Categorie: Heren 8

Door de blessure van Tom die heel wat zwaarder bleek dan verwacht (achillespees doorgescheurd) en de revalidatie van Rik was onze ploeg een beetje onthoofd. Om toch nog degelijk voor de dag te komen haalde onze coach echter al gauw twee frisse konijnen uit zijn hoed. Jordy en Gianni waren de gelukkigen (of slachtoffers?) van dienst.

Dat Gianni een versterking is, bleek al gauw, toen hij bij aankomst al een volledig terrein had opgezet (hoewel we uiteindelijk in het andere deel zouden spelen, toch chapeau) en wij dus niets meer moesten doen.

Onze heenmatch werd met 5-3 verloren en dus was het tijd voor revanche.
De dubbelpartijen bleken steeds erg close. In de eerste twee dubbels Jordy-Frederik en Gianni-Nils werd aan het langste eind getrokken. Jordy en Frederik hadden er wel drie sets voor nodig aangezien ze in de eerste set net iets te onnauwkeurig speelden. De twee volgende sets werden echter wel binnengehaald; uitslag: 18-21 21-19 21-18.
Ook Gianni en Nils haalden hun dubbel zonder al te veel samenspelervaring: 21-18 23-21.
Daarna mocht ik aantreden naast Jordy en na drie sets mochten we ons toch de winnaar noemen: 21-18 16-21 21-10. De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat mijn verdienste in de winst deze keer (voor de verandering :D) nogal klein was.

3-0, mooie tussenstand.
Na regen komt zonneschijn, en omgekeerd geldt dat blijkbaar ook, want de vierde dubbel ging verloren. Nils en ik kwamen nooit in ons spel en in twee sets was ons liedje dan ook over: 16-21 18-21.

Ik had in het begin wijselijk mijn enkelpartij afgewezen wegens misselijkheid, hoofdpijn en enkele andere ongemakken, dus waren het Jordy, Frederik, Nils en Gianni die mochten proberen minstens twee partijen binnen te halen.

Nils die mij verving was niet opgewassen tegen het C-geklasseerde geweld en verloor in twee korte sets: 9-21 13-21.
In het duel der C1’s (veren bij Lokerse heren 8, het gebeurt niet veel) leek Jordy al gauw over de tegenstand heen te walsen. 21-12 in de eerste set. De tweede set was echter het omgekeerde spelbeeld, met een veel zwaarder resultaat in het voordeel van de man van Smash For Fun: 6-21 maar liefst. In een spannende derde set trok Jordy het laken naar zich toe en zo werd het 4-2 voor Lokerse. Eindstand derde set: 21-17.

Onze benjamin Gianni mocht aantreden tegen de ouderdomsdeken van SFF. In de eerste set van deze “clash der generaties” trok Gianni nipt aan het langste eind (21-19); in de tweede set werd hij echter weggespeeld (6-21). Ook nu weer moest een derde set de beslissing brengen en met 21-16 haalde Gianni het vijfde punt naar ons toe.

Frederik bood knap weerwerk in de eerste set (19-21), haalde de tweede binnen met 23-21, maar in de derde set bleek de man van SFF de druk het best aan te kunnen en met 13-21 bracht hij de eindstand op 5-3.

Onze nieuwelingen wonnen al hun wedstrijden, alles waar ze niet aan deelnamen werd verloren.
Toeval? Ik denk het niet. Verschil in talent? Ik denk het wel. Nogmaals bedankt aan de invallers!

Pieter V.

Zondagmiddag 13.30 u. Oei, efkes uit het oog verloren dat onze ploeg, H8 om 14.00 u competitie moet spelen tegen de buren van Wachtebeke.

