Categorie: Heren 12

Een goed voorbereid kapitein maakt op voorhand een planning op om te weten wanneer wie waar verwacht wordt. Een niet goed voorbereid kapitein hoort ’s morgens dat zijn ploeg ’s avonds moet spelen. Helaas behoor ik tot de tweede categorie.

Wakker wordend met een spreekwoordelijke tas koffie (het echte goedje krijg ik niet binnen), werd ik opgeschrikt door een SMS van Rik. H12 moest die avond zowaar richting Oudenaarde trekken. Geen spelers en geen chauffeur en een rijbewijsloze kapitein… zou dit nog opgelost raken?

Gelukkig wel, want reeds om 11u had ik al een chauffeur en 1 speler (+ mezelf). Tegen de middag bleken het al 2 spelers te zijn en had ik dus slechts nood aan één extra helper. Goed op tijd – not – overtuigde ik Thijs om mee een pluimpje te gaan slaan.

Nu, ondanks de gietende regen en een nat pak kwamen we naar Lokerse normen vrij behoorlijk aan in Oudenaarde. De jeugdtraining was er nog bezig, maar onze tegenstanders bleken gelukkig ook op post.

In de dubbels werd geopteerd om de oude rotten Thijs en Pieter te koppelen aan jonkies Dieter en Lukas. Goeie keuze zo bleek, want zowel aan de zijde van Thijs als aan die van Pieter wonnen Dieter en Lukas hun eerste competitiewedstrijden. 0-4 na de dubbels, droomstart.

De kapitein (ik dus) mocht dan aantreden tegen een meer dan taaie d, en hoewel ik in de eerste set nog nipt de tanden stuk bleek, bleek de ijzeren conditie van ondergetekende voldoende om de wedstrijd in drie sets naar me toe te trekken.

0-5 en de overwinning was binnen. De rest van het verslag volgt nog, maar nu moet ik afronden, lieve lezertjes.

Op zondag rond een uur of 6 ’s avonds vertrokken Frederik, Simon, Gillian, Mattis en Sam opgewekt naar Denderleeuw.
De sfeer zat er goed in. Frederik aan het stuur en Simon zat ernaast geïnstalleerd als gps-houder.

Eenmaal ter plaatse in Denderleeuw zat de sfeer er nog steeds in.
De HD1 werd gespeeld door Frederik en Sam, HD2 door Frederik en Mattis, HD3 door Simon en Sam, HD4 door Simon en Gillian.
Frederik en Sam wonnen hun match in een 2-setter. De zenuwslopende 2de dubbel die gespeeld werd door Frederik en Mattis werd nipt in een 3-setter verloren. De 3de dubbel werd door Simon en Sam ook verloren. En last but not least bij de dubbels werd de 4de dubbel afgewerkt met een overwinning voor Simon en Gillian.
De tussenstand was toen 2-2.

De verdeling van de enkels zat als volgt in elkaar:
HE1 werd gespeeld door Sam, HE2 door Simon, HE3 door Mattis en HE4 door Gillian.
Iedereen van ons verloor zijn enkel, want Denderleeuw was net iets sterker.
Dus werd de eindstand 6-2 in het nadeel voor Lokeren.

Later in de cafetaria kregen we nog cake aangeboden door de spelers van Denderleeuw. En toen begonnen we aan onze terugrit naar Lokeren.
Ondanks het verlies zat de sfeer er weer zoals het doorrijden goed in. Simon was terug als gps-houder geïnstalleerd. Frederik is maar 1 keer in een straat gereden die onderbroken lag dus terugweg verliep vlot, we hebben veel gelachen met de vertelde grappen. Ondanks het 6-2 verlies werd het toch nog een geslaagde avond.

– Sam –

Zondagavond 2 september was het zover: de eerste competitiematch van het nieuwe seizoen. Bij aanvang leken onze tegenstanders uit Ertvelde een haalbare kaart. De eerste twee dubbels werden gespeeld door Pieter & Sam en Bart & Simon. Pieter en Sam wonnen vlot in 2 sets, terwijl Bart & Simon in 2 sets ten onder gingen. De stand was in evenwicht. In de 2 volgende dubbels waren Bart & Gillian en Pieter & Thijs van de partij. Bart & Gillian verloren in 2 sets. Pieter en Thijs hadden het zeker niet onder de markt. Ze slaagden er echter in om de partij in 3 sets te winnen (21-11, 20-22 en 21-16). Tot zover de dubbels.

