Categorie: Heren 6

Het is de dag na de bekerfinale en na onze glorieuze overwinning is het de beurt aan een ander  Lokers team om onze stad trots te maken…  Maar hoewel de zege van Sporting al voor de wedstrijd onoverkomelijk leek lagen de zaken lichtjes anders voor Heren 6. Niet alleen opende het merendeel van onze ploeg  zondagmorgen, of was het zondagnamiddag, de ogen met een verschrikkelijke kater en onnoemelijk veel stijfheid en pijn, ook was de bezoekende ploeg, Geraardsbergen H1, een meer dan te duchten tegenstander. Een vlotte overwinning leek dus niet in de maak. Maar alvorens ik het eigenlijke verslag aanvat is het eerst tijd voor een korte terugblik op ons seizoen.

Tijdens de competitiebesprekingen in het voorgaande jaar werd met Heren 6 een jonge ploeg gevormd; 6 vrienden die in 3^e Provenciale B zouden aantreden met de ambitie om kampioen te spelen. Onze start mocht er in ieder geval zijn; in onze eerste ontmoeting maakten we meteen die andere titelkandidaat, Pluimplukkers 6H, vlotjes onschadelijk. Ook de volgende 7 hindernisssen werden relatief gemakkelijk genomen, de titel kon ons dan al quasi onmogelijk ontsnappen. Plots echter was daar vorige week het eerste puntenverlies, een 4-4 uitslag in Denderleeuw. Weliswaar waren er verzachtende omstandigheden; 4 van de 6 basisspelers waren out of konden niet aanwezig zijn. Toch werd duidelijk dat ook wij slechts mensen waren en dus niet onaantastbaar. Hoewel dit puntenverlies niet tot ongerustheid leidde; we moesten nog 1 punt puren uit onze volgende 3 ontmoetingen om de titel binnen te halen, was de focus toch terug! Dit gezegd zijnde bevind ik me terug in het nu.

17u30, heren 6 voltallig, de Durmehal, onze tempel. Sommigen met een gele schijn op het gezicht, resten schmink hopelijk… Captain Lander, nog steeds out met een aanslepende blessure aan de rechterhand/faphand, heeft gezorgd voor gouden bubbels, passend bij een eventuele gouden plak, maar houdt de godendrank goed verborgen. Overmoed kunnen we namelijk missen als de pest. Plots weerklinkt gedreun! Fris en monter komen de beren van Geraardsbergen binnengedaverd en is het bittere ernst. Opstellingen worden in Koude Oorlog-style uitgewisseld en daaruit blijkt dat onze tegenstanders met vaste koppels spelen; 2 koppels voor 4 wedstrijden. We vangen aan met HD1 en HD4. Evert en ik nemen het in de eerste dubbel op tegen Dirk (C1) en Luc (C1), een geducht koppel, dat ons in een worstelwedstrijd tot moes zou genepen hebben. Na een paar erbarmelijke punten en het bijhorende uitzweten van alcohol, de sporthallucht rook naar een brouwerij, komen we in ons spel en winnen we al bij al vlot met 15 en 17. In HD4 wordt er ondertussen bloedig gestreden om de overwinning; Frederik en Johan hebben het niet onder de markt tegen Thomas (C1) en Koen (D). Na winst in de eerste set moeten ze set 2 afstaan om vervolgens toch de bovenhand te halen. 2-0; een betere start dan verhoopt… Tijd voor HD 2 en 3, respectievelijk gespeeld door Gregory en ikzelf ende Evert en Johan. De koperkleurige Moerbekenaar en ik vallen echter door de mand in set 1, set 2 is een ander verhaal wanneer we met succes onze frustraties botvieren met wat gesmash; winst met 13! Set 3 blijft spannend tot 18-17, tot Gregory de drang voelt om onze opponenten een lesje ‘flicken’ te geven en met 3 aces het pleit beslist! HD 3 was nooit een wedstrijd en wordt gemakkelijk binnengehaald door Johan en Evert.

