Categorie: Competitie

Afgelopen zondag moesten we op bezoek bij buur Stekene. Tijl, Pieter en Tom hadden in de morgen al een wedstrijdje afgehaspeld met H10, dus die waren normaal gezien al goed opgewarmd.
We hadden toch de bedoeling om onze laatste 2 wedstrijden van het seizoen al winnend af te sluiten om zo toch nog een mooi klassement te halen op het einde van de rit.
Het werd een vlotte zege voor ons.

Kort verslag van de wedstrijden

Dubbels

Eersten dubbel was voor Tom en Tijl tegen Bart Taragola en Rudy Van de Velde. De eerste set was vrij spannend. Tijl en Tom konden hem winnen afsluiten met 21-23. De 2de ging iets makkelijker en wonnen dan ook met 15-21.

Den 2den dubbel was voor mij en Werner. We moesten het opnemen tegen Dominiek De Witte en Bart Soenens. Wij haalden nooit ons normaal niveau en verloren dan ook verdiend in 2 sets met 21-19 en 21-13. 1-1 na 2 dubbels.
Dubbel nr. 3 namen Pieter en Werner voor hun rekening tegen Dominiek en Bart. Zij hadden wel het goede ritme te pakken en wonnen toch met overtuigende cijfers de 3de dubbel. Setstanden waren 11-21 en 12-21. Wij namen opnieuw voorsprong.
Voor de 4de en laatste dubbel had ik Pieter en Tom eens aan elkaar gekoppeld en dat verliep niet zo slecht. Eerste set konden Pieter en Tom vrij makkelijk binnenhalen met 10-21. De 2de verliep moeizamer maar toch nog uiteindelijk winst met 19-21.
Alzo begonnen we aan de enkels met 3-1 voorsprong. 

Enkels

Tom had mij gevraagd om 1ste enkel te spelen en hij moest het daar in opnemen tegen Bart. Tom won overtuigend nu (’s morgens verliep het iets anders tegen de snotneuzen van Drive). Tom won vrij makkelijk in 2 sets : 10-21 en 8-21
Tijl had het knap lastig in de eerste set tegen Rudy. Het werd 20-22. In de 2de schakelde Tijl een versnelling hoger en won overtuigend met 8-21.

Toen was onze overwinning reeds een feit.
Werner had in de 3de enkel zijn handen vol met Dominiek en had 3 sets nodig om ook deze enkel al winnend af te sluiten : 24-22,15-21 en 17-21.
Ik wilde deze competitie toch nog eens enkelen en moest het opnemen tegen Bart. We waren aan elkaar gewaagd maar ik maakte iets minder fouten en won in 2 sets : 17-21 en 21-23. Mijn 2de puntje voor dit seizoen was binnen.

Alzo eindigde deze ontmoeting op 1-7 winst voor ons.

Conclusie

• Vrij makkelijke en vlotte zege
• Zondag 12 maart laatste competitiewedstrijd thuis tegen Aalst
• Supporters allen op post !!!
• Alweer een tevreden kapitein !!!

– Frank –

Wat een kapitein lijden kan…

Voor deze wedstrijd van de ongeslagen kopploeg tegen de staartploeg in 5° provinciale werd het een bijna onmogelijke opdracht om een valabele ploeg samen te stellen. Het regende afzeggingen tot vlak voor de wedstrijd: blessures, toetsen, hoofdpijn en het vroege uur zorgden ervoor dat van de ruime kern van 9 man er slechts 2 over bleven: Stan en Sam (beiden in het seizoenbegin gestart als wisselspelers). Deze diehards werden aangevuld met het kruim van H7 (Pieter, Tom en Tijl). Alléz, naar eigen zeggen waren ze minstens H5 waard, dus zeker 3° provinciale.

Deze uitspraak stemde me evenwel niet echt helemaal gerust, de kwaliteiten kennende van de pubers van Thierry De Decker. Kleine D kereltjes van 13 tot 15 jaar met een techniek om van te smullen. Enkel nog wat kracht tekort, maar wel al met een goed spelinzicht.

