Categorie: Competitie

Waarom maakt de cap steeds van die krasse uitspraken op facebook (zoals nu : “het thuis nog ongeslagen Lokerse”)? En zie! De eerste thuisnederlaag is een feit.
Elke keer opnieuw zorgt der Übergod van Facebook ervoor dat Buik’s uitspraken compleet nutteloos, fout en achterhaald zijn na het weekeinde.
Nu ook bovenstaande quote :-/

We waren opnieuw met zijn allen van de partij. Voor de dubbels kozen we ons vertrouwde schema. De enkels werden vogelpiksgewijs geplaatst…
wat blijkbaar nog wel goed uitkwam… De cap was zeer tevreden met het resultaat! (ook dit werd uiteindelijk achterhaald)

Traditiegetrouw starten we met de dubbels… althans dat dachten we, want in de 4de dubbel tussen Courtin & Paemel vs. Peter Butseraen/Bart Cleven ontspoorde de partij bij 2-1(!) in een éénmansactie van Peter. Courtin had nog niet de tijd gekregen om te serveren of er kwam al commentaar dat de service te lang duurt. Courtin, in de vorige wedstrijd nog de prins van Lokerse op zijn pik getrapt en het spel zat op de wagen. Terwijl Courtin zijn badmintoncarrière dit keer tegen sneltreintempo afhaspelde (er bestaat dus wel degelijk een korte versie van dit verhaal!) was captain Buik op zoek naar de wedstrijdleider van dienst, here P. Verlee om de wedstrijd te scheidsrechteren.
Die scheet ter plekke in zijn broek en zette het op een lopen! (ik vermoed richting cafétaria).
Intussen ging de 1ste dubbel voort. Al werd ook hier het spel vooral gedomineerd door de activiteit op het terrein ernaast.
Ottoy/Meyvaert wisten de 1ste set in verlengingen te schaken. Na een goeie start zat hier zeker meer in voor Hanzzz & Driezzz.
Na een kwartiertje werd de egelstelling doorbroken. De éénmansactie werd zonder resultaat afgebroken en de partij werd met een “gezellige” stilte afgewerkt. Courtin & Paemel (al vele watertjes doorzwommen) waren absoluut niet van hun melk en wonnen de partij in 2 sets.
Toch nog even meegeven dat zulk een gedrag/instelling absoluut niet te pruimen/pikken valt (schrap naar smaak 😉 ). Nog goed dat de spelers van beide ploegen elkaar al vele jaren kennen waardoor de sfeer al snel opnieuw plezant werd. Maar dit hoort niet bij badminton.
Terug naar de wedstrijd (want daar doen we het uiteindelijk voor)
Hanzzz & Driezzz liepen in de 2de set al gauw achter de feiten aan…maar de Ouwgemnaars vergaten het af te maken. 3 matchpunten lieten ze schieten… even later gevolgd door de set. In de 3de set stelden Lens & Nils orde op zaken en maakten het deze keer wel af.
1-1.
Buik & Paemel hadden het aanvankelijk niet onder de markt tegen de foutloze Cooreman & De Smet. Maar gaandeweg kantelde de partij toch in het voordeel van de thuisploeg. De eerste set werd nipt gewonnen, in de 2de was er al een duidelijker verschil.
Hanzzz, intussen aan zijn enkeltje begonnen kreeg met Bart Cleven een pakje op maat. Vrij makkelijke winst in 2 sets.
Tussenstand 3-1. Het zag er goed uit….
Tot dan 🙁 Want vanaf dan begon de motor te sputteren.
In dubbel 3 gingen Courtin & Hannezz in 2 sets ten onder tegen Butseraen/Cooreman en even later verloor Dries verrassend op eerste enkel tegen Lens. Na vrij eenvoudige winst in de eerste set liet Dries de teugels een beetje losser waardoor Lens helemaal in de wedstrijd kon komen. Dries kon het tij niet meer doen keren. Spijtig verlies.
Buik mocht een poging doen om Nils Ottoy te kloppen… maar kon nooit echt zijn wil opleggen. Te veel fouten en ook hier verlies in 2 sets.
Alle hoop/druk op de schouders van onze youngster die tegen de Sharapova van den badminton aan slag mocht. De eerste set werd gewonnen door Hannes. Maar een combinatie van maagsteken met stereotiep spel zorgde ervoor dat de Ouwgemnaar er terug in begon te geloven. De Oudegemse supporters gingen erachter staan en de tribunespeler in Sharapova kwam helemaal boven. Hij sleurde er een 3de set uit waar Hannes helemaal ten onder in ging.
Een pijnlijke nederlaag was het resultaat 🙁 Het zag er nochtans goed uit!
Niet aan te doen. De nederlaag werd doorgespoeld met het goud van de kapitein… en een passend gerecht als Hot dogs werd opgewarmd.

