Categorie: Heren 8

– Pieter –

De nacht brengt raad, zo luidt het eeuwenoude gezegde van de indianen. Voor de meeste leden van Heren 8 had deze en de bijhorende fuif echter vooral kwaad gebracht en had een zware tol geëist. Pieter was nog steeds op zoek naar herinneringen van gisteren en had van heel de dag nog niets gegeten. Evert verklaarde tussen het zingen en springen op de voetbal zich ongelooflijk slecht te voelen en dus werd de arme Thijs last minute uit zijn bed gelicht om hem te vervangen. Wouter vierde zijn comeback/debuut met de griep. Laurens en ik vervolledigden de auto annex ziekenwagen en nadat Pieter uitgerust werd met een plastiek zakje uit schrik dat zijn maaginhoud ook zou willen meegenieten van de lederen zetels van de Audi vertrokken we op queeste naar Aalst.

Pieters maag hield het en na wat rondrijden in Aalst vonden we hun goed verstopte sporthal. Al snel kwamen we tot de constatatie dat er een spion in ons midden moest zijn: Aalst leek immers te gaan profiteren van onze verzwakte toestand en had twee C2-spelers opgeroepen. Onze tegenstanders bleken daarbovenop de kater van het carnaval reeds verteerd te hebben en langzamerhand begonnen we toch te vrezen of we onze 8-0 uit de heenmatch zouden kunnen herhalen.

Dubbelpartners ben je in goede en kwade dagen en dus namen Pieter en ik zoals altijd HD1 voor onze rekening. Al snel stroomde de magie als vanouds door ons spel en in 14 en 15 stond de 0-1 op het bord. Laurens zag nog altijd een beetje dubbel van voorbije nacht, maar dat kwam goed uit aangezien hij mocht aantreden in de tweede dubbel – badum tss – samen met Wouter. Onze kapitein leek niet al te veel last te hebben van zijn koorts en na 2 sets stond het 0-2.

Laurens mocht het kunstje daarop nog eens overdoen met mij in HD3 en terwijl ik mijn avondmaal verorberde sloopte hij de Aalsterse defensie met loeiharde slagen. In set 2 leek de tegenstander zich te herpakken, maar we knokten terug en set 3 werd binnengehaald. Wouter had intussen geprobeerd de griep en zijn opponent te bedwingen in zijn enkelmatch, maar tevergeefs. Onder de inspirerende woorden ‘Ik ga mijn enkel spelen’ vertrok ook Laurens naar zijn veld en Thijs en Pieter startten de laatste dubbel. Laurens foutenlast werd in 2 sets afgestraft door de Aalsterse C2 maar gelukkig haalden Thijs en Pieter wel een 4de punt binnen. De druk om toch nog met een overwinning naar huis terug te keren lag bij Thijs en mij en even leek een rampscenario in de maak nadat we beiden onze eerste set naar Aalst zagen gaan. Thijs zette die lijn verder, maar uiteindelijk kon ik de volgende twee sets toch binnenhalen. 3-5, de play-offs liggen nog steeds binnen handbereik!

We onthouden dat:
-Evert een plooier is
-Pistolets eten tijdens een match geen goed idee is
-Wouter zijn debuut als kapitein niet gemist heeft
-De hogedruksreinigerdouches van Aalst de laatste katerperikelen wegspoelden
-De overwinning bijgevolg gevierd kon worden met McDonalds

-STAN-

Daar waar vele van onze competitieploegen het moeten stellen zonder verslaggever, heeft Heren 8 zowaar meerdere kandidaten die elkaar verdringen rond de schrijftafel. Is het narcistische ijdelheid, drang naar erkenning of gewoon overdreven aandachtshoerigheid, wie zal het zeggen…

In citaten van wijze mannen is zwijgen meestal goud en spreken slechts zilver, maar over het neerpennen van gedachten wordt gelukkig niet geroerd. Of toch: Oscar Wilde zei ooit: Iedereen kan geschiedenis maken; alleen een groot man kan haar schrijven, en Stan: vooraleer je hieruit de zege afleidt: ‘groot man’ slaat niet op lichaamslengte.

