Lokerse BC

De Panne.
Voor ouders met jonge kinderen een welbekende bestemming. Maar dat ze daar een badmintonclub hadden zullen er niet veel geweten hebben. Hoewel. Ons Liesbeth had daar nog niet zo lang geleden een badmintonkamp gegeven en ook Mul was er in zijn jonge jaren (toen hij nog the looks had van Snellen Eddy) ooit eens competitie komen kloppen. De tegenstanders waren ons nagenoeg onbekend. We hadden maar één hoop en dat was Caroline Persyn (ex A-speelster) er voor een keertje niet bij zou zijn. Maar helaas, de Westhoek bleek helemaal voltallig… meer nog, zelfs razend ambitieus om ons te verslaan en met het maximum van de punten door te gaan richting hun topper donderdag as. tegen Wit-Wit. Onze dubbels waren alles behalve succesvol. Buik & Mul begonnen als één groot vierkant met een terechte afslachting in de eerste set. Nadien liep het iets beter maar net als in Zuidwest lieten we het op het einde opnieuw schieten.
Onze dames van hun kant moesten hun meerdere herkennen in Caroline & Sigrid. Het bleek al snel duidelijk te worden dat de 3 wedstrijden van Caroline sowieso als verliesmatchen mochten opgetekend worden. Driemaal pech voor Liesbeth, want zij was als (enige) B1-dame drie keer dagschotel voor Caroline, maw. ook haar enkelke ging ook vlot naar de Westhoek. Mul was als tactische eerste enkel het volgende slachtoffer. Ook hij ging in 2 sets ten onder tegen de “Kung Fu Panda “A’an.
En de koppen bleven rollen, ook Vicky kwam van een kale reis terug zodat de winst voor Westhoek al binnen was :-s.
Buik kon voor de eerredder zorgen tegen een C1, maar al gauw bleek dat klassement niet veel te zeggen want Marteel won ruim de eerste set. Gelukkig kon Buik zich lichtelijk herpakken en won hij uiteindelijk de partij. Een totale afgang afgewend.
De mixen tot slot deden er niet veel meer toe en werden netjes verdeeld. Liesbeth en Mul bleken te licht voor de gewoon dubbelspelende Caroline & Bart. Buik & Vicky daarentegen hadden dan weer overwicht.
En zo lag een terechte 6-2 uitslag vast.
Na een leuke ontvangst met pannenkoeken en Duvel (voor sommigen omgekeerd) beslisten we toch nog even een kijkje te gaan nemen naar la Mer du Nord (we waren er nu toch) om nadien aan onze 2uur durende terugtocht te beginnen richting Lokeren-town. Blijkbaar waren met het goeie weer nog héél wat andere mensen op pad :-s
Na 3 nederlagen op rij staan we volgende zondag voor een zeer belangrijke partij thuis tegen de Valkaart. Dus supporters op post!

Na ons debacle van vorige week tegen Zwijndrecht staan we helemaal onderaan het klassement samen met De Mintons en Royal Antwerp. Gisterenavond mochten we naar het Kiel voor een degradatie duel. We konden voor het eerst op iedereen rekenen, alleen Sander bleek niet te kunnen rekenen op zijn sporttas, want daar stak geen short, t-shirt en handdoek in. Die vond ik later netjes gevouwen terug op keukentafel. Gelukkig kon de sympathieke zaalwachster mij een beetje helpen met lost en found items.
De dubbeldames begon rampzalig, Joke en Kaat werden helemaal weggespeeld door Karen en Nathalie. Hetzelfde dreigde te gebeuren bij Jordy en Florian, maar die wisten alweer het tij te keren op het einde van set 2. Dat was een klein wondertje, want Florian was helemaal aan het shaken op het einde van set 2. Waarschijnlijk een schommelingske in zijn bloedsuiker waarden. Druivensuiker werd in grote dosis toegediend, maar had niet meteen effect. Met de shakes begonnen ze aan set 3. Vooral tijdens het serveren leek Florian last te hebben van de daver. Bij Yves en Thomas was het vet wat van de soep en dus wonnen we onze jongens nog redelijk vlot.
Joke nam het in DE op tegen Jessie, het zware verlies in DD had gelukkig geen effect meer op Joke. Ze won vlot en speelde haar beste match tot nog toe. Hoopgevend voor de ontmoeting van volgende week.
Sander mocht het weer eens opnemen tegen Steven. Vorig jaar kon ik maar nipt winnen van Steven, maar dankzij de trainingen van Anneke Soenens ging dat nu wat makkelijker. Al had ik wel wat moeite met zijn korte service in set 2.
Tussenstand 1-3. Ellen wint dan makkelijk set 1 tegen Nathalie en dus leek het eerste punt van dit seizoen al binnen. Maar dat bleek een beetje te vroeg gekraaid. Het spel van Ellen ging van goed naar matig en uiteindelijk naar slecht. Allerlei kwaaltjes (oorpijn,snot,service,…) leken daarvoor verantwoordelijk. Nathalie greep haar kans en won set 2. In set 3 draaide Ellen helemaal vierkant en Nathalie kon de match, ondanks een blessure aan haar kuit, naar zich toetrekken. Sterk!
Florian was inmiddels verlost van de shakes en won voor het eerst een set in HE. Maar kwam serieus tekort in de derde set. En zo stonden de bordjes weer gelijk op 3-3.
Op naar de beslissende mixen. Het vierkant van Ellen ging wat beter draaien met Jordy aan haar zijde. Zij wonnen de eerste set nipt in verlengingen en dat werkte bevrijdend. In set 2 was Ellen weer haar oude zelf en wonnen ze makkelijk de match.
Ondertussen hadden Sander en Kaat de eerste set moeten laten aan Steven en Jessie en stonden we serieus achter in set 2. Tijd dus voor wat tactische aanpassingen. Kaat ging wat meer het net opzoeken, kwam daardoor beter onder de druk uit en kreeg Sander wat meer controle.We komen sterk terug en winnen net op tijd set 2. In de derde en alles beslissende set ging het gelijk opgaand naar 21. Met de eindstreep in zicht gingen Steven en Jessie echter wat foutjes maken en bleven wij daarvan gespaard.
Oef, eindelijk op het scorebord. Deze zuurverdiende punten kunnen wel eens heel belangrijk worden bij de afrekening in December.