Maar toch, het onovertroffen zelfvertrouwen van Tom en Pieter verleidde me tot een bijkomende gok: Jens mocht met Tijl 2 x aantreden. Met 3 gewonnen dubbels en 2 enkels zouden we toch de zege wel pakken…

Tijl en Jens traden aan tegen Pieter en Bert. Spannende eerste set die nipt door de onzen verloren werd. Tijl stond dadelijk in het zweet en probeerde manhaftig het tij te keren. De ervaring gaf uiteindelijk de doorslag en de 2 volgende sets gingen nipt naar de onzen. Oef, want intussen kon ik de tegenstanders inschatten voor het enkeltreffen van later en dat leek me niet echt hoopgevend.

Tom en Pieter speelden intussen tegen Ruben en Corneel. Na een moeizaam begin en een sublieme demonstratie ligbadminton van Pieter (presteerde het om voor één punt 3 maal op verschillende plaatsen van het terrein al liggend de pluim terug te spelen), haalden ze hun wedstrijd vlotjes binnen.

Tijl en Jens speelden in hun 2° dubbel vlotjes Ruben en Bert naar huis. Iets wat ook Stan en Pieter inspireerde.

Dus: na de dubbels 4 – 0 voor en het gokje van de kapitein had geen nadelige gevolgen gehad, behalve een litertje transpiratievocht en het verder uitdunnen van zijn al niet te weelderige haardos.

Thierry  stelde voor om de 4 enkels tegelijkertijd te laten spelen. De lepe vos wist dat het dan zeer moeilijk is om alle matchen te coachen. Maar ja: 1 overwinning volstond voor de volle buit…

En zie, op terrein 1 ging Stan in de eerste set onderuit tegen Ruben, op terrein 2 onderging  Pieter de wet van de sterkste tegen Sander, op terrein 4 was het Tom die verloor tegen Pieter en op terrein 3 zwoegde Tijl voor setwinst tegen Corneel. Gelukkig won Tijl, maar zijn moral stond laag voor de 2° set (“kapot en langs de slechte kant; dat wordt een 3 setter zonder enige garantie op winst”). Ook Tom, Pieter en blikten niet meer zo frisjes en hadden al spijt van hun grootspraak van voor de wedstrijd. ’t Was toch niet zo simpel in 5° provinciale.

De kans op een (bescheiden) zege slonk zienderogen. Zeker nadat Tom kansloos ook de 2° set verloor en Tijl  de pedalen verloor en moedeloos met 11 – 7 achter even mocht rusten. Maar zie, even stoom aflaten en de tactiek bijstellen deed wonderen. Tijl sleepte zich erdoor en haalde onze zege binnen. Pieter en Stan konden iets relaxter spelen en sleepten puur op wilskracht een derde set uit de brand. Maar dan was het vat finaal af en moesten ze elk hun meerdere erkennen in de snotneuzen van Drive.

Met een krappe 3 – 5 winst mochten we bekomen in een lokaal bruin café waar zowaar echte gueuze van Girardin geschonken werd. Mits een gelijk spel tegen Hoge Wal zijn we kampioen en kunnen we ons in de laatste thuiswedstrijd opmaken voor Cava-badminton tegen vice-kampioen Vla Bad. Nu enkel zorgen dat we dat vel van die beer nog niet verkopen voordat we hem geschoten hebben…

De kapitein, Rik.

De onverslagen kopploeg tegen de staartploeg uit 5° provinciale, dat mocht geen enkel probleem opleveren; aldus de visie van gelegenheidspeler Pieter Verlee.