4-0 na de dubbels en virtueel kampioen! Om onze titel wat extra glans te bezorgen willen we toch resoluut voor de overwinning gaan. In HE 1 neemt Dirk snel maat van Gregory, iedereen heeft wel eens een off-day dus we maken er niet te veel woorden aan vuil. Dit slippertje wordt door Evert snel hersteld in HE 2, alsook door mezelf in HE 3 en zelfs beneveld door een glasje champagne wint ook Frederik zijn wedstrijd. De wonderen zijn de wereld nog niet uit! :p Na het nodige dansen, drinken en zingen sluiten we broederlijk, zelfs met die van Geraardsbergen, af in de cafetaria. De komende twee weken volgen nog twee galamatchen en veel traktaties, als gevolg van onze vijf 7-1 overwinningen! Op naar 2^e provinciale! Hala Lokeren!

Natte kusjes,

Seppe.

PS: Om even terug te komen op het verslag van die andere Lokerse kampioenen in 3^e provinciale; onze ploeg was nog net iets beter vertegenwoordigd op de bekerfinale. 83,33 % om precies te zijn ofte 5/6 spelers 😉

Het is de dag na de bekerfinale en na onze glorieuze overwinning is het de beurt aan een ander  Lokers team om onze stad trots te maken…  Maar hoewel de zege van Sporting al voor de wedstrijd onoverkomelijk leek lagen de zaken lichtjes anders voor Heren 6. Niet alleen opende het merendeel van onze ploeg  zondagmorgen, of was het zondagnamiddag, de ogen met een verschrikkelijke kater en onnoemelijk veel stijfheid en pijn, ook was de bezoekende ploeg, Geraardsbergen H1, een meer dan te duchten tegenstander. Een vlotte overwinning leek dus niet in de maak. Maar alvorens ik het eigenlijke verslag aanvat is het eerst tijd voor een korte terugblik op ons seizoen.

Tijdens de competitiebesprekingen in het voorgaande jaar werd met Heren 6 een jonge ploeg gevormd; 6 vrienden die in 3^e Provenciale B zouden aantreden met de ambitie om kampioen te spelen. Onze start mocht er in ieder geval zijn; in onze eerste ontmoeting maakten we meteen die andere titelkandidaat, Pluimplukkers 6H, vlotjes onschadelijk. Ook de volgende 7 hindernisssen werden relatief gemakkelijk genomen, de titel kon ons dan al quasi onmogelijk ontsnappen. Plots echter was daar vorige week het eerste puntenverlies, een 4-4 uitslag in Denderleeuw. Weliswaar waren er verzachtende omstandigheden; 4 van de 6 basisspelers waren out of konden niet aanwezig zijn. Toch werd duidelijk dat ook wij slechts mensen waren en dus niet onaantastbaar. Hoewel dit puntenverlies niet tot ongerustheid leidde; we moesten nog 1 punt puren uit onze volgende 3 ontmoetingen om de titel binnen te halen, was de focus toch terug! Dit gezegd zijnde bevind ik me terug in het nu.

17u30, heren 6 voltallig, de Durmehal, onze tempel. Sommigen met een gele schijn op het gezicht, resten schmink hopelijk… Captain Lander, nog steeds out met een aanslepende blessure aan de rechterhand/faphand, heeft gezorgd voor gouden bubbels, passend bij een eventuele gouden plak, maar houdt de godendrank goed verborgen. Overmoed kunnen we namelijk missen als de pest. Plots weerklinkt gedreun! Fris en monter komen de beren van Geraardsbergen binnengedaverd en is het bittere ernst. Opstellingen worden in Koude Oorlog-style uitgewisseld en daaruit blijkt dat onze tegenstanders met vaste koppels spelen; 2 koppels voor 4 wedstrijden. We vangen aan met HD1 en HD4. Evert en ik nemen het in de eerste dubbel op tegen Dirk (C1) en Luc (C1), een geducht koppel, dat ons in een worstelwedstrijd tot moes zou genepen hebben. Na een paar erbarmelijke punten en het bijhorende uitzweten van alcohol, de sporthallucht rook naar een brouwerij, komen we in ons spel en winnen we al bij al vlot met 15 en 17. In HD4 wordt er ondertussen bloedig gestreden om de overwinning; Frederik en Johan hebben het niet onder de markt tegen Thomas (C1) en Koen (D). Na winst in de eerste set moeten ze set 2 afstaan om vervolgens toch de bovenhand te halen. 2-0; een betere start dan verhoopt… Tijd voor HD 2 en 3, respectievelijk gespeeld door Gregory en ikzelf ende Evert en Johan. De koperkleurige Moerbekenaar en ik vallen echter door de mand in set 1, set 2 is een ander verhaal wanneer we met succes onze frustraties botvieren met wat gesmash; winst met 13! Set 3 blijft spannend tot 18-17, tot Gregory de drang voelt om onze opponenten een lesje ‘flicken’ te geven en met 3 aces het pleit beslist! HD 3 was nooit een wedstrijd en wordt gemakkelijk binnengehaald door Johan en Evert.

