bal en dwingt Glenn tot fouten. Kasteel doet waar we al zo lang op wachten en wint uiteindelijk overtuigend met 21-12. Met Sam die op dat eigenste moment Bart partij gaf zag het er dus heel goed uit. Sam taant niet en wint van Bart met 21-11 en 21-13. De buit is dan binnen en ik mag dan een galamatchke spelen tegen Gert, maar ik voelde dat ik wel eens heel diep zou moeten gaan om te kunnen winnen van Gert of zelfs nipt de duimen te moeten leggen en dus was het wijsheid om snel en zonder kleerscheuren de douches en bar te gaan opzoeken.
We blijven dus 2de na Lebad, die blijkbaar maar nipt kon winnen in Herne, met slechts 1 punt verschil. 1 mei kan dus een plezant matchke gaan worden.
Volgende week komt WitWit op bezoek en we gaan hen in stijl ontvangen aangezien we ze volgend jaar gaan moeten missen. De Kasteel is nu al worsten aan het draaien voor onze hotdogs. Verder geen slapstick momenten meer te melden gisteren en dus rest mij nog al de supporters te danken van in de sporthal en ver daarbuiten :). We zijn trouwens heel verheugd met onze nieuw aangetrokken female support. Jullie doen ons net iets meer voelen, al heeft dat niet bij iedereen het gewenste resultaat. He Jordy!
– Sander –