De goden zijn met ons!!!
Gisteren wisten we (dankzij de goeie stand van de sterren) te winnen bij één van onze rechtstreekse concurrenten voor de titel.
Het kostte bloed (letterlijk), zweet, maar gelukkig bleven de tranen (net) weg.
Omdat buZZe nog steeds gekwetst is (hardnekkige ontsteking aan de voet) moest de Cap opnieuw op zoek gaan naar een vervanger. Die vonden we in de gedaante van Jordy.
Deze wist in onze eerste dubbel (met Buik) meteen het verschil te maken. Gilles Matthys en Pieter Noët geraakten niet in hun ritme door de vele schijnbeweging van onze youngster. In beide sets werd meteen een veilige voorsprong verzameld waarna we 2x rustig konden uitspelen. 
Ook in de (4de) dubbel liep het vlot. Hannes & Paemel wonnen makkelijk de 1ste game… maar daarna begon de foutenteller van Hannes op volle toeren te draaien. De 2de ging met hetzelfde verschil verloren. In de 3de leek het kalf al snel verdronken maar op het einde konden de Lokerenboyzz een 19-16 achterstand in een 20-19 voorsprong ombuigen. Het matchpunt werd evenwel niet verzilverd en Arne Frigne en Koen De Reu maakten meteen af. Verlies dat eigenlijk niet had gemogen.
1-1
Voor de 2de reeks dubbels kregen Jordy & Dries de cruciale match voorgeschoteld tegen het stevige koppel Van Acker/Temmerman.  De 1ste set werd nipt binnengehaald door de heren van de Pluimplukkers waarna Jordy & Dries duidelijk de 2de wonnen.
In een uiterst spannende (en hoogstaande) derde set ging het zeer gelijk op al werden de puntjes meestal in serietjes gescoord. Het laatste serietje ging gelukkig naar Lokerse. Jordy & Dries waren net iets beter… al scheelde het niet veel.
Belangrijke wedstrijd binnengehaald en 1-2 voor de bezoekers.
In de laatste dubbel (de derde in lijn) mochten Paemel & Dries aan de bak tegen Mathijs en Pieter. Op zich een evenwichtige partij met veel ralleys maar het grootste probleem van de Plpl. was dat ze de punten niet konden afmaken. Dries & Paemel speelden foutloos mee maar konden wel scoren waardoor we de laatste dubbel in 2 sets wonnen.
1-3… het zag er heel mooi uit….
…. maar het werd nog héél spannend!
Want de Lokerse enkelaars gaven niet thuis.
Buik kreeg een pandoeringske van Temmerman en ook Hannes moest in 2 sets de duimen leggen van Arne Frigne waardoor het even snel terug 3-3 werd en alles opnieuw open lag.
Jordy mocht zich bewijzen tegen Tom Van Acker. Jordy won de eerste set makkelijk met dank aan de foutenlast van Tom… maar in de 2de set kwam Van Acker nadrukkelijker op de voorgrond. De tweede set leek met een 19-16 voorsprong naar Van Acker te gaan … maar met het nodige geluk (een crossnetdrop die het netbandje schampte waarna de shuttle onmogelijk dicht achter het net viel) kwam Jordy opnieuw langszij… en zelfs op matchpunt. Tom kon het 1ste matchpunt nog redden maar het tweede was hem (en zijn racket) fataal.
Eén puntje hadden we beet!
Tot slot mocht Dries voor de tweepunter zorgen tegen Koen De Reu.
Een loodzware last op de schouders zo bleek want Dries begon bijzonder zenuwachtig en onzuiver aan de partij. Met heel veel fouten ging de 1ste verdiend naar De Reu.
In de 2de game toch een beetje beterschap. Dries begon meer en meer de zwakke kanten van De Reu te viseren… maar De Reu bleef van zich afbijten en kon toch steeds de voorsprong bewaren. Bij 19-16 voor Koen geloofde niemand er nog in… maar zoals eerder gezegd en geschreven… bleken de badmintongoden onze kant te kiezen. Dries kwam met 4 opeenvolgende punten alsnog op setpunt en wist het bij het 2de setpunt de setstand op 1-1 komen. Oef oef oef!
Koen De Reu zijn pijp was uit na de eerste ralley in de laatste game. Dries bombardeerde onophoudelijk de backhand van De Reu en al snel was het draaien bij 11-2. Partij nog uitspelen en de buit was binnen!
Jihaa!!!!
Met deze gevleide overwinning neemt Heren 2 met nog één wedstrijd te gaan een fameuze optie op de titel. Pluimplukkers is definitief uitgeschakeld voor de titel.
Onze enige opponent de Mintons H1 moet nog 3 wedstrijden spelen… als zij een steekje laten vallen is Heren 2 kampioen zonder spelen.
Winnen ze toch nog alles moeten we best onze thuiswedstrijd winnen tegen Oudegem H2 op 10 april. Die dag wordt (als het lukt) sowieso een titelfeestje gehouden… dus supporters en feestneuzen : wees van de partij!! (Cooreman & Ottoy zullen content zijn 😉 )
Binnen 2 weken spelen Pluimplukkers H4 & Mintons H1 tegen elkaar voor de 2de plek die waarschijnlijk recht geeft op testwedstrijden met andere provinciaal kampioenen want in de liga zijn er 2 ploegen gestopt.
Na de partij trakteerden de Pluimplukkers op heerlijk belegde Turkse broodjes.
Een kleine poging gedaan om ze ook in den derden time te pakken… maar ze hadden versterking opgeroepen (met Andy Vereecken). Rond 2.30u gaven we kansloos op 🙂
Twas alleszins weer plezant!

