We hebben tot op de laatste speeldag van de heenronde moeten wachten om eindelijk eens een tweepunter te scoren. Eigenlijk was het alles of niets want bij een nieuwe nederlaag zouden we in de terugronde al voor een magische 10 op 14 moeten zorgen (hetgeen alleen leider Pluimplukkers in geslaagd is).
Zondag moesten we tegen het andere Pluimplukkers. Dat van de Van Hoeymissens en Piet De Buck. En blijkbaar voor de gelegenheid ook Klaas Maes (ofte prov. Kampioen HE B1). Gelukkig waren de tegenstanders met 6, dus speelde Klaas maar 2 wedstrijden.
Van onze kant waren we oorspronkelijk volledig maar in laatste instantie moest Dirk verstek laten gaan wegens een pijnlijke achillespees. Hij was wel trouw op post als supporter 😉
De dubbels:
1ste: Klaas/Totem vs. Klaas Maes/Hans Catry (B1/B2)
Totem (die eigenlijk meer Robocop benaderde wegens ne stijve nek) met aan zijn zijde Klaas (die gans den avond tegen die andere Klaas mocht spelen) speelden wel geregeld goed mee maar kwamen in het algemeen net iets te kort om de tegenstanders te kunnen bedreigen. Winst voor Pluimplukkers in 2 sets
4de: Famacci/Paemel vs. Piet De Buck/Wim Van Hoeymissen (B2/C1)
Eén van de matchen die gewonnen moest worden. Vooral in de eerste set nogal twijfelachtig aan de bak gekomen. Maar het draaide beter en beter. De eerste set hadden we nog verlengingen nodig. In de tweede hielden we die mannen op veilige afstand.
Zoals gehoopt 1 – 1 na de eerste twee wedstrijden.
De volgende 2 dienden apart gespeeld te worden… op vraag van Hans Catry de 3de eerst omdat hij thuis zijn vrouw moest aflossen bij de kinderopvang.
3de: Famacci/Buik vs. Hans Catry/Tom Van Hoeymissen (B2/B2)
Aanvankelijk maakten we veel fouten maar langzaam maar zeker groeiden we in de wedstrijd. Vrij nipt haalden we de eerste binnen. Iets minder fouten en we winnen makkelijk was de formule. En daar slaagden we ook in. Zelfs met geregeld klasseflitsen en ne Famacci op hoog niveau stormden we met gemak naar winst.
2de: Buik/Totem vs. Tom Van Hoeymissen/Tom Van Acker (B2/B2)
Een wedstrijd die eigenlijk overladen was van de stress en dit langs beide kanten. Vandaar dat er zelden een hoog niveau bereikt werd. Maar beleving des te meer. Hoe dichter bij de eindstreep hoe luider de schreeuwen langs beide kanten.
De eerste ging verdiend naar ons, de tweede even verdiend naar de tegenstanders. In de belle groeide de wedstrijd pas echt naar een climax en kon het alle kanten uit. Bij 13-11 konden de Lokerenboys een kloofje slaan en gingen de kopjes bij de tegenstander hangen.
Een belangrijke 3-1 voorsprong was absoluut nodig om onze kansen te behouden op een overwinning en dan nog. In het enkelspel legden we tot nu toe reeds een dramatisch parcours af.
De enkels:
1ste: Klaas vs. Klaas Maes (B1)
Heb de wedstrijd niet gezien maar onze Klaas slaagde erin de tweede set naar zich toe te trekken met ruim verschil (21-9). Jammer genoeg kon hij dit in de derde niet doortrekken, doch een logische overwinning voor Klaas Maes.
3de: Paemel vs. Tom Van Acker (B2)
Onze Paemel vocht voor wat hij waard was… maar de eerste set ging toch verloren. De tweede spartelde hij zelfs niet meer tegen.
3-3 na de eerste reeks enkels.
4de: Famacci vs. Piet De Buck (C1)
Famacci heeft soms van die benadigde dagen. En zondag was er zo één. Vol vertrouwen (na winst in zijn 2 dubbels) nam hij ook de maat Piet. Meer nog, Famacci won in 2 overtuigende sets. Yes! Een eerste punt was binnen.
2de: Buik vs. Wim Van Hoeymissen (B2)
Buik mocht weer tegen 2 man spelen, de Van Hoeymissen en zichzelf. Anders gezegd, het draaide voor geen meter. De eerste set lag zijn foutenlast bijzonder hoog. Na een 15-10 ging het in vrije val naar 16-21 voor Wim. Tja, het koppeke… Maar gelukkig herpakte Buik zich een beetje (zeker nie veel) en kon de tweede set nipt gewonnen worden. De derde was een thriller van formaat. De ralleys begonnen er meer in te zitten… en in een nek-aan-nekrace richting finish. Met de oude telling zou het 1-1 gestaan hebben, in het nieuwe systeem telde het 11-10. Zo schoof het verder tot 15-15 tot Buik plots een serieke van 4 punten wist te noteren. Nog efkes van de stress int net serveren maar Buik kon nadien verdiend afsluiten (met dank aan het gesupporter op de bank).
Met bloed, zweet en tranen vervolgden we onze zegetocht naar de toog. De overwinning smaakte zeer zoet (precies naar duvel) en maakt dat we nog niet zijn uitgeteld voor het behoud. We naderen opnieuw tot op 2 punten van de rest, want zoals altijd staat het in eerste provinciale op een zakdoek.
De kebabofoon werd gecontacteerd en we bouwden nog een gezellig feestje op de tonen van ons Laura en de Willy.
Het leven is mooi.
De details kan je hier bekijken.