4-0 na de dubbels en virtueel kampioen! Om onze titel wat extra glans te bezorgen willen we toch resoluut voor de overwinning gaan. In HE 1 neemt Dirk snel maat van Gregory, iedereen heeft wel eens een off-day dus we maken er niet te veel woorden aan vuil. Dit slippertje wordt door Evert snel hersteld in HE 2, alsook door mezelf in HE 3 en zelfs beneveld door een glasje champagne wint ook Frederik zijn wedstrijd. De wonderen zijn de wereld nog niet uit! :p Na het nodige dansen, drinken en zingen sluiten we broederlijk, zelfs met die van Geraardsbergen, af in de cafetaria. De komende twee weken volgen nog twee galamatchen en veel traktaties, als gevolg van onze vijf 7-1 overwinningen! Op naar 2^e provinciale! Hala Lokeren!

Natte kusjes,

Seppe.

PS: Om even terug te komen op het verslag van die andere Lokerse kampioenen in 3^e provinciale; onze ploeg was nog net iets beter vertegenwoordigd op de bekerfinale. 83,33 % om precies te zijn ofte 5/6 spelers 😉

Heren 3de prov. B : Vlabad H2 – Lokerse H6 : 4 – 4

Gisteravond een uitje naar Geraardsbergen. Tegen alle afspraken in weigerden m’n 3 ploeggenoten pertinent in te stappen in mijn automobieltje. Blijkbaar had mijn eega vorige vrijdag op het ploegdiner een boekje open gedaan over mijn rijkunsten. “Al jaren voor z’n 50° was hij al te traag in het verkeer…”

Bijgevolg stapten we gezwind in de racecar van Bart (dat scheelt alvast 15 ‘).

Om me dan toch enigzins nuttig te maken bood ik mijn gerenommeerde (Kris en Schroyo kunnen het beamen) navigatiekunsten aan. Zonder GPS misten we de sporthal slechts op 1 straat na!!

In Geraardsbergen wachtte een ploeg die ons in de heenronde reeds een 8 – 0 pandoering aansmeerde. En nu kwamen we dan nog zonder onze kapitein (blessure en babysit) en onze sterspeler Manu (blessure en vrouwzit).

In de kleedkamer nog vlug overlegd ivm de ploegopstelling en taktiek. Uiteindelijk kozen we voor o.a. de gewaagde combinatie Bart en Bocky en echte veren ipv plastiek, iets wat de tegenstander (bijna allemaal C1) helemaal zag zitten…

De wedstrijden dan: de eerste dubbels verliepen problematisch. Hadden we ons dan toch wat overmoedig getoond? Bart en Kris haalden 14 punten (= som van 2 sets), terwijl Bocky en (R)ik eens 10 en 15 punten haalden.

In dubbel 3 speelden Bocky en Bart een fameuze gelijkopgaande eerste set om nadien een beetje in mineur te eindigen. In de 4° dubbel kwamen Kris en ik vooral in de 2° set goed onder stoom. Totdat we van 16-14 teruggefloten werden naar 16 – 12. Foutieve telling, discussie en concentratie over.

Met 4-0 leek het of we die avond een Aha-erlebnis zouden meemaken.

Bocky was geen partij voor Luc, Bart verweerde zich fantastisch in de eerste set tegen een voornaamgenoot, doch had een lege batterij in de 2° set. Intussen was ik me een ganse eerste set suf aan het piekeren waarom mijn tegenstander, Koen, nog geen C1 statuut had. Pas in de 2° set kwam ik erachter en kwam ik voor. Totdat ik 16 punten had en uit vrees voor een derde set concentratieproblemen kreeg.

