Maand: februari 2009

Voor Lokerse 1 mocht onze talentvolle jeugd eens uit zijn kot komen. Van de ouwe garde was er bijzonder weinig volk te bespeuren. Alleen Buik en Kasteel konden wa “gewicht” in de schaal brengen. Sander moest op het laatste moment forfait geven.

Buik & Kasteel stonden 2 keer opgesteld. Achteraf bekeken hadden we beter wa geswitchd want Buik was gene sjieken toebak waard. Stijve nek, koppijn, een lief klein katerken, een slechte zaal, vapeurkes, migraine en de vorigen dag te veel geten waren zijn bijgebleven uitvluchten. Alé soit, het trok op nie veel. Buik & Kasteel gingen 2 maal den boot in, evenveel keer in 2 sets.
De jong gasten van uldere kant konden geregeld knap scoren tegen de ervaren B1’s van de Zwijnen, maar ook dat volstond niet om een setje weg te kunnen kapen. Vooral Sam en Jordy kwamen dicht bij setwinst (23-21).

4-0 na de dubbels.
In het enkelspel begon Kasteel aardig tegen Tom Thierens, maar die kon gaandeweg overpakken. Als Kasteel er geen schijnbewegingske instak kreeg hij meestal ne fameuze pannenkoek om zijn oren. Thierens won de eerste nipt. De tweede werd niet meer tegengestribbeld door Kasteel.
Tegenstribbelen. Das ook tgeen wat Buik vooral niet gedaan heeft. Met zijn 2 lijntjes uitvluchten (zie hierboven) werd het in den eerste al een redelijke afslachting tegen Van Herbruggen. De tweeden werd een blammage. Buik kwam met 2-2 nog terug in de wedstrijd, maar verloor uiteindelijke met 21-3. Tja.
En nu het positieve nieuws: de jonge garde.
Wat ik van Sam zag in zijnen enkel. Eén woord. Waw!
Die heeft al enorm veel progressie gemaakt. Tegen Ruben Van Eetvelt (B1 die in de mixcomp. al won van Thunder) moest Sam maar heel nipt de duimen leggen. En dan was het enkel het gebrek aan ervaring dat hem parten speelde.
De tweede set won Sam oververdiend. Bij het keren in de derde stond Sam nog altijd voor. Maar Van Eetvelt veranderde licht zijn spelsysteem. De “vooze service” (zo ne platte snellen) werd bovengehaald waardoor Sam verleid werd tot een halve pingpongwedstrijd van drivekes en plattekes. Op een diefje haalde Ruben de match binnen. Jammer.
Hannes presteerde al niet veel minder tegen Allan De Bruecker (eveneens B1).
In een spannende driesetter was het naar mijn mening alleen op fysiek vlak dat Hannes ten onder ging. Den eerste won hij overtuigend. In de tweede begonnen de ralleys al iets langer te duren, die hij nipt verloor. In de finale set hing de tong tot op de grond en werd het steeds lastiger. Ook hier hadden we misschien iets meer verdiend.
Den ontvangst achteraf was fantastisch. Begonnen met een winterse erwtensoep met spekblokjes. Pistoletkes, goei dikke boterhammen en goe veel beleg. Dit alles samen met een goei frisse pint. Amai. En als we volledig rond waren geten kwam er nog een mandeke met crèmekoeken, donuts, mattentaartjes en ronde suissen… Kwestie da we zeker nie mee honger naar huis gingen. Merci voor den ontvangst mannen!
De jong gasten waren al openlijk aant solliciteren voor een plaatske in ne ligaploeg… voor het eten achteraf natuurlijk!
En de Zwijnen? Die waren ook aant solliciteren ;-)… meerbepaald voor paardenworstjes. Ik ben overtuigd!
-Buik-

We moesten op deze natte maandagavond naar het “verre” Oudenaarde om partij te geven tegen de heren van Recrean, die ons in de vorige ontmoeting toch een punt konden afsnoepen.
Dirk, Hannes, Sam, Jordy, Pieter, Hans en 2 supporters vertrokken vanaf de sporthal met enige vertraging.
Is een Lokerse gewoonte denk ik.
Bij aankomst in Oudenaarde bleek algauw dat den B1 van vorige ontmoeting er niet bij was.
Met 3 maal C1, een C2 en een D speler was het op papier dus een haalbare kaart voor ons.
Pieter en Hans waren vrij vlug op de hoogte dat het in hun dubbel tegen de C2 en den D meppen zou geblazen worden. Het was (een beetje tegen de zin) met plastiek.
En of er gemept werd. De ene smach na de andere volgden elkaar op. De eerste set werd nipt gewonnen, maar het bleek alvast een moeilijke partij te worden. De tweede set was hetzelfde soort spel, maar de “plastiek” kwam telkens terug en onzen Pieter en Hans sloegen zich te pletter tegen die muur aan de overkant. Gevolg; derde set met spijtig genoeg hetzelfde resultaat als de tweede.
Ondertussen waren Sam en Hannes aan hun dubbel goed bezig en wonnen dan ook vrij gemakkelijk hun partij.
De dubbel van Dirk en Jordy werd ook met winst afgesloten na een vrij gemakkelijke match.
Ook de dubbel van Pieter en Dirk was geen probleem, ook al werd het op het einde van de tweede set toch nog spannend.
Ondertussen was Hans begonnen aan zijn enkel waar hij eigenlijk geen problemen had met zijn tegenstander.
Ook Sam boekte in zijn enkel winst in 2 sets na mooi spel tegen een toch wel, voor zijn klassement, moeilijke tegenstander.
De enkel van Hannes begon heel moeizaam. Hannes kwam in de eerste set helemaal niet op dreef, kwam op alle pluimen te laat en sloeg zowat alles wat maar kon buiten de lijnen. Gevolg; verlies in set een.
In de tweede set was Hannes terug de echte Hannes en kon die set dan ook mooi binnenhalen.
Ook set 3 werd mooi afgewerkt.
Jordy was ondertussen begonnen aan zijn enkel tegen de D speler en ja, het was met plastiek.
Hij speelde een mooie wedstrijd en liet zijn tegenstander regelmatig de verkeerde kant opdraven.
Gevolg gemakkelijke winst in twee sets.
Ziezo, de overwinning was een feit, maar onze spelers hadden nog een taak af te werken. Ze werden door de supporters aangemaand om vlug te douchen, maar eentje te drinken en dan terug zo rap mogelijk naar Lokeren. Niet dat het ons daar niet beviel, maar met drie jonge knapen die de dag daarna het beste van zichzelf moeten geven op de schoolbanken is het rap te laat om slapen te gaan.
Of het water was te koud, of ze hadden goed geluisterd, feit is; ze waren vlug in de kantine en na een goeie pint en een cola voor de jeugd waren we om elf uur terug in Lokeren. Eigenlijk is Oudenaarde toch nog niet zo ver zei mijn reisgenoot Hans.
Volgende afspraak tegen de Pluimplukkers zal waarschijnlijk andere koek zijn, maar bij winst kunnen we stilletjes beginnen zeggen waar we allemaal een beetje van dromen “wij worden kampioen”
Tot dan
O ja, voor Pieter en Hans: Is er zo geen gewoonte bij Lokerse van bij als enige verliespunt dan ……………
‘k zou zeggen “vergeet de supporters niet”

– Tony –