Aangezien mijn spelers afgesproken hadden om deze verplaatsing met de fiets te maken, was ik vrijgesteld als chauffeur van dienst. Doch als revaliderende kapitein van deze schitterende jongerenformatie wou ik niet onderdoen en kroop ik op een stalen ros om 25’ later uitgeteld en behoorlijk transpirerend in de sporthal toe te komen. (zelfs met elektrische ondersteuning was het lastig beuken tegen de wind)
Daar wachtten 3 frisse binken mij op met een meewarige glimlach… Excuses alom (d’er was teveel tegenwind, ‘k moest nog oefenen voor mijn rijexamen, ze zijn mij komen ophalen om de weg te tonen, en dies meer)
Enkel Nils had woord gehouden en had bijgevolg al 10 km op de teller.

In de heenronde hadden we tegen die van Wachtebeke gewonnen met 6 – 2, doch d’er waren wel 3 gewonnen matchen van ondergetekende bij. Een gelijkspel zou alvast een goede zaak zijn, dus werden om tactische redenen onze sterkste spelers onderaan het uitwisselingsblad geplaatst.

Nils en Pieter V mochten de spits afbijten tegen Bert Melkebeke (C2) en Hans Goemaere. Na een zwak begin herpakten beiden zich in de 2° set om die dan nipt uit handen te geven.
Intussen waren Tom en Frederik aan de slag tegen De Pauw Kevin (D) en Tollenaere Kurt (D). Na spannende winst in de eerste volgde een even nipt verlies in de 2° set. In de derde set zetten ze echter de puntjes op de i,
In de derde dubbel moesten Nils en Pieter het opnieuw tegen Bert opnemen. Nu met steun van Kevin. Tot hun eigen verbazing trokken de onzen in de eerste set het laken naar zich toe. Goeie smashes van Nils en even knappe verdediging van Pieter waren de basis van hun succes. Doch in de 2° en 3° set hadden de tegenstanders door dat de verdediging van Nils en de smashes van Pieter net de zwakste punten waren…
Op het andere plein wonnen Tom en Frederik tegen Peter Lerno (D) en Hans Goemaere (D) een 3-setter.
2 – 2 na de dubbels; op het tactische bord klopte voorlopig nog alles.

Pieter was slachtkonijn van dienst en moest de eerste enkel spelen tegen Bert. Doch in plaats van gedwee zijn lot te ondergaan, zette hij de ervaren C2 gans de 1° set op achterstand. Pas op een paar punten van setwinst besefte hij waarmee hij bezig was en liet beleefd de eer aan Bert. Ook in de 2° set speelde Pieter goed mee, doch moest uiteindelijk de duimen (en de pluimen) leggen.
Intussen had Tom korte metten gemaakt met Kurt. Na eerst 7 punten toegestaan te hebben in de 1° set, ging hij vlotjes naar matchwinst in de 2° set. Of toch niet: op 8 – 19 was hij zo lomp om op zijn eigen voeten te trappen, met een kuitspierblessure als gevolg. Ondanks het feit dat hem een rolstoel aangeboden werd, weigerde hij zich nog op het veld te begeven (de tegenstander moest nog altijd 13 opslagen op rij binnen de lijnen kunnen opgeven…).
Met deze tegenslag had ik als (zelfverklaarde) meestertacticus absoluut geen rekening gehouden…
Frederik deed in zijn enkel wat van hem verwacht werd: hij peuzelde zijn tegenstander, Kevin, met huid en haar op in 2 korte sets.
Bij een 4 – 3 stand rustte alle druk op de schouders van Nils. Tegen Peter won hij tot onze grote vreugde de eerste set. Doch set 2 en 3 waren er (fysiek) iets teveel aan. Volgende verplaatsing dan toch niet meer met de fiets??

Slotbeschouwing: zonder pech behaalden we ons gelijkspel en verliezen we hier niet met 5 – 3. Verder stel ik vast dat mijn jonge gasten merkelijk verbeterd zijn tov de heenronde. Ik vrees dat ik volgend jaar zal moeten knokken om mijn plaats in de basis terug te winnen. Met een (bijna) nieuwe knie moet dat hopelijk wel lukken.

