De competitie draait nu wel op topsnelheid in 3de liga. Voor onze derde wedstrijd in 2 weken dienden we de degens te kruisen in Zwijndrecht. Vooral dhr. Nees was extreem nieuwsgierig (vooral via Facebook) wie onze vervangende dame ging zijn voor de uitgevallen Kristel. Eigenlijk lag daar niet echt het probleem want met Liesbeth De Bock boeten we niks van sterkte in… het probleem situeerde zich vorige zondag eerder in de mannelijke helft van de slagerij.
Zowel Mul, Buik als Kasteel hadden een gezellig feestje achter de kiezen. Eten à volonté is voor dit (bijna) 300-kilowegend gezelschap een niet te laten liggen gelegenheid. Als er int Feestpaleis nog eens naar believen trappistjes blijven komen dan worden de oogskes van niet nader genoemde personen meteen gereduceerd tot het strikte minimum. Eén klein voordeel, de babysitters mochten duchtig overuren kloppen waardoor de slaapjes toch wel een 8tal uur betroffen.
Met een onovertroffen karavaan (in totaal 4 auto’s) trokken spelers en supporters in onwillekeurige slagorde richting Zwijndrecht…
Qua opstelling behielden we vertrouwen in onze oorspronkelijke bezetting, dus Buik ging opnieuw in de mix met Caroline, Kasteel en Liesbeth bemanden de eerste positie. Enkel in het Heren enkel gokte Buik en wisselde de eerste enkel met Mul.
De dubbels:
Mul en Kasteel ondervonden enorm veel last van de zichtbaarheid in de (open) zaal. Komt daar nog eens bij dat het ander soort shuttle voor veel problemen zorgde bij ons koningskoppel. Het begin was volledig voor Peter Nees- Philippe Forrest al kwamen we gaandeweg nog terug in de wedstrijd… maar de eerste set ging wel vlot naar de thuisploeg. Langs de goeie kant in de 2de set deed de hoop opflakkeren maar een desastreuse start (met een 11-2 tussenstand) wrong bijna al onze kansen de nek om. Mul begon wel op zijn hoogste niveau te draaien en uiteindelijk vochten ze zich opnieuw in de wedstrijd. Zeer jammer dan dat die 2de game uiteindelijk met 22-20 toch nog uit handen gegeven wordt.
Caroline en Liesbeth deelden in de damesdubbel de lakens uit… maar de punten gingen wel naar de thuisploeg. Eigenlijk waren we constant baas, maar door de desastreuze start kon de eerste set niet meer gered worden tegen Marleen Van Dijk en Wendy De Greef. Een iets rooskleuriger verhaal in de 2de game waarin de foutjes achterwege bleven… aanvankelijk want na een 11-10 voorsprong voor Lokerse ging plots het licht uit. Ook hier verlies in 2 sets.
Wat we buiten de eerste speeldag steeds lukte werkte nu in de andere zin. Een 0-2 achterstand.
De enkels:
Buik slaagde in zijn gokje als eerste enkel en stond tegenover Rachid Assemiouni ipv. Peter Nees. Al leek dit in begin niet veel op te brengen. De eerste set ging verdient naar Rachid met 21-18… en ook in de 2de leek Rachid de set te kunnen opstrijken. Buik wist echter 4 matchpunten te redden en sloeg meteen toe bij zijn eerste setpunt. Door deze onverwachte wending was Rachid volledig het noorden kwijt en kon Buik in de finale set meteen uitlopen tot 11-3. Daarna werd de set gecontroleerd uitgespeeld.
Mul begon liep tegen Peter Nees meteen achter de feiten aan. Met 2×14 zat er niet veel meer in.
Caroline opende sterk tegen Wendy De Greef. Met heel doordacht rondspelen kwam Wendy er totaal niet aan te pas. In de tweede game viel Caroline net iets te veel in haar favoriete beukspelletje, wat dan net een kolfje naar de hand is van de technischbegaafde Wendy. In de derde game herviel ze af en toe in haar foutjes van de vorige game, maar uiteindelijk kon ze de partij winnend afsluiten.
3-2 en bijna terug in de wedstrijd.
Liesbeth had het lastig met de agressief spelende Marleen Van Dijk. Het niveau van haar enkel van vorige week werd mede door een grieperig gevoel nooit gehaald. De eerste kon ze nog wel nipt winnen maar de 2 volgende games gingen verdiend naar Marleen.
Een fameuze streep door ons rekening. Met nog 2 zware mixen te gaan verloren we al 3 matchen waar we stilletjes een beetje op gerekend hadden. Maar! Mits winst kon er in extremis nog een gelijkspel uit de brand gesleept worden.
De mixen:
We waren intussen al 3u aan het spelen. En toen de zaalvoetballers de zaal kwamen binnengestormd moet ik bekennen dat er even een gedachtenwolkje door mijn hoofd ging dat we moesten stoppen en de resterende wedstrijden zo met forfait zouden winnen (gemeen hé ;-)) Maar twas nie waar 🙂
En of het 2 thrillers werden.
Kasteel en Liesbeth startten sterk tegen Rachid en Wendy. Als je 19-15 voorstaat zou je die set eigenlijk altijd moeten winnen. Maar dit gebeurde niet. De kaas werd in verlengingen van tussen de boterham gepikt. Het dipje werd in de 2de game wel volledig rechtgezet maar in de 3de set kon er geen gebalde vuist meer gemaakt worden en was onze eerste nederlaag een feit.
Buik en Caroline vochten voor wat ze waard waren maar kwamen tegen Forrest/Van Dijk een aardig stukje tekort in de 1ste set. Al waren we wel goed bezig. In de 2de game slaagden we er in boven onszelf uit te groeien en met ons typisch vechtbadminton dwongen we zelfs een derde set af. Hier werd langs beide kanten voor elk punt geknokt tot de laatste snik. Er werd geen duimbreed toegegeven. Met een 11-10 voorsprong mochten we zelfs naar de goeie kant draaien maar uiteindelijk moesten we zeer nipt onze meerdere erkennen.
Binnen de ploeg viel de ontgoocheling nog behoorlijk mee. We werden in tegenstelling tot vorige week op onze waarde geklopt. Met een achterstand van 1 puntje op Antwerp en Zwijndrecht kunnen we de volgende weken een beetje in de schaduw acteren. Nu zondag komt Drive bij ons op bezoek.
Wedstrijddetails kan je hier bekijken.