Categorie: Competitie

Op zondag rond een uur of 6 ’s avonds vertrokken Frederik, Simon, Gillian, Mattis en Sam opgewekt naar Denderleeuw.
De sfeer zat er goed in. Frederik aan het stuur en Simon zat ernaast geïnstalleerd als gps-houder.

Eenmaal ter plaatse in Denderleeuw zat de sfeer er nog steeds in.
De HD1 werd gespeeld door Frederik en Sam, HD2 door Frederik en Mattis, HD3 door Simon en Sam, HD4 door Simon en Gillian.
Frederik en Sam wonnen hun match in een 2-setter. De zenuwslopende 2de dubbel die gespeeld werd door Frederik en Mattis werd nipt in een 3-setter verloren. De 3de dubbel werd door Simon en Sam ook verloren. En last but not least bij de dubbels werd de 4de dubbel afgewerkt met een overwinning voor Simon en Gillian.
De tussenstand was toen 2-2.

De verdeling van de enkels zat als volgt in elkaar:
HE1 werd gespeeld door Sam, HE2 door Simon, HE3 door Mattis en HE4 door Gillian.
Iedereen van ons verloor zijn enkel, want Denderleeuw was net iets sterker.
Dus werd de eindstand 6-2 in het nadeel voor Lokeren.

Later in de cafetaria kregen we nog cake aangeboden door de spelers van Denderleeuw. En toen begonnen we aan onze terugrit naar Lokeren.
Ondanks het verlies zat de sfeer er weer zoals het doorrijden goed in. Simon was terug als gps-houder geïnstalleerd. Frederik is maar 1 keer in een straat gereden die onderbroken lag dus terugweg verliep vlot, we hebben veel gelachen met de vertelde grappen. Ondanks het 6-2 verlies werd het toch nog een geslaagde avond.

– Sam –

De voorbije weken waren erg hectisch geweest voor de leden van Heren 8: interviews, poseren voor een standbeeld, bedolven worden onder de telefoontjes van uitgevers die ons heldenepos wouden uitgeven met het oog op de komende Boekenbeurs en zelfs acte-de-présence moeten geven op een plaatselijk galabal. De wedstrijd tegen Oudegem kwam dan ook als een welkome ontspanning.

Kapitein Wim moest verstek geven wegens een babyborrel en ook Wouter zit officieel nog altijd hard te studeren in Amerika – sterkte, jongens!
Wel van de partij: Pieter (die jammer genoeg geen extra long of biceps heeft overgehouden aan het proefkonijn zijn), Evert, Laurens, Matthias en ik.

Om iets voor 6 trokken we naast onze vrienden van Heren 11 de match op gang met twee dubbels. Pieter en ik namen HD1 voor onze rekening maar moesten (onder meer door het bedroevende niveau van onze opslagen) in 2 sets het onderspit delven in 24 en 17. Matthias en Evert gaven gelukkig wel het goeie voorbeeld en wonnen in 3 sets: synchroon met onze stadsgenoten in Brugge stond de stand 1-1. Jammer genoeg stopte daar de overeenkomst met het voetbal, want Matthias verloor zijn enkel. Evert en ik namen het ondertussen op tegen smashkanon Yoni Van Geert en in de eerste set mochten we dan ook meer dan eens de shuttle van tussen het parket peuteren. In de 2^de set en tot aan de kantwisseling in de 3^de leken we een antwoord te hebben gevonden, maar uiteindelijk vonden zij ook een antwoord op ons antwoord en was onze inspiratie en tijd op om ook daarop nog een antwoord te vinden.

Evert nam daarna direct revanche op toch de helft van het dubbelkoppel en haalde zwaar uit met 9 en 13. Pieter en Laurens deden er langer over, maar ook zij slaagden erin de tegenstand te bedwingen, 3-3 en nog 2 matchen te gaan.
Ondanks een beloofde pint bij winst mocht het niet baten voor Laurens, Yoni bleek te sterk.
De spanning werd tot een hoogtepunt gedreven met Pieter die zijn laatste enkel begon en Lokeren die het laatste kwartier binnenging, maar gelukkig werd het een zondagavond met een happy-end.

4-4, Heren 8 nog altijd gedeeld leider. Wij reserveren alvast onze stand op de Boekenbeurs. We signeren op maandag.

We onthouden dat:
– ’t Wiel Thijs zijn bestelling van een frikandel spécial niet onthouden heeft
– deze zich daarna uit miserie maar in de koffie heeft gestort
– een speling van het lot bij de loting een fietstocht naar Oudegem op het nippertje vermeden heeft
– diezelfde loting volgend seizoen rekening moet houden met matchen van Lokeren
– een groot scherm in de sporthal zelf ook een oplossing is waarmee we zouden kunnen leven
– de reden waarom mensen kotsen wanneer ze zich overzetten gegroeid is uit het feit dat ze vroeger (door het verminderde gewicht) zo sneller konden weglopen van leeuwen, aldus Lieven
– deze dit naar de hedendaagse tijd omzette door snel weg te lopen van zijn B2-tegenstander
– wie wil kickeren best een schroevendraaier meeneemt

-STAN-

Zondagnamiddag 16u15: één voor één kwamen ze de herenkleedkamer van de Lokerse sporthal binnen. Het waren noch enkele verdwaalde zatlappen, noch spelers die kwamen douchen na een zware competitiewedstrijd: het waren de spelers van H9! Het galabal van de avond voordien had duidelijk zijn tol geëist: Frederik kwam amper half ontnuchterd binnen met de woorden ‘Help mij!’, Lukas had amper anderhalf uur geslapen en probeerde te wakker blijven door de één achter de andere redbull te drinken enz. Daarbij kwam nog eens dat onze topspeler Mats de week voordien geveld werd door niks minder dan….. een konijn!

