Lokerse G6 – Geraardsbergen 2G: 1 – 7
Dé match van het jaar voor de G6, onze herkansing tegen Geraardsbergen. Toen de bezoekers een beetje op zich lieten wachten, begonnen we te beseffen dat die mannen wel eens hier of daar hadden kunnen blijven steken vanwege de Ronde van Vlaanderen. Gelukkig kwamen ze nog op tijd binnen gewandeld, met identiek dezelfde ploeg als vorige keer. Wij speelden met Eline, Inge en kersvers C1 Vicky voor de dames en de mannen waren vertegenwoordigd door Marc, Peter en C2 Billy, Dirk kwam gewoon effe kijken want die had ’s ochtends al met H6 gespeeld. Doordat Mats en ik in de heenmatch de cruciale 1e mix schaamtelijk verloren liepen we het gelijkspel mis dus moesten we nu beter zien te doen. Nu is het wel zo dat de dames van Geraardsbergen aan een succesvol seizoen bezig zijn en ondertussen allemaal C2 zijn geworden . Enne: met uitzondering van Vicky hebben we bij ons geen klassementsstijgingen gezien. Goed zag het er voor ons niet echt uit maar we besloten om ons toch nog een keertje volledig te geven.
Ik had liefst Vicky op 1e dames enkel gezien maar omdat zij en Eline graag een revanche speelden in de dames dubbel, moest ik mezelf als kanonnenvlees opvoeren, iets wat ze bij Geraardsbergen niet verwachtten vermoed ik, maar erg zullen ze het niet gevonden hebben. Ze hebben er denk ik ook eens smakelijk mee gelachen en terecht! Enfin door die allesbehalve tactische ingreep moest ik alles op de mixen en dubbels zetten, bij onze heren zit er bij ons immers ook geen enkele enkelspeler bij.
Vicky en Eline speelden hun revanche tegen Catherine Godfroid en Lien De Borre, beiden dus C2. Het was dan ook een soort van titanenstrijd maar set 1 ging toch naar de bezoekers: 19-21. Er zat duidelijk iets in voor set 2 waarin onze dames voluit gingen en de set naar zich toe trokken: 21-15. Onze dames zijn echte “boenkers” en om de tegenstanders uit te schakelen zou er meer moeten gedropt worden door Lokeren. Lien en Catherine hadden het Lokerse spel ondertussen door en ze stonden achteraan alles op te wachten. Onze dames bleven er serieus op doorslaan, een paar keer te neig zelfs zodat er al eens iets buiten vloog met als resultaat dat Vicky en Eline zich moesten gewonnen geven: 18-21. Qua punten haalde Lokeren het wel: 58-57, jammer genoeg gaat de telling niet op die manier
Ondertussen eveneens een heruitgave van de heenmatch in de herendubbel: Marc en Peter tegen Seppe Cromphout en Thomas Mons, beiden D dus op papier kon dit alle kanten uit. In set 1 ging alles zowat gelijk op maar toch maakten de bezoekers de set af met 20-22. Set 2 verliep veel vlotter 21-10. Peter en Marc waren zeer goed bezig maar toch ging er ergens iets mis en set 3 was ook voor Geraardsbergen 17-21. Na die 2de set hadden we dat toch ook niet direct verwacht. Ook hier hadden we meer punten gemaakt 58-53 dus mogen we toch ook wel een beetje tevreden zijn hé .
Billy kreeg in de gaten dat hij zijn eerste enkel tegen de overgebleven heer, Luc Clottemans (C2) moest spelen. Uitgaand van het principe “we zitten hier toch maar wat af te koelen, we kunnen er evengoed al ineens aan beginnen” en draafde hij plichtsbewust het plein op. Het was duidelijk dat Luc dit seizoen meer speelervaring in de beentjes heeft dan Billy, dus leidde dit tot logische winst voor Luc: 13-21 / 10-21.
Toen de dubbels afgelopen waren mocht ik tegen kersvers C2 Sofie Godfroid spelen. Nu was het denk ik de 3de enkel van het jaar voor mij en doordat ik zo traag ben als een schildpad, de fysiek heb van een koala en mijn tactische kwaliteiten zich beperken tot dat van een wandelende tak weet je meteen dat het een match was om snel te vergeten. In de 1ste set haalde ik 3 punten, tis te zeggen Sofie sloeg hem 3x buiten MAAR in de 2de set knoeide ik nog 5 punten bij elkaar, deze keer sloeg Sofie de pluim maar 2x buiten, 2x in het net en heb ik zowaar zelf per ongeluk 1 punt gemaakt . Nu denk ik niet dat iemand iets aan die match heeft gehad, Sofie zei nadien ook dat ze had verwacht dat ze Vicky ging voorgeschoteld krijgen en dat ze daar wel een beetje schrik voor had. We zullen het dit jaar niet meer te weten komen hoe dat zou zijn uitgedraaid, maar het zou zonder twijfel wel een veel interessantere match geweest zijn .