Gelukkig was er onze fel vermagerde, zeg maar uitgemergelde Kris die ons redde van een nieuw paasei. In 3 felbevochten sets haalde hij het van een generatiegenoot van mij, luisterend naar de naam M (dixit het wedstrijdformulier).

In den après: nog een poging gedaan om een extra traktatie te versieren van onze kapitein (wat krijgen we per gewonnen match?). Doch met een kurkdroog smsje “vanaf een 4-4 stand kunnen we eventeel eens klappen” kregen we een nul op het rekwest.

Gelukkig zorgde onze clubsponsor voor het nodige gerstennat.

Op de terugweg vloog Bart nog iets lager over de baan en kwamen we in minder dan 40’ aan in onze thuishaven. Om halfeen besloot Bart dan nog iets te doen voor zijn konijnen, terwijl ondergetekende nog effe een paar lammetjes de papfles moest geven.

Besluit: we hebben beter gedaan dan in de heenronde, doch moeten dringend werk maken van het behoud. De match tegen Recrean wordt het sleutelmoment van het seizoen. Hopelijk is tegen dan iedereen topfit.

Speler en verslaggever van dienst;

-Rik-

Op zondagavond 18 oktober stond onze 2° competitiematch geprogrammeerd. Na nipt verlies tegen Denderleeuw, de vicekampioen van 2009, wachtte ons een partij tegen Recrean, een op papier haalbare kaart.

Op papier evenwel, doch we moesten aantreden zonder onze man in vorm (en in form), in casu Manu. Deze sterspeler beweert nu al weken lang dat zijn Wendy hem tegen 8 oktober een zoon/dochter zou schenken. Intussen zijn we reeds 18 oktober en is er van kindergebleit nog maar weinig te horen…

 

Noodgedwongen traden we aan met Stefaan, Bocky, Bart, Kris en mezelf, Rik zijnde. Onze tegenstanders reageerden op de roepnamen Pieter De Bleeckere, Koen Vanderputte, Rino Vermeersch, Jonathan Peirs, Johan De Clercq en Didier Verstraeten.

 

Terwijl Stefaan en Bart Pieter en Koen partij gaven, speelden Bocky en ik tegen Johan en Didier. Binnen de kortste keren stonden we 1-8 achter. Mits een beetje tactisch sleutelwerk en een iets geconcentreerder spel haalden we de set toch nog vlotjes binnen 21 – 17. In de 2° set gingen we op ons elan door en gaven we slechts 12 punten weg. Op het andere veld ging het blijkbaar iets moeilijker. Veel gekreun en geweeklaag en uiteindelijk verlies in 2 sets tegen een koppel jonge snaken ( 19 – 21 en 17 – 21)

 

In de volgende ronde mochten Bocky en Kris het opnemen tegen het gekende koppel Johan en Didier. Kris wou niet onderdoen voor mij zodat deze match afgesloten werd met tweemaal 21- 13.

Intussen speelden Stefaan en ik tegen Rino en Jopnathan. In een vlotte partij met vooral controlebadminton werden we nooit verontrust en haalden we een 21 – 12 en  21- 15 score.

 

3-1 na de dubbels. Dus even goed als tegen Denderleeuw. Doch toen gingen we toch nog met 3 – 5 de boot in.

Ezels stampen slechts eenmaal tegen dezelfde steen, dus daarom verkozen we om onze sterkste enkelspelers onderaan het wedstrijdblad te plaatsen.

En voorwaar; Bocky en Bart haalden hun enkels binnen. Respectievelijk tegen Rino ( 21-16 en 21 – 13) en Koen (21 – 16 en 24 – 22). Daarmee stond onze eerste overwinning van het seizoen vast.

