Zelfs met een onverhoopte 3 op 4 bleven de Heren 12-apostelen met hun beide voetjes op de grond. Als ad interim messias had ik ook nu de eer om deze kudde te leiden. Bij intrede in de kleedkamers bleek dat ik iets minder vaardig ben in het over water lopen dan mijn voorganger 2000 jaar geleden. Feit is dat een onzachte ontmoeting met de tegelvloer maar nipt vermeden werd.
Secure scouting had me geleerd dat Ronse echt wel een te duchten tegenstander was. Apostel Simon kon er deze keer niet bij zijn; Bartolomeüs, Matti(a)s, Thijs, Gillian en Sam waren wel op post.
Op HD1 nam ik het aan de zijde van Thijs op tegen Nathan en Quentin, 2 jonge C2’s. De eerste set werd nog binnengehaald, maar na verlies in set 2 besloten we ook de andere wang toe te keren en met 21-23 cijfers gingen we in set 3 ten onder. Intussen konden ook Gillian en Mattis niet stunten, hoewel het vrij spannend was. Dat belooft voor de volgende wedstrijden.
Met Sam aan mijn zijde was het net als in HD1 tijd voor een driesetter. Deze keer trokken we uiteindelijk wel aan het langste eind. Dat dit gepaard ging met wat extra duik- en valstigmata en een kapotte snaar werd snel vergeten. Winst is winst!
Bart en Gillian slaagden er niet in dit kunstje te herhalen, waardoor we na de dubbels tegen een 1-3 achterstand aankeken, maar als water in wijn kan veranderd worden, kon ook deze situatie nog omgekeerd worden, toch?
Helaas… tegen het C2-enkelgeweld uit Ronse was weinig te beginnen. Juist Sam leek in set 1 lang aanspraak te maken op meer. 1-7…
Omdat het brood (en de kebab) nog niet gearriveerd was, werd enkel het bloed/de cola van de messias vergoten. Het laatste avondmaal werd algauw verstoord door verraad van mijn discipelen en alleen met Maria Magdalena Van Lancker bleef ik in de kantine achter. Mirakels gebeurden er echter niet 😛
We onthouden:
– de verwachte pandoering eigenlijk nog meeviel.
– Heren 12 het nog zo slecht niet doet.
– dat captain Frederik in grote nood net als God nergens te bespeuren is.
– dat een beetje dichterlijke vrijheid moet kunnen.
Leuk verslag! Captain Frederik heeft goed ‘personeel’ op wie hij kan rekenen 🙂
Na een stukgeslagen racket en wegens overmatig foeteren verloren matchen op het tornooi van de Pluimplukkers beloofde Pieter beterschap: voortaan zen op het veld en zo nodig vooraf een pintje pakken om te kalmeren…
Veel resultaat zie ik er niet van, behalve dat hij tegenwoordig in zijn verslagen de religieuze toer opgaat.
Voor wanneer zijn bidkaarsen, het wierookvat en de zegening van het terrein voorzien?
da pintje had ik wel gepakt trouwens, maar thelpt nie neig.
Al was ik tegen Ronse wel vrij kalm 😀
Zo een kaarske langs het plein zou nog wel tof zijn 😛