Eline speelde ondertussen de 2de enkel en moest ook het onderspit delven tegen een sterkere C2 Lien, het klassementsverschil uitte zich in 13-21 / 10-21 setstanden.
Marc speelde tegen Thomas maar daar heb ik ook totaal niets van gezien, dus kan ik er enkel de setstanden van meedelen: 14-21 / 10-21.
De mixen moesten de eerredders worden.
Vicky en Peter stonden op de eerste mix, tegen Luc en Catherine. De eerste set ging vlotjes naar ons meest vertrouwde koppel met 21-12. Men zou verwachten dat een match dan in twee sets kan afgehandeld worden maar Vicky en Peter hadden nog geen zin om te gaan douchen en lieten de spannende tweede set aan de tegenstanders 19-21. De derde set moest redding brengen en Vicky en Peter bevestigden hun overmacht net als in de eerste set: 21-11.
Billy en ik vochten de 2de mix uit tegen Sofie en Seppe. De eerste set ging naar de bezoekers, die duidelijk beter op elkaar ingespeeld waren dan wij: 18-21. Billy speelde pas zijn 2de match van het jaar en zijn 5de van het seizoen. Tijdens de rust beseften we dat er misschien toch iets te rapen was, het grootste probleem waar we mee kampten waren de korte returns van Seppe, die steeds mijn positie afwachtte om hem vervolgens naar de andere kant kort over het net te leggen. Billy en ik spraken af om dit anders op te vangen, wat resulteerde in een bijna identieke setstand, maar wel voor ons deze keer: 21-18. Nog niet gedaan dus en we besloten ons niet meer te laten doen. Maar ja, zoals zo vaak met goede voornemens liep het een beetje fout en stonden we in no time 1-7 achter. Op 5-11 of zoiets mochten we wisselen van kant en we besloten en tandje bij te steken, waardoor we mooi terugkwamen tot 14-14. Vanaf dat moment ging het verder gelijk op, maar toen Billy op 18-18 plots krampen kreeg in zijn been/knie zag het er even onrustwekkend uit voor ons. We stonden afwisselend een aantal keer op matchpunt, het was intussen een echte thriller geworden. Uiteindelijk werd de match uitgemaakt door Seppe die een pluim die eigenlijk voor Sofie bestemd was, voor haar neus met een stevige tijgersprong afsmashte: 24-26 was het in die laatste set. Het was een spannende, leuke match die mooi gelijk “opging”, het was serieus op het kantje-boordje en helemaal niet zeker of het aan Billy’s krampen lag dat we verloren. Ik heb tenslotte de hele match door problemen gehad met de “kortekes” van Seppe: ik weet meteen waar ik op mag gaan trainen.
Resultaat 1-7 voor Geraardsbergen, een uitslag die redelijk droog overkomt hoewel we ons vel duur verkocht hebben in de dubbels, met een beetje meer chance of routine zat er misschien een gelijkspel in. Het is er niet uitgekomen en zeker op basis van de enkels moeten we concluderen dat dit dit zeker en vast een verdiende zege is voor Geraardsbergen.
Gelukkig was kapitein Thomas er nog om na de match een handje of twee toe te steken bij het afbreken van ons plein, Dirk was zijne lever al aan het verzorgen in de cafétaria en de andere G6’ers zaten allemaal al in den douche, merci hé mannen ! Ik zei nog tegen Thomas: “Wilde gij mij effe helpen om diejen boel op te ruimen want ik heb toch de bonnekes en ge gaat anders nog lang mogen wachten om iets te drinken”. Wat mannen allemaal doen voor drank hé. Toen ik dan boven kwam zat iedereen braafkes te wachten op mij, da was eigenlijk best wel geestig. Daarna volgde nog een aangename nabespreking, als we indianen waren geweest hadden we waarschijnlijk zelfs een vredespijpke gerookt ofzo. Opmerkelijk toch ook dat we het allemaal eens waren dat die pleinen in Knesselare toch véél kleiner zijn dan in eender welke andere sporthal. Omdat de bezoekers nog een frietje wilden gaan steken (en dat zonder mij – – mmm frietjes !!!) besloten we de verdere verbroedering uit te stellen en deze verder te zetten tijdens het tornooi van Lokeren.
Nadat we de mattetaartjes hadden uitgewuifd volgde nog een bespreking met de nieuwe competitieverantwoordelijke over de G6-ploegbezetting in het volgende seizoen. Gelukkig duurde het niet zolang om dat ei te leggen, dus na een slaapmutske aan den toog met Mats trokken we toch maar naar huis omdat sommigen onder ons nog moesten werken… spijtig genoeg.
– Inge –