In het enkel was het vervolgens de beurt aan Simon & Gillian. Simon won vrij vlot met 21-15 en 21-12. Gillian verloor in 2 sets : 21-9 en 21-18. De laatste 2 enkels zouden beslissend zijn. Sam maakte zeker kans in zijn wedstrijd, maar moest het op de belangrijke momenten nipt afleggen tegen zijn meer ervaren tegenstander (14-21 en 18-21). Thijs moest dus zijn enkel winnen om de bordjes in evenwicht te brengen en deed dit ook. Vlotte winst met 21-15 en 21-6.

Resultaat: 4-4

Al bij al dus een geslaagde ontmoeting, hoewel er misschien wel meer in zat…

Gillian

16:01

De H12 poulains a.k.a Flor, Jens en ikzelf verlaten het Sint-Lodewijkscollege na alweer een prettige(!) en leerrijke dag vol integralen, Stammformen en literaire conventies. Toch enigszins vermoeid na deze lesdag besluiten we ons te versterken in ‘De Teste’. Jens weigerde echter steevast het drinken van bier, kinderlijke bijgelovigheid of toch een tactische beslissing?

18:05

Na afscheid van enkele personen die tegenwoordig liever de denksport beoefenen in plaats van onze teergeliefde hobby, begeven we ons naar de sporthal. Als snel worden we bijgestaan door onze vervangkapitein Frederik ‘Fred’ D’hondt. Na enkele minuten zagen we ook de auto slee van Tom toekomen. Tijdens de autorit werd duidelijk dat Fred zijn conditie toch zal proberen te onderhouden in Polen, door zich te specialiseren in de bedsport. Tom, die akelig goed op de hoogte is, wist ons enkele prijzen door te geven. Wij hoorden ‘ne shuttle voor een vrouw’, ‘den Fred wordt eindelijk ne grote jongen’ en dergelijke praat, wat op goedkeurend gegrinnik kon rekenen op de achterbank.

18:55

Aankomst in de sporthal van Hoge Wal die er volgens Flor toch maar wat uitzag als een klein belachelijk tonneke. ‘Schijn bedriegt’ bleek toen we eenmaal binnenkwamen. Na het toch wel teleurstellende gelijkspel tegen Sentse van vorige zondag snakten we nu naar een overwinning. Meneer Verlee had dan ook op voorhand al een tactisch uitgedokterde opstelling naar Frederik doorgesluisd.

Fred en ik speelden de eerste dubbel. Zat er al iemand met zijn gedachten in Polen? Geen idee, maar Frederik raakte maar niet voorbij de 18, teveel fouten met nipt setverlies tot gevolg. Deze ‘scheve’ situatie werd meteen rechtgetrokken, we werden op het juiste moment wakker en wonnen dan ook in de derde set. Ondertussen speelden Flor en Tom de 2de dubbel, die verloren werd, wat volgens Flor volledig zijn eigen schuld was. In de derde dubbel mochten Frederik en ik weer aan de slag en deze werd makkelijk binnengehaald in 2 sets. Ook de 4de dubbel bleek een succes met Flor en Jens. Ook zij werden op het juiste moment wakker en maakten het uiteindelijk af in 3 sets. Resultaat na de dubbels: 3-1

Tijd voor de enkels. Tom speelde de eerste enkel tegen een mede C2 en het werd een beest van een wedstrijd. De eerste set werd verloren, maar dat lag uiteraard aan het racket. Wanneer hij dan ook het visnet van Frederik mocht gebruiken haalde hij de 2de set binnen. In de 3de set moest hij uiteindelijk dan toch de duimen leggen (21-19). Het lange stilzitten tijdens de examens had blijkbaar toch voor een licht conditieverlies gezorgd. De 2de enkel was voor Flor en hij won deze in 3 sets. Ook Jens deed wat gedaan moest worden en won. De laatste enkel was tot slot nog voor mij, maar ik had het net iets te lastig tegen de blonde versie van Stan Pannier. Ik wist meteen waar ‘Hoge’ wal voor staat. Eindresultaat: 5-3 en tevreden Lokeraars.