De spelers van dienst waren Frederik, Lukas, Nils, Jens en ikzelf (Tom Clauwaert).

De eerste wedstrijd werd gespeeld door Frederik en ikzelf. We mochten direct aantreden tegen 2 C1 spelers. Hoewel onze maag keerde, gingen we onze huid duur verkopen! De eerste set werd door ons gewonnen met 22-20. In de tweede set kwamen we al vroeg op achterstand maar de goede coaching van Mats zorgde dat we goed terug konden komen, echter setverlies met 16-21. In de derde set herpakten we ons en konden we alsnog de wedstrijd binnenhalen (21-17).

In HD2 moesten Jens en Lukas reeds afdruipen na 2 korte sets. Dat de lijnen wazig leken zal er wel voor iets tussen gezeten hebben.

HD3 (Frederik en Dirk) en HD4 (Nils en Lukas) waren 2 spannende 3-setters. Frederik en Dirk konden het punt binnen halen, Nils en Lukas verloren jammerlijk de derde set met 18 ptn.

2-2 en de dubbels waren gespeeld!

In de eerste enkel mocht ikzelf aantreden tegen een C1. Na twee nipte sets moest ik mijn meerdere erkennen in de tegenstand. Jens kreeg de 2^e C1 op zijn bord geschoteld. Ook voor hem zat het er op na 2 sets. Zeer pijnlijk, want hij voelde dat er meer in zat!

Ook Nils (HE3) en Dirk (HE4), die zeer fris oogde naast Nils, moesten na 2 sets de handdoek in de ring gooien.

Na 2.5 uren lag het verdikt vast: een 2-6 verlies voor het dreamteam!

We hebben geleerd dat:

–          Het enkelspel meer aangetast wordt door de drank dan het dubbelspel.
–          Onze tegenstander mag vrezen, in de terugronde zullen we nuchter en uitgeslapen zijn!
–          Mats maar beter snel geneest en in het vervolg van de konijntjes blijft.
–          Redbull drinken tussen de wedstrijden niet zo’n goed idee is.
–          Frederik het ook kan zonder ‘hulp’ 😉
–          Onze vrouwelijke achterban hun kook- en bakkunsten nog veel tentoon mogen stellen, bedankt!

– Tom –

Wouter zit nog steeds aan de andere kant van de oceaan en ook Pieter kon er deze keer niet bij zijn, hij verkoos zoals dat wel vaker gebeurt dezer dagen in de topsport het geld boven het team. Menig melancholisch lezer zal nu waarschijnlijk bij zichzelf mijmeren ‘Bestaan er eigenlijk nog wel echte ploegspelers?’. Jazeker, Wim, Laurens, Matthias, Evert en ik waren wel voor de derde keer op rij trouw op post.

Verdeeld over 3 auto’s, deels om een Manchester United ’58-scenario te vermijden, maar vooral omdat Matthias en ik eerder die dag nog andere verplichtingen hadden, kwamen we toe in de gloednieuwe sporthal van Wetteren.

Matthias aan de zijde van Laurens en Wim samen met Evert trokken de ontmoeting op gang. Matthias en Laurens zetten de tegenstand vrij eenvoudig opzij in 2 sets. Wim en Evert hadden meer moeite, maar na een felbevochten wedstrijd haalden ze het in 3 sets. Laurens was ondertussen al begonnen aan zijn enkelmatch maar na een ware thriller moest hij toch het onderspit delven in de derde set: 21-19.

Evert en ik moesten het daarna opnemen tegen de tegenstanders van Matthias & Laurens eerder die avond en we zetten de lijn verder: 21-13 21-10.  Na 3 dubbels en 1 enkel was de stand 1-3.
Het was aan Wim en mij om het veld te betreden in de laatste dubbel, naast ons tosste Matthias zijn enkelmatch op gang. In drie sets slaagden we er niet in de Wetterse muur te slopen, een wedstrijd die we altijd hadden moeten winnen. Matthias slaagde echter wel in dat opzet en haalde zijn enkel met zware cijfers binnen: 12-21 3-21, wat de tussenstand op 2-4 bracht

Nog 2 kansen voor Evert en mij om met een overwinning op zak naar Lokeren terug te keren. Een kans die door mij alvast vakkundig om zeep werd geholpen in 17 en 19. Evert hield langer stand en terwijl wij met ons angstzweet de bank in staat van verrotting brachten maakte Evert de derde set koelbloedig af.

3-5 eindstand, Heren 8 nog altijd aan de macht in 4^de Provenciale C.

We onthouden dat:
-Pieter het trainen om beter te worden naar alle waarschijnlijkheid heeft opgegeven en al zijn hoop bij de wetenschap heeft gelegd
-‘Sporthallen Bouwen in Aanloop naar Gemeenteraadsverkiezingen’ goed op weg is om een sport te worden
-de nieuwe sporthal al barstjes bevatte, zo zag het alziend oog van onze kapitein
-Wetteren met Kaffee Taria dit jaar eerstes eindigt in de categorie Slechtste Naam voor een Cafetaria
-we 5 minuten na het opmerken van dit creatief exploot volgend citaat mochten optekenen: ‘Aah nu snap ik het’, L. Verhoeven, 2012 na Christus
-de rest van de ploeg vanaf volgende ontmoeting zelf voor zijn leo’s mag zorgen
-er na half 12 geen auto’s meer rondrijden in Oost-Vlaanderen
-Gunther D. zalig is