Maar ik wijk af. Even terug naar gisteren. Het begon allemaal met een dolk in de rug. Mijn dolk (figuurlijk en niet dubbelzinnig, vooraleer de zieke geesten onder jullie alweer het verkeerde pad opdwalen) in de rug van mijn Heren 11-ploegmaats. Daar waar de kapitein van de Titanic mee met zijn passagiers ten onder ging, besloot ik om me in de Heren 8-reddingssloep in veiligheid te brengen.

De Heren 11-Costa Concordia mocht zonder mij naar de Mintonshaaien gaan. Ze gingen – in het geval van Lieven zelfs lichtjes zeeziek – kansloos de boot in.

Wegens afwezigheid van Wim was er binnen Heren 8 een vacante kapteinsfunctie en dus kwam ik aan het roer. Nu, genoeg scheepvaartadagia. We hebben nog een heel Heren 8-verslag voor de boeg. Van wal steken doen we met de eerste dubbels.

Stan en Pieter maakten de borst nat, maar na een nipt verlies in de eerste set lukte het niet om ons te herpakken. Logisch verlies dus. Evert en Matthias konden gelukkig wel winnen, al hadden ze daarvoor drie sets nodig. Stan mocht het daarna proberen met Evert, maar ook nu haalde hij bakzeil, zij het in drie nipte sets. Matthias was intussen begonnen aan zijn enkel, maar ook hij kon het tij niet keren.

1-3, we begonnen al nattigheid te voelen…

Laurens-Pieter: Mislukte opslagen bij de vleet en wegens mentale beslommeringen viel er geen land met me te bezeilen. Gelukkig was Laurens wel in vorm en in drie sets haalden we de buit binnen, al was het kantje boord. In de enkels nam Evert het voortouw met vlotte winst. 3-3 en  alles bleef mogelijk.

Laurens kon niet stunten tegen Yoni zodat het 3-4 werd. Op de valreep kon ik zowaar een enkelpartij winnen waardoor we toch een gelijkspel uit de brand konden slepen.

We onthouden dat:

–          u zeker ook http://www.lokersebc.be/?p=10986 moet lezen

–          Heren 8 ongeslagen blijft.

–          De overwinning van Sporting Lokeren het weekend helemaal succesvol maakte

–          Ook de bomen wit-geel-zwart kleurden

– PIETER –

De voorbije weken waren erg hectisch geweest voor de leden van Heren 8: interviews, poseren voor een standbeeld, bedolven worden onder de telefoontjes van uitgevers die ons heldenepos wouden uitgeven met het oog op de komende Boekenbeurs en zelfs acte-de-présence moeten geven op een plaatselijk galabal. De wedstrijd tegen Oudegem kwam dan ook als een welkome ontspanning.

Kapitein Wim moest verstek geven wegens een babyborrel en ook Wouter zit officieel nog altijd hard te studeren in Amerika – sterkte, jongens!
Wel van de partij: Pieter (die jammer genoeg geen extra long of biceps heeft overgehouden aan het proefkonijn zijn), Evert, Laurens, Matthias en ik.

Om iets voor 6 trokken we naast onze vrienden van Heren 11 de match op gang met twee dubbels. Pieter en ik namen HD1 voor onze rekening maar moesten (onder meer door het bedroevende niveau van onze opslagen) in 2 sets het onderspit delven in 24 en 17. Matthias en Evert gaven gelukkig wel het goeie voorbeeld en wonnen in 3 sets: synchroon met onze stadsgenoten in Brugge stond de stand 1-1. Jammer genoeg stopte daar de overeenkomst met het voetbal, want Matthias verloor zijn enkel. Evert en ik namen het ondertussen op tegen smashkanon Yoni Van Geert en in de eerste set mochten we dan ook meer dan eens de shuttle van tussen het parket peuteren. In de 2^de set en tot aan de kantwisseling in de 3^de leken we een antwoord te hebben gevonden, maar uiteindelijk vonden zij ook een antwoord op ons antwoord en was onze inspiratie en tijd op om ook daarop nog een antwoord te vinden.