Bijgevolg mochten Kris en Stefaan met een gerust gemoed aan hun enkels beginnen. Kris werkte zijn match tegen Jonathan beheerst af (21- 14 en 21- 18)

Onze kapitein daarentegen kreeg echter een flitsende Pieter De Bleeckere voorgeschoteld. Deze jongen liet zien dat hij C1 waardig was en liet Stefaan alle hoeken van het terrein zien. Stefaan probeerde hetzelfde met zijn tegenstander, doch slaagde er niet in. Vooral z’n opslag liet hem in de steek, zodat het verdict onafwendbaar bleek. Verlies met  9 – 21 en 13 – 21.

Aldus werd de eindstand 6 – 2 voor Lokerse H 6.

 

Wat hebben we vandaag geleerd?

ª      We kunnen ook winnen in 3° provinciale…

ª      Manu kan niet tellen of was er niet bij bij de conceptie van zijnen kleine…

ª      Bart moet zich dringend een klok aanschaffen (of zich buiten opwarmen)…

ª      Eenmaal diezelfde Bart op toerental draait is er geen houden meer aan…

ª      Stefaan moet morgenavond op training privéles vragen inzake opslag (of samen trainen met Romy)…

ª      Dat Bocky zijn relaxte zelf was en 3 matchen binnenhaalde…

ª      Dat Kris het hem nadeed in zijn 2 matchen…

ª      Ikzelf dit seizoen nog altijd een groen ongeschonden blazoen heb en na 4 matchen nog altijd op 100% sta…

ª      Dat dit waarschijnlijk meer zegt over de kwaliteiten van mijn dubbelpartners dan over mijn eigen capaciteiten…

ª      We deze zege opdragen aan de langverwachte kleinen van Manu die volgens mijn berekeningen pas op maandag 19 oktober zijn eerste schreeuw zal geven en tegen dan minstens 5, 422 kg zal wegen ( en de naam Philippe of Gilbert of Lombardije zal dragen)

 

Uw verslaggever,

 

Rik

Na de testmatch van vrijdagavond tegen de mannen van heren 8 stonden we met onze voeten terug op de grond. De voorbereiding van onze kapitein leerde ons dat het geen gemakkelijke opdracht zou worden. Terwijl wij vorig jaar nog in 4^e provinciale rond huppelden, eindigde Denderleeuw H1 vorig jaar op de tweede plaats in 3^e provinciale.

 

Onze voorspelling klopte ongeveer. We hadden gedacht dat zij onze Durmehal zouden bestormen met 4 C1’s. Uiteindelijk betraden ze de heilige vloer met (maar) 3 C1’s en 2 D’s. Voor wie het niet weet: wij met 4 C2’s en 1 D. Maar klassementen zeggen niet (altijd) alles natuurlijk. Onze Kris Vermeulen was hoogstwaarschijnlijk ergens aan het ‘grotten’ in euh… een grot zekers.

 

Nadat we het wedstrijdblad even bekeken hadden konden Rik en Manu de vierde dubbel aanvangen tegen Peter en Karel (2 x D). De Denderleeuwse heren speelden op hoog niveau maar Rik en ikzelf waren goed op dreef (al zeg ik het zelf). We kwamen nooit echt in de problemen. Peter en Karel haalden 15 en 9 punten.

 

Ondertussen was ons ‘dreamteam’ Bocky/Bart het aan het opnemen in de tweede dubbel tegen de gebroeders (denk ik toch) De Bolle (beiden C1). Op papier een moeilijke kaart, en dat bleek echter ook in de cijfers. Bart en Bocky vonden elkaar niet echt en verloren de 2 sets telkens met 11 puntjes.

 

Nadien werd de tweede dubbel afgewerkt door Stefaan/Manu tegen de 2 De Bolle’s (C1). In tegenstelling tot vrijdagavond bleven de smashes niet in het net hangen maar gingen ze er met volle power over en werd er duchtig aanvallend gespeeld door zowel Stefaan als mezelf. David en Joeri konden geen vuist maken (door de plastiek?) en verloren deze wedstrijd in 2 sets, met 12 en13.

 

Om de dubbels af te werken stelden we Stefaan en Bart op tegen het C1-D koppel Filip en Peter. De eerste set werd vrij gemakkelijk binnen gehaald door onze Lokerse vrienden. In de tweede set namen de Denderleeuwse gasten het heft in handen en trokken de set naar zich toe. De derde set was beslissend en zoals de tweede set ging het gelijk op. Gelukkig trokken Bart en Stefaan op tijd het laken naar zich toe en wonnen nipt met 21-19.