Na nog wat gekeuvel in de kleedkamer met ‘den Patrick’ moest er natuurlijk nog gedronken worden. Sparta Pils, hiervoor onbekend voor ons, zal hierna ook altijd onbemind blijven. We twijfelden nog even over een eventuele coup op de vorige week ingevoerde dictatuur door Verlepie, maar we besloten dat het nog altijd beter is dan een Poolse president.De dag eindigde nog in mineur wanneer Tom bij het verlaten van de parking de trekhaak van de auto achter ons streelde, met een bluts tot gevolg.

^{We hebben geleerd dat:}

– Pieter een plooier is

– Jens zijn 2 matchen toch bierloos heeft gewonnen
– Womanizer Frederik serieus aan het aftellen is naar 18 februari

– Er iets scheelde met de shuttles
– We sporthallen niet beoordelen voor we de binnenkant hebben gezien

– Pieter een plooier is

Uw reporter

Sam

Naast het ghostwriten van de memoires van Heren 11, moet ik als Heren 12-kapitein natuurlijk ook verslag doen van de eigen jongens. Dat dit even geduurd heeft is te wijten aan de ontgoocheling die het resultaat tegen Sentse 2H toch wel teweeggebracht heeft.
In de heenronde namen we nog vlot afstand van deze ploeg (7-1), maar dit keer raakten we niet verder dan een gelijkspel.

Er zijn natuurlijk verzachtende omstandigheden in te roepen. De heenmatch was thuis en in de kolkende Durmehal kan Heren 12 altijd wat meer. Ook konden we toen rekenen op sterinvaller Wouter. We lachen wel af en toe (eigenlijk heel vaak, om niet te zeggen constant) met zijn vuurrode haardos, maar hij is wel degelijk een versterking voor ons ploegje.

Maar, bovenal was dit schabouwelijke resultaat het gevolg van de ingevoerde democratie. U moet weten dat Sint-Laureins een eindje rijden is en beschaafde jongens als wij zijn wordt er bij ons niet de hele tijd over tieten en kontjes gebabbeld. Bij een streepje Rachmaninov werd dan ook in alle sereniteit overlegd over hoe we Sentse gingen aanpakken. Nu had mijn tactisch vernuft een opstelling voor ogen waarmee we in Sentse zo goed als zeker de overwinning zouden wegkapen, maar de dekselse democratie stak daar een stokje voor. Door de inmenging van mijn ploegmaatjes verdween mijn strakke opstelling en werd een nieuw plan op poten gesteld. Wankele poten, zo zou later blijken.

Vooral in de dubbels bleken de veranderingen weinig succesvol. Lieven en ik maakten op HD1 wel snel komaf met de tegenstand, maar de drie andere dubbels gingen in twee sets verloren. Het was wel steeds spannend, maar het was toch telkens de tegenstander die aan het langste eind trok.

Jens en Flor kenden op HE1 en He2 geen problemen met hun tegenstander en ook ik haalde op HE3 met zware cijfers uit. Lieven had de pech de beste tegenstander tegenover zich te krijgen en ging dan ook in twee sets onderuit. 4-4, een gelijkspel dat toch lichtjes aanvoelde als een verlies.

We onthouden dat:
– Heren 12 vanaf nu een dictatuur wordt met mezelf als dictator
– een dictator macht uitstraalt en meisjes daarop vallen (hint hint)
– er nog heel wat werk is aan de dubbelskills van Heren 12
– de enkelskills al heel wat beter ontwikkeld zijn
– Flor en Jens ondertussen toch al op 6 competitiepuntjes staan
– het verloren puntje dan maar dit weekend moet gepakt worden tegen Hoge Wal (vrijdag) en Gentse (zondag).

Verlee

Heren 12 mocht nog één keer aantreden vooraleer de winterstop in te gaan. Vastbesloten waren we om ons puntentotaal te verdubbelen. Sentse 3H hadden we enkele weken terug vakkundig afgedroogd en voor Sentse 2H hoopten we op een koekje van hetzelfde deeg. Wegens een hardnekkige ziekte konden we geen beroep doen op Sam en dus werd Wouter er bijgehaald voor de vacante enkelpositie (eerlijk gezegd had hij vooral zichzelf uitgenodigd, maar ja). Onder lichte Audi-druk kon wegpiraat Wouter ook nog een dubbeltje ontfutselen van de fietsende kapitein. Bijna maaide hij me immers van de weg in de Durmelaan, de zot 😛

Deze keer had ik wel mijn voorraadje shuttles mee en ook de nodige fans waren van de partij. Sam kwam ons ondanks ziekte steunen en ook Gregory kwam voor ons (toch? :P) supporteren.
Daar waar G1 en D2 mochten aantreden in een versgepoetste zaal, was aan onze kant de ijspiste nog niet opgeruimd. Algauw zou blijken dat een dweil of het nodige spuk dan wel handig zijn, want ook de tegenstander-captain bleek van het ligbadmintontype.