Evert nam daarna direct revanche op toch de helft van het dubbelkoppel en haalde zwaar uit met 9 en 13. Pieter en Laurens deden er langer over, maar ook zij slaagden erin de tegenstand te bedwingen, 3-3 en nog 2 matchen te gaan.
Ondanks een beloofde pint bij winst mocht het niet baten voor Laurens, Yoni bleek te sterk.
De spanning werd tot een hoogtepunt gedreven met Pieter die zijn laatste enkel begon en Lokeren die het laatste kwartier binnenging, maar gelukkig werd het een zondagavond met een happy-end.

4-4, Heren 8 nog altijd gedeeld leider. Wij reserveren alvast onze stand op de Boekenbeurs. We signeren op maandag.

We onthouden dat:
– ’t Wiel Thijs zijn bestelling van een frikandel spécial niet onthouden heeft
– deze zich daarna uit miserie maar in de koffie heeft gestort
– een speling van het lot bij de loting een fietstocht naar Oudegem op het nippertje vermeden heeft
– diezelfde loting volgend seizoen rekening moet houden met matchen van Lokeren
– een groot scherm in de sporthal zelf ook een oplossing is waarmee we zouden kunnen leven
– de reden waarom mensen kotsen wanneer ze zich overzetten gegroeid is uit het feit dat ze vroeger (door het verminderde gewicht) zo sneller konden weglopen van leeuwen, aldus Lieven
– deze dit naar de hedendaagse tijd omzette door snel weg te lopen van zijn B2-tegenstander
– wie wil kickeren best een schroevendraaier meeneemt

-STAN-

Wouter zit nog steeds aan de andere kant van de oceaan en ook Pieter kon er deze keer niet bij zijn, hij verkoos zoals dat wel vaker gebeurt dezer dagen in de topsport het geld boven het team. Menig melancholisch lezer zal nu waarschijnlijk bij zichzelf mijmeren ‘Bestaan er eigenlijk nog wel echte ploegspelers?’. Jazeker, Wim, Laurens, Matthias, Evert en ik waren wel voor de derde keer op rij trouw op post.

Verdeeld over 3 auto’s, deels om een Manchester United ’58-scenario te vermijden, maar vooral omdat Matthias en ik eerder die dag nog andere verplichtingen hadden, kwamen we toe in de gloednieuwe sporthal van Wetteren.

Matthias aan de zijde van Laurens en Wim samen met Evert trokken de ontmoeting op gang. Matthias en Laurens zetten de tegenstand vrij eenvoudig opzij in 2 sets. Wim en Evert hadden meer moeite, maar na een felbevochten wedstrijd haalden ze het in 3 sets. Laurens was ondertussen al begonnen aan zijn enkelmatch maar na een ware thriller moest hij toch het onderspit delven in de derde set: 21-19.

Evert en ik moesten het daarna opnemen tegen de tegenstanders van Matthias & Laurens eerder die avond en we zetten de lijn verder: 21-13 21-10.  Na 3 dubbels en 1 enkel was de stand 1-3.
Het was aan Wim en mij om het veld te betreden in de laatste dubbel, naast ons tosste Matthias zijn enkelmatch op gang. In drie sets slaagden we er niet in de Wetterse muur te slopen, een wedstrijd die we altijd hadden moeten winnen. Matthias slaagde echter wel in dat opzet en haalde zijn enkel met zware cijfers binnen: 12-21 3-21, wat de tussenstand op 2-4 bracht

Nog 2 kansen voor Evert en mij om met een overwinning op zak naar Lokeren terug te keren. Een kans die door mij alvast vakkundig om zeep werd geholpen in 17 en 19. Evert hield langer stand en terwijl wij met ons angstzweet de bank in staat van verrotting brachten maakte Evert de derde set koelbloedig af.

3-5 eindstand, Heren 8 nog altijd aan de macht in 4^de Provenciale C.