 

3-1 na de dubbels…Het gelijkspel konden we al ruiken en hier en daar begon men al te denken aan de eerste Lokerse H6 overwinning van het seizoen. Daarna begonnen we een de enkel, onze sterkste discipline…NOT.

 

Bocky speelde HE2 tegen Joeri De Bolle. Davy speelde wel goed maar kwam toch iets te kort tegen zijn sterke tegenstander.

 

Aangezien Rik nog niet volledig hersteld is van zijn blessure mag hij een tijdje niet enkelen. Manu werd aangesteld om zich op te offeren in de HE1 zodat we onderaan wat sterker stonden. Filip speelde mij niet volledig weg, maar won toch gemakkelijk. Ik haalde 12 en 15 punten.

 

Stefaan was ondertussen bezig tegen David De Bolle. Stefaan speelde naar eigen zeggen niet zo goed en verloor met 16 en 11.

 

De kans om nog gelijk te spelen lag dus in handen van Bart, die het in de HE4 op nam tegen Karel. In de eerste set speelde Bart alleen maar naar Karel zijn forehand en verloor met 17-21. Bart zou Bart niet zijn mocht hij de tweede set (geholpen door enkele ‘pingskes’ en de speel-op-zijn-backhand-raad van Rik) niet winnen. Het was nipt maar setwinst met 24-22. Voor de derde set zat iedereen op het puntje van zijn euh…bank. Zoals u waarschijnlijk al door had waren Karel en Bart aan elkaar gewaagd. Bart begon zich wat op te winden en verloor even concentratie. Dat is genoeg om de derde set te verliezen met 17-21. Het moet gezegd dat Karel in de enkel gemakkelijk C2-C1 niveau haalde.

 

3-1 na de dubbels en toch nog verliezen met 3-5…
Gelukkig hebben we Kris Vermeulen nog achter de hand voor de volgende wedstrijden J 

 

Conclusie:

–          in de dubbels hebben we sterk gespeeld

–          in de enkels hebben we zwak gespeeld

–          we moeten dringend wat trainen op het enkelspel

–          Bart en Bocky hun spelstijl passen niet echt samen (zeggen ze zelf)

–          Rik wordt nog beter dan hij ooit was

–          geplaatste pluimpjes zijn soms eenvoudig en efficiënt

–          ondanks het verlies zijn we toch 3^e-provinciale waardig

De doelstelling is ondertussen duidelijk: alles winnen. Dat was niet anders voor onze vierde ontmoeting van het seizoen.

Bij Lokerse tekenden alle spelers present. Na even te moeten wachten doken de tegenstanders gelukkig op, maar de euforie werd beperkt toen we zagen dat ze maar met 3 waren. De vierde man belde 5 minuten voor aanvang van de wedstrijd af… het zou dus een korte wedstrijd worden. Voor de enkels mocht Rik (4e enkel) op de bank blijven zitten en voor de dubbels Bart en Kris (4de dubbel). Voor we begonnen stond er reeds 2-0 op het scorebord…

Stefaan en Bocky speelden eerst de tweede dubbel tegen Bruno en Sander. Onze mannen waren blijkbaar nog niet genoeg opgewarmd want ze verloren in 2 sets (2 keer 16-21) Sander is een man die in het oog moet worden gehouden.

Vervolgens werd de eerste dubbel aangevat door Stefaan en Manu. We speelden tegen Bruno en Hannes. De eerste wonnen we met 21-10. De tweede ging het iets moeilijker, maar werd toch nog in ons voordeel beslist op 21-18.

De derde en laatste dubbel speelden Rik en Manu tegen Sander en Hannes. Het werd een felbevochten (sportieve) wedstrijd waar we nipt konden winnen met 22-20 en 21-18.