Den eersten (voorlopig toch) tegen de laatsten… in principe zou het geen probleem mogen zijn… maar als het blessures regent wordt het er niet makkelijker op natuurlijk. 
Wie begon er dit weekend over het verhaal van de 10 kleine negers? Blijkbaar had dit ook zijn weerslag op onze ploeg.
Klaas zit nog steeds thuis met zijn injur-knee. Hannes moest met zijn fluit spelen en om het voor de kapitein nog iets ingewikkelder te maken belde buZZe op zaterdagvoormiddag nog af met de nieuwste rage in Lokeren : een ontsteking aan de voet.
Geen probleem… met Gianni en Famacci had captain Buik al 2 invallers gevonden.  
Het zweet sloeg toch zwaar toe wanneer ik  zaterdagavond Dries aan de lijn kreeg. 
Zwaar ziek zei hij met Godfather-stemmetje… maar oef. Hij ging toch meespelen.
Ook De Mintons hadden selectieproblemen. Zij wisten Jurgen Gabriëls en Dirk Lievens als vervangers te vinden naast vaste spelers Mario Staes en Filip De Vos.
De eerste dubbel was voor Dries en Buik (voor het eerst samen) tegen Gabriëls & Lievens.
Een partij met 2 identieke sets. Qua punten gingen beide duo’s gelijkop richting eindpunt.
Twee keer werd de eindspurt gewonnen door ons.
Paemel en Famacci hadden het niet zo begrepen. Met 2 camions vol fouten werd de 1ste set verloren van Staes/De Vos… en toen er in de 2de set meteen tegen een grote achterstand moest aangekeken worden verdween het vuur helemaal.
Buik & Gianni waren gewaarschuwd en gingen in dubbel nr. 3 meteen in de aanval tegen Staes & De Vos. Met resultaat. De 1ste set werd met 16 gewonnen. In de 2de game kwamen de tegenstanders feller opzetten maar Buik & Gianni wisten het hoofd koel te houden en wonnen ook de 2de.
Dries en Paemel hadden in de andere dubbel niet veel problemen met Gabriëls/Lievens. Het klikte blijkbaar goed tussen die 2.
De enkels dan. Buik mocht het voor de 2de keer in 2 weken opnemen tegen Jurgen Gabriëls… en den Joe was op zijn lappen geweest… dus Buik rook zijn kans. 
De eerste werd met gebalde vuist binnengehaald door Buik… maar in de 2de kreeg Jurgen meteen een straat voorsprong… bordjes opnieuw gelijk dus. 
De derde werd een enorm spannende nek-aan-nek-race… waarin Buik uiteindelijk (deels) zichzelf de nek omdraaide. Een 18-17 werd in één ruk omgezet tot 21-18 voor Gabriëls. Ik kon mijn racket wel opeten. Tedju toch, het zat er echt in.
De Paemel mocht voor de 3de keer enkelen dit seizoen… Met Mario Staes (C1) kreeg hij een goeie kans om zijn enkelbalans zwaar positief te zetten… maar die kans werd jammer genoeg niet gegrepen. De 1ste game werd nipt verloren… en ook de tweede kwam Paemel niet uit de verf. 
En zo werd het nog bijzonder spannend : 3 – 3 tussenstand.
Gelukkig stonden onze invallers pal. Famacci zette zijn verloren dubbelwedstrijd helemaal recht tegen Filip De Vos. Vrij makkelijke winst in 2 sets. Alleen jammer dat er geen competitiepuntje aan hing. 
Gianni kende ook geen problemen tegen Dirk Lievens. In 2 korte sets haalde Gianni makkelijk zijn 9de competitiepuntje binnen.
Droge winst zonder franjes. Het zal volgende zondag beter moeten gaan. Dan spelen we (onze voorlaatste wedstrijd reeds) tegen de heren van de Pluimplukkers.