We onthouden dat :

• iemand reporten op facebook de nieuwe rage is
• de Sies de hotdogs nogal kleine worstjes vond (hadden nochtans maxi gekozen) en
• bijgevolg enkel een broodje met (wat dacht u) witte saus (mayonaise) at
• hij had naar eigen zeggen al genoeg worsten in zijne mond gehad dit weekend
• de rest zich wel helemaal liet gaan in de worst
• de Courtin niet meer in de doelgroep hoort van de Sies
• hij het net als Di Rupo meer heeft voor jonge groene blaadjes
• Buik een aantal Duvelkes nodig had om de nederlaag door te spoelen
• en dat zijn vrouw het wel een héél inventieve uitleg vond waarom hij zo laat thuis was
• die uitleg nochtans enkel en alleen de waarheid bevat! (iets met ne Ghanees met autopech die op doortocht was naar Engeland en toevallig nog licht zag branden in de cafétaria en daar halt hield om een hotel te bellen)
• we dringend moeten presteren in onze enkels, dat we enkel hierdoor minstens een punt laten liggen
• we volgende zondag een moeilijke verplaatsing hebben bij de heren van Opwijk en dat we daar best een punt (of mss. zelfs 2 pakken)
• dat het verschil tussen de eerste en de laatste slechts 5 punten bedraagt
• het wordt dus nog bere-spannend
• en last but not least! Binnenkort wordt er een nieuwe recordpoging ondernomen om het wereldrecord paardenworsten-eten terug naar Lokeren te halen! 18 lengtes is het doel 😀

Een heuse volksverhuizing naar Wetteren vond gisteren plaats. Zowel Heren 7, Heren 8 als Heren 9 mochten immers aantreden tegen de haringfretters (resp. H1,H2 en H3). Goed op tijd vertrok Heren 8 als eerste in Lokeren. Een pijnlijke stilte viel in Werners Alfa Romeo toen mijn nakende toernooiaffaire met Evert uitkwam. Vaste partner Stan kon het idee van een nieuwe minnaar moeilijk verkroppen, maar kom, een one night stand op tijd en stond moet kunnen 😀
Stan, bij deze mijn excuses, you’re my one and only 🙂

Heren 7 en 9 volgden gauw zodat de hele Warandesporthal bezet werd door een rode brigade. Bijna iedereen was in clubtenue al droeg Wouter wel nog iets uit de oude collectie. Wetteren had serieus moeten puzzelen om genoeg spelers samen te krijgen en daardoor waren we zowaar in de meerderheid.

Om op kampioenenkoers te blijven kwamen Jasper en Gert Heren 7 vervoegen; bij Heren 9 had Mats ‘Jan Ceulemans’ Clays het nodige puzzelwerk. Dirk geblesseerd, Steven geblesseerd, Stein die enkel de thuismatchen speelt en Nassim die had afgehaakt om kinderachtig onnozele redenen. Bovendien zat Lukas nog een disciplinaire schorsing uit en hij mocht maar één wedstrijd spelen. Gelukkig kon Mats rekenen op invallers Evert en Wouter. Bij heren 8 zoals gewoonlijk de usual suspects. Enkel Kurt ontbrak op het appèl.

Uitgebreide matchverslagen van H7 en H9 kan ik niet geven, wegens niet goed opgelet (misschien waren het de cheerleaders langs de zijlijn, wie zal het zeggen). Feit is dat enkel Seppe zijn wedstrijd verloor en dat Mats als enige bij Heren 9 drie sets nodig had. Voor de rest ging alles vrij vlotjes en een 1-7 overwinning (Heren 7) en een 0-8 overwinning (Heren 9) waren algauw een feit.