-Rik-

Voor het eerst sinds lang was Lokerse H8 weer bijna op volle sterkte. (Bijna, vanwege die dekselse knie waardoor Rik geen hele, maar slechts een halve meer was).
Ik besloot namelijk zelf nog eens mijn sportschoenen (die ondertussen toch maar stof stonden te vergaren) aan te trekken om ons ploegske na 2 nederlagen toch weer eens punten te bezorgen (eigen lof stinkt, je moet het mij niet zeggen).
Rik hield ons echter met de voeten op de grond en ging voor minstens een gelijkspel. We hadden echter maar één reden om de verre verplaatsing naar Gavere te maken, namelijk winnen!

Hoewel we bijna verplicht waren de auto voort te duwen wegens gebrek aan brandstof, bleek er juist op het nippertje toch een tankstation in de buurt, maar dit terzijde. We waren immers meer dan op tijd vertrokken en dankzij de dame van de GPS bereikten we spoedig de school annex sporthal, waar volop gevoetbald werd. U leest het goed: geVOETBALD. Ondertussen was het 20uur geworden (officieel aanvangsuur van de wedstrijd) maar op de Rode Duivels in het klein na was er nog geen levende ziel te bespeuren.

We besloten maar al wat in te slaan toen na een minuutje of vijf de angstzweetwalm die de sporthal binnendrong de komst van onze tegenstanders aankondigde.
Nadat het primitieve netsysteem was opgesteld en het net niet volledig strak ging besloten we eraan te beginnen.

De eerste dubbel (Frederik en mezelf) begon vlot en de eerste set was snel binnen.
In de tweede set begon de motor echter te sputteren en leken onze tegenstanders op weg naar een derde set. Gelukkig konden we dat met een eindsprintje nog net vermijden. 0-1, een ideale start.
De tweede dubbel (Nils en Tom) was spannender, aangezien er drie sets nodig waren om de punten naar Lokerse toe te trekken.
Tweede reeks dubbels, zelfde duo’s: Frederik en ik begonnen vlotjes (21-4 setwinst), maar daarna begonnen we erg nonchalant te spelen. Bovendien bleek de tegenstander echt niet zo zwak als ze in de eerste set lieten uitschijnen. 22-20 werd het zowaar, gelukkig in ons voordeel.
Tom en Nils hadden ook nu drie sets nodig, maar trokken de vierde en laatste dubbel naar ons toe. 4-0 na de dubbelpartijen, ideaal begin.

Aangezien de setstanden nog steeds niet op toernooi.nl te vinden zijn en ikzelf geen enkelpartij moest spelen weet ik er eigenlijk niet veel meer van dan dat Rik en Nils hun partij in 3 sets verloren, terwijl Tom en Frederik hun enkel wonnen.
6-2 overwinning voor Lokerse was het eindresultaat!
Tot daar in een notendop het relaas van onze derde overwinning dit seizoen!
– Pieter Verlee –

De flessen champagne die we vorige wedstrijd na afloop mochten ontkurken smaakten naar meer, en met de nieuwe limousine vertrokken we zondagmorgen 11u20 richting Sint-Niklaas. Tom kon niet meespelen (Night of The Proms) en ook onze coach Rik bleek op dat “vroege” uur niet aanwezig. Naar het schijnt was er één of andere belangrijke ontmoeting in Kortrijk (Belgisch kampioenschap of zo), alwaar hij Joke net niet naar de finale kon schreeuwen.

Alleszins, het lot van Lokerse H8 lag in handen van Frederik, Pieter D’hont, Nils, en ondergetekende.
Een eigen kleedkamer bleek nog net niet bij onze nieuw verworven sterrenstatus te horen – hoewel er ca. 20 kleedkamers voorhanden zijn in Sint-Niklaas – maar kom, moeilijke mensen zijn we niet.
De tegenstander was nog net iets jeugdiger dan ons (we voelden ons zowaar oude knarren), en jammer genoeg ook net iets beter.
De eerste dubbelpartij (Pieter D. en Pieter V.) was even snel gedaan als ze begonnen was (10-21,6-21).
Ook over de enkelpartij van Nils valt weinig te vertellen (8-21, 6-21).
De derde wedstrijd van de middag (een moment waarop de meeste mensen eten; de honger liet zich dan al voelen) was de dubbel van Nils en mij.
Andermaal beet Lokerse zwaar in het zand. (8-21, 13-21).

