Verslag oefenwedstrijd Lokerse H7-Lokerse H10 : 5-3

Kroniek van een confronterende vriendenmatch ofte hoe Tom zijn racket bijna aan de wilgen mocht hangen.
Vrijdag 26 november. Na de fantastische heenronde waarin ze met 12 op 12 fier bovenaan prijkten in het klassement, was het tijd dat iemand de jonkies van H10 weer bijbracht wat verliezen was.
Vol zelfvertrouwen besloten wij van H7 dan ook om een oefenmatch te organiseren om hen weer met beide voetjes op de grond te zetten. Ons zelfvertrouwen leidde echter nogal gauw tot onderschatting pur sang en boude uitspraken van sommigen (Tom: ‘Als we verliezen van die klein mannen, stop ik met badmintonnen’).

Als plaatsvervangend kapitein (Frank moest zaalvoetballen) probeerde ik iedereen gefocust te houden, want ik had H10 al meermaals zien spelen en ik wist wel dat het geen kat in ’t bakkie ging zijn. Doordat ook Werner zijn kat stuurde, bleven Jasper, Frederik, Tom, Tijl en ik over. Na onderling overleg werd beslist dat Jasper die als competitiesletje tegelijk van iedereen en niemand is maar twee matchen bij ons mocht spelen. H10 had schrik van zijn nakende C1-status en ergens was het niet onlogisch aangezien Jasper dit seizoen al meer bij H10 had meegespeeld dan bij ons. Na mijn persoonlijk fiasco in de laatste competitieontmoeting besloot ik wijselijk de enkel over te laten aan Tijl en omdat ik veel vertrouwen (te veel, zoals later zou blijken :p) had in de dubbelkunsten van Tom speelden Tom en Frederik elk 3 matchen.

Uren had ik liggen puzzelen, nachten slaap had ik gelaten om uiteindelijk de gedroomde opstelling tegen H7 op de mat te brengen; H10 pakte het lichtjes anders aan: rond 21 uur waren er slechts enkele verdwaalde schapen gearriveerd die van toeten of blazen wisten. 
Hun herder (O Rik, waer bestu bleven?) was nergens te bespeuren en ook de familie Maesen was nog niet ter plekke.
Enkele minuten te laat (zoals het sterren betaamt) kwam mister Seppe dan toch opdagen en om de besluiteloosheid te doorbreken
zoog hij dan maar in enkele minuten tijd een complete opstelling uit zijn duim. Dat deze opstelling niet volledig kosjer was, zou hem worst wezen. We konden eindelijk beginnen…

Als kapitein besloot ik de eerste dubbels te laten voor wat het was en de kat even uit de boom te kijken. Zo zou ik kunnen genieten van een prachtig schouwspel waarbij mijn zorgvuldig samengestelde koppels brandhout gingen maken van de tegenstand.
Tot daar mijn droomwereld…

Jasper en Tijl begonnen goed aan de wedstrijd en kwamen telkens lichtjes op voorsprong. Wegens een te hoge foutenlast – en goed spel van Lander en Seppe – konden ze dit echter niet vasthouden en in twee spannende sets verloren ze de eerste dubbelwedstrijd (19-21, 18-21). Tom en Frederik (2 C2’s !!) namen het op hetzelfde moment op tegen Joris en Stan (2 D-spelers), dus op papier zou die match geen problemen mogen opleveren. Toch slaagden ze erin zich te laten verrassen door de tegenstanders die veel gemotiveerder speelden en beter badminton uit de snaren toverden. In drie sets gingen ze terecht ten onder (10-21, 21-18, 17-21).

0-2 en een afstraffing dreigde. Tijd om witte konijnen uit de hoed te toveren om te vermijden dat die zelfvoldane overwinningsgrijns van Lander mijn netvlies zou blijven teisteren. Ik hees me dan maar zelf uit mijn zetel en zette eerst met Frederik (21-15?, 22-20 tegen Stan en Jens) en daarna met Tom (18-21, 21-19, 21-18) orde op zaken.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat zeker die laatste wedstrijd alle kanten op kon en dat we die maar met meer geluk dan kunde konnen winnen. Sorry H10, but that’s life :p

2-2 na de dubbels. In de enkels nam Tom het dan op tegen Seppe en in drie sets klaarde hij de klus  (21-14,12-21,21-16). Nestor Tijl nam tezelfdertijd het op tegen benjamin Joris en hij haalde het ondanks zijn gezegende leeftijd met overtuigende 21-17,21-11 cijfers.
Frederik (naar het schijnt C2 :p ) nam het op tegen de lagergeklasseerde Stan maar van het klassementsverschil was op het plein weinig te merken. Sterker nog, Stan haalde de eerste set binnen met 17-21. Frederik stak in de daaropvolgende sets een tandje bij en haalde dan toch set 2 en 3 met respectievelijk 21-14 en 21-15 binnen. De onoverbrugbare 5-2 voorsprong was een feit.

Tot slot nam Jasper het op tegen Lander. Lander was al een hele avond in goede doen, getuige de grijns die maar niet wou verdwijnen, waagde zijn kans en deed het meer dan puik tegen Jasper (die naar eigen zeggen zijn dagje niet had).
Een logische 18-21,14-21 overwinning voor Lander bracht de eindstand op 5-3.

We onthouden dat:
– met geluk winnen ook telt
– H10 zeker geen vogel voor de kat was
– ze na een half seizoen competitie verder staan dan we gedacht hadden
– wij van H7 een kat een kat moeten noemen
– we nog heel wat werk hebben als we ons willen mengen in de titeldebatten
– Lander zich nadien met zijn mama ging bezatten en misschien met een kater wakker werd
– Pieter door zijn kattenuitdrukkingen (6 stuks, feilloos verweven in het verslag :p) heen is
– de laatste loodjes wegen het zwaarst en de druppel die de emmer doet overlopen toch niet echt hetzelfde betekenen
– Tom toch nog mag komen badmintonnen
– H7 in zijn trainingsprogramma’s meer en meer aandacht besteedt aan sportvoeding
– er zowaar supporters naar de Dam waren afgezakt
– H7 gewonnen heeft, nananananaa
– Pieter als enige al zijn matchen kon winnen
– ge dus inderdaad niet schoon moet zijn om chance te hebben
– er zeker een rematch moet komen

Uw schrijvende dienaar
-Pieter-