EERSTE OVERWINNING BEET!!!

Maandag om 19.00 was het verzamelen geblazen aan de sporthal om met onze eerste herenploeg de mannen van Wiet-Wiet (Ronse) te gaan bekampen.

Onze “gelederen” bestonden als spelers uit Sam, Chordy (alias Jordy), Buzze (alias Davy) en Kasteel (alias lekker dingJ ).  De Sander kon er door zijn werk jammer genoeg niet tijdig raken…

Vaste supporters Werner en Tony konden uiteraard ook niet ontbreken.  Werner liet zelfs de showcase van Marco Borsato achterwege om ons te steunen.  Met dank (vooral van Vicky) !!

Het was terug enkele weken geleden dat we nog eens moesten aantreden én daarenboven konden we de punten zeker gebruiken.  We hadden al eens verloren dit seizoen en 2 keer gelijk gespeeld.  Wie deze avond “de boot in ging” zou nog een zware competitie tegemoet gaan.  In den auto hebben we onze samenstelling bepaald en kozen we voor 2 vaste dubbelkoppels. De “jeugd” en de “anciens”… Voor de enkels moesten we “gokken” en trachten om Sam tegenover Arno VDH. te krijgen.  We kozen er terug voor om Sam op de eerste enkel te plaatsen. 

In mijnen auto zaten de “spelers” en de supporters volgden iets daarachter.  Wij hebben naast de opstelling ook nog het “geluid van Q-music” geraden én we zijn er zeker van dat het nog niet gezegd is.  We zoeken juist nog iemand die het wil (durft) te zeggen op de radio.  Money gegarandeerd J

In de zaal toegekomen maakten we ons traditioneel nog wat “aerodynamischer” door eens langs het deurke te passeren waar zo een manneke op getekend staat.  Ik werkte daar dan ook op mijnen bureau mijn opstelling verder afJ

Toen we de opstelling van de mannen van Wiet-Wiet zagen wisten we dat we een zware avond tegemoet gingen.  Onze opstelling viel tegen omdat Arno op de 2^e enkel stond en daardoor tegenover Jordy kwam te staan.  Sam moest op HE1 Erwin Huyghe bekampen die zich als het ware opofferde.  Op 3^e stek moest Buzze(ken) spelen tegen Mathieu Dekeyser en ikzelf mocht op de 4^e enkel spelen tegen De Keyzer Jeremy.