De frisse krachten Rik (die met de auto van Kortrijk naar Sint-Niklaas geracet was) en Frederik werden in de strijd geworpen en mochten de voorlaatste dubbel aanvatten. Ondanks een sterke tweede set konden ook zij het tij niet keren. (14-21, 20-22).
Halfweg keken we al tegen zware 0-4 cijfers aan.
Ondertussen was Pieter D. aan zijn enkelpartij begonnen. De eerste set ging het relatief gelijk op, al zorgde de tegenstander met enkele goeie momenten toch voor de afscheiding. 14-21 waren de cijfers. Pieters concentratie bij aanvang van de tweede set kreeg al gauw een ferme deuk als gevolg van de lachsalvo’s die zusje Joke op hem afvuurde (ter aanmoediging). Nu, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er wel enkele grappige missers bij waren en op den duur lachten ook de mama, Nils en ik vrolijk mee.
Alleszins, de tegenstander bleef wel serieus en haalde de tweede set zonder noemenswaardige problemen binnen met duidelijke 3-21 cijfers. 0-5 en wedstrijd gespeeld.

Frederiks enkelpartij was evenmin spannend (10-21, 6-21) en pas toen Rik in zijn enkelpartij aan mocht treden was er eindelijk wat badminton te zien. De spannende eerste set ging naar de jongeling van de Mintons en ondanks knap weerwerk (waarmee een derde set werd afgedwongen) was het uiteindelijk toch de tegenstander die aan het langste eind trok (21-19, 17-21, 21-17).
0-7 en een nieuwe complete afstraffing leek in de maak.

Dan was het Lokerse gloriemoment echter eindelijk aangebroken. Het mirakel van de Bosuil (Antwerp – Vitosha Sofia, remember) verzonk er in het niets bij.
Daar waar we in de eerste dubbelpartijen een lome en ongeïnteresseerde indruk gaven, verliep nu alles vlekkeloos. Smashes, mooie rally’s, beweeglijkheid, verdediging. Al het goeie was door Frederik en Nils opgespaard voor deze laatste partij. Met succes: in drie sets werd het eerreddende puntje verdiend binnengehaald.
1-7, een afstraffing, maar toch niet volledig met lege handen.

Volgende gaan we hopelijk door op het elan van deze laatste wedstrijd. Op die manier maken we zeker een kans!

Pieter Verlee

Na drie nederlagen op rij werd de honger naar een eerste overwinning steeds groter.
De tegenstander werd grondig geanalyseerd, een extra (straf?)training werd ingelast en ook de fysiek werd nog een beetje bijgeschaafd. Driven, deftig opslaan en dergelijke zou geen probleem meer mogen zijn.
Feit was dat we er meer dan ooit klaar voor waren om ons talent 🙂 te etaleren.

Toch smolt ons vertrouwen als sneeuw voor de zon weg toen we onze tegenstander zagen opwarmen; althans dat dachten we. Acrobatische sprongen, keiharde smashes, veren shuttles…
Gelukkig werden we snel uit ons lijden verlost toen bleek dat we niet naar onze tegenstander stonden te gapen, maar wel naar de mannen van Oudegem die moesten kampen tegen Lokerse H3.
Een zucht van opluchting werd geslaakt, want tegen die mannen hadden we niet veel pluimen geraakt.