Bart liet het in de eerste enkel afweten tegen Bruno. 15-21 en 16-21.
Davy pakte Hannes in met 21-15 en 21-15.
Kris was onze enigste man die punten kon pakken door te enkelen. Hij kwam uit tegen de gelijkgeklasseerde (sterke) Sander. Zoals altijd maakte Kris het weeral spannend. In de eerste set was Sander duidelijk beter want hij won met 12-21. Na enkele (drop)tips kon Kris de tweede en derde set in zijn voordeel beslechten met 21-17 en 21-19. Kris is goe bezig: van diegenen die regelmatig enkelen is hij de enigste met 100%…

6-2 gewonnen!
Al bij al goed gepresteerd, maar persoonlijk vind ik dat het niveau nog naar omhoog kan. In deze reeks (4de provinciale) zijn we tenslotte bijna enkel D-spelers tegengekomen tot nu toe.

Manu

In de eerste 2 wedstrijden wonnen we van Evergem 3H (1-7) en Eikenlo 2H (6-2). Twee maal stonden we 4-0 voor na de dubbels. Wat een luxe ! In de 8 dubbels werd bovendien maar 1 set weggegeven en in de enkels werd het dan afgemaakt. Een eenvoudig recept, dat we elke week wel willen herhalen …

Voor de ploegopstelling tegen Oudegem was het wachten tot na de opwarming. Bart had immers last van pijn aan zijn linker borstspier. Normaal geen erg, tenzij je linkshandig bent natuurlijk … Best geen enkel dus voor Bart, maar wel 2 dubbels. Enkele wijzigingen aan de opstelling en we konden van start. Meteen mocht Bart samen met Rik, Eddy en Paul partij geven. Beide Oudegemnaars zijn goed op elkaar ingespeeld en bleken te sterk voor het Lokerse duo. Verlies in 2 sets en het eerste verlies in een dubbel dit seizoen ! Ons plan om alle dubbels te winnen viel meteen in duigen … Manu en Stefaan speelden ondertussen ook hun dubbel. Davy en Danny boden stevig weerwerk, maar moesten er toch in 2 sets aan geloven. De stand was dus gelijk.

In de tweede ronde dubbels mochten Bocky en Rik proberen om de tandem Eddy-Paul te ontwrichten. Dat bleek echter niet zo simpel. Verlies in de eerste set, maar stevig teruggevochten en winst in set 2. Bij Bart en Kris was het de omgekeerde situatie. Vlotte winst in de eerste set, maar Davy en Danny kwamen in de 2e set sterker voor de dag en wonnen die dan ook. 2 driesetters zouden dus beslissen over de uitgangspositie voor het enkelspel. 1-3 of 3-1, ’t is een groot verschil. Bij Bocky en Rik was het spannend. Gelijkopgaande score tot het einde van de set. Eddy en Paul konden dan een kloofje maken en dat kreeg Lokerse niet meer dicht. 21-19 verlies, ze waren er dicht bij. Bart en Kris maakten het wel af in de derde set, 2-2 was de tussenstand.

We moesten het verschil dus maken in de enkels. Bocky speelde de eerste enkel en nam vlot de maat van zijn tegenstander … in de 2e set. Ikzelf ging in 3 sets tenonder. Mijn 2e verlies tegen een D-speler. Dat moet beter ! Manu won zijn enkel vlotjes in 2 sets. De wissel met Bart heeft dus gerendeerd. Meteen ook de stand op 3-4 in ons voordeel.

Een gelijkspel was dus al zeker, winst nog mogelijk. “Mepper” Kris speelde de laatste en beslissende match. Geen probleem in set 1, met vlotte winst. Ook in de 2e set kreeg tegenstander Eddy geen voet aan de grond. Bij een 18-13 stand kwam er echter zand in de machine. Eddy rook zijn kans en won zowaar de set met 21-19. Ook in de 3e set ging het superspannend naar 11-10 voorsprong voor Eddy. Alhoewel Kris moest draaien naar de slechte kant, maakte hij het toch af met 21-14. Al het 3e competiepunt voor Mepper en meteen stond ook de 3-5 stand op het bord. Zeker geen slechte uitslag op verplaatsing en de punten zijn binnen !

Met drie overwinningen op rij zijn we het seizoen sterk ingezet. Op naar de volgende match op 28 september thuis tegen Gentse 4H.

Opvallend: Manu en Kris zijn duidelijk “goe bezig” en scoren beiden 100% in de eerste 3 wedstrijden.

Groeten,
Stefaan.