Bij heren 8 verliep de avond iets minder rooskleurig. In de eerste dubbel konden Werner en Gregory geen vuist maken tegen twee degelijke tegenstanders. Logisch verlies was het gevolg. Pieter en Stan – de relationele barsten intussen gelijmd – namen het op tegen kersvers C2 Peter Wollaert (en Koen Lammens). De tegenstanders waren gauw onder de indruk van de backhand smash van “Taufik Stan” en drongen niet aan in de eerste set (21-7). De tweede set was heel wat spannender, maar ook die werd binnengehaald (21-18). Werner mocht het in zijn tweede partij proberen met Frank, maar tegen dezelfde tegenstanders als in HD1 werd ook dit geen succes. Eeuwige optimist Werner begon zowaar aan zichzelf te twijfelen.
Frank en Gregory konden wel winnen. 2-2 na de dubbels, over naar de enkels.

Gregory won, en daarmee zijn de successen verteld 🙁
Werner verloor, Stan verloor en ondanks het obligate viswerk verloor ook ik mijn partij. Misschien toch wat werken op die opslag en clear.

Daarna mocht ik fungeren als kanonnenvoer tegen Evert (klotedropper 😛 ) en Joris. Joris mispakte zich in de eerste set aan mijn viskunsten en kon slechts met de grootste moeite in drie sets winnen.

Daarna een doucheke (merci Lander voor de handdoek), een drankje en de nodige versnaperingen. De sportieve bak van Werner werd in de terugrit ingeruild voor de minstens even sportieve Johan-car. Weer een nieuwe chauffeur, joepie 🙂 . Bij intrede in de kantine van de sporthal werden Lander en ik toegejuicht door onze trouwe fans en werden we overstelpt met lekkerheden. Voldaan als ik reeds was door de heerlijke portie gemengd (merci Johan of op wiens kap was het deze keer?), moest ik echter nee zeggen tegen de nochtans heerlijk uitziende krabsla.

We onthouden dat:
– Seppe en Werner bijna dezelfde maat van T-shirt hebben
– Werner in een dipje zit
– er op een competitieavond veel vuile praat uitgekraamd wordt die niet voor publicatie vatbaar is
– moeders en zussen daarin vaak een rol spelen
– buZZe zijn zogezegde ziektesymptomen vooral glazige oogjes en dubbele tong waren
– Seppe niet de enige flatulente H7-speler is
– Tom tt505 niet graag meer bekijkt
– Heren 8 dringend nog eens moet winnen

VAN BABBELSMURF TOT ZWART SCHAAP; het relaas van een ondergang.

In de aanloop naar deze ontmoeting waren er heel wat twijfels bij ons ploegske. Bij winst waren we quasi zeker van behoud,maar bij verlies zou Oudegem tot op 1 punt komen. Gelukkig had er eentje een plan bedacht om de mannen van Oudegem te bekampen. Een onuitgegeven opstelling had zijn gewenste effect en dus:
“En avant avec les volants”

