Lokerse BC

Ook Heren 11 is aan de competitie begonnen. Een zootje ongeregeld samengeraapt uit verschillende competitieploegen en verschillende leeftijdslagen van de bevolking met daarbovenop nog eens een speler met vreemde roots. Heren 11 vanwege dit een smeltkroes van culturen noemen is misschien wel een brug te ver, maar toch: veel verschillende karakters/visies… Als dat maar goed komt 😀

Rik is (voor het eerst sinds lang) eens niet de nestor binnen de ploeg en die wetenschap verschafte hem hernieuwd jeugdig enthousiasme. De ongeremde drive die hij uitstraalt in de lente van zijn tweede carrière drijft hem dit seizoen ongetwijfeld tot ongekende hoogten. C2-ambities, iemand?

Voor de opstelling had ik als kapitein zoals gewoonlijk vertrouwd op een quasi onfeilbaar buikgevoel en grondige scouting was er dan ook niet aan te pas gekomen. Scout Rik (of toch eerder KSA’er?) besloot deze leemte zelf in te vullen, maar had zijn taak ook opgegeven toen bleek dat VlaBad 3H vorig seizoen maar liefst 18 verschillende spelers had opgesteld. Benieuwd wie we in het verre Oudenaarde zouden treffen.

Chauffeur Lieven kwam iets te laat de kaaiparking opgestoven, maar voor de rest verliep de lange rit naar Oudenaarde voorspoedig. Nadat we de minivoetballers even stoorden in wat hun sporthal bleek te zijn, werden we vriendelijk doorverwezen naar een ander complex (gelukkig op dezelfde site). Bij aankomst in een Dam-achtige omgeving, zag ik toch al direct een paar bekende gezichten. Vlabad 3H ging ons dus niet volledig verrassen. Bij uitwisselen van de opstellingen bleek zelfs dat ze enkel met D-spelers het strijdperk gingen betreden. De voorzichtige hoop op puntendeling werd dan ook gauw omgezet in winstambities.

Hoewel Lex en ik nog nooit eerder samengespeeld hadden, besloot ik het erop te wagen. Met succes, want het samenspel verliep voortreffelijk. Winst in 2 korte sets. Lieven – die de hele avond echt wel waar voor zijn geld wilde hebben – en Matthieu hadden het iets lastiger met hun tegenstanders, maar na een aarzelende start klaarden ze de klus toch in drie sets.

Lex probeerde met Mathieu zijn kunstje van HD1 te herhalen, maar tegen een tegenstander met vlakke tennisslagen (dixit Lex) mocht het niet baten. Lieven en Rik besloten er weer wat spanning in te brengen. Ondanks geregeld samenspel op vrijdag liep het communicatief toch regelmatig mank. De rackets bleven gelukkig heel en ondanks een van woede roodaangelopen Rik de schedel van Lieven ook. Maar, het moet gezegd, na tactisch bijsturen werden set 2 en 3 toch binnengehaald. 1-3 voorsprong na de dubbels.

Als kapitein beet ik de enkelspits af. Was het de schrik op persoonlijk puntenverlies, of gebrek aan enkeltalent, maar echt een match om te onthouden werd het toch niet. Loopvermogen had ik gelukkig wel en in twee sets haalde ik de overwinning binnen.

Mathieu – niet voor niets trainer – gaf badmintonles en haalde het in twee korte sets. De zege was binnen. Lieven en Rik konden hun enkel dus zonder stress aanvatten. Bij Lieven sloeg deze gemoedsrust om in nonchalance en voor de derde keer die avond verloor hij ook nu set 1. De tennisbackspincrossdrops raakten niet over het net en ook het kenmerkende gevis bleef uit. Maar, ook nu herpakte hij zich in set 2 en set 3 en op het einde behaalde hij een eerste competitiepuntje.

Rik tot slot had pech in zijn ‘loting’ en kwam uit tegen de taaiste tegenstander. Met 2 keer 14 ging hij kansloos tenonder. Om zijn frustratie af te reageren speelde hij ‘voor de jos’ (wie die jos ook moge zijn) nog een setje tegen Mathieu en met winst poetste hij toch mooi zijn blazoen op.

2-6, direct een eerste overwinning!

We onthouden dat:
– Lex zijn overhead smash blijkbaar dankt aan zoon Thom.
– Thom me dat ook eens mag leren.
– De Yonex-pluimen zowel voor- (Mathieu, ik) als tegenstanders (Rik, Lieven) hadden
– Heren 11 nog geen hymne heeft om de overwinning te vieren.
– daar tegen 23 september misschien eens werk moet van gemaakt worden.
– we dan de eerste thuismatch spelen.

De kop is eraf. De eerste wedstrijd van Lokerse 4H is gespeeld.

