Op zondagavond 18 oktober stond onze 2° competitiematch geprogrammeerd. Na nipt verlies tegen Denderleeuw, de vicekampioen van 2009, wachtte ons een partij tegen Recrean, een op papier haalbare kaart.
Op papier evenwel, doch we moesten aantreden zonder onze man in vorm (en in form), in casu Manu. Deze sterspeler beweert nu al weken lang dat zijn Wendy hem tegen 8 oktober een zoon/dochter zou schenken. Intussen zijn we reeds 18 oktober en is er van kindergebleit nog maar weinig te horen…
Noodgedwongen traden we aan met Stefaan, Bocky, Bart, Kris en mezelf, Rik zijnde. Onze tegenstanders reageerden op de roepnamen Pieter De Bleeckere, Koen Vanderputte, Rino Vermeersch, Jonathan Peirs, Johan De Clercq en Didier Verstraeten.
Terwijl Stefaan en Bart Pieter en Koen partij gaven, speelden Bocky en ik tegen Johan en Didier. Binnen de kortste keren stonden we 1-8 achter. Mits een beetje tactisch sleutelwerk en een iets geconcentreerder spel haalden we de set toch nog vlotjes binnen 21 – 17. In de 2° set gingen we op ons elan door en gaven we slechts 12 punten weg. Op het andere veld ging het blijkbaar iets moeilijker. Veel gekreun en geweeklaag en uiteindelijk verlies in 2 sets tegen een koppel jonge snaken ( 19 – 21 en 17 – 21)
In de volgende ronde mochten Bocky en Kris het opnemen tegen het gekende koppel Johan en Didier. Kris wou niet onderdoen voor mij zodat deze match afgesloten werd met tweemaal 21- 13.
Intussen speelden Stefaan en ik tegen Rino en Jopnathan. In een vlotte partij met vooral controlebadminton werden we nooit verontrust en haalden we een 21 – 12 en 21- 15 score.
3-1 na de dubbels. Dus even goed als tegen Denderleeuw. Doch toen gingen we toch nog met 3 – 5 de boot in.
Ezels stampen slechts eenmaal tegen dezelfde steen, dus daarom verkozen we om onze sterkste enkelspelers onderaan het wedstrijdblad te plaatsen.
En voorwaar; Bocky en Bart haalden hun enkels binnen. Respectievelijk tegen Rino ( 21-16 en 21 – 13) en Koen (21 – 16 en 24 – 22). Daarmee stond onze eerste overwinning van het seizoen vast.
Bijgevolg mochten Kris en Stefaan met een gerust gemoed aan hun enkels beginnen. Kris werkte zijn match tegen Jonathan beheerst af (21- 14 en 21- 18)
Onze kapitein daarentegen kreeg echter een flitsende Pieter De Bleeckere voorgeschoteld. Deze jongen liet zien dat hij C1 waardig was en liet Stefaan alle hoeken van het terrein zien. Stefaan probeerde hetzelfde met zijn tegenstander, doch slaagde er niet in. Vooral z’n opslag liet hem in de steek, zodat het verdict onafwendbaar bleek. Verlies met 9 – 21 en 13 – 21.
Aldus werd de eindstand 6 – 2 voor Lokerse H 6.
Wat hebben we vandaag geleerd?
ª We kunnen ook winnen in 3° provinciale…
ª Manu kan niet tellen of was er niet bij bij de conceptie van zijnen kleine…
ª Bart moet zich dringend een klok aanschaffen (of zich buiten opwarmen)…
ª Eenmaal diezelfde Bart op toerental draait is er geen houden meer aan…
ª Stefaan moet morgenavond op training privéles vragen inzake opslag (of samen trainen met Romy)…
ª Dat Bocky zijn relaxte zelf was en 3 matchen binnenhaalde…
ª Dat Kris het hem nadeed in zijn 2 matchen…
ª Ikzelf dit seizoen nog altijd een groen ongeschonden blazoen heb en na 4 matchen nog altijd op 100% sta…
ª Dat dit waarschijnlijk meer zegt over de kwaliteiten van mijn dubbelpartners dan over mijn eigen capaciteiten…
ª We deze zege opdragen aan de langverwachte kleinen van Manu die volgens mijn berekeningen pas op maandag 19 oktober zijn eerste schreeuw zal geven en tegen dan minstens 5, 422 kg zal wegen ( en de naam Philippe of Gilbert of Lombardije zal dragen)
Uw verslaggever,
Rik
schoon verslagske Rik!
ik gok op ‘piemonte’ voor manu zijne kleine….
Manu, ge kunt da ook een beetje “versnellen” hoor…
Gewoon ies goed pinten gaan drinken. Gegarandeerd dat uw vrouw op diene moment gaat bevallen! Da gebeurde bij mij op net dezelfde manier…
Ik denk dat het ‘Rome’ of ‘Parijs’ zijn. Daar hebben ze ook langer of enen dag over gedaan om dat te maken???