Even later kwam Gabad H1 aan en konden we de wedstrijd beginnen. Net als wij had Gabad hun vorige wedstrijden verloren, dus er was sprake van een heuse “vierpuntenmatch” in de onderste regionen van het klassement.
De eerste dubbelpartij (Nils/Tom) werd jammer genoeg verloren in twee spannende sets. Er zat zeker meer in maar Tom besloot in de eerste set een niet te missen setpunt mooi in het net te kloppen – dat komt ervan als men zich te goed voelt voor wat bij te trainen :). Uitslag: 20-22,17-21.
Toch hingen de bordjes al snel in evenwicht, want ook nu weer bleken Rik en Pieter een geolied team te zijn. In twee sets werd komaf gemaakt met de tegenstander: 21-15, 21-14.
Derde keer Rik-Pieter, evenveel overwinningen.
Veel tijd om na te genieten kreeg ik niet, want ik mocht direct weer op de baan om samen met Frederik de derde dubbelpartij aan te vatten. Verlies in de eerste set hield ons niet tegen om de scalp van dit C1/D-duo aan onze gordel te rijgen. 20-22, 21-12, 21-15. Eerste competitieoverwinning van Frederik… we wachten nog steeds op het bijhorende vat.

Ondertussen kende Tom weinig problemen in zijn enkelpartij en zette hij in twee sets zijn tegenstander opzij: 21-11, 21-12. Ook voor Tom was het de eerste van hopelijk vele winstmatchen. 3-1 was de veelbelovende tussenstand die na vier partijen op het bord stond.

De laatste dubbel (Frederik/Rik) bracht gedeeltelijke zekerheid. Frederik had de smaak van winst geproefd en smashte de tegenstander regelmatig genadeloos af. De overwinning in twee korte sets (21-14, 21-8) bracht ons op 4-1. Een gelijkspel was al zeker ons deel en het bijhorende punt ook. Toch was dit geen reden om te vieren, want in de drie enkelpartijen wilden we natuurlijk de volle buit thuishouden. Deelnemen is belangrijker dan winnen: een spreuk door verliezers bedacht 🙂

Frederik mocht aantreden tegen de C1, en hoewel we hem aanspoorden (drie klassementspunten te verdienen) slaagde hij er toch niet in om meer te doen dan verdienstelijk weerwerk te bieden (17-21,12-21).
Ook Nils maakte niet echt kans op de overwinning en een verlies in twee sets werd zijn deel: 16-21, 12-21.

De laatste match zou het beslissen. Rik D’hont, Lokerens hoop in bange dagen, rots in de branding…
Zijn tegenstander die in de dubbelpartijen wel enkele zwakke plekken had laten merken bleek merkelijk sterker in enkelspel. Harde smashes, afwisseling tussen verre en korte opslagen waar Rik geen blijf mee wist zorgden ervoor dat de eerste set snel naar de man van GABAD ging.
Gelukkig herpakte Rik zich en behaalde hij in drie sets toch de overwinning. 14-21, 21-12, 21-15.
Eindstand 5-3. EERSTE OVERWINNING voor Lokerse H8. Proficiat aan onszelf!

-Pieter Verlee-

Derde keer goeie keer; driemaal is scheepsrecht. Uitdrukkingen die na onze derde competitiematch niet bleken te kloppen.
We waren reeds op voorhand gewaarschuwd dat onze wedstrijd een heruitgave ging worden van de strijd tussen David en Goliath (alle spelers van Eikenlo waren minstens C2), maar in de kopkes zat het allemaal goed (het was ten slotte David die de vorige keer gewonnen had).
Jammer genoeg zat het enkel in de kopkes goed, want eenmaal op het plein werd er niet veel van gebakken.
Zware verliescijfers in drie van de vier dubbels, en ook drie van de vier enkels werden telkens in 2 korte sets verloren. Ook onze trainer-kapitein Rik (die zijn vorige twee enkelpartijen won) werd genadeloos van de mat gespeeld hoewel hij letterlijk bloed en zweet stortte.
De cijfers van deze zes partijen zijn de moeite van het posten niet waard, dus wie eens goed wil lachen, hier de link: toernooi.nl