We startten met de dubbels waarin Sam en Jordy het opnamen tegen Erwin en Mathieu.  Deze dubbel werd vrij vlot met duidelijke cijfers gewonnen. (12 en 14).  Tegelijkertijd namen Buzze en ik het op tegen “Djé” De Keyzer en Gregory “Heylie” Heylens.  We wisten dat dit een héél belangrijke dubbel ging worden.  We voelden steeds dat we de greep op de match hadden, maar in de eerste set gaven we toch nog een 15-19 voorsprong uit handen.  Na een kleine aanpassing van de tactiek wonnen we dan toch uiteindelijk de 2^e en 3^e met respectievelijk  12 en 14.

Een (gehoopte) 0-2 voorsprong.  Daarna kwamen de dubbels tegen Arno met Djé en Arno met Heylie eraan.  Dit werd andere koek.  Sam en Jordy sleepten bijna een 3^e set uit de brand maar door een nipt verlies in de 2^e (25-23) ging dit niet door.  Davy en ikzelf konden niet echt uitpakken en gingen verdiend met 13 en 18 de doos in.  2-2…

Sam was ondertussen gestart op HE1 en dat mocht uiteraard niet mislopen.  Hij won dan ook vrij makkelijk met 6 en 17 van E. Huyghe. 

Daarna mocht Jordy starten tegen Arno.  We rekenden niet op deze enkel, maar we hoopten toch op een stunt.  Arno bleek echter toch té sterk en zette zijn sterke prestaties uit de dubbels verder in de enkel.  Jordy verloor met 2 keer 12.

Ondertussen was Buzze op H3 gestart tegen Mathieu De Keyzer.  Dit was ook een moeilijke match.  Davy keek continue tegen een kleine achterstand aan.  Hij had mijn inziens wat last van de zenuwen, maar achteraf vertelde hij me dat hij dat steeds deed om zijn eigen op te krikken.  Rare manier, maar we weten al langer dan vandaag dat den Buzze al ies raar vanachter den hoek durft te komen.

Nadat hij 17-13 achter stond bleek zijn manier van aanpakken toch te werken.  Davy sleepte alsnog de eerste set binnen met 17-21!  In de 2^e set kwam Davy onmiddellijk goed voor, maar hij liet Mathieu naar het einde toe nog goed terug komen!  Uiteindelijk sleepte hij toch de 2^e set binnen met 19 waardoor we alvast een gelijkspel beet hadden.

Toen iedereen gedaan had startte ik op 4^e enkel tegen Jeremie “Djé” De Keyzer.  Dit is, voor mij althans, een moeilijke match.  Het was echter een superbelangrijke match want met een gelijkspel gingen we weer niet veel vooruit komen in het klassement.

Ik startte dus gemotiveerd en het ging gelijk op tot 10-10.  Toen brak er als het ware iets bij Djé waardoor ik de eerste set kon binnen halen met 13-21! Belangrijk voor de moraal.  Ik voelde dat ik zeker niet onder lag en het vertrouwen steeg.  Mijn service draaide echter voor geen meter…  Vele punten gaf ik gewoon af…  Nadat ik 17-14 achter kwam in de 2^e dachten de supporters al op een traditionele 3^e set van mezelf.  Ik hield echter het hoofd koel en kon de 2^e binnen halen met 18!

Onze eerste overwinning was een feit en daar waren we dolgelukkig mee.  In de heenronde moeten we nog tegen Gentse spelen en bij winst komen we op een eventuele 2^e stek in het klassement op 1 punt van de leider Lebad.

Na een verdiend douchke, waar mijn douchefleske verkracht werd, kregen we nog een lekker broodje voorgeschoteld door de sympathieke mannen van Wiet-Wiet.  Wij hopen dat ze snel wat punten kunnen pakken en zich in onze reeks kunnen handhaven.

Op 6 maart willen we jullie alvast uitnodigen wanneer we in de arena treden om Gentse te bekampen!

Captain Kasteel