De eerste HD verliep voorspoedig en voor een keer moesten er geen 3 sets worden gespeeld tegen Gert en Bart.
Ons “defense koppel’ hield wel vast aan de traditie van driesetters tegen Oudegem. Bart en Michael wonnen daar makkelijk set 1, en alhoewel de uitslag iets anders doet vermoeden, wonnen Kasteel en Buzze redelijk vlot set 2. Alleen een bijna “kasteelken” bracht de mannen van Oudegem nog terug tot 19. Set 3 begint dan heel slecht voor ons, maar door foutjes aan de overkant en een massa’s chance komen Kasteel en Buzze terug. De chance bleef aanhouden tot grote ergernis van Michael en dus kon ons “defense koppel ‘door stomen naar winst. Heel schoon matchke om volgen door de onwaarschijnlijk lange rally’s die makkelijk een minuut konden duren.
2-0 na de eerste twee dubbels en alles was dan nog mogelijk of niet? Wij hadden duidelijk vertrouwen getankt en bij de mannen van Oudegem sloop er wat twijfel in de rangen. De gevolgen werden snel duidelijk. Zowel Jordy en ik, als Kasteel met Buzze walsten vervolgens over Gert met Glenn en Bart met Michael. In no time staat er 4-0 op het blad.
We hadden duidelijk een begenadigde avond, waar alles leek te lukken. Fijn voor ons, maar O zo frustrerend voor onze tegenstander. Oudegem leek nog revanche te gaan nemen in de enkels, maar ze kregen ons niet van onze wolk. Jordy en Sander dreven met hun enkels de score op tot 6-0 voor Lokerse en dus werd het tijd voor een potje stoken en speculatie onder de spelers en toeschouwers over de einduitslag.
Was 8-0 haalbaar? Zouden zowel Kasteel en Buzze verliezen? Of zouden we gezegend worden met een zwart schaap, die zijne portemonnee zou mogen boven halen? Mijn geld stond op Kasteel die tegen een normaliter te sterke Bart moest strijden. Maar het liep even anders. Kasteel leek wat geïnspireerd door zoveel goed spel en klopt vanop zijn wolkje Bart met 2 keer 15.
Ondertussen werd stilletjes aan duidelijk dat we getuige zouden worden van een transformatie van smurf naar zwart schaap. Buzze keek al heel snel tegen een 3-11 achterstand aan en was gedoemd om de eerste set te verliezen. Maar Buzze had gezegd dat het in drie sets ging gebeuren en dus trokken we allemaal iets warms aan om de volgende 2 sets te volgen. Buzze leek deze keer wat te vroeg te hebben gekraaid en verbrandde zijn billekes tegen Michael. En wie zijn billekes verbrand aan de tepanyaki plaat, die moet op de blaren zitten. Eindstand 7-1 en wij allemaal blij dat we een via Buzze een stukje van onze RSZ bijdrage konden gaan recupereren. Tijdens de cooling down onder de douche moest Buzze het al ontgelden, maar eenmaal aan de Vedett werd het alleen maar erger. Alle pijltjes richtten zich nu op de smurf, die zowaar opnieuw begon te zweten door alle rake opmerkingen. Den Buzze werd er stilletjes van.

We onthouden dat:

-Buzze beter geen tepanyaki kan eten of drinken voor competitie.
-Buzze zijn traktaties blijkbaar niet cash moet betalen aan Vicky, maar … !
-Een smurf ook groen kan lachen.
-Als den Tony in het schuim zit het niet op een half uurke aankomt.
-Jordy ondanks de liefde met “Michelle ma belle” weer goed op dreef is.
-Tussen de zak broodjes uit 14-18 en de zak van 40-45 we een nieuw logo hebben ontworpen (foto volgt)
-Sander via via,dan toch Lynn wist te strikken voor de mix op ons tornooi en daar heel, heel blij mee is!
-De lunch van Caroline met Hanzz pijnlijke buikspieren veroorzaakte???
-Er in de cafetaria wat krabsalade te vinden is voor op ulder bookes.
-Dit verslag ten einde is en reacties welkom zijn!