Toch was niet alles kommer en kwel, want in de dubbelpartij van Frederik en Rik zat er meer in. Jammer genoeg hadden de mannen van Eikenlo hun bril niet op en zagen ze niet dat hun smash duidelijk buiten was. Een discutabele “let” en puntverlies in de derde set deed de veer definitief breken. (18-21,21-16,18-21)
Toch een pluim – onbewuste badmintonwoordspeling – voor de enige dubbel die een beetje op niveau was.
De laatste enkelpartij leek even op een stunt uit te draaien. Tom hield lange tijd gelijke tred met de pas C2-geworden Eeklonaar, maar moest in de derde set dan toch de duimen leggen. (14-21, 21-18, 15-21)

0-8 waren uiteindelijk de zware cijfers die na een avondje badmintonnen op het bord stonden.
Hoedanook, proficiat aan de erg sterke tegenstander (titelfavoriet?) en wij zorgen gewoon dat de volgende match er eentje voor Lokerse H8 wordt 🙂

-Pieter-

Tweede match, en een nieuwe kans voor Lokerse H8 om punten te proberen sprokkelen. Door één of andere incorrectheid van onze papieren werd de 2-6 nederlaag in Gent H5 nadien voor de groene tafel omgezet in 1-7. ( wegens 2 “onbekende” spelers, foutje van onze clubsecretaris nvdr)
Nu de illegalen gelegaliseerd bleken – de perikelen bij de KBVB in verband met Mémé Tchité verzinken er in het niets tegen – en we volledig in orde waren, konden we ons honderd procent concentreren op de wedstrijd zelf.
Makkelijk zou het niet worden want familiefeesten en een transfer die niet in orde bleek (ook de rest van het seizoen kunnen we daardoor geen beroep doen op Wouter Fransaers diensten) bezorgden de kapitein hoofdbrekens. Gelukkig bestaat er nog iets als familie: voor het eerst dit seizoen maakte Pieter D’hont (zoon van onze kapitein) immers zijn opwachting. De ploeg werd vervolledigd door: Rik D’hont, Frederik D’hondt en Pieter Verlee (ik dus).
Op die manier kwamen we toch aan de vereiste vier spelers om de verplaatsing naar Lembeke te maken.
Na een lange rit, een betweterige GPS en een nog beter wetende ploegkapitein kwamen we nipt op tijd aan in de sporthal.
Een borstel/dweil kenden ze er niet en dus lagen de pleintjes er nogal glad bij. Excuses zoeken in het licht, de shuttles, de vloer, een verstuikte voet… is echter nogal kinderachtig 🙂 dus dat doen we toch maar niet.

De eerste dubbels leverden gemengde resultaten op:
Frederik en Pieter D’hont maakten nooit echt aanspraak op de overwinning en verloren in twee korte sets (8-21, 11-21).
Ook de match van Rik en ik leek eerst op een nederlaag af te stevenen na verlies in de eerste set. De tactiek werd veranderd en het bijsturen wierp dadelijk vruchten af. Sets 2 en 3 werden snel naar ons toegetrokken om zo toch wat energie te kunnen sparen. 17-21, 21-9, 21-12.

De tweede reeks dubbels bleek net iets minder goed te gaan. De onuitgegeven bezetting (Pieter D’hont en ondergetekende) kon nooit weerwerk bieden tegen een degelijk Lembeeks duo en dus verlies in twee sets (11-21,14-21).
Ook Frederik en Rik konden hun dubbel niet winnend afsluiten en hoewel ze er twee keer dicht bij waren bleven ze setloos achter: 17-21,20-22. Tussenstand na de dubbels: 1-3 en nog heel wat werk voor de boeg in de enkelpartijen.

Pieter D’hont kon niet stunten tegen de sterspeler van SFF en kreeg een serieus pak slaag (3-21,7-21).
Mijn enkelpartij leverde een kostbaar puntje op voor Lokerse en een eerste klassementspuntje ooit voor mezelf (21-12,21-18).