Frederik mocht in HD1 samen met mij aantreden. Als een gehoorzaam discipel volgde hij braaf het voorbeeld van de kapitein. Jammer genoeg bestond dat voorbeeld erin om opslagen te verknoeien en veel unforced errors te maken. Alletwee slecht spelen en dus (zij het nipt) verlies. Winst was niet verdiend geweest.
Lieven en Jens maakten in hun dubbel in twee sets wel korte metten met de tegenstanders (17 en 18).
Ook HD3 en HD4 werden binnengehaald. Flor en ik speelden niet echt sterk, maar kenden toch weinig problemen (14 en 16). Wouter en Frederik hielden het even spannend, maar in drie sets klaarden ze toch de klus. De eerste officiële overwinning voor Frederik (-> trakteren?) bracht de stand zo op 3-1.

Speler-scout Flor had opgemerkt dat de Sentse kapitein zichzelf steeds op HE1 zette, dus plaatste ik daar ruwe diamant Lieven tegenover. Alweer een sterk staaltje tactisch vernuft van de captain, al zeg ik het zelf. De inzinking in de tweede set werd snel vergeten en in de derde set haalde Lieven zijn tweede competitiepunt binnen. Flor en Jens kenden op respectievelijk HE3 en HE4 geen problemen met hun tegenstanders en in twee sets haalden ze beiden hun 5e competitiepuntje binnen. Net halfweg in de competitie, op weg naar C2?

Wouter kreeg in HE4 de taaiste brok voorgeschoteld. Wouter – naar eigen zeggen totaal uit vorm – had het knap lastig, maar maakte het toch af in 2 sets.
7-1. Uit eigenbelang hield de captain de H12-schaapjes in het ongewisse over de trakteerregel en zo werd weer eens geld bespaard 😀
Wouter, toch al totaal uit vorm, besloot net als de echte H12-atleten alweer te zondigen en propte zich vol met friet.

Wanneer de concurrentie weg was, maakte de captain nog met wisselend succes toenadering tot het andere geslacht. Het misverstand omtrent D3 (D3 frigide, waar had ik dat ineens vandaan gehaald?) werd bijgelegd. Vergevingsgezind, lief, genereus, vriendelijk, het ontbreekt me aan adjectieven om de talenten van de derde damesploeg te beschrijven. Ook koken – toch een belangrijke taak voor de vrouw in het gezin 😀 – bleek één van de vele talenten. Lekkere witloofsoep en lekkere sandwiches, supercatering gewoon. Het kostje bijeenschooien lukte dus nog, een gevoelsgesprek aanknopen bleek minder succesvol voor uw schrijvende blonde adonis. Twee weken herbronnen en de nodige handleidingen lezen, misschien lukt het dan volgende keer beter. 😀

We onthouden dat:
– rosse mensen gevaarlijk zijn
– Heren 12 beter draait dan ik voor het seizoen had kunnen hopen (echt waar)
– we ondanks een lichte achterstand graag nog willen meestrijden voor de top-3 plaatsen.
– captain P bij 10 op 12 nen Duvel drinkt
– hij ook nog het obligate overwinningspintje moet nuttigen
– de winterstop goed zal zijn voor de lijn en conditie van de spelers
– het Wiel (misschien eens polsen voor sponsoring) door onze winterstopafwezigheid hopelijk niet failliet raakt.

Dit weekend mocht Lokerse H12 twee keer aan de bak. Vrijdagavond trokken we richting Gent waar we Gentse H8 mochten bekampen. Frederik Van Acker mocht de vip gaan uithangen op het filmfestival en Frederik D’hondt bleek in extremis te veel last te hebben van zijn heup. Trappenlopen en badmintonnen bleek voor Captain F minder goed te gaan, maar autorijden en supporteren lukte wel nog (dank daarvoor!).