Sander

Heroïsch! Zo was vorig jaar de onderlinge strijd voor de titel in 1ste provinciale. En zie! Zowaar staan beide teams in identiek dezelfde pole position, maar deze keer in 3de liga. Voor Lokerse zat er bij winst een 3puntenkloof in, voor Mintons geldde eigenlijk zowat hetzelfde. Een gelijkspel voorspelt enkel dat we met 4 ploegen de heenronde op de eerste plaats zullen eindigen… kwestie van maar duidelijk te maken dat in deze reeks zowat alles mogelijk is.
Heroïsch! Zo werd de strijd voorspeld. Maar zoals een formule 1 piloot last heeft van de regen of een skiër van ijsplekken krijgt een badmintonploegske te maken met een onaangenaam… zelfs ongepast aanvangsuur.
Alleen mannen met kinderen kennen dat uur op zondag (en dan nog!). Hannes ligt normaal nog te stinken in zijn bed en de Courtin is dan ongetwijfeld aant dineren (en wil dan vooral niet gestoord worden).
De heren van de Mintons hadden ons vol op onze zwakke plek. Maar dit bleek (wat had u gedacht) echter ook de zwakte te zijn van de thuisploeg.
Badminton bij daglicht dus (kleine huivering).
Bij aankomst aan de Witte Molen was het vingers kruisen in de hoop dat er bij de Mintons enkele afwezigen zouden zijn, want op volle sterkte zijn ze redelijk onklopbaar. De eerste die we zagen lopen was de Gabriëls… dat was al een tegenvaller, maar eens in de zaal toch enig licht (nog iets feller dan het daglicht) door het niet opmerken van Polfliet. Verder de volledige brigade met big smile Neeze, captain Tas, de ‘nobele onbekende’ Heirman, Lauwers en de naar het schijnt meer in Lokeren vertoevende Van Bruysel.
Een welgemikte puzzel van dubbels zorgde ervoor dat telkens 2 wedstrijden gelijktijdig konden starten, Hanzzz & Driezzz beetten de spits af tegen Neeze/Lauwers of beter sabbelden de spits af… want de partij werd vooral gedomineerd korte en onvoorspelbare ralleys. Blijkbaar waren de Mintonners iets efficiënter en haalden ze de 1ste set binnen. De tweede werd amper nog weerwerk geboden. Achteraf bleek dat beide heren (zonder veel “spiermassa”) de dag voordien op instuif zaten bij den Oste en daar een Molotovcoctail aan drank naar binnen gewerkt hadden. Op 4de dubbel stond onze vertrouwde B2-tandem Courting/Paemel klaar om Gabriëls/Tas in te pakken. Dit lukte aardig met winst in 2 korte sets.
Ook de 2 andere dubbels gingen vrij simpel naar Lokerse. Buik/Paemel hadden geen probleem met Heirman/Van Bruysel terwij Courtin/Hannes vlotjes over Neeze/Tas gingen.
4 enkels op een rij. Op terrein 1 kreeg Hanzz les in snelheid, kracht, tactiek & techniek. 2x 10 was zijn deel tegen Gabriëls. Ook Hannes had in zijn eerste set geen verhaal tegen Heirman. De 2de was heel wat beter, maar Heirman hield steeds een kleine voorsprong vast tot het einde.
Buik trakteerde zichzelf (op 4de enkel) met een B2. Van Bruysel bleek niet zijn dag te hebben want al snel greep hij naar een pijnlijke onderrug (merci Kimberley 😉 ). Buik won makkelijk in 2 sets.
De enige partij die een beetje (veel) kampte was die van Dries die tegen zijn favoriete ontbijt uitkwam, Wesley Lauwers.
Het zag er aanvankelijk uit dat Dries de overwinning zou binnen halen. Qua spel lag Dries licht onder, maar toch won hij de 1ste set. De grijze schijn in zijn haar bleek nu ook zijn gezicht te veroveren… want die 2de set ging heel snel verloren. Om op adem te komen zo bleek, want in de belle kon Dries terug de strijd aan en bij 11-10  zowaar met psychologisch voordeel draaien. Jammer genoeg was dit zijn laatste puntje. Lauwers scoorde 3 punten op rij en de kous van Dries was volledig af.
Jammer jammer, zo werd het 4-4.  Al hadden we (moeten we toegeven) vooraf getekend voor dit resultaat.
We onthouden dat :

• spelen om 12u smiddags het spelniveau niet ten goede kwam
• den après gelukkig heel wat beter was
• we het daar eigenlijk voor doen
• we voorlopig nog steeds eerste staan in 3de liga B
• het verslagje van de Mintons ook wel de moeite is 😉
• nen tripel met een boterkoekske best wel samen gaan
• enkele ploegmaats het waagden ne koffie te bestellen (for God’s sakes!)
• de courtin weer ongebreideld zijn verhaal heeft kunnen doen
• we volgende week vrij zijn!!

-Buik-

Relaas van een gezellig H7/H11- avondje vol (leed)vermaak.

Captains Frederik en Rik genoten nog van een welverdiende (?) vakantie, dus bleven Heren 7 en Heren 11 verweesd achter. Hoewel, verweesd was het niet echt want ad-interim mochten Lander (H7) en Wouter (H11) de honneurs waarnemen.

Wouter was niet meer dan een marionet in de handen van Rik ‘Lou Deprijck’ D’hont en had van die laatste een tactisch uitgekiende opstelling meegekregen. Het scoutend oog van Rik was van een worst-case scenario uitgegaan, maar hoopte (via een ingewikkeld systeem van plusjes en minnetjes) toch op een 5-3 overwinning. Bij aankomst van de mannen van Oudegem bleek echter dat C1 Yoni Van Geert er niet bij was. Toch een eerste opsteker.