Oste kon er reeds niet bij zijn wegens buitenlandse verplichtingen, Pense kan op zondagnamiddag blijkbaar niet, Deley zou present moeten zijn, maar laat op zondagvoormiddag leuk weten dat golfen ook zijn risico’s heeft, met een omgeslagen voet en geen badminton als gevolg. Beemer zit mogelijks op tornooi en vaste vervanger De Gucht kan op zondagnamiddag ook niet …

De kapitein mag op zoek naar vervangers en vind deze in Jasper (dank u ) en Klaas (nog meer last minute).

Uiteindelijk Kan Beemer ons toch vervoegen en starten we met 5 de wedstrijd.

Langs Mintons kant veel B1’s en B2’s … ;-( Ziet re niet goed uit.

Dat blijkt ook na de dubbels, waar we toch redelijk meespelen, maar steeds aan het kortste eind blijven trekken. 4-0 gestart, kon beter.

Bij de enkels starten Jasper en Klaas hun enkel, maar moeten beiden in drie sets en met 21-19 verlies in de laatste set hun wedstrijd laten gaan. Ziet er niet goed uit.

Beemer mag dan Nees van de partij geven, ik mag aantreden tegen Nicolas.

Beemer kan geen vuist maken, en de confrontatie loopt af in het voordeel van de Mintons.

Ik mag proberen de eer te redden tegen Nicolas. Eerste set geef ik uit handen, en tot 20-15 ook de tweede set… ziet er niet goed uit. Het moment om de trukkendoos open te trekken, met winst van de tweede set met 20-22 en een geënerveerde Nicolas als gevolg. Derde set verder uit dit vaatje tappen en winst in de derde tot gevolg … 7-1 .

Ondertussen was Wymeersch reeds richting huis om op tijd bij het vrouwtje d bevalling af te wachten, werd Klaas persoonlijk door Joke opgehaald, en profiteerde Beemer om te carpoolen richting lokeren, om op tijd te zijn voor de volgende wedstrijd, wat enkel mezelf en Jasper overliet om op het terras van De Witte Molen, met heel langzame bediening, een glas te nuttigen.

Patjen….

Nu Wouter bezig is ‘Virginia’ tot ‘Ia’ te herleiden, besloot captain Wim om een extra babysitter op te roepen. En ja, wat doet een eenzame mens zoals mij anders op zondag…
Naast Wim en mezelf waren ook Laurens, Evert en Stan van de partij. Matthias was tijdens het zandkastelen bouwen de tijd wat uit het oog verloren en kwam met een beetje retard van het zeetje teruggewaaid.
In afwachting werd begonnen met HD1 en HD3. Stan en Pieter namen het op tegen 2 smashkanonnen. Gelukkig maakten de smashkanonnen ook de nodige fouten en kon het – zelfverklaarde? – koningskoppel de winst binnenhalen. Intussen hadden Wim en Evert weinig problemen om dubbel 3 te winnen. Hoewel, weinig problemen: de tweede set was toch efkes bibberen geblazen.

Voor HD2 kreeg ik Laurens aan mijn zijde en die tandem bleek toch net iets minder gerodeerd. Ondanks een serieuze misser van de tegenstanders op setpunt ging set 1 en nadien ook set 2 verloren. Misschien volgende keer toch eens oefenen op vrijdag.

HD4 leidde wel tot Lokers succes. Onuitgegeven duo Matthias-Stan maakte kipkap van de tegenstand.

3-1 na de dubbels, er zijn ergere manieren om het seizoen te starten.

De vier enkels werden tegelijk gestart en ook hier werd alles in twee sets afgerond. Captain Wim bespaarde Laurens en mezelf een traktatie door zelf ook de boot in te gaan; Evert, Laurens en Matthias wonnen hun match wel.

6-2. Goeie start!

We onthouden dat:
– de ontmoeting in recordtempo (1u 20 min) afgelopen was.
– Wim er volgens zijn toekomstige schoonpapa serieuze patatten had moeten op geven.
– de schoonpapa wel degelijk de shuttle en niet zijn dochter bedoelde.
– Lieselot ipv troost vooral zout in de wonde bracht.
– de frieten in ’t Wiel opgeslagen zijn.
– geschooide frikandellen (merci Werner), speculoosmousse (merci Astrid), broodpudding (merci Jasper/Erika) en sandwichen (merci Isabelle en Astrid) de maag goed vullen.
– de beloofde cava achterwege bleef (wel merci voor het colaatje captain!)
– httpv://www.youtube.com/watch?v=9bZkp7q19f0 de hymne van Heren 8 wordt/is. Whop whop whop whop Oppan Gangnam style 😀

– Pieter –