Aan de dubbels werd weer wat gesleuteld na verlies in onze eerste acht dubbelmatchen. Deze keer trok ik met Flor ten strijde en dat bleek wonderwel te werken. In twee sets werd – ondanks het nodige gepingel en te veel slecht badminton – een eerste dubbeloverwinning binnengehaald.

Ook Lieven en Jens begonnen veelbelovend aan hun dubbel en haalden de eerste set binnen. In de tweede en derde set bleek de tegenstander iets sterker en de Lokerse foutenlast iets te hoog.
Jens mocht daarna met Flor aantreden en ook deze dubbel was meer dan spannend. Jammer genoeg ging deze wedstrijd nipt verloren in twee sets wat niet bevorderlijk bleek voor Jens, die stilaan zijn kookpunt bereikte. De laatste dubbel werd wel binnengehaald. De combinatie van een smashende Sam en een lopende Pieter is voor herhaling vatbaar.

Met een 2-2 stand na de dubbels hielden we voor het eerst dit seizoen uitzicht op winst. Jens – echt niet in zijn dagje – bleef in hetzelfde bedje ziek. Naast verlies in twee sets hield hij aan de wedstrijd een kapotte racket en ongetwijfeld gescheurde stembanden over. Volgende keer zijn energie iets beter doseren en dan zullen er veel overwinningen volgen! Flor wisselde in zijn enkel mooi badminton nog te veel af met domme fouten. Toch kon hij het halen van Mike ‘Piraat’ Hooreweghe.
Lieven en Sam gingen elk in twee sets de boot in. In de eerste set kon Lieven nog gelijke tred houden, maar gebrek aan conditie bleek dodelijk in de tweede. Pijnlijk 5-3 verlies toch wel.

Daarna werden er in de Dam nog wat H10-zielen opgepikt en werd het nodige sportvoer ingeslagen om de rest van het badmintonweekend door te komen (de elvendertigste portie friet in 3 dagen tijd en het nachtelijke kaarten zouden voor Wouter de dag nadien in Latem van goudwaarde blijken).

Zondagmorgen mochten we alweer aan de bak. Jens en Flor hadden in Latem wat pech gehad met de loting en waren er respectievelijk tegen de latere winnaar en de verliezend finalist al in de eerste ronde uitgegaan. Dit zorgde ervoor dat er geen selectieproblemen waren. Omdat Sint-Laureins een pokke-eind rijden is reden we slechts met één auto. Frederik VA vond het niet al te erg uit te slapen en bleef deze keer thuis. Lieven gaf een nieuwe definitie aan het begrip assertieve chauffeur, maar op enkele bruuske rembeurten en één claxonnerende tegenligger na verliep de heenrit al bij al rustig.

Deze keer waren we vastbesloten om de overwinning binnen te halen en gezond realisme (of was het lichte overmoed) zorgde voor enkele boude voorspellingen in de auto. Eens we begonnen aan onze wedstrijden bleek duidelijk dat onze tegenstanders nog net dat ietsje minder ervaren waren dan wijzelf. Tamelijk eenvoudig werden zowaar alle matchen binnengehaald. Speciale vermelding hier voor Flor en Sam die er met serve en volley-badminton in slaagden om hun eerste set met 21-0 binnen te halen. Sam en Lieven haalden hun eerste competitiepuntje, Flor en Jens brachten hun persoonlijke teller op 3. 0-8, een mooi vroeg paasei!

Na een verkwikkende maar vooral ijskoude douche werden we door de vriendelijke mensen van Sentse nog getrakteerd op boterhammen. Hoewel vroeg op de morgen dronk ondergetekende hierbij zijn beloofde pintje. De slechte smaak van het gerstenat werd overspoeld door ongekende overwinningsvreugde. De vreugde was echter van korte duur toen Jens bij aankomst aan de sporthal bestolen bleek te zijn van zijn rijwiel. Stomme dieven 🙁

We onthouden dat:
– het echt niet het weekendje van Jens was
– het volgend weekend onmogelijk slechter kan gaan
– Yonexpluimen beter zijn dan Victors
– Sam en Lieven hun toernooi.nl balkjes met een eerste groen versierden
– zondag Hoge Wal voor de bijl gaat