De jonkies van Heren 11 waren wel allemaal op post. Laurens ‘Two-Face’ Verhoeven had de dag voordien iets te diep in het glas gekeken en was met zijn zatte botten tegen een muur gesukkeld. Hij zag eruit alsof hij geïnfecteerd was door een vleesetende bacterie en stilaan werd opgevreten. Heren 7 was nog lichtjes geteisterd door skikoorts en Seppe kon er niet bij zijn. Joris en Jasper waren er wel bij, maar die hadden – zoals later zal blijken – nog wat tijd nodig om te acclimatiseren.

Van de wedstrijden heb ik niet veel gezien, want van twee ploegen papieren invullen duurt echt nog lang :s
Bovendien werd ik voortdurend afgeleid door die merkwaardige vlekken in Laurens’ gezicht. Toch een beknopte poging:
Bij Heren 11 wonnen zowel Evert-Thijs als Wouter-Simon vrij vlotjes. Groot talent Wouter (vooral grote mond), had geen goed woord over voor de RSL-pluimen, maar ondanks de hoge foutenlast werd de wedstrijd toch in het voordeel van Lokerse beslecht.

Heren 7 mocht aantreden tegen 4Ghent, een ploeg die in de heenmatch meer dan het nodige weerwerk bood. Ook nu was het bij momenten erg spannend. Joris en Jasper (nog niet geacclimatiseerd van hun skiavontuur) hadden het knap lastig in de eerste dubbel. Jasper had niet door dat er bij de tegenstanders een D-speler zat en weet het verlies dan maar daaraan. Feit is dat de J-boys niet wakker waren. Tijl en Johan konden gelukkig wel winnen.

Joris, lichtjes ontgoocheld, zette met de steun van de verzamelde supporters (we love you Joris!) en aan de zijde van Lander dit verlies recht, door HD2 naar zich toe te trekken. Ook Johan en Jasper haalden hun partij binnen. 3-1 na de dubbels, in een ploeg vol jeugdig enkelgeweld een goeie uitgangspositie.

Ondertussen werkte ook Heren 11 de tweede reeks dubbels af. Ook aan de zijde van Matthias kon Simon scoren. De eerste set ging nog verloren, maar in set 2 en 3 gingen ze er vlotjes op en over. Thijs en Laurens ‘Ribéry’ Verhoeven wonnen vlot de eerste set. Het geheel was vrij statisch, en Laurens zijn netspel was weer niet je dat. Een paar enig mooie Lokerse plaatsballen in het achterveld zorgden echter algauw voor wat wrevel tussen de Oudegemse ploegmaats. Bam, 4-0 na de dubbels, Rik bereikte ongekende hoogtepunten in Thailand.

In de enkels ging iedereen op hetzelfde elan door. Bij Heren 7 maakte Joris kipkap van collega-C1 Dessers en ook Jasper, Lander en Tijl wonnen hun match.

Ook Heren 11 liet niets meer liggen en zowel Evert, Wouter (net op de valreep een tiende competitiepuntje voor de teller woensdag weer op nul staat), Scarface (bij wie de netdrop ineens wel begon te lukken) en Matti wonnen hun match.
7-1 voor Heren 7, 8-0 voor Heren 11; het gaat blijkbaar beter als de kapiteins er niet bij zijn 😀

Daarna werden nog wat onderlinge partijtjes gespeeld om toch wat zweet te vergieten. Parasite Pete had zelf geen badmintonuitrusting bij, dus speelde dan maar met bijeengeschooid materiaal. Bedankt Thijs (T-shirt), Simon (water), Lander en Laurens (schoenen), Hans (racket), Matthias (short)!
Na een doucheke (merci voor de zeep Lander) trokken we richting kantine waar we nog een hele plateau broodjes (merci Vicky) en lekkere broccolisoep (met dank aan Astrid) verorberden. Een lekker colaatje (Johan) sloot de avond af.
Kasteel en buZZe op 1 in de parasietenlijst, ik dacht het niet :p

We onthouden dat:
– Evert de rossen eens goe op zijn plaats zette
– Lander graag met kleine kindjes speelt
– hij ook een gooi wil doen naar de titel van Milf-magnet
– mijn mama het slachtoffer van dienst is
– Lander als stiefpapa nog wel te verdragen valt
– de ad interim kapiteins goed werk leveren
– de ‘echte’ kapiteins stilaan voor hun postje moeten vrezen
– Joris hoerechance had tegen mij
– een revancheke met goeie schoenen op mijn wishlist staat
– zowel Heren 7 als 11 op kampioenenkoers zijn!