We onthouden dat:
-Pieter het trainen om beter te worden naar alle waarschijnlijkheid heeft opgegeven en al zijn hoop bij de wetenschap heeft gelegd
-‘Sporthallen Bouwen in Aanloop naar Gemeenteraadsverkiezingen’ goed op weg is om een sport te worden
-de nieuwe sporthal al barstjes bevatte, zo zag het alziend oog van onze kapitein
-Wetteren met Kaffee Taria dit jaar eerstes eindigt in de categorie Slechtste Naam voor een Cafetaria
-we 5 minuten na het opmerken van dit creatief exploot volgend citaat mochten optekenen: ‘Aah nu snap ik het’, L. Verhoeven, 2012 na Christus
-de rest van de ploeg vanaf volgende ontmoeting zelf voor zijn leo’s mag zorgen
-er na half 12 geen auto’s meer rondrijden in Oost-Vlaanderen
-Gunther D. zalig is

Nu Wouter bezig is ‘Virginia’ tot ‘Ia’ te herleiden, besloot captain Wim om een extra babysitter op te roepen. En ja, wat doet een eenzame mens zoals mij anders op zondag…
Naast Wim en mezelf waren ook Laurens, Evert en Stan van de partij. Matthias was tijdens het zandkastelen bouwen de tijd wat uit het oog verloren en kwam met een beetje retard van het zeetje teruggewaaid.
In afwachting werd begonnen met HD1 en HD3. Stan en Pieter namen het op tegen 2 smashkanonnen. Gelukkig maakten de smashkanonnen ook de nodige fouten en kon het – zelfverklaarde? – koningskoppel de winst binnenhalen. Intussen hadden Wim en Evert weinig problemen om dubbel 3 te winnen. Hoewel, weinig problemen: de tweede set was toch efkes bibberen geblazen.

Voor HD2 kreeg ik Laurens aan mijn zijde en die tandem bleek toch net iets minder gerodeerd. Ondanks een serieuze misser van de tegenstanders op setpunt ging set 1 en nadien ook set 2 verloren. Misschien volgende keer toch eens oefenen op vrijdag.

HD4 leidde wel tot Lokers succes. Onuitgegeven duo Matthias-Stan maakte kipkap van de tegenstand.

3-1 na de dubbels, er zijn ergere manieren om het seizoen te starten.

De vier enkels werden tegelijk gestart en ook hier werd alles in twee sets afgerond. Captain Wim bespaarde Laurens en mezelf een traktatie door zelf ook de boot in te gaan; Evert, Laurens en Matthias wonnen hun match wel.

6-2. Goeie start!

We onthouden dat:
– de ontmoeting in recordtempo (1u 20 min) afgelopen was.
– Wim er volgens zijn toekomstige schoonpapa serieuze patatten had moeten op geven.
– de schoonpapa wel degelijk de shuttle en niet zijn dochter bedoelde.
– Lieselot ipv troost vooral zout in de wonde bracht.
– de frieten in ’t Wiel opgeslagen zijn.
– geschooide frikandellen (merci Werner), speculoosmousse (merci Astrid), broodpudding (merci Jasper/Erika) en sandwichen (merci Isabelle en Astrid) de maag goed vullen.
– de beloofde cava achterwege bleef (wel merci voor het colaatje captain!)
– httpv://www.youtube.com/watch?v=9bZkp7q19f0 de hymne van Heren 8 wordt/is. Whop whop whop whop Oppan Gangnam style 😀

– Pieter –

Een heuse volksverhuizing naar Wetteren vond gisteren plaats. Zowel Heren 7, Heren 8 als Heren 9 mochten immers aantreden tegen de haringfretters (resp. H1,H2 en H3). Goed op tijd vertrok Heren 8 als eerste in Lokeren. Een pijnlijke stilte viel in Werners Alfa Romeo toen mijn nakende toernooiaffaire met Evert uitkwam. Vaste partner Stan kon het idee van een nieuwe minnaar moeilijk verkroppen, maar kom, een one night stand op tijd en stond moet kunnen 😀
Stan, bij deze mijn excuses, you’re my one and only 🙂

Heren 7 en 9 volgden gauw zodat de hele Warandesporthal bezet werd door een rode brigade. Bijna iedereen was in clubtenue al droeg Wouter wel nog iets uit de oude collectie. Wetteren had serieus moeten puzzelen om genoeg spelers samen te krijgen en daardoor waren we zowaar in de meerderheid.