Rik bracht ook de derde enkelpartij op naam van Lokerse en bracht de stand zowaar terug op 3-4. Alles was nog mogelijk dus.
Jammer genoeg had de tegenstander van Frederik in de laatste partij nog serieus wat cartouchen over en kon Frederik nooit in zijn spel komen. Drops net te kort, juist te laat bij de shuttle en kortsluiting in het kopke. 12-21,14-21 verlies en dus 3-5 in het voordeel van SFF.
We waren er verdikke dicht bij, maar het zal voor een volgende keer zijn.

Pieter Verlee
___________

Groetjes en tot vrijdag/zondag. De voet is nog niet genezen, maar dat komt hopelijk wel goed.

12 september 2008. D-Day voor Lokerse H8. Vol goede moed maar toch ook wat nerveus vertrokken we met vijf (Rik, Nils, Tom, Frederik en ondergetekende) naar onze eerste competitiematch in en tegen Gent (Gentse H5 om juist te zijn).
Gelukkig waren er nog de coachingstalenten, de ervaring en natuurlijk ook de auto van ploegkapitein Rik om alles in en op goede banen te leiden.
De sporthal vinden bleek geen sinecure, maar na het negeren van enkele ronde rode borden met een witte streep bereikten we toch onze bestemming. Een tocht door de catacomben van het Vlaams Wielercentrum (het is trouwens een speciale belevenis om te badmintonnen in het midden van een wielerpiste) bracht ons op centre court waar de uitzinnige menigte ons reeds toejuichte.
Na een handtekeningensessie en een korte opwarming waarin we de tegenstander aan spionage en psychologische oorlogsvoering onderwierpen was het eindelijk zo ver.
De eerste dubbel (Tom en Nils) bleek een maat voor niets. De gemaakte foutjes werden genadeloos afgestraft door een sterke tegenstander en verlies in twee sets was het gevolg (10-21,12-21).
De tweede dubbel (Rik en ikzelf) bleek iets spannender. Ondanks matig spel en een hele tijd achtervolgen konden we telkens op het einde van de set een tandje bijsteken en dit zorgde voor onze eerste gewonnen partij (21-18,21-18).
In de derde dubbelpartij (Frederik en Nils) was het echter weer de tegenpartij die aan het langste eind trok en ook nu waren het duidelijke cijfers (8-21,16-21).
Ondertussen was ikzelf begonnen aan mijn enkelpartij – mijn favoriete onderdeel, … niet dus 🙂 – en hoewel ik niet volledig weggetikt werd, kwam ik er toch nooit aan te pas. Verlies in twee korte sets was dan ook het pijnlijke maar logische gevolg (11-21, 9-21). Tussenstand halfweg: 1-3.
De spannendste wedstrijd van de avond kwam op naam te staan van Tom. In zijn enkelpartij won hij de beklijvende eerste set, maar moest hij de nochtans duidelijk vermoeide tegenstander in de tweede set toch langszij laten komen. In de derde en beslissende set was de vermoeidheid bij de man van Gentse volledig verdwenen (doping ? 😉 ) en ondanks een stuk banaan bleek de energie van Tom als sneeuw voor de zon weggesmolten. Jammer genoeg dus een vierde verlies. (23-21, 18-21, 14-21).
De laatste dubbelpartij (Rik en Frederik) werd jammer genoeg verloren (teveel foutjes en te weinig automatismen) en dit zorgde voor een onoverbrugbare tussenstand (1-5). 17-21 en 16-21 waren de setstanden.
De laatste twee enkels waren enkel nog belangrijk om de eer te redden en om punten te sprokkelen (sommigen willen immers graag snel C2 worden). Frederik kwam er in zijn enkel niet echt aan te pas. 4-21, 14-21 waren de harde cijfers. Gelukkig zorgde Rik nog voor een lichtpuntje door in drie sets zijn tegenstander opzij te schuiven (21-11, 15-21 en 21-14).
Eindstand: 2-6.
Onze dromen en ambities (C2 en kampioen worden) kregen direct een serieuze deuk, maar we geven niet op. Direct werden extra trainingen (conditie, kracht en techniek) gepland die ons niveau danig moeten opkrikken. De volgende match is er eentje voor ons!

Pieter Verlee, de C2 in spé