Gisteren mochten voor de laatste keer aan de slag met G1. Alles was al beslist in deze reeks en dus leek het een match zonder inzet te gaan worden. We hadden echter nog een doelstelling die we wilden verwezenlijken, namelijk een overwinning tegen iedere ploeg in onze reeks. WitWit Ronse was de enige ploeg waar we nog niet van gewonnen hadden. Beide teams beslisten om te gaan spelen zonder opstellingen en iedereen zijn tegenstander in onderling overleg te laten kiezen. Leuke formule die we graag nog een paar keer willen hanteren.
Jordy en ik kwamen tegenover Arno en Duch te staan. Een onderhoudend matcke met af en toe leuke rally’s, we winnen het pleit in 2 sets.
Kaat en Joke laten weer eens de fysieke opwarming voor wat ze is en kiezen voor het doorpraten van de tactiek. Alleen twijfel ik aan het onderwerp van die bespreking, want tactiek is eerder een saai onderwerp en de dames, Ellen incluis, hadden wel heel veel plezier. Logisch gevolg van al dat praatvaar was verlies in de eerste set. Tiens! Precies al eens iets daarover geschreven. Maar wat we ook al eerder zagen is dat de dames het dan wel kunnen klaren in 3 sets.
2-0 en dus goed op dreef.
Iedereen kiest er dan een tegenstander uit voor de enkel. Ik had weinig goesting om weer eens de boot in te gaan tegen Arno en dus was den Duch zo vriendelijk om het tegen mij op te nemen. Ik herinnerde me veel te lange en spannende matchen tegen hem en ik was dus ook op een zwaar matchke voorbereid, maar het liep iets vlotter dan vroeger. Alhoewel ik na een 18-12 achterstand in set 2 niet meer had gedacht te kunnen winnen in 2 sets. Den Duch deed dus eigenlijk een Kasteelke door plots te veel foutjes te gaan maken.
Jordy en Arno spelen dan een mooi matchke showbadminton door niet al te scherp te spelen en dus wat ruimte te laten voor de soms magistrale invallen die deze beide heren wel eens vaker hebben. Arno houdt Jordy wel onder controle en dus wint Arno in 2 sets.
Joke speelt dan tegen Helene en wint wel heel vlot set 1, maar Helene is blijkbaar niet van het type die snel opgeeft en met de steun van hare marie dwingt ze Joke bijna tot een derde set. Joke voelde gelukkig op tijd de bui hangen en duwde net hard genoeg door om het toch in twee te klaren.
Ellen en Julie hadden ook voor elkaar gekozen en waren elkaar waard. Er werden heel lange rally’s gespeeld waardoor naar adem happen meer regel dan uitzondering werd. Ellen wint de eerste, maar moet mede door wat tactische raadgevingen bij Julie nipt set 2 laten. In set 3 bleven de lange slagenwisselingen zich opstapelen met als primus Ellen. Hierdoor waren we zeker van winst en was de grote doelstelling van het seizoen waargemaakt. Winst tegen iedere ploeg uit onze reeks, maar geen kampioen!
Om het seizoen in schoonheid af te sluiten switchen de dames eens van mannen. Zo speelde Kaat met Jordy en Ellen met mij. Jordy en Kaat speelden een goeie match, maar Helene en Arno bleken net iets meer change te hebben op punten die ertoe doen en winnen de 2 sets in verlengingen. Ellen en ik mogen tegen Julie en Duch. Als daar maar geen echtelijke twisten van komen. Het spel met Ellen beviel me zo goed dat ik wel eens vaker met haar zou willen spelen, alleen, kwam er daar onmiddellijk nogal veel commentaar op. Later in de bar bleek dat Ellen de enige is die het nog een beetje ziet zitten met mij en dus wie weet hoe we erover een jaar voorstaan.
In die bar was het goed vertoeven. Terwijl er buiten af en toe sneeuwvlokken uit de lucht dwarrelden werd er binnen genipt van het bier en gesmuld van de frieten. Tony en Hilde begaven zich op wel heel glad ijs om ons van al dat lekkers te voorzien, waarvoor een warm applaus.
Dit was het dan. We eindigen op een mooie derde plaats met slechts 1 punt minder dan Kampioen Pluimplukkers.
We wensen iedereen die ons gesteund en gelezen heeft van binnen en buiten onze ploeg een fijn eindejaar toe en alvast het beste voor het volgend jaar.
En nu gaat de captain een beetje geld inzamelen voor music for life.
Adieu
– Frederik Desander –