Om op kampioenenkoers te blijven kwamen Jasper en Gert Heren 7 vervoegen; bij Heren 9 had Mats ‘Jan Ceulemans’ Clays het nodige puzzelwerk. Dirk geblesseerd, Steven geblesseerd, Stein die enkel de thuismatchen speelt en Nassim die had afgehaakt om kinderachtig onnozele redenen. Bovendien zat Lukas nog een disciplinaire schorsing uit en hij mocht maar één wedstrijd spelen. Gelukkig kon Mats rekenen op invallers Evert en Wouter. Bij heren 8 zoals gewoonlijk de usual suspects. Enkel Kurt ontbrak op het appèl.

Uitgebreide matchverslagen van H7 en H9 kan ik niet geven, wegens niet goed opgelet (misschien waren het de cheerleaders langs de zijlijn, wie zal het zeggen). Feit is dat enkel Seppe zijn wedstrijd verloor en dat Mats als enige bij Heren 9 drie sets nodig had. Voor de rest ging alles vrij vlotjes en een 1-7 overwinning (Heren 7) en een 0-8 overwinning (Heren 9) waren algauw een feit.

Bij heren 8 verliep de avond iets minder rooskleurig. In de eerste dubbel konden Werner en Gregory geen vuist maken tegen twee degelijke tegenstanders. Logisch verlies was het gevolg. Pieter en Stan – de relationele barsten intussen gelijmd – namen het op tegen kersvers C2 Peter Wollaert (en Koen Lammens). De tegenstanders waren gauw onder de indruk van de backhand smash van “Taufik Stan” en drongen niet aan in de eerste set (21-7). De tweede set was heel wat spannender, maar ook die werd binnengehaald (21-18). Werner mocht het in zijn tweede partij proberen met Frank, maar tegen dezelfde tegenstanders als in HD1 werd ook dit geen succes. Eeuwige optimist Werner begon zowaar aan zichzelf te twijfelen.
Frank en Gregory konden wel winnen. 2-2 na de dubbels, over naar de enkels.

Gregory won, en daarmee zijn de successen verteld 🙁
Werner verloor, Stan verloor en ondanks het obligate viswerk verloor ook ik mijn partij. Misschien toch wat werken op die opslag en clear.

Daarna mocht ik fungeren als kanonnenvoer tegen Evert (klotedropper 😛 ) en Joris. Joris mispakte zich in de eerste set aan mijn viskunsten en kon slechts met de grootste moeite in drie sets winnen.

Daarna een doucheke (merci Lander voor de handdoek), een drankje en de nodige versnaperingen. De sportieve bak van Werner werd in de terugrit ingeruild voor de minstens even sportieve Johan-car. Weer een nieuwe chauffeur, joepie 🙂 . Bij intrede in de kantine van de sporthal werden Lander en ik toegejuicht door onze trouwe fans en werden we overstelpt met lekkerheden. Voldaan als ik reeds was door de heerlijke portie gemengd (merci Johan of op wiens kap was het deze keer?), moest ik echter nee zeggen tegen de nochtans heerlijk uitziende krabsla.

We onthouden dat:
– Seppe en Werner bijna dezelfde maat van T-shirt hebben
– Werner in een dipje zit
– er op een competitieavond veel vuile praat uitgekraamd wordt die niet voor publicatie vatbaar is
– moeders en zussen daarin vaak een rol spelen
– buZZe zijn zogezegde ziektesymptomen vooral glazige oogjes en dubbele tong waren
– Seppe niet de enige flatulente H7-speler is
– Tom tt505 niet graag meer bekijkt
– Heren 8 dringend nog eens moet winnen